Wij, ongetrouwd stel, schelen elkaar in leeftijd 10 jaar. In de afgelopen 4 jaar hebben we 3 prachtige kinderen mogen krijgen. Mijn partner is mij tegemoetgekomen in mijn wens, want voor hem was 2 ook genoeg. Hij werkt veel, is de hele week druk behalve op zondag. Ik neem alle zorgtaken voor mijn rekening en doe dit met heel veel liefde.
Nu zou ik dolgraag een vierde kindje willen. Mijn partner is stellig en wil dit niet. Hij gebruikt argumenten waar ik niet achter sta. Zijn leeftijd (mocht het ons gegeven zijn zal er niet zoveel tussen zitten), mocht er iets met mij gebeuren dat hij dan met 4 kinderen achter blijft (nu zijn het er 3). Het grootste argument is, denk ik, dat hij al eens eerder overstag is gegaan en mij tegemoet is gekomen. Hij geeft aan dat ik al eens mijn zin heb gehad en dat hij het ondankbaar vindt. Dat vind ik juist niet. Ik geniet er zo enorm van.
Mijn gezin is mijn grootste geluk. Ik begrijp niet dat hij er niet voor open staat. Hij heeft het druk met zijn werk, maar hoeft thuis niets te doen. Ik durf het onderwerp bijna niet meer aan te snijden omdat ik bang ben voor ruzie. Maar toch wil ik zo dolgraag.
Heeft iemand van jullie weleens in een vergelijkbare situatie gezeten? En heeft er iemand advies?