Samanthi schreef:Daar stond in dat je je verdriet vast kunt houden, het voelt eng om niet verdrietig te zijn, je weigert getroost te worden (Jacob, Rachel) Je verdriet is je vesting, het is moeilijk eruit te komen.
Jacob en Rachel weigerden zich te laten troosten om het grote onrecht, dat geschied was.
Als je in Israël Yad Vasheem bezoekt staat er bij de ingang van dit holocaustmuseum een beeld van Rachel met een kind in de armen, waarbij het hoofd alleen maar één grote schreeuw is. Niet alleen wanhoop, maar ook opstand spreekt eruit.
Het is soms goed om een tijd troost te weigeren. Want er zijn momenten dat je eigenlijk verboden wordt te rouwen. Na twee drie maanden moet het eigenlijk wel 'over' zijn en dat is het niet.
Vrijheid is ook: je eigen tijd nemen om verdriet te hebben en daar uiting aan te geven.
Pas dan kun je loslaten. Soms kunnen dingen jaren duren. Vooral als het onrecht is dat is aangedaan.
En in deze gehaaste wereld moeten ook gevoelens gehaast gaan en dat lukt niet altijd.
En vrijz-ijn betekent dus ook dat je het er gewoon laat zijn. Dat jij er mag zijn met alles erop en eraan!