OT vs NT

[QM46]

Ik vind het heel opmerkelijk dat er zeer belangrijke zaken ontbreken in het Oude Testament namelijk:
A. Bekering
B. Hemel en hel

A. In het Oude Testament vind er geen enkele bekering plaats. Abraham, David, Mozes: nergens wordt er over hun bekering gesproken. De profeten roepen wel regelmatig op tot bekering, maar dat houdt niet meer in dan een afkeren van de zonde, zoals de Ninevieten dat ook deden. Het gaat dan ook telkens alleen over het volk Israël als geheel maar over de persoonlijke wedergeboorte wordt niet gesproken.

B. Daarmee in verband staat ook het ontbreken van hemel en hel. De woorden komen wel regelmatig voor, maar 'hemel' betekent dan alleen maar 'lucht' of 'woonplaats van God' en hel 'graf' of 'dood' (zie kanttekeningen). In plaats van hemel en hel vind er straf en beloning plaats in het aardse leven in de vorm van zegeningen en straffen. Het is toch opmerkelijk dat de profeten nergens waarschuwen voor de hel, David nergens over een verlangen naar de hemel praat, en ga zo maar door.

Hoe verklaren jullie dit alles?

[gravo]

Ik vind het heel opmerkelijk dat er zeer belangrijke zaken ontbreken in het Oude Testament namelijk:
A. Bekering
B. Hemel en hel

A. In het Oude Testament vind er geen enkele bekering plaats. Abraham, David, Mozes: nergens wordt er over hun bekering gesproken. De profeten roepen wel regelmatig op tot bekering, maar dat houdt niet meer in dan een afkeren van de zonde, zoals de Ninevieten dat ook deden. Het gaat dan ook telkens alleen over het volk Israël als geheel maar over de persoonlijke wedergeboorte wordt niet gesproken.

B. Daarmee in verband staat ook het ontbreken van hemel en hel. De woorden komen wel regelmatig voor, maar 'hemel' betekent dan alleen maar 'lucht' of 'woonplaats van God' en hel 'graf' of 'dood' (zie kanttekeningen). In plaats van hemel en hel vind er straf en beloning plaats in het aardse leven in de vorm van zegeningen en straffen. Het is toch opmerkelijk dat de profeten nergens waarschuwen voor de hel, David nergens over een verlangen naar de hemel praat, en ga zo maar door.

Hoe verklaren jullie dit alles?

Ik weet niet of we het zo ingewikkeld moeten maken en of we "dit alles" nu als iets zeer schokkends moeten voorstellen.
De verklaring ligt buitengewoon voor de hand. De teksten verschillen, omdat ze in een andere tijd, in een andere context en strikt genomen ook binnen een andere godsdienst zijn gedaan.
Uiteraard begrijp ik het knelpunt wel: voor christenen kan er geen principieel verschil zijn tussen OT en NT, omdat ze in elkaars verlengde liggen. De beloften uit het OT worden vervuld in het NT. En andersom: het NT verklaart en verlicht het OT. Zo gingen de schrijvers van het NT er al mee om (het NT kent veel citaten uit het OT), dus waarom zouden christenen dat dan anders willen doen. Als je deze harmonisatie wilt toepassen (christenen doen het wel, maar joden niet), dan gaan de verschillen die er gewoon zijn (eenvoudig te verklaren door tijd en context) natuurlijk knellen.

De ene, de voor de hand liggende verklaring is een logische wetenschappelijke: het OT kan het NT niet citeren, maar het NT kan het OT wel citeren. Heeft met chronologie te maken. Daarom worden Jozef, Maria, Paulus, Johannes, en noem maar, op ook niet genoemd in het OT. Lijkt me niet zo moeilijk te begrijpen.

Als je de verschillen ziet als knelpunten, dan heb je een andere, meer theologische verklaring nodig. Volgens mij kom je dan uit bij de verklaring dat God Zich steeds ruimer openbaart. Het begint persoonlijk (Abraham), vervolgens spreekt Hij tot een volk (Israël), maar uiteindelijk openbaart Hij Zich in Jezus aan de hele wereld. Zo kun je de rode lijn van OT naar NT beschrijven en kun je toch ook snappen dat de religie van Israël toen (OT) zo heel anders was als de religie van christenen nu (NT), maar dat beide toch onderdeel zijn van een voortgaande openbaring van één en dezelfde God.

Maar ja, theologische verklaringen zijn onbewijsbaar, in tegenstelling tot wetenschappelijke verklaringen.

gravo

[benefietdiner]

Ik vind het heel opmerkelijk dat er zeer belangrijke zaken ontbreken in het Oude Testament namelijk:
A. Bekering
B. Hemel en hel

A. In het Oude Testament vind er geen enkele bekering plaats. Abraham, David, Mozes: nergens wordt er over hun bekering gesproken. De profeten roepen wel regelmatig op tot bekering, maar dat houdt niet meer in dan een afkeren van de zonde, zoals de Ninevieten dat ook deden. Het gaat dan ook telkens alleen over het volk Israël als geheel maar over de persoonlijke wedergeboorte wordt niet gesproken.

B. Daarmee in verband staat ook het ontbreken van hemel en hel. De woorden komen wel regelmatig voor, maar 'hemel' betekent dan alleen maar 'lucht' of 'woonplaats van God' en hel 'graf' of 'dood' (zie kanttekeningen). In plaats van hemel en hel vind er straf en beloning plaats in het aardse leven in de vorm van zegeningen en straffen. Het is toch opmerkelijk dat de profeten nergens waarschuwen voor de hel, David nergens over een verlangen naar de hemel praat, en ga zo maar door.

Hoe verklaren jullie dit alles?

Een hele goede opmerking en vraag.
Het is ook maar de vraag of Israël zich moet bekeren zoals de kerk de definitie aan bekering geeft.
Is de God van het Nieuwe Testament inderdaad anders dan de God van Oude Testament….?
We moeten denk heel goed rekening houden dat Israël de eerst geboren Zoon van God is en daar mee ook het uitverkoren volk van God.
In de kerk is het evangelie veelal zo leeg dat men net doet of het alleen gaat om de vergeving van zonden, zonder dat er sprake is van discipel schap. Het lijkt alsof veel kerken alleen spreken van bekering om een plaatsje in de hemel verzekerd willen zijn, zonder zich verder te bekommeren over hun taak in het koninkrijk van God, Christus heeft toch duidelijk gezegd volg Mij. De oorzaak van een goedkoop bekering ligt ten grondslag aan het feit dat de kerk de plaats ingenomen heeft van Israël, de vervangingstheologie.
De Bijbel bevat Nieuw- en Oud Testament maar we moeten wel rekening houden dat aan het Nieuwe Testament een verbond sluiting vooraf gesloten is, Oude Testament.
God is begonnen een verbond te sluiten met Israël en dat verbond begon al met genade en verlossing uit de banden van de slavernij in Egypte.
Hij presenteerde zich als de Almachtige die voor Zijn volk door het vuur zou gaan als zij ook aan Hem volledige getrouwheid zouden tonen. Zo is God vandaag de dag nog steeds.
God wil net als bij het volk Israël onze getrouwheid en verbondenheid.

Zegen op gehoorzaamheid, vloek op ongehoorzaamheid. En gij zult u bekeren tot den HEERE, uw God, en Zijner stem gehoorzaam zijn, naar alles, wat ik u heden (decaloog) gebied, gij en uw kinderen, met uw ganse hart en met uw ganse ziel. We moeten als gelovigen weer een prijs willen betalen, in de bres willen gaan staan door daadwerkelijk met Jezus’ opdracht aan de slag te gaan en net als de discipelen en apostelen van Jezus en blij zijn dat we smaad mogen dragen om Zijns Naams wil.

[Chaya]

Ik vind het heel opmerkelijk dat er zeer belangrijke zaken ontbreken in het Oude Testament namelijk:
A. Bekering

Nee, dat ontbreekt niet.
http://www.statenvertaling.net/concorda ... 737-1.html

32 keer komt het woord bekering voor!

Kijken we naar het woord hemel, dit komt 233 maal voor.
http://www.statenvertaling.net/concorda ... 545-1.html

Het woord hel komt 25 keer voor.
http://www.statenvertaling.net/concorda ... 656-1.html

Dus ik weet niet welke Bijbel(vertaling) jij hebt?

[benefietdiner]

Goed lezen Chaya dat vraagt QM46 niet.

[Chaya]

Goed lezen Chaya dat vraagt QM46 niet.

Jawel, de betekenis zou ontbreken.
Maar als je die verzen goed leest, ontbreekt dat toch niet?

Psalm 16:
Gij maakt eerlang mij 't levenspad bekend,
Waarvan, in druk, 't vooruitzicht mij verheugde;
Uw aangezicht, in gunst tot mij gewend,
Schenkt mij in 't kort verzadiging van vreugde;
De lieflijkheên van 't zalig hemelleven
Zal eeuwiglijk Uw rechterhand mij geven.

Psalm 17:
Maar (blij vooruitzicht, dat mij streelt!)
Ik zal, ontwaakt, Uw lof ontvouwen,
U in gerechtigheid aanschouwen,
Verzadigd met Uw Godd'lijk beeld.

Oproep tot bekering in Psalm 32:
Wil toch niet stug, gelijk een paard, weerstreven,
Of als een muil, door domheid voortgedreven;
Gebit en toom, door 's mensen hand bestierd,
Beteug'len 't woest en redeloos gediert';
Laat zulk een dwang voor u niet nodig wezen;

En Psalm 119:

Gun leven aan mijn ziel, dan looft mijn mond
Uw trouwe hulp; stier mij in rechte sporen;
Gelijk een schaap heb ik gedwaald in 't rond,
Dat, onbedacht, zijn herder heeft verloren;
Wie God verlaat, heeft smart op smart te vrezen;

Wat begrijp ik dan verkeerd?

[benefietdiner]

Jawel, de betekenis zou ontbreken.

QM46 vraagt niet om het onberekende woord (bekering) maar om de ontbrekende zaak in de beschrijving van een persoon.

[Chaya]

Okay, helder.
Ik kan momenteel alleen bedenken dat dit komt omdat het O.T. onder het oude Verbond viel.
Bekering was toen meer een omkering van gedachten en werken. Ook werd er immers nog geofferd.
Misschien dat ik er nog op terug kom.

[QM46]

Als de mensen nu bekeerd moeten worden moesten ze dat toen toch ook? En de hemel en de hel zijn er toch niet pas gekomen in het Nieuwe Testament?

[Bambi]

Als de mensen nu bekeerd moeten worden moesten ze dat toen toch ook? En de hemel en de hel zijn er toch niet pas gekomen in het Nieuwe Testament?

De Joden in het Oude-Testament waren al God's volk, dus moesten ze zich alleen bekeren van hun slechte werken.

[BladeStraight]

In het Oude Testament vind er geen enkele bekering plaats.

Beslist niet waar, Manasse is natuurlijk meteen een duidelijk voorbeeld. Ik zie geen enkel verschil tussen bekering heden ten dage en bekering ten tijde van het Oude Testament, behalve dat wij nu een duidelijker zicht op Jezus hebben, hoewel Hij in het Oude Testament op elke bladzij aanwezig is.

Maar ook nu nog luidt het woord des Heren: Bekeert u tot Mij met uw ganse hart, en met vasten en met geween en met rouwklacht. Scheurt uw hart en niet uw klederen en bekeert u tot de Here, uw God

Joël 2:12-13

[QM46]

De Joden in het Oude-Testament waren al God's volk, dus moesten ze zich alleen bekeren van hun slechte werken.

De Joden in het Nieuwe Testament waren toch net zo goed Gods volk? In het Nieuwe Testament moesten de Joden wel bekeerd worden, en konden ze of naar de hemel of naar de hel gaan. Waarom zou dat voor de Joden in het Oude Testament niet gelden?

Beslist niet waar, Manasse is natuurlijk meteen een duidelijk voorbeeld. Ik zie geen enkel verschil tussen bekering heden ten dage en bekering ten tijde van het Oude Testament, behalve dat wij nu een duidelijker zicht op Jezus hebben, hoewel Hij in het Oude Testament op elke bladzij aanwezig is.

Als je het verhaal van Manasse leest (2 Kron. 33), zie je dat hij, nadat hij in de gevangenis terechtgekomen is, tot inkeer komt en berouw krijgt. Hij gaat vervolgens tot God bidden. Maar daarna volgt er niet dat God hem bekeert. Er staat dat God hem terugbrengt naar Jeruzalem in zijn koninkrijk, en dat Mannase kende dat de HEERE God is. Meer niet.

Kun je verder nog een bekering noemen uit het Oude Testament?

Maar ook nu nog luidt het woord des Heren: Bekeert u tot Mij met uw ganse hart, en met vasten en met geween en met rouwklacht. Scheurt uw hart en niet uw klederen en bekeert u tot de Here, uw God Joël 2:12-13

Als je het volgende vers, vers 14, leest zie de reden van deze bekering: "Wie weet, Hij mocht zich wenden en berouw hebben; en Hij mocht een zegen achter zich overlaten" Dit is dus niet meer dan een bekering zoals die van de Ninevieten, en niet de Nieuwtestamentische wedergeboorte.

[Marnix]

En waarom is dat anders? Zou dat niet komen doordat in het nieuwe testament Jezus Christus is gekomen en de Geest? Jezus predikt dat het koninkrijk nabij is gekomen. En over de wedergeboorte zegt Hij:

Waarachtig, ik verzeker u: niemand kan het koninkrijk van God binnengaan, tenzij hij geboren wordt uit water en geest. Wat geboren is uit een mens is menselijk, en wat geboren is uit de Geest is geestelijk. Wees niet verbaasd dat ik zei dat jullie allemaal opnieuw geboren moeten worden. De wind waait waarheen hij wil; je hoort zijn geluid, maar je weet niet waar hij vandaan komt en waar hij heen gaat. Zo is het ook met iedereen die uit de Geest geboren is.

En daarna gaat het ook over Zijn offer. Door Jezus offer wordt alles anders. Natuurlijk gaat het in het OT heel anders dan in het NT

[benefietdiner]

Ik constateer een verschil tussen Oude- en Nieuwe Testament als het over bekering en wedergeboorte gaat. In het Oude testament gaat het lijkt wel niet over wedergeboorte maar over bekering alleen. Het ultieme verschil is geloof in God (OT) en geloof in Jezus Christus (NT).
‘Wij’ christenen of de kerk zijn gewend aan de uitleg dat ook de OT-gelovigen wedergeboren waren, maar wedergeboorte staat volgens mij in direct verband met de uitstorting van de Heilige Geest. Het probleem is ontstaan doordat we denken dat mensen die in God geloven toch wel 'uit God geboren' moeten zijn, of anders gezegd 'wedergeboren' moeten zijn. Maar we moeten hier het belangrijke onderscheid zien tussen 'Geloof in God' en 'Geloof in de Heer Jezus'.
De wedergeboorte was onbekend in het OT. Pas in het Nieuwe Testament, in het evangelie van Johannes, lezen we meer over de geestelijke geboorte. Daarbij ligt er dus steeds een duidelijk verband met de Heilige Geest.

In Mattheus wordt de wedergeboorte genoemd. Eigenlijk wordt hier de definitie van 'de wedergeboorte' gegeven. De Heer Jezus zegt hier dat 'de wedergeboorte' aanbreekt als Hij op de troon zal zitten, dus bij 'de herstelling van alle dingen': ‘Ik zeg u dat gij in de wedergeboorte, wanneer de Zoon des mensen zal zitten op de troon van zijn heerlijkheid, gij ook zult zitten op twaalf tronen, om de twaalf stammen van Israël te oordelen.’

Ik geloof dat dat te maken heeft met het herstel van Israël in de toekomst.

Het gaat er dus niet om dat de OT-gelovigen niet gelovig of niet behouden zouden zijn. Het gaat erom dat het begrip 'wedergeboorte' niet van toepassing is op hún bekering.

[learsi]

Bronvermelding?

h.g.
Learsi