Wanneer mogen wij God onze Vader noemen?

De Archiefkast van het Forum. Oude discussies zijn hier nog eens na te lezen.

Moderator: Moderafo's

Wilko
Mineur
Mineur
Berichten: 153
Lid geworden op: 13 sep 2002 16:04

Wanneer mogen wij God onze Vader noemen?

Berichtdoor Wilko » 03 jul 2003 15:48

Over het aanroepen van God als 'onze Vader'. Ds. I. Kievit schreef over Romeinen 8:15c: "De apostel gaat hier over met te spreken in de eerste persoon meervoud. Wij roepen: Abba Vader. Het is niet overbodig op te merken dat dit roepen volgt op het ontvangen van de Geest der aanneming tot zonen. Eerst moet onze verhouding tot God zijn hersteld, eerst moet de zondaar worden bevredigd met God, zal ooit het recht kunnen ontstaan om God met de Vadernaam te noemen. De Rechter werd nu Vader en de booswicht kind! (...)
Ach, hoe weinigen kennen de Vadernaam. Zeker, aan geestelijke brutaliteit ontbreekt het niet. Daaraan ontbrak het na de val nooit en in onze dagen allerminst. Doch kent men God reeds als Rechter, Die de zondaar daagt voor Zijn vierschaar? Wij hebben God beledigd en zijn uit Zijn zalige gemeenschap uitgevallen. In die gemeenschap moeten wij worden hersteld, anders kunnen en mogen wij die naam Vader niet gebruiken. Eerst moeten wij bevredigd zijn met God!"

Reactie van Klaas
De verloren zoon was weliswaar verloren, maar hij had nog steeds een vader en was zelf nog steeds een zoon.

Als je uit het oog verliest, dat God die Vader is die met open armen staat te wachten tot de zondaar zich bekeert, dan krijg je dit soort schrijfsels.

Gebruikersavatar
Kaw
Majoor
Majoor
Berichten: 1855
Lid geworden op: 03 apr 2003 08:02

Berichtdoor Kaw » 03 jul 2003 15:51

En om te worden verlost van de schuld bij God, raadt Jezus ons aan om het "onze Vader" te bidden...

kurtyo

Berichtdoor kurtyo » 03 jul 2003 16:07

En dan uiteraard niet als standaartgebedje :)

Wilko
Mineur
Mineur
Berichten: 153
Lid geworden op: 13 sep 2002 16:04

Berichtdoor Wilko » 03 jul 2003 16:10

Meneer Klaas doet de uitleg van de welbekende ds. I. Kievit die veel invloed heeft gehad in de hervormd-gereformeerde beweging af als 'schrijfsels' zonder een argument te noemen waarom zijn uitleg van Romeinen 8:15c fout zou zijn.

In de Redelijke Godsdienst van Wilh. a Brakel staat het volgende:
De Heere Jezus leert ons niet alleen God aanspreken met de naam Vader; maar doet er het betrekkelijke en eigenende woordje 'onze' bij: Onze Vader. Omdat het woord 'Vader' ziet op de genadige aanneming, wedergeboorte, ondertrouw en vereniging met de Heere Jezus, de Zoon van God door het geloof, daarom worden door het woord 'onze' niet alle mensen verstaan, maar alleen de wedergeborenen, gelovige kinderen Gods. Een onbekeerde is geen kind van God, daarom kan hij dan ook God niet aanspreken met de Naam van Vader; en al is hij dan een schepsel van God, en God daarom zijn Vader is door schepping, zo kan dat woord van 'Vader' in dat opzicht hem geen troost geven noch vrijmoedigheid om tot God te naderen, omdat de zonde hem van God en Zijn gunst ten enenmale heeft afgescheiden, en hem gebracht onder de toorn van God, zodat God voor hem een verterend vuur is, en tot verschrikking."

Gebruikersavatar
Klaas
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3348
Lid geworden op: 11 sep 2002 08:50

Berichtdoor Klaas » 03 jul 2003 16:18

Mijn argument was de gelijkenis van de verloren zoon. Ik weidde bewust niet uit (kan ik heel goed) omdat het off-topic was. Ik wilde echter wel even een tegengeluid laten horen. Volgens Henkie moet je nl. niet een half evangelie verkondigen ;-)

Ik zal later wel wat uitweiden...

Klaas
the words are what you trusted
but the eyes have final say
now you still got the devil left to pay

Gebruikersavatar
Kaw
Majoor
Majoor
Berichten: 1855
Lid geworden op: 03 apr 2003 08:02

Berichtdoor Kaw » 03 jul 2003 16:32

Euh... Samengevat: Jezus had dat er wel even bij mogen zetten toen hij dat gebed aan ons gaf.

En een ieder die gedoopt is mag God aanspreken als Vader, omdat de doop een zegel van het verbond is.

Gebruikersavatar
parsifal
Majoor
Majoor
Berichten: 2145
Lid geworden op: 28 jan 2003 10:48
Locatie: Stockholm

Berichtdoor parsifal » 03 jul 2003 16:37

Ds Kievit is de paus niet. Hij kan het mis hebben. Maar goed. Heeft de niet Christen er behoefte aan om God als Vader te gaan zien? Wat is er eerder de bekering of God's Vaderliefde? (Deze vragen zijn trouwens niet rethorisch).

Zelf zou ik niet snel bij bijvoorbeeld Evangelisatie zeggen dat God de Vader is van iemand. Ik zou eerder zeggen dat God als een Vader voor iemand wil zijn. Het ligt echt aan jezelf als je God niet kan aanspreken als Vader. Vlucht direct tot Hem en ja iedereen mag geloven dat God op Hem wacht met open armen. (Al weet ik dat dat voor veel mensen zo moeilijk is, De Bijbel zegt ook dat je mag komen als de verloren zoon, met het opgeven van het eigen zoonschap).

Wat betreft het zeggen van "Abba Vader" "Abba" is niet letterlijk te vertalen in het Nederlands. Het heeft een andere waarde dan "papa" maar het is ook geen afstandelijk "vader". Het is in ieder geval een woord dat intimiteit aanduidt. Door de Geest komen de Christenen zo dicht bij God, dat ze daar vandaan Abba kunnen zeggen met de waarde die het heeft voor een kind dat Aramees spreekt. Ik denk dat dit de boodschap uit Romeinen is.

Verder ben ik niet zo gecharmeerd van dit losse citaat van ds Kievit. Als je dit los ziet, dan wordt er veel aan gedaan om degenen die buiten staan dat heel duidelijk te maken. Maar als bijeffect krijg je dat mensen iets gaan zoeken wat aan de Vaderliefde van God vooraf moet gaan, een soort vierschaar, of weet ik veel wat. Uit romeinen 8 krijg ik de indruk dat er een heel positieve insteek wordt gekozen. Het laat je zoveel zegen van de Geest zien. Maar uit dit stuk van ds Kievit komt juist het maatnemen naar voren. Ga er maar eens mee aan de slag voor zelfonderzoek. Ik heb niet de indruk dat deze tekst ooit zo bedoeld is.

Misschien moeten we het allemaal wat minder formaliseren en gewoon eerlijk zijn naar God. Nee je mag God geen Abba noemen als je niets maar dan ook niets met Hem te maken wilt hebben. Alleen als Sinterklaas gebruiken. Dan ben je aan het liegen. En als je dit soort onoprechtheid in jezelf ziet, bidt dan tot God als de verloren zoon. Belijd je zonden aan Hem. Maar weet dat Hij echt als een Vader op je wacht en je graag wil vergeven. Wacht niet met gaan, tot je eerst bekeert bent (hoe wil je dat weten zonder God als Vader te zien?)

Verder even voor de duidelijkheid als Ds. Kievit dit gezegd heeft in een kerkdienst, mag ik hopen dat hij niet aan kinderdoop deed.

Vaya con Dios,

parsifal
"Then he isn't safe?" said Lucy.
[...] "Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."

Gebruikersavatar
Klaas
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3348
Lid geworden op: 11 sep 2002 08:50

Berichtdoor Klaas » 03 jul 2003 22:40

Wilco,

Zoals beloofd zal ik nog wat verder ingaan op mijn kanttekeningen bij het citaat van Kievit.

Ik zal eerlijk zijn. Het citaat wekt bij mij vooral een gevoel van onbehagen op. Als ik het stukje verstandelijk analyseer kan ik niet direct zeggen dat hij onwaarheden vertelt. De toon en de manier van denken waarvoor deze dominee lijkt te staan zijn echter absoluut niet de mijne. Ik zal proberen uit te leggen waarom.

Allereerst versta ik de beste man nauwelijks. Als hij aan nederlanders iets duidelijk wil maken mag hij best gewoon nederlands spreken. Dit lijkt misschien een futiliteit maar ik vind het erg belangrijk. Bij een dergelijk verheven taalgebruik behoort niet zelden een zich verheven achten boven. Niet dat men dat toe zal geven uiteraard... De zaken waarover het gaat zijn van levensbelang voor elke nederlander en dienen dan ook voor een ieder duidelijk te zijn. Alleen al mer een dergelijk taalgebruik schep je al een tegenstelling tussen zij en wij.

Waar ik me inhoudelijk aan stoor is de tendens dat we eerst God moeten zien als rechter en dan pas als Vader. Er worden allerlei voorwaarden gecreeërd waar je aan zou moeten voldoen voordat je God mag aanspreken met Vader. Allereerst heb ik het niet zo op voorwaarden om te komen tot God. Ik dacht dat juist de reformatie zo gestreden had tegen die voorwaarden... Ten tweede schept dit een verkeerd beeld van God. God is de grote boeman en we mogen van geluk spreken als Hij het ons toestaat om Hem Vader te noemen. Dat vind ik een uiterst vertekend beeld van God. We mogen inderdaad van gelujk spreken met zo'n God. Maar dat bedoel ik dan wel anders. God is niet de grote boeman maar de Vader die niets liever wil dan dat we tot Hem komen. Hij verleent ons niet het recht om Hem Vader te noemen, Hij kan niet wachten tot mensen Hem leren zien als Vader! Hij si de God die feestviert als een zondaar zich bekeert! Hij is die Vader die niets van ellenlange excuses moet hebben, maar die direct het gemeste kalf laat slachten als iemand inziet dat hij bij God moet zijn. De verloren zoon meende ook dat zijn vader een strenge rechter was. Zijn vader stelt dit beeld echter resoluut bij... Dat gunnende van God vind ik in het citaat van Kievit niet terug.

Los hiervan speelt de vraag of God pas bij onze bekering onze Vader wordt (zoals Brakel stelt). Wat dat betreft vinden we in de bijbel verschillende inavalshoeken. In Rom 8 speelt de gedachte dat wij bij onze bekering worden aangenomen tot kinderen. Als je echter kijkt naar de gelijkenis van de verloren zoon dan zul je eerder zeggen dat God altijd onze vader blijft. Voor een afgewogen weergave dien je m.i. dan ook beide te noemen. Ik denk overigens dat de ene invalshoek de andere niet uitsluit. Van nature zijn wij allemaal verloren zonen. Dat wil niet zeggen dat we geen Vader meer hebben maar wel dat we onze rechten verspeeld hebben. God blijft echter de Vader die halsreikend uitziet naar onze terugkeer. Echter pas als we Hem en onszelf leren kennen gaat dat echt voor ons leven. Pas dan begrijpen we wat we zeggen als we God Vader noemen.

Groet,
Klaas
the words are what you trusted

but the eyes have final say

now you still got the devil left to pay

joris

Berichtdoor joris » 03 jul 2003 23:47

Ookdit is zo''n onderwerp waarbij we teveel naar ons zelf blijven kijken. kijk naar God en naar zijn liefde voor ons! Hij is zo ongelofelijk groot dat Hij er niet minder van wordt als wij zijn naam gebruiken. Ikg eef mijn naam hier bijvoorbeeld niet op refoweb. God geeft zijn naam wel: ik ben die ik ben! En in het nt mogen we hem door JEzus onze Vader noemen. we zijn niet meer zijn slaven, maar zijn kinderen!

"" zorg ervoor dat d eboodschap die u van het begin af hebt gehoord, in u levend blijft. Als dat het geval is, zult ook u in de Zoon en de Vader blijven. En dit is wat hij ons beloofd heef: ht eeuwige leven. 1 joh 2:24

De zoon is belangrijker dan de vader van ons uit gezien. wat in Jezus naam mogen wij tot de vader komen. IWe de zoon heeft, heeft het leven; wie de zoon van GOd niet heeft, heeft het leven niet. 1 joh 5:12.

we moeten ons niet vermoeien met de vraag: mag ik Hem Vader noemen, mar met de vraag: wil ik Hem vader noemen!

Gebruikersavatar
Kaw
Majoor
Majoor
Berichten: 1855
Lid geworden op: 03 apr 2003 08:02

Berichtdoor Kaw » 04 jul 2003 08:07

Ik snap het allemaal wel een beetje hoor...

God met onze Vader aanspreken kost geloof dat je dit mag doen. Je gelooft dan dat Hij je Vader wil zijn en ik denk dan dat je ook gelooft dat Zijn Zoon voor jouwn zonden is gestorven. Ik snap ook wel dat een oprecht Christen wil oppassen dat Zijn naam niet ijdel wordt gebruikt. Met onze Vader mag je niet spotten!

Maar aan de andere kant mag er absoluut geen drempel liggen tot onze Vader!!! Ik geloof met heel mijn hart dat Jezus daarom ook geen drempels legde bij het gebed dat Hij ons geleert heeft. Iedere verloren zoon of dochter mag terug naar de Vader! Geen drempels van ellendekennis o.i.d., gewoon gaan, maar weten dat je het niet verdient hebt door jouwn werken, alleen om het werk van Zijn Zoon aan het kruis.

surfer
Majoor
Majoor
Berichten: 2005
Lid geworden op: 12 sep 2002 13:58

Berichtdoor surfer » 04 jul 2003 08:28

De verloren zoon meende ook dat zijn vader een strenge rechter was. Zijn vader stelt dit beeld echter resoluut bij...
.....en God stelde het heersende beeld over Hem ook bij door Zijn Zoon naar de wereld te sturen, en die ons te laten vertellen wie God in werkelijkheid is. Helaas komt deze boodschap blijkbaar niet over, alhoewel het toch duidelijk genoeg in de vier Evangelien vermeldt staat.

Gebruikersavatar
Kaw
Majoor
Majoor
Berichten: 1855
Lid geworden op: 03 apr 2003 08:02

Berichtdoor Kaw » 04 jul 2003 08:34

Ik denk dat er een stukje kleingeloof ter grondslag ligt: Wil God werkelijk een Vader zijn voor zondaren?

Wilko
Mineur
Mineur
Berichten: 153
Lid geworden op: 13 sep 2002 16:04

Berichtdoor Wilko » 04 jul 2003 12:32

Parsifal,
Als je dit los ziet, dan wordt er veel aan gedaan om degenen die buiten staan dat heel duidelijk te maken. Maar als bijeffect krijg je dat mensen iets gaan zoeken wat aan de Vaderliefde van God vooraf moet gaan, een soort vierschaar, of weet ik veel wat.

Uit de praktijk blijkt dat elke gedoopte christen, terwijl hij niet bekeerd is, vaak toch God als zijn Vader aanroept, terwijl hij in werkelijkheid God niet als zijn Vader heeft, en hij ook geen kind van God is, want dat kan alleen als je wederom geboren bent (Joh. 1:12). Wie geen kind Gods is, heeft God ook niet als zijn Vader aan te roepen.

Hoezo hoop je voor hem dat hij niet deed aan de kinderdoop? Betekent het soms dat als je gedoopt bent, dat je dan een kind van God bent, voor eeuwig vrij van al je zonden, dat je door de doop wederom geboren bent? Nee, God WIL je Vader zijn, WIL in je wonen door Zijn Heilige Geest, wil je afwassen van je zonden. In de beloften die in de doop aan je voorhoofd betekend en verzegeld worden, zegt God dat. Het is allemaal voor jou! Maar, wij moeten wel in de weg van wedergeboorte en bekering dat aannemen wil het ons DEEL zijn.

Klaas,
Waar ik me inhoudelijk aan stoor is de tendens dat we eerst God moeten zien als rechter en dan pas als Vader. Er worden allerlei voorwaarden gecreeërd waar je aan zou moeten voldoen voordat je God mag aanspreken met Vader.

Nee hoor, er is maar een voorwaarde: dat is dat we verzoend zijn met God, zodat we Hem aanroepen door de Geest der aanneming tot kinderen als: Abba Vader. Als we nog onbekeerd zijn is Hij onze Rechter en niet onze Vader, dan zijn we kinderen des toorns (Ef. 2:1) en niet kinderen van God (Joh. 1:12).
In welke weg worden wij nu met God verzoend? Door Hem al je zonden te belijden, Hem te erkennen als Rechter over je leven, inzien dat je tegen die God van Hemel en aarde gezondigd hebt, zodat je Zijn gramschap dubbel waardig bent. En de gerechtigheid te zoeken in Christus alleen. Hoe zullen wij de verzoening nodig krijgen als we nog nooit God als Rechter hebben gezien?
Ten tweede schept dit een verkeerd beeld van God. God is de grote boeman en we mogen van geluk spreken als Hij het ons toestaat om Hem Vader te noemen.

2 Korinthe 5:
10 Want wij allen moeten geopenbaard worden voor de rechterstoel van Christus, opdat een ieder wegdrage, hetgeen door het lichaam geschiedt, naardat hij gedaan heeft, hetzij goed, hetzij kwaad.
11 Wij dan, wetende de schrik des Heeren, bewegen de mensen tot het geloof, en zijn Gode openbaar geworden; doch ik hoop ook in uw gewetens geopenbaard te zijn.

Schrik des Heeren? Overdreven, God is toch liefde?
Handelingen 17
30 God dan, de tijden der onwetendheid overzien hebbende, verkondigt nu alle mensen alom, dat zij zich bekeren.
31 Daarom dat Hij een dag gesteld heeft, waarop Hij de aardbodem rechtvaardig zal oordelen, door een Man, Die Hij daartoe geordineerd heeft, verzekering daarvan doende aan allen, omdat Hij Hem uit de doden opgewekt heeft.

En wat dacht je van Romeinen 3 tenslotte?
19 Wij weten nu, dat al wat de wet zegt, zij dat spreekt tot degenen, die onder de wet zijn; opdat alle mond gestopt worde en de gehele wereld voor God verdoemelijk zij.
23 Want zij hebben allen gezondigd, en derven de heerlijkheid Gods

Ja, misschien is het wel goed dat we God zien als Rechter (jij zegt smalend: boeman). Want van nature denken wij: ach, zo slecht zijn we niet. De woorden uit Romeinen 3 dat niemand rechtvaardig is en iedereen de verdoemenis waardig is en dat iedereen de hel verdiend heeft, dat moet je niet zo zeggen. Daarmee zeggen wij dat we geen echte nood hebben om met God verzoend te worden. Ach, God is toch geen boeman? Hij vergeeft ons heus wel hoor, Hij weet toch dat wij zondige mensen zijn? Wij zijn toch Zijn schepsels, Hij heeft ons toch lief, Hij is toch onze Vader, nou, wat doe je dan moeilijk over de wet, die is toch door Christus vervuld, daar moeten we maar niet al teveel moeilijk over doen.
Nee hoor, God is helemaal niet streng, ook geen rechtvaardige Rechter die straks de ongelovigen naar de eeuwige pijn zal zenden, dat zal best wel meevallen. God is toch liefde? Door mensen de verdoemenis aan te zeggen als ze zich niet bekeren, daar schrik je de mensen mee af, je moet het helemaal niet over de hel hebben, want dan krijg je meteen een eenzijdig beeld van God.
Nee, spreek enkel maar over vergeving, niet zo moeilijk doen om een bepaald schuldbesef te krijgen, dat is toch alleen maar voorwaarden stellen, nee hoor: vergeving is er voor iedereen en als je erom vraagt dan krijg je het, daar hoeft echt niet zoveel berouw bij, geen berouw zelfs, want dan stel je voorwaarden. Spreek maar niet over de hel, want God wil dat iedereen zalig wordt, je moet positief spreken.

Nee, ik blijf erbij dat als je geen kind van God bent, God ook geen Vader van jou is.

Wilko
Mineur
Mineur
Berichten: 153
Lid geworden op: 13 sep 2002 16:04

Berichtdoor Wilko » 04 jul 2003 12:48

Dr. J. Hoek zei het volgende:

Het is een veelbesproken vraag wie het "Onze Vader" mag bidden. Is dat alleen voor mensen die zeker weten dat ze bekeerd zijn? Ik denk dat die opvatting toch geen recht doet aan de rijkdom van het genadeverbond dat de HEERE met ons heeft gesloten en dat door het teken en zegel van de heilige doop is bevestigd. Daarin heeft de HEERE aan jouw en mijn adres als het ware met de hand op Zijn hart verzekerd dat Hij onze hemelse Vader wil zijn. Wie nu vanuit een oprecht verlangen om Hem meer en meer te leren kennen tot Hem komt in het gebed, mag zeker deze heerlijke naam op de lippen nemen. De Heere Jezus leerde dat toch ook aan Zijn discipelen die nog zoveel moesten leren, maar die Hem wel in oprechtheid waren gevolgd (met uitzondering van Judas dan).

Het is niet goed om de Vadernaam oppervlakkig op de lippen te nemen. Wie direct maar roept "kinderen van één Vader zijn wij allemaal" miskent de ernstige realiteit van de zondeval en van de vervreemding die daardoor tussen God en ons is ontstaan. De verloren zoon moet zichzelf in het verre land niet wijs maken dat hij bij Vader thuis is, maar hij mag wel weten dat de Vader wacht om hem genadig te zijn. Het is de Heilige Geest die ons leert roepen "Abba, lieve Vader". Wie dus verlangt om God zijn of haar hemelse Vader te noemen, die mag in dat verlangen het werk van de Geest met blijdschap herkennen en mag daaraan dan ook gevolg geven.

Ik zie niet in dat je jezelf anders voor doet dan je bent, wanneer je het "Onze Vader" bidt vanuit het verlangen om de God die Zijn beloften op jouw voorhoofd heeft gelegd werkelijk te leren kennen en Zijn kind te mogen zijn.

Is er dan geen voorwaarde? Ja: zonder geloof is het onmogelijk Gode te behagen. Want die tot God komt, moet geloven dat Hij is en dat Hij een Beloner is van degenen die Hem zoeken (Hebr. 11:6). Komen dus in stil vertrouwen, niet gebaseerd op iets van jezelf, maar alleen op Zijn beloften die getrouw zijn en in Christus zeker worden vervuld.

>>>Dus eigenlijk kunnen we enkel oprecht God onze Vader noemen als we Hem verlangen te leren kennen. En een tweede punt: voor de gedoopten wil God Vader zijn, dat komt duidelijk naar voren. Verder maakt ds. Hoek duidelijk dat God in de doop zegt dat Hij onze Vader wil zijn. Niet dat Hij het reeds IS. Dat is enkel het geval wanneer je met Hem verzoend bent. Pleitend op de doop mogen we Hem wel Vader noemen. Net zoals de doop niet inhouden dat je al zalig bent, maar wel dat God je zalig wil maken. Groot he!<<<

Gebruikersavatar
Kaw
Majoor
Majoor
Berichten: 1855
Lid geworden op: 03 apr 2003 08:02

Berichtdoor Kaw » 04 jul 2003 12:55

Wilko schreef:Parsifal,
Als je dit los ziet, dan wordt er veel aan gedaan om degenen die buiten staan dat heel duidelijk te maken. Maar als bijeffect krijg je dat mensen iets gaan zoeken wat aan de Vaderliefde van God vooraf moet gaan, een soort vierschaar, of weet ik veel wat.

Uit de praktijk blijkt dat elke gedoopte christen, terwijl hij niet bekeerd is, vaak toch God als zijn Vader aanroept, terwijl hij in werkelijkheid God niet als zijn Vader heeft, en hij ook geen kind van God is, want dat kan alleen als je wederom geboren bent (Joh. 1:12). Wie geen kind Gods is, heeft God ook niet als zijn Vader aan te roepen.


In Joh. 1:12 staat "Maar zovelen Hem aangenomen hebben, dien heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven;"

Als je het zo wilt stellen. Ik kan die tekst ook op een andere manier uitleggen. Heb jij Christus al aangenomen als jouwn verlosser?

Wilko schreef:Hoezo hoop je voor hem dat hij niet deed aan de kinderdoop? Betekent het soms dat als je gedoopt bent, dat je dan een kind van God bent, voor eeuwig vrij van al je zonden, dat je door de doop wederom geboren bent? Nee, God WIL je Vader zijn, WIL in je wonen door Zijn Heilige Geest, wil je afwassen van je zonden. In de beloften die in de doop aan je voorhoofd betekend en verzegeld worden, zegt God dat. Het is allemaal voor jou! Maar, wij moeten wel in de weg van wedergeboorte en bekering dat aannemen wil het ons DEEL zijn.


Draai, draai, draai... God heeft ons van Zijn kant ingelijft in het verbond en wij zijn zonder dat we het bewust waren deel geworden van Zijn verbond. Lees het doopsformulier maar eens door.

Vergelijk het eens maar met Israel toen ze uit Egypte werden geleid. God was hun Leider (of Vader) en Hij beloofde allen het beloofde land. Toch zag de generatie van Egypte het beloofde land niet, want men GELOOFDE Zijn belofte niet. Zo is het ook met de doop. Of je neemt de beloften van de doop met waar geloof aan, of je verwerpt Zijn beloften. In het tweede geval is God inderdaad niet je Vader maar je Rechter. Voor Israel van God een Vader, al waren er zeer zeer velen die door ongeloof omkwamen in de woestijn. God is onze Vader geworden, niet om onze wil, maar om Zijn heerlijke wil en wel bij onze doop, door Zijn eenzijdig verzegelde verbond. Dat is ook de troost in het leven en sterven. Dat ik niet eigendom ben van mijzelf, maar mijn Heiland Jezus Christus.

Ik hoop dat je deze woorden ook eens leert te verstaan en dat God van Rechter een Vader voor je wordt.


Terug naar “Archief”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Google [Bot] en 26 gasten