Dorpeling schreef:Maar even als oprechte interesse, ben je dan nooit bang dat je met het naar je toehalen van alle beloften die gaan over 'wereld', 'een ieder', 'allen' etc niet je zelf het geloof aan te praten door zo te redeneren als je zegt: 'Door op die manier in Jezus als de Christus te geloven wordt je uit God geboren'; of 'oppervlakkig' geloven, je zelf een zekerheid geeft?
Wat bedoel je met het naar je
toehalen van beloften?
God komt naar ons toe met zijn beloften en er zijn 2 mogelijkheden: je wijst Hem af of neemt Hem aan. Niets doen valt niet onder aannemen.
Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop. Als iemand Mijn stem hoort en de deur opent, zal Ik bij hem binnenkomen ....
"Op die manier" ging overJezus Christus aannemen als de gezalfde, Koning, Profeet en Priester, en wat dat inhoudt. Dat was een tegenreactie op deze opmerking van jou @Dorpeling: Of de tekst die je aanhaalde hierboven '('ieder die gelooft dat Jezus is de Christus, die is uit God geboren'). ''En ik geloof dat Jezus echt bestaan heeft, dat Hij de Zoon van God is, dus dat is genoeg en nu ben ik uit God geboren.''
Wat is er oppervlakkig aan Hem aannemen als Heer van je leven, en alles van Hem te leren, en op Hem te vertrouwen voor je verlossing?
Zekerheid geef ik mezelf niet, maar dat is een natuurlijk gevolg van geloven.
Ik acht Jezus door en door betrouwbaar, en in staat om zijn beloften waar te maken.
Dus waarom zou ik me dan zorgen maken? Waar zou ik dan aan moeten twijfelen?
Dorpeling schreef: De beloften zijn waar in zichzelf, maar moeten m.i waar worden in ons hart, gewerkt door de Heilige Geest zodat de twijfel, ongeloof en vrees overwonnen wordt. Want als het alleen over het lezen gaat, dan kan de hele 'wereld' een bijbel pakken, een tekst zoeken die over 'een ieder' gaat en dan aannemen dat het nu ook voor hem is. Dan kan het toch niet zo zijn dat het door het alleen tot je te nemen door het te lezen, het ook meteen waar voor jou is? Waar blijft dan het werk van de Heilige Geest? Weet je dan waar je zonden zijn, heb je ooit gewanhoopt toen je zag wie jezelf was?
Geloven betekent voor mij niet even lezen of er wat voor mij bij staat, dat dan voor waar aannemen en klaar is kees.
Ik geloof in liefde, gerechtigheid, mededogen, vergeving, genade, barmhartigheid ect.
Jezus is de verpersoonlijking van al die goede dingen, dus durf ik mezelf van harte aan Hem toe te vertrouwen.
Als uit iemands leven blijkt dat hij eerlijk betrouwbaar en oprecht is dan zeg je toch 'van hem kun op aan' en dat laat je dan blijken door hem gewoon te vertrouwen. Dat zijn mensen waar je in kunt geloven. (niet als verlosser en heer natuurlijk, maar het principe is hetzelfde)
Het zou niet in me opkomen om de integriteit van zo'n mens in twijfel te trekken, dus waarom bij God dan wel?
In Romeinen 1 staat hoe mensen van nature zijn: vervuld van allerlei ongerechtigheid, hoererij, boosaardigheid, hebzucht, slechtheid. Vol afgunst, moord, ruzie, bedrog, kwaadaardigheid. Kwaadsprekers zijn het, lasteraars, haters van God, smaders, hoogmoedigen, grootsprekers, bedenkers van slechte dingen, ongehoorzaam aan hun ouders, onverstandigen, trouwelozen, mensen zonder natuurlijke liefde, onverzoenlijk, onbarmhartig.
Kijk dan eens eerlijk in je eigen hart en maak het concreet voor jezelf. Wat heb je liever, ruzie of vrede? Bedrog of oprechtheid? Ongerechtigheid of gerechtigheid? Trouweloosheid of trouw? Goed van iemand spreken of kwaad? Moord of juist iemand in leven houden enz. enz.
Ik neem aan dat je voor het goede kiest. En wie heeft dat dan in je gewerkt denk je? Juist, de H.G.
Hij maakt dat je het goede wil. Hij maakt dat je daarin gelooft. Hij laat zien dat Jezus de verpersoonlijking van al het goede is zodat je eigenlijk helemaal niet anders kunt dan in Hem te geloven.
Waarom zou ik moeten wanhopen als er een God is vergeeft en je zonden in de zee van eeuwige vergetelheid wil werpen?
Natuurlijk, ik heb dingen gedaan waar ik me voor schaam. Ik doe nog steeds uit zwakheid wel eens dingen die ik beter niet kan doen.
En nee, daar denk ik niet lekker makkelijk over, zo werkt dat niet.
Maar met een God als hij, met al zijn vrijgevendheid en beloften .... nee, dan is wanhoop niet op zijn plaats. Daar zou ik Hem te kort mee doen.
Dorpeling schreef:God gaat niet voorbij Zijn recht, Hij heeft niet alleen beloften maar is ook Rechter. Zoals de tollenaar in de tempel, hij riep niet 'ik neem Jezus aan, want ik ben ook ieder, wereld, elk..', nee hij kwam niet verder als ' O God, wees mij, zondaar, genadig.' Hij had een levend gemis, hij wist God kwijt te zijn. En het is mijn volle overtuiging dat dat niet gemist wordt in een ware wedergeboorte en bekering. Waar ons werken ophoudt, alleen nog maar kunnen zwijgen, zonder recht, rechtvaardig om weggestoten worden en tegelijk roepen, pleiten en hopen op God. Daar gaat God verder, dan is er ook plaats gemaakt. 'Zij zullen komen met geween, en met smekingen zal Ik hen voeren'.
Als je de stokbewaarder of de moorman als voorbeeld had genomen zou je een heel ander bekeringsmodel hebben.
Ik maak me niet druk over
hoe ik of een ander tot geloof komt, maar
dat we tot geloof komen.
Alleen dat laatste is van belang m.b.t. wedergeboorte door geloof. En daarna moet je je bezig gaan houden met levensheiliging.
De H.G. werkt niet alleen dat je het goede wil en daarin gelooft zodat je je in geloofsvertrouwen aan Jezus kunt overgeven, maar Hij bevrijdt ook van de slavernij van de zonden zodat je de keus hebt om het goede te doen.
Daarom: werk aan uw eigen zaligheid met vrees en beven, want het is God, Die in u werkt zowel het willen als het werken.
Dorpeling schreef:Dát is mijns inziens een onmisbare gang. Een ieder is voor zichzelf verantwoordelijk maar persoonlijk kan ik niet met minder toe, ik kan niet over teksten heen stappen als 'tenzij dat iemand wederom geboren worde, hij kan het Koninkrijk Gods niet zien', of ''niemand komt tot de Vader dan door Mij'. Want God is niet alleen barmhartig, Hij is ook rechtvaardig.
Ik stap zeker ook niet over die tektsten heen. Ik geloof ze en ze maken me blij.
Het zou toch jammer zijn als on-wedergeboren mensen zoals in Romeinen 1 beschreven in Gods koninkrijk leven.
Het is toch heerlijk dat we door Jezus tot God mogen gaan ipv met ons eigen verknoeide leven!
Geweldig toch dat Hij in Christus ons genadig is en tegelijk rechtvaardig blijft.
Dorpeling schreef: En ik wéét schuldig te zijn, geen enkel recht meer te hebben. 'Ik heb gedaan, wat kwaad was in Uw oog; Dies ben ik, HEER, Uw gramschap dubbel waardig, 'k Erken mijn schuld, die U tot straf bewoog; Uw doen is rein, Uw vonnis gans rechtvaardig. '
Daarom kan ik niet anders dan wachten op Hem, en het verwachten van Hem alléén. Omdat het genade alléén is die nog redden kan.
Maar God vraagt helemaal niet van je om te wachten, Hij gebiedt bekering en geloof. Genade blijft gewoon genade als je die aanvaard.
God is al verzoend: God was het namelijk Die in Christus de wereld met Zichzelf verzoende.
Hij is het die op jou wacht: Wij zijn dan gezanten namens Christus, alsof God Zelf door ons smeekt. Namens Christus smeken wij: laat u met God verzoenen.
Dorpeling schreef:Als ik denk aan zelfonderzoek, het nauw ja zeer nauw onderzoeken, dan denk ik aan het bedenken waar het me om te doen is, waar het me om gaat. Alleen om mezelf, omdat ik zo graag in de hemel wil komen, of aan de eer van God? Kan ik zonder Hem, ben ik overtuigd van mijn gemis, gebrek en leegheid, wil ik toenemen in kennis en genade of ben ik tevreden met wat gevoel alleen? Ben ik die vreemdeling en bijwoner, die 'begerig is naar een beter, dat is, naar het hemelse?' (Heb 11).
Die tekst staat in een andere context heb ik je de vorige keer laten zien.
Verder is het helemaal niet verkeerd om graag bij God in de hemel te willen komen. Dan wil je hetzelfde als Hij want Hij wil dat nl. ook.
Jouw overtuigingen en gesteldheid maken Hem niet gewilliger dan Hij al is. Sterker, ze doen niet eens mee.
Ze zijn geen grond, Hij heeft ze niet nodig. Hij weet precies wat Hij van Zijn maaksel kan verwachten.
Hij doet het enkel en alleen om Jezus wil, dus waar wacht je op?
Hij heeft gezegd ''het is volbracht'' en nu staat Hij aan de deur van ons hart te wachten of we open doen.
En wie opendoet mag leren Hem te volgen. Hij verwacht niet dat we het gelijk kunnen, we mogen het leren.
Alle spreken over Boven komt van beneden, ook het spreken dat beweert van Boven te komen. (Kuitert)