non-superchristenen

[fem]

lieve mensen,
het klinkt raar wat ik nu ga zeggen maar goed.
Je hoort altijd van die fantastische verhalen over mensen die elke dag twee uur bidden enzo, onwijs op God vertrouwen, superchristenen zijn, maar daar krijg je zóó erg een minderwaardigheidscomplex van. Daarom hier een totaal ander topic.

ik heb gemerkt dat mislukkingverhalen van anderen mij echt ontzettend bemoedigen, zo van, ik ben niet de enige. Dus hier het onderwerp van het topic:

vertel hier al je twijfels, onzekerheden, rotgevoelens, en stomme acties (die met geloof en God te maken hebben) en zie hoeveel mensen je in jouw fouten zullen herkennen, en er bemoediging uit zullen putten.

[Gerdien B.]

hoe herkenbaar!!

andere mensen gaat het naar mijn idee altijd makkelijker af om volledig op God te vertrouwen dan mij.

persoonlijk heb ik een slechte concentratie. Tijdens het bidden, tijdens een preek, lezing, elke keerr weer zijn binnen de kortste keren mijn gedachte afgedwaalt. Daar kan ik zo gruwelijk van balen en me aan ergeren.

[fem]

om dan maar meteen het 'goede' voorbeeld te geven:

het lukt me de laatste tijd echt zo ontzettend weinig om tijd met God te maken. Ik ben weinig met God bezig, wel veel met christendom maar weinig met God zelf. Ik voel me hypocriet tegenover God als ik naar Hem toe ga, en begin zelfs wel eens aan te twijfelen of ik wel echt bij Hem hoor.

Ik praatte met iemand op msn en hij vroeg me waarom ik de laatste tijd zoveel met God bezig was, dat zei hij dat ik dat was, nja het zal wel, maar goed, ik vertelde over het moment dat ik zekerheid kreeg dat ik een kind van God was. Ik las een boek en daarin stond iets in de richting van: "je hoeft niet te proberen je relatie met God te verbeteren, je moet gewoon geloven dat die relatie bestáat." En toen ik dat las geloofde ik het opeens. Ik vertelde dat ik sinds dat moment, het moment dat ik zekerheid kreeg over dat ik een kind van God was veranderde.

Daarna vertelde ik mijn probleem dat ik hierboven heb neergezet, over dat ik me hypocriet tegenover God voel, en toen zei hij dit: weetje nog wat je net zei over die ene zin in dat boek? Heb die relaxtheid ook tegenover God.

owk, dit was dus even mijn bloopverhaal dat het helemaal niet goed gaat met mijn stille tijd en alles, maar meteen de bemoediging die ik van iemand anders kreeg. Hij vertelde me er ook meteen bij dat hij zichzelf vaak ook heel onzeker voelde over zijn relatie met God, terwijl ik hem eigenlijk een beetje bij de christenen hoger in rang vond horen. hij zei ook, van lelijke eendjes wil God mooie zwanen maken.

ik hoop dat jullie er wat aan hebben aan mn verhaal

[fem]

hoe herkenbaar!!

andere mensen gaat het naar mijn idee altijd makkelijker af om volledig op God te vertrouwen dan mij.

persoonlijk heb ik een slechte concentratie. Tijdens het bidden, tijdens een preek, lezing, elke keerr weer zijn binnen de kortste keren mijn gedachte afgedwaalt. Daar kan ik zo gruwelijk van balen en me aan ergeren.

je lijkt mij wel dat heb ik ook heel vaak, na drie zinnen bidden zijn mn gedachten alweer ergens anders, of mss wel zelfde onderwerp, maar dan heb ik het niet meer tegen God bijvoorbeeld.

[Gerdien B.]

gelukkig eigenlijk. Ik voel me altijd zo knap ellendig als het weer is flink bal is met afdwalen. Dan durf ik daarna bijna niet verder te gaan met bidden.

Daarbij vind ik het vervelend om stukken van preek en lezing te missen, want dan ben je zo snel de lijn in het verhaal kwijt. Daarna zeggen mensen dan: hoe vond je die uitspraak? Heb ik die weer is net gemist door dat ik weer is afgedwaald was met mijn gedachte.

[fem]

weetje wat trouwens helpt met preken? meeschrijven! Dat doe ik de laatste tijd en voor het eerst snap ik de preken, omdat ik gewoon de lijn kan volgen. En als je dan even ondanks dat je schrijft afgedwaalt bent en je niet weet wat je nu op moet schrijven schrijf je gewoon het eerste wat hij zegt op, en dan ben je alweer actief aan het luisteren en kom je zo weer in het verhaal. Je aantekeningen hoeven niet persé ergens op te slaan, het gaat er gewoon om dat je kunt luisteren erdoor.

[scape]

herkenbaar . . . ik ben begonnen om de dingen die ik in mijn dagelijkse sleur zie te gaan betrekken bij mijn geloofsleven.



'again' is een woord dat iemand de hele stad door overal op gekladderd heeft. het herinnerd mijn aan vergeving (7x70). Zoiets raakt een basis van mijn geloof. Net als al die putjes op straat met de 'w' van water er op. . . zo zijn er talloze dingen die je zou kunnen ritualiseren om onderscheid te maken wat ruis is en wat waardevol is.

peace, Scape

[Dreamster]

Ik heb het ook hoor...ik kan zelfs niet eens zeggen dat ik bij Christus hoor

Soms ben je er zo mee bezig, en dan voel je God's aanwezigheid op deze wereld zo sterk, en soms van je in slaap zonder dat je gebeden hebt...

Dat laatste, daar baal ik altijd van, dan wordt ik sochtend gewoon niet lekker wakker...ik ben dan zo moe en dan val ik gewoon in slaap...vaag.. '

[Ard35]

Niet dat ik nu een superchristen ben (het zij verre) maar misschien wat tips.
1. bidt mee in de kerk. Gewoon door de woorden in jezelf te herhalen (dwaal je minder af)
2. Plan stille tijd in. Was voor mij de manier om het te doen. Gewoon vast moment elke dag.
3. Bidt als het kan hardop. Hardop dwalen je gedachten minder af.

Misschien hebben jullie er iets aan.

[Teh Smiem]

lieve mensen,
het klinkt raar wat ik nu ga zeggen maar goed.
Je hoort altijd van die fantastische verhalen over mensen die elke dag twee uur bidden enzo, onwijs op God vertrouwen, superchristenen zijn, maar daar krijg je zóó erg een minderwaardigheidscomplex van. Daarom hier een totaal ander topic.

ik heb gemerkt dat mislukkingverhalen van anderen mij echt ontzettend bemoedigen, zo van, ik ben niet de enige. Dus hier het onderwerp van het topic:

vertel hier al je twijfels, onzekerheden, rotgevoelens, en stomme acties (die met geloof en God te maken hebben) en zie hoeveel mensen je in jouw fouten zullen herkennen, en er bemoediging uit zullen putten.

Ook herkenbaar... Zelf maak ik fouten en zie ik anderen fouten maken. De ene meer dan de andere. De ene kan meer doen en bereiken dan de ander, das waar. vgl het vruchtdragen: 30, 60 en 100 voud (gelijkenis van de zaaier). Het gaat God erom dat ik mijn best doe. Dat kan ik wel bereiken.

[Annemieke86]

Pfff ik nam mezelf voor om niet meer jaloers te zijn. Om iedere stap aan God te vragen: "Is dit juist Here God? Is dit Uw weg?" maar het is zoo moeilijk

[Gerdien B.]

God beloofd ons ook geen makkelijke weg als wij Hem volgen, maar wel een behouden aankomst

[Acire]

Laatst was ik op een Bijbelstudieweekend en daar ging het over overwinning. Overwinning van zonden, dus ook van ongeconcentreerd zijn, van stille tijd vergeten en van 'nalatigheid' van goede dingen.
Er werd ook gezegd dat die overwinning echt mogelijk is! Het kan, ookal lijkt het onmogelijk. Door Jezus overwinning en door het leven in Zijn kracht kan het wel.
Maar als ik kijk naar mijn eigen leven met God, dan lijkt het wel of het onzin is wat ze op het weekend zeiden. Waar is de overwinning? Het lijkt of ik vast zit in sommige dingen, en of het echt niet los kan!
Hoe kan ik leren om elke dag stil te zijn voor God? Hoe kan ik leren om elke dag alles van God te verwachten, Hem alles te vertellen en dicht bij hem te blijven. Ik kan het niet en het lukt me niet!!!!
Waar is dan die overwinning? Ik geloof dat het kan, maar blijkbaar niet voor mij! Zucht.

[spacy]

je kunt inderdaad scheve verhouding krijgen, mensen die zich gaan vergelijken met anderen, maar ik zou zeggen stop daar asjeblieft mee, niet iedereen van onze is bijvoorbeeld een Anne van der Bijl

ga gewoon lekker relaxed op zoek naar je eigen gekregen gaven/talenten, en vooral van vallen en opstaan leer je! Aan het werk in Zijn koninkrijk is net zo goed een leerschool waarbij mensen uitgeput raken (nemen teveel hooi op hun vork) fouten maken (om wat voor reden dan ook) en dat geld dus net zo goed voor je persoonlijke relatie met God.

Ik zelf baal het meest van de dip periodes, dat je in vergelijking tot andere dagen nauwelijks of soms zelfs niet de Bijbel open doet, gewoon vanwege verkeerd vol geplande dagen, te laat te haastig enzo....

[L'être extraterrestre]

Natuurlijk zou ik wel meer met God willen 'doen', willen zijn. Ik bid, als ik bid, God leer mij meer met U te zijn, mijn leven naar U in te richten.

Maar, sochtends, teveel gehaast, vergeten, savonds, te moe. En dan voel ik me weer schuldig.

Maar vraagt God dat? Ben je slecht als je het weinig doet?

Ik wil het niet goed praten, ik moet het meer doen. Maar super christen zijn is niet makkelijk. Ik denk dat God jou persoonlijk wel aangeeft of je er 'genoeg' mee bezig bent. Wat ik wel hoor van mensen: Jij bent zo veel met geloof bezig, dat vind ik echt mooi, hoe jij getuigd.

Dan denk ik wel weer, God vind wat ik nu doe blijkbaar ook heel belangrijk, nee, ik lees niet constant in de Bijbel, ik werk er wel veel mee, en ik getuig veel van mijn geloof, ik ben echt niet goed ofzo, de enige door wie dat kan is mijn Vader, Hij die áltijd voor me zorgt, die geen mens haat, al bid je 1 kee rin het jaar:) Als je een relatie hebt met God heb je vanzelf wel behoefte om alles tegen hem te vertellen. Betekend dat iedere dag 8 keer bidden? Dat zul jij samen met God uit moeten maken.

Je bent super-christen als jij het gevoel hebt dat je met God een mooie balans hebt in je leven. Als je weet dat je zonden hebt, er verdriet om hebt. En je moet niet willen scoren, je moet gewoon geloven