Was er genade onder het Oude Verbond.

[marin]

Als we ons bezig houden met het woord en begrip genade in Gods Woord.

Het is een onderwerp waar men nooit over uitgesproken raakt, omdat het voor de mens zo uiterst belangrijk is.
Wanneer is de genade Gods werkzaam.
Velen menen namelijk, dat genade een specifiek nieuwtestamentisch begrip is.
Het vermoeden wordt versterkt door een uitspraak in joh. 1 : 17: „Want de wet is door Mozes gegeven, de genade en de waarheid is door Jezus Christus geworden."

Dus onder het Oude Verbond had men de Wet en onder het Nieuwe Verbond de genade van Christus.

Maar is deze gevolgtrekking juist.

[hubert]

Ik denk dat je gelijk hebt. Ik heb geleerd dat Jezus de vervulling der wet is.
Matt. 5:17 Denk niet dat ik gekomen ben om de Wet of de Profeten af te schaffen. Ik ben niet gekomen om ze af te schaffen, maar om ze tot vervulling te brengen.

Of bedoel je dit niet met je vraag?

[marin]

Ik bedoel eigenlijk of we ook kunnen aangeven of de genade van God ook onder het oude verbond zichtbaar was.


De genade van Christus, die op Golgotha bezegeld werd door het verzoenend sterven van de Verlosser, werkte reeds gedurende het gehele Oude Verbond tot redding der mensheid.
Is het Bijbels te beweren, dat voor het Oude Testament de Tien Geboden van kracht waren en onder het Nieuwe Verbond enkel de genade geldt.

Beide : de Wet des Heren en de genade Gods waren gegeven voor de gehele menselijke bedeling en omvatten zowel het Oude als het Nieuwe Verbond.

De tekst in 2 Tim. 1 : 9: Die ons heeft zalig gemaakt en geroepen met een heilige roeping; niet naar onze werken, maar naar Zijn eigen voornemen en genade, die ons gegeven is in Christus Jezus vóór de tijden der eeuwen.

God heeft niet gewacht met Zijn reddende genade tot het Nieuwe Verbond, nee, die reddende en heiligende kracht Gods heeft onder het Oude Verbond ook mensen geestelijk vernieuwd en geschikt ge¬maakt voor het Godsrijk.

[Ewan]

De wet was een tuchtmeester totdat Jezus gekomen is. Hij heeft de wet ingevuld, vervuld en is het woord wat vlees is geworden, God verklarende.
Hij alleen heeft die wet gehouden als Enige van allen, ooit.
Wij kunnen dus alleen naar Hem opkijken, denken dat je door het houden van de wet ook maar iets zelf kunt bijdragen tot je behoud is wetticisme, en zal je van de genade doen afvallen.HIJ is de Redder, niets uit onszelf.
(Galaten)

[marin]

Even een antwoordt op een PB.

In Gods Woord wordt zo treffend bevestigd in Openb. 13 : 8, waar Jezus genoemd wordt het Lam dat geslacht is „vóór de grondlegging der wereld".
Toen het eerste mensenpaar zondigde, kon de genade Gods dadelijk haar reddend en heiligend werk verrichten; het enige verschil bestond daarin, dat deze kracht der genade onder het Oude Verbond werkzaam was met het uitzicht op het kruis, en dezelfde genadekracht onder het Nieuwe Verbond werk¬zaam is in het licht van het kruis, m.a.w. vanuit het kruis.

God heeft niet gewacht met Zijn reddende genade tot het Nieuwe Verbond, die reddende en heiligende kracht Gods heeft onder het Oude Verbond ook mensen geestelijk vernieuwd en geschikt gemaakt voor het Godsrijk, denk toch alleen maar eens aan die drie Gods mannen, Henoch, Mozes en Elia.
Was hun godvruchtig leven niet een vrucht van Gods genade van die vernieuwende kracht van God in een mensen leven?
Hun opneming in de hemel en de opstanding van Mozes waren gebeurtenissen die voltrokken werden met Golgotha in uitzicht.
Maar zij boden voor de andere gelovigen de zekere waarborg, dat Golgotha werkelijkheid zou worden, omdat Gods genade sinds de zondeval werkzaam was.

Een voorbeeld van Gods genade onder het Oude Verbond is de uitredding van het volk Israël.
We lezen in Jer. 31 : 2: „Zo zegt de Here : Het volk der overgeblevenen van het zwaard heeft genade gevonden in de woestijn, namelijk Israël, toen Ik heenging om hem tot rust te brengen."

De overgeblevenen van het volk Israël, nl. diegenen die niet ongelovig waren geweest jegens Gods beloften van het land Kanaän, hadden genade gevonden.
Genade om een leven te leiden in geloofsgehoorzaamheid genade om de moeilijkheden te overwinnen, genade om te volharden in de navolging van God.

Genade is niet enkel een theologisch begrip, genade is Gods almachtige hulp om in deze wereld overeenkomstig Zijn wil te leven. Dagelijks hebben wij Zijn genade nodig, dagelijks moeten wij om Zijn genade bidden, dagelijks van Hem de kracht ontvangen om de zonde in ons leven te overwinnen.

[marin]

@Ewan zegt:
De wet was een tuchtmeester totdat Jezus gekomen is. Hij heeft de wet ingevuld, vervuld en is het woord wat vlees is geworden, God verklarende.
Hij alleen heeft die wet gehouden als Enige van allen, ooit.
Wij kunnen dus alleen naar Hem opkijken, denken dat je door het houden van de wet ook maar iets zelf kunt bijdragen tot je behoud is wetticisme, en zal je van de genade doen afvallen.HIJ is de Redder, niets uit onszelf.
(Galaten)

Volkomen mee eens, genade is ook een onverdiende gunst, een kracht Gods, een kracht die ons leven vernieuwt en gehoorzame navolgers van de Here Jezus maakt.
Maar Wet en genade zijn niet met elkander in strijd en heffen elkander ook niet op, in het Oude Ver­bond bij alle wetten die de joden hadden, bleef de genade, en in het Nieuwe Verbond sluit de genade het voldoen aan de voorschriften van de wet des Heren niet uit, maar Gods genade geeft juist de kracht om naar die voorschriften te leven.

Elders ver­klaart Jezus, dat het bewijs van het discipelschap van Zijn navolgers juist gelegen is in een leven overeenkomstig Zijn geboden.
Woordelijk zegt de Heiland : „Indien gij Mij liefhebt, zo bewaart Mijn geboden." Hoe is het dan nu, zult u zeggen. Is de Bijbel dan met zichzelf in tegenspraak?
Leert Paulus nu eens, dat we vrij zijn van de wet en dan weer, dat de wedergeboren mens er een behagen in schept om overeenkomstig Gods wet te leven?
De Bijbel is niet met zichzelf in tegenspraak, en Paulus in zijn brieven evenmin.

Helaas begaan echter vele Christenen, juist in dit verband, een vergissing, doordat zij niet onderscheiden welke wet alléén voor het Oude Ver­bond gold en welke wet ook tijdens de Nieuwtestamentische Bedeling de maatstaf bleef voor het leven der gelovigen.

De Bijbel spreekt over meer dan één wet. De Tien Geboden, de zedenwet, werd door God op de Sinaï gegeven en staat opgetekend in Exod. 20. Maar we lezen in Lev. 7 : 37, 38, dat er op de berg Sinaï nog verschillende andere wetten zijn afgekondigd.

De teksten: „Dit is de wet des brandoffers, des spijsoffers, des zoenoffers, des schuld­offers, des vuloffers en des dankoffers, die de Here Mozes op de berg Sinaï geboden heeft, ten dage dat Hij de kinderen Israëls gebood, dat zij hun offeranden aan de Here in de woestijn Sinaï zouden offeren."
Er bestonden onder het Oude Verbond dus behalve de zedenwet of de Wet des Heren, nog andere wetten, o.a. de de ceremoniële wet en de burgerlijke wet.
Deze wetten worden in het Oude Testament in twee groepen ondergebracht, die onderling scherp van elkander ge­scheiden waren.

2 Kon. 21 : 8, waar de Here zegt, dat zij moesten houden hetgeen Hij - de Here - hen geboden had en naar de ganse wet die Zijn knecht Mozes geboden had.
Wie deze onderscheiding der verschillende wetten niet maakt en wie gelooft, dat de Tien Geboden alleen maar voor het Oude Verbond bestemd waren, die kan zich wel vergissen. Wie daarentegen deze onderscheiding wel maakt, die vindt ook in het Nieuwe Testament een heerlijke harmonie.
Immers wanneer Paulus spreekt over de wet die door Christus' kruisdood vervallen is, dan bedoelt hij de schaduwachtige wetten - de specifiek Joodse ceremoniële wetten.
En wanneer hij zegt, dat hij een vermaak heeft in de wet Gods, dan spreekt hij over de Wet des Heren, over de Tien Geboden.