Scheiden om een hond?

[Marthy]

Voor de meeste mensen is dit een hele rare vraag en vinden dat het geheel aan mijzelf ligt, in iedergeval de mensen om mij heen vinden dat.
Mijn man heeft een hond aangeschaft, ik wilde dit liever niet, en ik heb dit ook kenbaar gemaakt. En toen hebben we samen afgesproken dat we het een paar dagen zouden proberen en als ik het niet zou zien zitten zou het beest terug gaan.
Vrij snel, na een enkele dag al, heb ik aangegeven dat een hond in huis voor mij het niet zou worden. Zoveel onrust, het is/was een puppy, zo nadrukkelijk aanwezig terwijl ik van orde en regelmaat hou. De hond bepaald nu alles. Wil hij tijdens het eten eruit? Nou, mijn man gaat van tafel om hem uit te laten.
Het harde geblaf steeds, ik schrik me regelmatig een hoedje, en al die hondenharen overal! Zelfs de was zit eronder.
Iedere dag zit ik in de stress en dat in mijn eigen huis!
Eerst zei mijn man dat ik na een enkele dag nog niet kon weten of een hond in huis geschikt zou zijn. Minstens een week moest ik het proberen, toen werden dat een paar weken, toen tot het einde van 2024. En nu istie er al verschillende maanden en heeft mijn man gezegd dat hij vanaf het begin al wist dat hij de hond nooit meer weg zou doen maar mij een soort van aan het lijntje hield. Nu word ik voor een hele moeilijke keuze gezet: de hond accepteren of mijn man gaat samen met de hond weg en ergens anders wonen. Nu voel ik me toch een soort van verraden... Moet ik continu onder de stress gaan leven? Mag je scheiden om een hond?
En ik kan met niemand in mijn omgeving erover praten want iedereen vindt een hond leuk en dan moet ik mezelf gaan verdedigen.
Wat is jullie mening hierover? Wat kan ik doen?

[Mortlach]

Je man wist van tevoren dat je geen hond wilde en heeft er toch een gekocht? Dat is bizar. Plus dat hij je aan het lijntje hield. Dat getuigt van geen enkel respect.

De keuze lijkt mij helemaal niet zo moeilijk (heel vervelend om ertoe te worden gedwongen, dat wel). De hond accepteren is geen optie; dus de hond weg, en de man die totaal geen respect voor je heeft weg. Dat lijkt me dubbele winst. Want zélfs als je man die hond weg zou doen, dan heeft hij niet ineens automatisch weer respect voor je en dan is het wachten totdat hij weer zoiets flikt.

Ik wil wel even zeggen dat ik geen enkele waarde hecht aan dat hele religieuze taboe op echtscheiding, want in mijn ogen richt dat taboe alleen maar meer ellende aan.

Voor de duidelijkheid: de hond is het probleem niet; je man is het probleem en dat probleem is het totale gebrek aan respect voor zijn partner, jou dus. Dit is iets dat je zult moeten oefenen als de bom echt barst: als mensen je vragen waarom, dan is het dus niet vanwege de hond, maar vanwege het totale gebrek aan respect. De hond was een symptoom van de dieper liggende oorzaak.

[Pcrtje]

Eens met Mortlach.

[Lalage]

verschrikkelijk! Mortlach zegt het helemaal goed.
Heb je de mogelijkheid om ergens anders te gaan wonen? Al is het in eerste instantie misschien tijdelijk, om te laten zien dat je het écht meent

Ik heb ook weinig tot niks met honden, dus je bent heus niet de enige en het is niet raar om daar geen zin in te hebben. De redenen heb je zelf al heel goed opgesomd

[tulp]

Voor de duidelijkheid: de hond is het probleem niet; je man is het probleem en dat probleem is het totale gebrek aan respect voor zijn partner, jou dus. Dit is iets dat je zult moeten oefenen als de bom echt barst: als mensen je vragen waarom, dan is het dus niet vanwege de hond, maar vanwege het totale gebrek aan respect. De hond was een symptoom van de dieper liggende oorzaak.

Dit dus.
Je scheidt niet vanwege een hond, je wilt scheiden omdat je man je niet als echtgenoot behandelt.
In een huwelijk houd je rekening met elkaar en beslis je samen. Je man leeft dus niet als een getrouwd mens.

Laat je niet verleiden om dit tot een probleem-met-de-hond te maken. Daar gaat het niet om. Het gaat erom dat je man het niet nodig vindt om met je te overleggen en dat je man tegen je liegt om zijn zin door te drammen.

[Marnix]

Ik sluit me bij iedereen hier aan dat het sowieso om veel meer lijkt te gaan dan om een hond, het gaat om basale dingen in een huwelijk: Respect, liefde en trouw.

Nou is scheiden best een radicale en heftige stap dus ik zou dat wel als laatste optie houden. Wat ik nog mis in het verhaal dat je vertelt is de dialoog. Blijkbaar komt die er niet vanuit je man en doet hij waar hij zin in heeft, maar ik heb als ik dit zo lees ook nog niet het idee dat dat van jou kant wel gebeurt. Misschien is dat nu lastiger dan nu omdat die hond er al langer is en het een feit is dat baasjes zich doorgaans nogal aan hun hond gaan hechten... en misschien ben je van nature conflictmijdend. Maar als dit een enorm issue voor je is wordt het denk dan wel tijd om de urgentie ervan ook duidelijk te maken en in positieve zin met je vuist op tafel te slaan. Zeg wat je vindt van hoe het hele proces is gegaan, dat jij je niet gehoord en niet gerespecteerd voelt en niet geliefd (want als ik het zo lees vind hij de hond en de band daarmee belangrijker dan de band met jou) en geef aan dat dat een serieus probleem is en dat het zo niet door kan gaan. Misschien dat als dat doordringt, het gesprek en mogelijke oplossingen dichterbij komen. Het is wel heel erg van deze tijd om direct uit elkaar te gaan als het niet meer leuk is maar ik zou wel eerst stevig de dialoog aangaan en pogingen doen om de relatie te redden.

Overigens is dit niet waar: "En ik kan met niemand in mijn omgeving erover praten want iedereen vindt een hond leuk en dan moet ik mezelf gaan verdedigen. " De meeste mensen, zelfs als ze honden leuk vinden, zullen het niet okay vinden als je je hond belangrijk vindt dan je relatie of wanneer je het nemen van een hond er in een huwelijk op zo'n manier doorheend drukt.

[Lalage]

eens met Marnix!

En er is altijd iemand om mee te praten, denk bijvoorbeeld aan een dominee of aan je huisarts.

[benefietdiner]

Wat is jullie mening hierover? Wat kan ik doen?

waar twee kijven hebben twee schuld

[Mortlach]

Ik sluit me bij iedereen hier aan dat het sowieso om veel meer lijkt te gaan dan om een hond, het gaat om basale dingen in een huwelijk: Respect, liefde en trouw.

Nou is scheiden best een radicale en heftige stap dus ik zou dat wel als laatste optie houden.

Ik was in eerste instantie misschien wat kort door de bocht, maar ik ben het hier dus mee eens. Scheiden is echt niet de eerste optie, maar het moet wel een optie zijn. Anders heb je namelijk geen enkele invloed. Als je man weet dat je toch niet bij hem weg gaat, waarom zou hij dan een vinger uitsteken om iets aan de situatie te veranderen?

Het is wel heel erg van deze tijd om direct uit elkaar te gaan als het niet meer leuk is

Hier heb ik dan weer wat moeite mee, want dit is mijn ervaring totaal niet. Alle getrouwde stellen die ik ken, hebben zo hun problemen, want wie heeft die niet? En ik ken absoluut niemand die is gescheiden "omdat het even niet meer leuk is"; dat is vaak iets wat al jaren en jaren sleept en waar echt aan gewerkt is met gesprekken en (relatie)therapie.

Dus stellen dat mensen tegenwoordig om elk wissewasje uit elkaar gaan, is mijns inziens niet eerlijk. En het doel van de opmerking is duidelijk: emotionele manipulatie*. "Je wilt toch niet scheiden, want dan hoor je bij die groep moderne mensen die om het minste of geringste de scheiding inzetten. Jij wilt toch anders zijn dan hen?"

*Let op: Ik zeg niet dat jij, Marnix, dit bewust zo voelt en doet, maar wel dat dit het effect van dergelijke uitspraken is.

maar ik zou wel eerst stevig de dialoog aangaan en pogingen doen om de relatie te redden.

Uiteraard, maar stap 1 is de hond eruit en als de man de relatie dan nog oprecht wil proberen te redden, dan moet je er zeker voor gaan. Maar je moet niet instorten voor dreigementen. De hond eruit, en als je man er dan voor kiest om te vertrekken, dan is dat ZIJN keuze en is HIJ verantwoordelijk voor de gevolgen.

Overigens is dit niet waar: "En ik kan met niemand in mijn omgeving erover praten want iedereen vindt een hond leuk en dan moet ik mezelf gaan verdedigen. " De meeste mensen, zelfs als ze honden leuk vinden, zullen het niet okay vinden als je je hond belangrijk vindt dan je relatie of wanneer je het nemen van een hond er in een huwelijk op zo'n manier doorheend drukt.

Dit geloof ik ook. En als dat niet zo is en mensen écht zo reageren, dan is het tijd om andere kennissen te zoeken. Het is zo belangrijk dat je jezelf omringd met mensen die liefdevol zijn, die je steunen en die als het moet je de waarheid kunnen vertellen, zeker als je het een tijdje moeilijk hebt. Negatieve mensen die je keuzes bekritiseren of afkraken of die je integriteit of karakter in twijfel trekken, daar hoef je echt geen ruimte aan te geven.

PS: over moderne tijden gesproken, wat een verademing dat de optie tot scheiden niet bij voorbaat en per definitie wordt uitgesloten. De bezoekers van RW gaan dus toch met hun tijd mee

[Mortlach]

waar twee kijven hebben twee schuld

Leg mij dat eens uit voor deze situatie, want ik zie het toch echt niet.

Stel mijn partner zegt: "ik trek de spaarrekening leeg en ik ga ermee naar het casino!" en ik zeg "Ik zeg luid en duidelijk tegen je dat ik niet wil je dat doet".

Ze doet het toch en komt thuis nadat ze alles verloren heeft, en we hebben daar vervolgens ruzie over, hoe is dat dan mijn schuld?

[Marnix]

Benefietdiner houdt gewoon ervan om provocerende of kwetsende oneliners te spuien, dat leert hij van zijn politieke idolen.

Ik was in eerste instantie misschien wat kort door de bocht, maar ik ben het hier dus mee eens. Scheiden is echt niet de eerste optie, maar het moet wel een optie zijn. Anders heb je namelijk geen enkele invloed. Als je man weet dat je toch niet bij hem weg gaat, waarom zou hij dan een vinger uitsteken om iets aan de situatie te veranderen?

Eens. Het moet een laatste mogelijkheid zijn

Hier heb ik dan weer wat moeite mee, want dit is mijn ervaring totaal niet. Alle getrouwde stellen die ik ken, hebben zo hun problemen, want wie heeft die niet? En ik ken absoluut niemand die is gescheiden "omdat het even niet meer leuk is"; dat is vaak iets wat al jaren en jaren sleept en waar echt aan gewerkt is met gesprekken en (relatie)therapie.

Nee klopt maar ik ken er genoeg die iemand anders tegen kwamen die ze interessanter vonden dan degene waar ze al een poos mee samen waren en waarbij misschien wat meer gewoonte en sleur was en die vrij makkelijk wisselden van parner. En ook wel die uit elkaar gingen en later weer bij elkaar terugkwamen. Natuurlijk scheiden mensen niet zomaar maar juist omdat het tegenwoordig een reeële optie is wordt er denk ik wel sneller voor gekozen. En kiezen mensen misschien ook wel voor andere samenlevingsvormen want je levenslang aan elkaar commiteren is wel spannend, het gaat immers zo vaak niet goed. Kijk maar naar hoe hoog het aantal scheidingen nu is. Daarom wilde ik benadrukken dat het wel goed is om eerst echt serieus te proberen om het goede dat je had te herstellen.

Dus stellen dat mensen tegenwoordig om elk wissewasje uit elkaar gaan, is mijns inziens niet eerlijk. En het doel van de opmerking is duidelijk: emotionele manipulatie*. "Je wilt toch niet scheiden, want dan hoor je bij die groep moderne mensen die om het minste of geringste de scheiding inzetten. Jij wilt toch anders zijn dan hen?"

*Let op: Ik zeg niet dat jij, Marnix, dit bewust zo voelt en doet, maar wel dat dit het effect van dergelijke uitspraken is.

Ik hoop dat mijn toelichten dat iets verandert. Het gaat niet om manipulatie maar om je best te doen om de relatie te redden, niet te makkelijk op te geven.

Uiteraard, maar stap 1 is de hond eruit en als de man de relatie dan nog oprecht wil proberen te redden, dan moet je er zeker voor gaan. Maar je moet niet instorten voor dreigementen. De hond eruit, en als je man er dan voor kiest om te vertrekken, dan is dat ZIJN keuze en is HIJ verantwoordelijk voor de gevolgen.

De hond eruit is stap 2. Serieus met elkaar in gesprek gaan is stap 1 en iedere relatietherapeut kan je vertellen hoe vaak die stap wordt overgeslagen.

Dit geloof ik ook. En als dat niet zo is en mensen écht zo reageren, dan is het tijd om andere kennissen te zoeken. Het is zo belangrijk dat je jezelf omringd met mensen die liefdevol zijn, die je steunen en die als het moet je de waarheid kunnen vertellen, zeker als je het een tijdje moeilijk hebt. Negatieve mensen die je keuzes bekritiseren of afkraken of die je integriteit of karakter in twijfel trekken, daar hoef je echt geen ruimte aan te geven.

PS: over moderne tijden gesproken, wat een verademing dat de optie tot scheiden niet bij voorbaat en per definitie wordt uitgesloten. De bezoekers van RW gaan dus toch met hun tijd mee

Sommigen, er zal verschillend over worden gedacht. Maar ik denk niet dat God het huwelijk heeft bedoeld als een kwelling waarbij de een totaal geen rekening houdt met de ander.

[Lalage]

Zou deze mevrouw misschien te veel hebben gepikt van haar man en weinig weerwoord durven geven? Ik zeg niet dat zij dan de schuld heeft, maar vaak ontstaat er een patroon. En als die man traditionele opvattingen heeft waarbij de man de baas mag spelen over de vrouw, dan heeft hij misschien nooit geleerd om te luisteren naar zijn vrouw. Maar dat is enkel speculeren.

Het zou mooi zijn als Marthy nog eens terugkomt om te reageren.

[benefietdiner]

Leg mij dat eens uit voor deze situatie, want ik zie het toch echt niet.

Je kunt nooit een mening vormen als je maar één kant van het verhaal gehoord heb, in dit huwelijk alleen het verhaal van de vrouw.

[naamloos]

Je kunt nooit een mening vormen als je maar één kant van het verhaal gehoord heb, in dit huwelijk alleen het verhaal van de vrouw.

En voor jezelf maak je een uitzondering want jij bent van mening dat ze beide schuld hebben, dus die mening is gebaseerd op de kant die je niet kent. Beter kun je het houden bij wat je wel weet dan in gaan vullen wat je niet weet.

[Prisma23]

Je kunt nooit een mening vormen als je maar één kant van het verhaal gehoord heb, in dit huwelijk alleen het verhaal van de vrouw.

Het verhaal van die hond zelf interesseert mij niet, dat is slechts een redeloos dier.

Verder sluit ik mij geheel aan bij eerder posters. Die hond er uit of mevrouw stapt op!