Sociaal geweten?!

[Whatstheway?]

Vergeef mij als deze vraag wat verwarrend is. Ik ben er zelf nog niet helemaal uit wat mijn vraag nu eigenlijk is.
Het zit zo: ons geweten is door God gegeven. We hebben kennis van goed en van kwaad. Maar... in de omgang met mensen om mij heen merk ik dat er verschillen zijn in wat je geweten zegt. Ik ben zelf een sociaal persoon. Ik denk veel over anderen en over wat anderen denken (van mij, van wat ik doe). Ik ben daarin soms ook wat onzeker. Doordat ik sociaal ben, heb ik een sterk sociaal geweten. Mijn vriend heeft dat veel minder. Ik dacht eerst eigenlijk: Hij wil het gewoon niet zien... Logisch toch dat je dit of dat moet doen! Het gaat dan vooral om zelfverloochening of voor mijn idee de ander tegemoet komen. Hij ziet dat heel anders, kijkt er veel meer nuchter naar.
Mijn vraag (volgens mij): is je sociale geweten iets wat minder met God te maken heeft? Hm... nog niet heel duidelijk. Ik wacht even af of jullie er al wat wijs uit kunnen worden, anders probeer ik het te herformuleren. En als dit al eerder op het forum is geweest, dan hoor ik het graag!

[Janvanverweg]

je geweten is niet 'de Heilige Geest'
je kan je geweten vormen en aanpassen. door cosequent telkens dezelfde keuze te maken 'leer' je je geweten dat die keuze goed is. ook al 'weet' je door de HG dat het niet goed is. Je dooft de Geest dan.
ons geweten wordt door tal van zaken beinvloed. omgeving, cultuur, dominees, foute vrienden etc etc.
al snel denken we dat ons geweten wel o.k. is. en als we ons geweten volgen dan zit het met ons ook wel ok. (wordt er vervolgens gedacht.)

het verlangen om anderen te behagen. je denken en gedrag sterk door anderen laten bepalen. (wat zouden ze ervan vinden?) heeft zowel goede als slechte kanten. als je het stiekum doet om erkenning te krijgen en 'geliefd of geaccepteerd te worden'. dan is het ongezond. een bodemloze put.
maar als je uit liefde voor de ander klaarstaat zonder verlangen naar erkenning of complmentjes etc dan is het juist heel mooi.

je vriend schrijf je is nuchter. ook dat kan goed en fout zijn
Wat anderen doen en denken zal nooit onze norm mogen zijn. We behorn niet hen maar Christus toe. '" maar gij geheel anders, gij hebt Christus leren kennen". Christus is onze spiegel, niet onze naaste.

soms is aanpassen goed, soms is het goed om in liefde tegendraads te zijn. boven al: wees jezelf (zoals God je ziet)

[Whatstheway?]

Mooi antwoord, Janvanverweg!
De grote vraag is dus: Doe je dingen voor de ander, of stiekem voor jezelf? Of je nu nuchter of juist gevoelig/sociaal ben! Dat is soms nog niet eens zo makkelijk te zien, merk ik. Heb je het boek 'verborgen omgang' van Bonheuffer wel eens gelezen? Daar schrijft hij over dienen, en over het dragen van de persoonlijkheid van de ander, van het karakter van de ander. Heb ik vanmorgen gelezen en dat geeft ook wel heldere antwoorden! Ik denk dat één van de grootste problemen in het spreken over wat nu klopt of niet is dat we het liever niet willen... of dat de radicaliteit van bepaalde dingen ons al snel te ver gaat...