Verschil tussen relatie en religie.

[Artdubois1948]

Ik lees vaak over de moeiten die gelovigen hebben in de relatie met God. Hoe moet ik dat zien en hoe werkt het? Ten eerste geloof ik Gods woord zoals dat tot ons komt via de Bijbel. Dat mensen tijdens concilies veranderingen aanbrachten en gingen sleutelen aan wat wel en niet van de Heere zou zijn en op welke wijze we met teksten moeten omgaan, vind ik een inbreuk op wat God ons gaf zodat we kunnen communiceren via de Heilige Geest.
De Bijbel is helder als Paulus zegt in 1 Korinthe 2:10 dat God het ons geopenbaard heeft door de Geest.
In 1 Korinthe 2:12 lezen we vervolgens dat we daardoor weten wat God ons door genade heeft geschonken. We geven te weinig aandacht aan het feit dat we de dialoog mogen aangaan met God omdat Hij een sprekend God is en ons op meerdere manieren openbaart. Ingegeven beelden en woorden, dromen en visioenen en op nog veel meer manieren. We hebben geen monoloog met de Heere (alleen van beneden naar boven) maar wel een dialoog, een tweegesprek. Dat onderscheidt ons van religies. God woont in ons door Zijn Geest die we ontvingen bij onze wedergeboorte (Handelingen 2:38-39). Dat de hemel soms van koper lijkt en God zich soms lijkt te verbergen, doet niets af van het feit dat we een levende God mogen dienen en we een Hogepriester in de hemel hebben die voor ons pleit zodat we vrijmoedig voor Zijn troon van genade mogen komen.(Hebreeën brief). We me mogen met onze lofprijs en aanbidding naar Hem toegaan, evenals met onze noden. Goddank is de God van Abram, isaac en Jacob onze God die naar ons luistert en op de gelegerner tijd antwoord geeft.Amen

[Marnix]

De moeiten kunnen dus zijn: zelf geen tijd in de relatie steken omdat je druk bent met andere dingen, je geloof in een dal of op een laag pitje staat bijvoorbeeld. Of er wel tijd voor hebben hebben maar soms het idee hebben dat God er niet is. Je theorie klopt, de praktijk is soms anders.

[Tonny]

Religie: het klakkeloos volgen van regels, voorschriften. Geen vragen stellen. Angst voor een almachtige godheid die straft omdat hij streng op je toeziet. Ongeacht welke naam je deze god geeft.

Relatie: een vast en zeker vertrouwen dat de enige God er áltijd is, omdat Hij dat in Zijn Woord belooft. Geen klakkeloos gehoorzamen omdat het moet, maar een gehoorzamen uit vertrouwen omdat God óók de beloftes erbij geeft.
Een God waar Jacob mee geworsteld heeft en waar wij ook mee mogen worstelen in onze gebeden als alle 'waarom' vragen ons overspoelen. Ik denk dat we niet altijd durven te 'worstelen' omdat een 'waarom-vraag' al snel de indruk wekt dat we God ter verantwoording roepen. Dat terwijl de psalmen vol staan met de 'waaroms' en we dit ook terug zien bij Mozes ('Waarom stuurt u mij?').
Een relatie is de plaats bij uitstek waarin je mag worstelen, mag 'sparren'. En juist dat geeft diepe verbinding.

Daarnaast denk ik dat we te vaak gericht zijn op 'voelen en ervaren'. Als we God voelen, weten we zeker dat Hij er is. Het komt op geloof aan wanneer we nog steeds weten dat Hij er is wanneer we Hem niet voelen. Dat we het weten omdat het in de bijbel staat ('Ik ben met je, als dagen, tot aan het einde der wereld'). Dat ligt vast in Zijn beloften en niet in ons gevoel. Gelukkig maar. 'Zal Ik hét geloof nog op aarde vinden als Ik terug kom?' slaat dan ook niet direct op het algemene geloof in God, maar specifiek op geloofsvertrouwen, gezien de context. Het vers daarvoor spreekt over Zijn uitverkorenen die volharden in gebed wanneer Hij lang wacht met Zijn hulp.