Vooruit, het ND van afgelopen zaterdag
auteur: Hilbert Meijer
‘School gaf me geen kans’
Rotterdam - Duran Renkema, die door zijn school geschorst is nadat bekend werd dat hij een homorelatie heeft, legt zich ‘nu niet en nooit niet’ neer bij ontslag. Regeltjes en angst lijken volgens hem de opstelling van de gereformeerde schoolleiding te bepalen.
Duran Renkema, de eerste christelijk leraar die zijn schorsing wegens een homoseksuele relatie aanvecht, wilde helemaal geen mediacircus. Maar donderdag stond hij op Teletekst, ’s avonds was hij op televisie en de volgende dag stond hij in de krant. Hoe is dat zo gekomen? En hoe kan iemand die de gereformeerde wereld tot in de finesses kent er verbaasd over zijn dat de leiding van de gereformeerde basisschool in Oegstgeest er grote moeite mee heeft dat hij nu samenwoont met een man? ‘Ik voorzag natuurlijk wel dat dit het een en ander teweeg zou brengen’, zegt hij thuis in Rotterdam, waar hij sinds mei met zijn vriend woont. Het begon allemaal in de paasvakantie, toen hij zijn vrouw en twee kinderen vertelde dat hij verliefd was op een man. Een dag later stuurde hij een lange e-mail naar de locatiedirecteur en centraal directeur van zijn school. ‘Ik wilde graag een gesprek over de vraag “hoe nu verder”. Per mail kreeg ik te horen dat ik niet terug hoefde te komen.’
Dat gesprek kwam er wel.
‘Weken later, het was bijzonder onaangenaam. Binnen vijf minuten was het duidelijk dat voortzetting van het dienstverband op geen enkele manier bespreekbaar was. Dat was voordat ik ook maar iets kon zeggen over hoe ik mijn rol als identiteitsdrager zag.’
Wat had u gehoopt?
‘Op een constructief gesprek over hoe ik in mijn nieuwe situatie een goede identiteitsdrager van de school kan zijn, zoals ik dat altijd al geweest ben. Ik had willen uitleggen dat ik nog altijd even gereformeerd ben en dat ik nog steeds achter de grondslag van de school sta. En dat ik alleen op het punt van homoseksualiteit anders denk dan de school en daarmee ruimte kan geven aan de veelheid aan gedachten die over dit onderwerp in de gereformeerde wereld leven. Dat zag je in de reacties van ouders in de uitzending van Nieuwsuur van donderdagavond. Het bleek ook uit reacties van ouders van kinderen uit mijn klas.’
Want hoe reageerden die?
‘Op één negatieve reactie na heb ik allemaal lieve, warme brieven gehad. Er zaten ouders tussen die het werkelijk onbegrijpelijk vinden dat ik om deze reden geschorst ben en die de schoolleiding om opheldering gevraagd hebben. Natuurlijk waren er ook ouders die heel goed begrepen dat ik om deze reden niet mocht blijven, maar stuk voor stuk vonden ze het verschrikkelijk dat er een einde aan de arbeidsverhouding kwam.’
Waarom bent u zo verbaasd over de opstelling van de school, terwijl u de gereformeerde wereld van binnen en buiten kent?
‘Natuurlijk had ik niet verwacht dat als ik zou zeggen: “ik heb een homoseksuele relatie” de school zou zeggen: “fijn jongen, niks aan de hand, wat heb je in je koffie”. Ik weet hoe gevoelig het ligt en stelde me voor dat ik met het schoolbestuur en de schoolleiding een goed gesprek over identiteit zou hebben. Dan zou er op school een avond georganiseerd kunnen worden, waar ouders vragen konden stellen. Maar wat ik bovenal had verwacht, is dat ik de kans had gekregen te bewijzen dat ik ook in deze situatie een hele goede identiteitsdrager kon zijn. Die kans heb ik niet gekregen.’
Daar bent u het meest teleurgesteld over?
‘Dat is een van de dingen. Ik kreeg bijvoorbeeld ook een brief van mijn werkgever waarin stond dat ze het nogal bijzonder vonden dat ik voor de paasvakantie met mijn klas bad voor herstel van mijn zieke vrouw, en dat ik na de paasvakantie niet meer met haar samenwoonde. Daarmee insinueren ze dat de zorg voor mijn vrouw onecht is geweest. Ze begaven zich daarmee op een gebied waar ze absoluut niet thuishoren en dat neem ik ze ontzettend kwalijk. Tot op de dag van vandaag zorg ik met alles wat ik heb en kan voor mijn vrouw en voor mijn beide kinderen.’
U zegt dat u zich stoort aan ‘regeltjes’, maar het ligt nou eenmaal heel principieel in christelijke kring.
‘Ik gebruik het woord regeltjes, omdat heel veel mensen in de kerk wel een duidelijk beeld hebben van de regeltjes, maar veel minder van de principes die daar achter zitten. Ik zit al 44 jaar in de vrijgemaakt-gereformeerde kerk en weet hoe het gaat als er bepaalde dingen losgewrikt worden. Dan gaan de hakken in het zand. Mijn ervaring is dat mensen in de kerk dingen vinden zonder dat ze echt weten waarom ze dat vinden.’
Regeltjes hebben de school gedreven om u te schorsen?
‘Regeltjes en angst voor reacties van de achterban, voor commotie, voor van alles.’
Gelooft u wel in de oprechtheid van de schoolleiding?
‘Ik ben me ervan bewust dat de schoolleiding voor een dilemma is komen te staan, maar ze zijn er verkeerd mee omgegaan. Het ‘probleem’ wat ik ben, wordt weggeschoven, en dan is het er niet meer. Vervolgens kunnen ze de gelederen sluiten en doorgaan zoals altijd. Ontslag is een prachtige oplossing – maar niet voor mij. Ik ga er niet mee akkoord, nu niet en nooit niet.’
En nu maakt u er een zaak van bij de Commissie Gelijke Behandeling.
‘Vijf maanden lang hebben we het ene voorstel na het andere gedaan, maar de school is nergens mee akkoord gegaan. Onze insteek was: we gaan geen commotie veroorzaken, ik wil geen mediacircus, niet voor mezelf, niet voor mijn gezin en niet voor de school. De communicatie tussen school en mij is zo hard geworden dat ik beschadigd ben. Het werd me heel duidelijk dat ik niet mocht zijn wie ik was. Toen werd de zaak voor mij principieel en dacht ik: ik zou het fijn vinden als van mijn zaak het signaal uitgaat dat dit soort dingen niet kunnen.’
Eerst wilde u geen mediacircus, uiteindelijk is het een strak geregisseerd mediaverhaal geworden.
‘Juist omdat we er zorgvuldig mee om wilden gaan, hebben we er duidelijke afspraken over gemaakt. We wilden geen wildgroei aan berichten. Als je een klacht bij de CGB neerlegt, wordt die openbaar. Ik kon het dus niet uit de publiciteit te houden. Nee, er zit geen rancune achter. Als dat zo was, zou ik niet terug willen naar die school. En dat wil ik wel. Ik denk oprecht dat na een aantal hobbels de verhoudingen hersteld kunnen worden. Dat moet ook, dat wordt als christenen aan ons gevraagd.’
U had het donderdagavond in de uitzending van Nieuwsuur nadrukkelijk over uw geloof in de Bijbel van kaft tot kaft. Waarom?
‘De afgelopen maanden heb ik van heel wat mensen gehoord dat ik nu mijn geloof zeker wel kwijt zou zijn. Veel mensen vinden dat christen-zijn en een homoseksuele relatie hebben niet met elkaar te verenigen zijn. Daar denk ik zelf anders over en daar ben ik niet de enige in. De kerken vinden homoseksualiteit een grote bedreiging. Maar ik denk dat als het echt zo’n groot issue geweest was, dan had Jezus in zijn tijd op aarde daar wel wat over gezegd. Maar dat is niet zo. Hij zegt wel heel veel over naastenliefde.’
actie en reactie
‘Wij willen niet meedoen aan een proces van “actie en reactie” via de media.’ Dat zegt René Tromp, directeur van GPO West-Nederland waaronder de gereformeerde school in Oegstgeest valt na lezing van het interview met Duran Renkema. Er zijn twee redenen waarom hij nu niet inhoudelijk reageert. ‘Allereerst willen we zorgvuldigheid betrachten ten opzichte van onze personeelsleden. Daarom doen we in de media geen uitspraken over hun privésituatie en over arbeidsconflicten. Daarnaast zitten we in een juridisch proces, dat we niet via de media voeren.’ Later zal de school vermoedelijk wel ingaan op de zaak, zegt Tromp die het betreurt dat nu een ‘onvolledig beeld’ ontstaat.
geplaatst:
01-10-2011 - 6.00
Mijn lijst van booswichten wordt elke dag, dat ik ouder word, kleiner en mijn register van dwazen steeds langer.
