Te jong voor relatie?!?

[Tijn]

In het topic 'Ik word er niet goed van' heb ik het al een paar keer gelezen dat een aantal van jullie zichzelf achteraf te jong vinden voor een relatie. Ik kreeg op mn 18e verkering met mn vrouw (edit: wat ze zal zijn, tot de dood ons scheidt of Jezus terugkomt) die toen 17 was. Eerlijk gezegd vind ik dat helemaal niet te jong.

Dus leg me dan eens uit waarom het te jong zou zijn, in wat voor opzichten?

[Sabra]

kreeg op mn 18e verkering met mn huidige vrouw die toen 17 was. Eerlijk gezegd vind ik dat helemaal niet te jong.

Ben je van plan haar in te ruilen in de toekomst? Dat is dan gelijk een antwoord op je vraag.

[Tijn]

Scherp opgemerkt Sabra, maar voor mij is dat geen optie... dus ik heb dat er inderdaad verkeerd neergezet.

[Ansje]

Het hoeft natuurlijk niet verkeerd te zijn als je jong verkering hebt en ook jong trouwt. Het kan gewoon goed gaan allemaal.

Vaak heb je wel dat als je wat ouder bent, zo'n jaar of 25, en je ziet dan jongeren van een jaar of 16 die nog volop van hun 'singleleventje' aan het genieten zijn, je weleens denkt, was ik ook nog maar zo jong.
Het is natuurlijk zo dat als je op je 16e een relatie hebt, je je toch een beetje anders gaat gedragen. Zeker als het dan al serieus is. Dus niet zomaar een vriendje, nee, een echte relatie. Je vrienden komen dan toch vaak op de tweede plaats. Als je vriend(in) een keertje niet kan zijn je vrienden weer goed genoeg om je tijd op te vullen. Je bent met hele andere dingen bezig. Je gaat al sparen voor je uitzet, terwijl anderen van die leeftijd elk weekend gezellig gaan stappen. Kan ook allemaal wel als je een vriend hebt hoor, maar zeker als je zo jong al een serieuze relatie hebt ga je toch op in de toekomst (tenminste, dat had ik... ) Lekker sparen voor huisje, boompje, beestje.
Ik had ook om m'n 16e verkering met een jongen van 21 en dat ging gewoon allemaal goed. Toen ik bijna 21 was trouwden we. Het huwelijk is na vier jaar wel gestrand, maar dat kwam niet omdat ik zo jong was.

Achteraf denk ik wel eens dat ik veel langer van m'n jeugd had moeten genieten, je bent maar 1 keer jong en als je je dan al zo vroeg bindt aan iemand dan kan dat later problemen geven. Ik zeg kán, het hoeft dus helemaal niet.
En vaak is het ook nog zo, dat als je vroeg verkering hebt, je ook jong trouwt en vaak dus ook jong kinderen hebt. Het kan z'n voordelen hebben, ben je ook weer jong uit de kleine kinderen, maar kan ook z'n invloed hebben op je situatie. Je kan niet meer werken en hebt dan jong al het gevoel dat je helemaal opgaat in je gezin, terwijl andere van je leeftijd nog gewoon lekker onbezorgd vrijgezel zijn. Geen zorgen om een huis, kinderen enz. Snap je een beetje wat ik bedoel?
Maar goed, dit zijn mijn gedachten erover.... Een ander denkt er misschien heel anders over. Zelf denk ik wel dat het beter is om wat later verkering te krijgen, zodat je je lekker kunt geven aan vrienden, werk, opleiding enz. De rest komt later wel

Zo...dit was een heel verhaal

[88alries88]

Tijn, ik denk dat veel mensen het jong vinden omdat je dan nog lkkr aan het puberen bent, je nog de leeftijd hebt om lkkr met vrienden op vakantie te gaan, gekke dingen te ondernemen enz. Op latere leeftijd doe je dat ook wel, maar de meeste mensen worden toch op een bepaalde leeftijd wat rustiger in hun gedrag. Sommige mensen hebben meestal ook nog een rijtje dingen die ze eerst willen doen (omdat ze denken dat hun toekomstige vriend/vriendin het er niet mee eens zal zijn) voordat ze verkering willen.

Ik zelf had ook op mn 17e verkering, en mn vriend was toen net 6 dagen 20. Zelf heb ik er ook geen moeite mee gehad dat ik 'zo jong' verkering had. Ik vind het zelf juist wel relaxed, omdat hij me nu ook nog een beetje kent toen ik nog aan het puberen was en hij me nu steeds volwassener ziet worden.

[esli]

In het topic 'Ik word er niet goed van' heb ik het al een paar keer gelezen dat een aantal van jullie zichzelf achteraf te jong vinden voor een relatie. Ik kreeg op mn 18e verkering met mn huidige vrouw die toen 17 was. Eerlijk gezegd vind ik dat helemaal niet te jong.

Dus leg me dan eens uit waarom het te jong zou zijn, in wat voor opzichten?

Ik denk dat ik ook bij dat groepje hoor . Al vind ik me zelf achteraf niet te jong (ik was 20), maar gewoon jong. De reden daarvan is dat ik het superbelangrijk vind om mezelf te ontwikkelen los van iemand anders. Ik woonde nog maar een jaar op mezelf, kon net helemaal mijn eigen leven leven, mezelf leren kennen in nieuwe situaties, onafhankelijk zijn van iedereen, helemaal zelf alle keuzes maken. En op dat moment komt er al iemand waar je rekening mee 'moet' houden. Nu zie ik om me heen ook mensen die super jong (mijn zusje was volgens mij 15 of 16) verkering krijgen en dan ontwikkel je je gewoon samen. Ik zie dat dat soms prima kan gaan, maar voor mij persoonlijk heeft dat echt niet de voorkeur. Ik vind het gewoon belangrijk om zelf volwassen te worden en een evenwichtig persoon en dan pas je leven te gaan delen.

(ik roep nog steeds weleens dat trouwen op je 27e ideaal is Ik heb me dan duidelijk niet aan mijn eigen ideaal gehouden en was op mn 23e al getrouwd)

[Sabra]

(ik roep nog steeds weleens dat trouwen op je 27e ideaal is Ik heb me dan duidelijk niet aan mijn eigen ideaal gehouden en was op mn 23e al getrouwd)

Dan heb ik in ieder geval jouw beoogd ideaal verwezenlijkt. Zelf wilde ik niet trouwen voordat ik 30 was, maar tja..........

[Cathy]

Al jaren vraag ik mij af of het te maken heeft met de sociale omgeving waarin je opgroeit.
Het komt mij voor, en nu generaliseer ik even heftig, dat hoe strenger gelovig hoe eerder getrouwd/kinderen.
Dat zie ik in de 'dicht bekerkte' gemeente waar ik woon.

[petra85]

wij zijn getrouwd,
mijn man is 23 en ik 22, heel veel reactie's oh jullie
zijn nog zo jong, weet waar je aan begint
zelfs op de bruiloft nog

[Tijn]

Petra, dat herken ik enorm dat ongeloof en die waarschuwingen, maar ik ben er heel blij mee dat ik juist zo ‘jong’ ben getrouwd.

Cathy, ik herken die trend ook wel, maar ook in evangelische kringen word jong getrouwd hoor, maar het is duidelijk dat als je duidelijke principes stelt je jonger trouwt.

Esli, ik denk dat de ontwikkeling van je persoon wel anders is inderdaad, maar ik ben uit huis getrouwd en heb dus niet eerst op mezelf gewoond, maar ik vind het heerlijk, want nu heb ik gewoon een situatie dat ik meteen samen met mn vrouw beslis hoe we dingen in bijvoorbeeld het huishouden aanpakken en ik denk dat als je eerst op jezelf gewoond hebt, dat je dan daar best nog wel eens van mening over kan verschillen.

Alries, ik vind dat altijd zo’n kolder, dat als je getrouwd ben of een relatie hebt dat je dan geen leuke of gekke dingen meer kan doen. Ik heb die discussies vaak met niet-christenen, die pas na hun 30ste willen trouwen omdat ze anders hun vrijheid kwijt zijn. Maar ik voel me eerder vrijer dan voor mijn trouwen. Doordat ik nu samen leef met mn vrouw heb ik meer tijd om andere dingen te ondernemen.

Ansje, dat vrienden dan op een tweede plaats komen is wel waar, maar het is ook afhankelijk of je vriendengroep uit singles bestaat of uit andere stelletjes. En zoals ik hierboven ook al zei geniet ik nu nog meer van mn jeugd dan voor mn trouwen en voor mn verkeringstijd.

[MissF]

Toen ik 17 was en met mijn ex een relatie kreeg, vond ik mezelf echt wel te jong. Ik wilde het liefst maar 1 x in mijn leven een echte relatie hebben, en meteen de goede. Ik was daar ontzettend serieus in, en op 17 jarige leeftijd KUN je mijns inziens nog geen echt gegronde keus daarin maken, dan zit je nog in de puberleeftijd, tiener te zijn. Dan moet je te snel volwassen worden denk ik.
Het ging ook niet goed. Op mijn 19e kreeg ik verkering met mijn man, toen nog twijfelde ik wel eens of ik niet te jong was. Daardoor wist ik wel dat we over niet al te lang wilden trouwen, en trouwen is een enorme stap eigenlijk. Als 21 jarige zat ik al vast aan een hypotheek, aan een man (niet negatief bedoeld, helemaal niet zelfs, want hij/het is fantastisch!). Als ik soms bedenk wat ik anders gedaan had als ik niet getrouwd was toen, dan was het anders gelopen denk ik, dan was ik makkelijker nog een studie gaan doen, had ik op mijzelf gaan wonen, had ik andere delen van NL willen verkennen.

Het is absoluut niet zo dat ik nu spijt heb, want dit is het mooiste leven dat ik me wensen kan. Maar nu mijn zusje van bijna 15 steeds verkering heeft, vind ik dat wel eens echt jammer. Ook omdat zij het ook wel serieus wil. En dan gaat helemaal niet als je 15 bent.
(net als de keuze voor een studie trouwens, daar vind ik 17 ook erg jong voor).

[esli]

Esli, ik denk dat de ontwikkeling van je persoon wel anders is inderdaad, maar ik ben uit huis getrouwd en heb dus niet eerst op mezelf gewoond, maar ik vind het heerlijk, want nu heb ik gewoon een situatie dat ik meteen samen met mn vrouw beslis hoe we dingen in bijvoorbeeld het huishouden aanpakken en ik denk dat als je eerst op jezelf gewoond hebt, dat je dan daar best nog wel eens van mening over kan verschillen.

Alries, ik vind dat altijd zo’n kolder, dat als je getrouwd ben of een relatie hebt dat je dan geen leuke of gekke dingen meer kan doen. Ik heb die discussies vaak met niet-christenen, die pas na hun 30ste willen trouwen omdat ze anders hun vrijheid kwijt zijn. Maar ik voel me eerder vrijer dan voor mijn trouwen. Doordat ik nu samen leef met mn vrouw heb ik meer tijd om andere dingen te ondernemen.

Met huishouden enzo heb je misschien meer discussies over wat het beste is, maar ook dat valt wel mee. Je moet gewoon niet van de ander verlangen dat die het hetzelfde doet als jou. (mijn man had daar wel een handje van, maar ik kan dan gewoon zeggen: lieve schat ik heb 4 jaar voor mezelf gezorgd het komt wel goed ). Ik vind het vooral belangrijk dat jezelf een mening leert vormen en nadenk over dingen: onafhankelijk van iemand anders.

Ik denk echt wel dat je vrijheid inlevert hoor als je trouwt. Ik zou zelf bijvoorbeeld na mijn afstuderen graag 2 jaar ofzo naar het buitenland gaan, de wereld willen zien en het liefst me ook nog een beetje nuttig maken. Maar dat gaat em waarschijnlijk niet worden omdat ik getrouwd ben met een man die Nederland niet snel wil verlaten. Afgelopen jaar was ik ook nog lid van mijn studentenvereniging en dat is prima te combineren, maar goed ik merkte wel dat ik veel minder aktief was, het is een beetje suf om 2 keer in de week midden in de nacht thuis te komen, je kan niet plotseling bij iemand eten dat soort dingen. En dat zijn leuke dingen en tuurlijk doe je heel veel leuke dingen als je getrouwd ben, ik zou het ook niet willen missen hoor en ben helemaal gelukkig met dat ik getrouwd ben, maar ik vind er zeker wel wat voor te zeggen om dat niet te vroeg te doen.

[Daphne]

Ik kreeg op mijn 22e pas voor de 1e (en ook de laatste) keer verkering. Ik kan dus niet uit eigen ervaring zeggen wat te jong is voor een relatie.

[Dine]

Ik heb sinds mn 16e verkering..
En kreeg idd ook van iedereen te horen: jong, weet waar je aan begint enz..
Maar ik had al 1,5 jaar veel contact met mn vriend en voor ons idee hadden we al "netjes gewacht tot we 16 waren"
Ik vind het geweldig, maar idd, je leeft wel anders dan wanneer je single bent, je moet nu toch met iets meer dingen rekening houden.
Maar dat vind ik persoonlijk geen probleem!

[marjo]

Ik kreeg op mijn 20e verkering en mijn man was 21. We waren te jong, bleek. Na 1,5 jaar zijn we uit elkaar gegaan, maar het bleef trekken. Toen we 24 en 25 waren, kwamen we weer samen en binnen een jaar getrouwd. Nu alweer 8 jaar.