De reactie van Christen4844:
Christen4844 schreef:Een stukje dat ik over Che geschreven heb voor mijn studentenvereniging. Lees het alsjeblieft aandachtig door:
Op de Universiteit van Utrecht lopen veel studenten rond met een t-hemd met daarop een afbeelding van Che Guevara. Ik zal uiteenzetten welke idealen ze steunen.
Net als veel andere communisten is Ernesto Guevara een rijkeluiszoontje. Hij wordt in 1928 geboren in de Argentijnse hoofdstad Buenos Aires. Als tiener is Che nog geen volgeling van Lenin, Stalin en Mao. Hij voelt zich eerder aangetrokken tot het rechtse Peronisme, genoemd naar kolonel Perón. Maar tijdens zijn studie medicijnen zijn Ernesto's sympathieën omgeslagen. Guevara is korte tijd lid van een communistische jeugdorganisatie en doet mee aan rellen tegen Perón.
GUATEMALA
In 1954 gaat Guevara naar Guatemala, zodat hij het communistische experiment dat daar plaats vindt met eigen ogen kan zien. Wanneer een coup dreigt in dit land vlucht Che naar de Argentijnse ambassade.
Later zal Guevara terugblikken op de in zijn ogen veel te vreedzame houding van communistisch Guatemala: 'Er hadden in het begin een paar vuurpelotons behoren te zijn (...) als die executies hadden plaatsgevonden, had de regering de mogelijkheid behouden terug te vechten.'
MEXICO
Hierna reist Guevara verder naar Mexico. Guevara's leven staat in het teken van de radicale politiek. Als hij in 1956 vader wordt van de kleine Hildita schrijft hij: 'Mijn communistische ziel is enorm gezwollen: ze ziet er net zo uit als Mao Zedong.'
In hetzelfde jaar ontmoet Guevara in Mexico voor de eerste keer de Cubaanse guerrillaleider Fidel. Castro vertelt de Argentijn over zijn politieke ideeën en zijn plan Cuba in te nemen met zijn 26 Juli-beweging.
Guevara is enthousiast over Fidels plannen. Hij zegt dat hij wil meevechten en krijgt een training.
VUURPELOTON
In december 1956 landt Guevara samen met de andere rebellen op Cuba. De Argentijn klimt snel op binnen Castro's beweging, die zeer genadeloos is. Op drie misdaden staat de doodstraf: weglopen, ongehoorzaamheid en moedeloosheid.
De boeren in de Cubaanse bergen worden afgeperst en zelfs vermoord wanneer ze Castro geen voedsel of andere hulp bieden. Om de economie te ontwrichten steken de guerrilla's hun suikerrietvelden in brand.
Als commandant van een colonne rebellen valt Che op door zijn hardheid. 'Om mensen naar het vuurpeleton te sturen, is juridisch bewijs onnodig,' vindt Guevara. 'Die procedures zijn een stokoud burgerlijk detail. Dit is een revolutie! En een revolutionair moet een koude moordmachine worden die draait op pure haat. Wij moeten de pedagogie van het vuurpeloton scheppen!' Een guerrillastrijder in zijn colonne, een jochie nog maar, heeft wat voedsel gestolen. Hij wordt onmiddellijk gefusilleerd, zonder enige vorm van proces.
CUBA ONDER CASTRO
Op 1 januari 1959 neemt Castro de macht over. Guevara besluit op Cuba te blijven. Zijn plannen zijn rigoureus. Allereerst gaat hij zich bezighouden met de 'zuivering' van het nieuwe Cuba. Als hoofdaanklager is hij verantwoordelijk voor de berechting van functionarissen van het oude regime. Guevara's beleid is om de familie en vrienden van de geëxecuteerde mensen naar de muur te leiden waaraan het bloed, de stukjes bot en het hersenweefsel van hun naasten nog kleven.
Vroegere wapenbroeders van Che die de democratie zijn toegedaan, worden in de gevangenis vermoord.
Zelf heeft Guevara toegegeven dat hij duizenden executies heeft bevolen tijdens de eerste jaren van het Castro-bewind. 'Eén fase in de consolidatie van de revolutionaire macht (...) zal de liquidatie van het oude leger zijn....' zegt Guevara.
Ondertussen blaast Castro de belofte van vrije verkiezingen af. Verder perkt Castro het recht op vrije vereniging in. Alle religieuze onderwijsinstellingen worden gesloten en hun gebouwen in beslag genomen. Honderdeenendertig priesters en geestelijken worden van Cuba verbannen. Christenen worden gediscrimineerd.
Het is Guevara die in 1960 op het schiereiland Guanaha het eerste 'correctieve werkkamp' opzet. De misdaden van de gevangenen zijn onder meer: drinken, respectloosheid tegenover autoriteiten, luiheid en het spelen van harde muziek. In dit soort kampen worden ook christenen, pooiers, homoseksuelen en andere 'sociaal afwijkende personen' opgesloten. Ze worden onderworpen aan ondervoeding, mishandeling en isolement. Sommigen worden enkele uren in beerputten gedompeld.
Volgens Guevara zijn homoseksuelen 'van de verkeerde kant'. Veel homo's verliezen hun baan. Het is een gangbare praktijk homoseksuelen op hun werkplek voor hun collega's te 'berechten'. Ze worden dan gedwongen hun 'slechte neigingen' te erkennen en hun leven te beteren. Anders worden zij opgesloten.
In 1961 wordt Guevara benoemd tot Minister van Industrie. Hij poogt elke vorm van economische vrijheden te verbieden. Ook stelt hij 'vrijwillige werkzondagen' in, een uitvloeisel van zijn bewondering voor Mao. In 1961 brengt Che een bezoek aan Mao en spreekt hij zijn steun uit aan het Chinese regime. Op een foto van het Cubaanse staatspersbureau schudden de twee bonzen elkaar royaal lachend de hand.
EXPORT
Guevara is de grondlegger van het Bevrijdings Departement van de Cubaanse geheime dienst, opgericht om de revolutie te exporteren. Deze afdeling organiseert, traint en assisteert terreuroperaties in het buitenland. Kandidaat-guerrilla's uit Ghana, Nigeria, Mali, de Congo, Kenya, Tanganyika, Spaans Equatoriaal Guinea, Zanzibar, Nicaragua en Spanje - allemaal krijgen ze les van Cubaanse instructeurs.
Het opvallendste gebied waarnaar Castro zijn revolutie uitvoert is wel de Spaanse kolonie Equatoriaal Guinea. Die wordt van 1962 tot 1969 fanatiek bewerkt door Cubaanse bezoekers. In 1969 trekt Spanje zich terug en draagt het de kleine voormalige kolonie over aan de marxistische leider Francisco Macias Nguema. Omringd en beschermd door Cubaanse handlangers - hij heeft drie- of vierhonderd Cubaanse 'raadslieden' - vermoordt Nguema in de komende tien jaar vijftigduizend van zijn 350.000 onderdanen (van wie velen eigenhandig), verbant er honderdduizend, betaalt zichzelf een salaris uit de staatskas van vijf miljoen dollar per jaar en verandert zijn eens zo welvarende ministaat in een verwaarloosd stuk land. Vlak voor zijn neerval en executie in 1979 drinkt hij een glas mensenbloed per dag. Een van de andere landen die de Cubanen op het oog hebben is de Congo. Dat land zal het toneel worden van een van Guevara's grootste mislukkingen.
BREUK MET DE SOVJETUNIE
In februari 1965 brengt Guevara een bezoek aan topfiguren van de Volksrepubliek China. De Chinezen onder leiding van Mao hebben een diepgaand conflict met de Russen. Ondertussen raakt Castro steeds steviger in de greep van Moskou, dat Cuba financieel overeind houdt. Kortom, de oude strijdmakkers Fidel en Che groeien uit elkaar.
Guevara gaat naar de Congo om samen met plaatselijke rebellen en zwarte Cubanen een nieuwe revolutie te leiden. Guevara’s uitvalsbasis is het door de marxistische rebellenleider Laurent Kabila veroverde gebied. Hier dwingt Kabila de bewoners tot slavenarbeid en zet hij godsdienstige leiders op de brandstapel. Maar op Che maakt de rebellenleider een voortreffelijke indruk. 'Kabila's uiteenzetting was helder, concreet en krachtdadig,' noteert hij.
Guevara wordt voorgesteld als 'adviseur' van de rebellen, zodat de zwarte Congolezen geen bevelen hoeven te accepteren van een blanke. Maar wanneer hij erachter komt hoe incompetent veel van de Afrikaanse strijders zijn, neemt Che toch de leiding op zich. Hij vindt de Congolezen ongedisciplineerd en lui.
De Cubanen gedragen zich arrogant ten opzichte van de autochtone bevolking. 'Stuur twee van die zwarten hierheen,' hoort Che er een zeggen. Guevara vergoelijkt: 'Onze mannen waren buitenlanders, superieure wezens, en lieten dat de anderen te vaak voelen.'
Kortom, Guevara's missie is een debakel.
Guevara’s dagboek over Congo bewijst dat hij racistische ideeën heeft. Zo schrijft hij in een van zijn dagboeken: 'De zwarten, dezelfde prachtige exemplaren van het Afrikaanse ras die hun raszuiverheid hebben behouden dankzij hun geringe enthousiasme voor het nemen van een bad (...) de indolente, dromerige zwarte geeft zijn geld uit aan allerlei frivole zaken of aan een lekker glaasje [.]'
En ergens anders lezen wij: 'Ik bleef buiten met een negerinnetje, Socorro, dat ik had opgepikt, hoeriger dan een hen die zestien jaar op haar rug ligt.'
En Kabila? Pas in 1997 lukt het hem de macht te grijpen in de Congo, dat dan Zaïre heet. Hij verbiedt politieke partijen en demonstraties. De Verenigde Naties beschuldigen Kabila van massamoorden. In 2001 wordt de dictator vermoord tijdens een mislukte staatsgreep.
EINDSPEL
Teleurgesteld verlaat Che de Congo. Het starten van een revolutie was toch moeilijker dan hij had gedacht. Zijn volgende werkterrein is het Latijns-Amerikaanse land Bolivia. Een vreemde keus. Bolivia had net een revolutie achter de rug. Anders dan Che's buitenlandse interventie was deze opstand een opstand van het volk.
Maar de bevolking van Bolivia is tevreden met haar regering. Het leger besteedt het grootste deel van zijn tijd aan het aanleggen van wegen in landelijke gebieden en is daardoor populair bij de boerenbevolking. De rebellen van Che gijzelen onschuldige burgers en vermoorden in totaal vijftig gewone soldaten.
Che is woedend dat de boeren de kant van de soldaten kiezen. Hierover noteert hij in zijn dagboek: 'Het blijft sukkelen om de boeren mee te krijgen, al kunnen we een aantal misschien met geplande terreur neutraal maken; dan volgt steun vanzelf.' Maar de terroristen weten de bevolking niet mee te krijgen. Het zijn juist de boeren die Guevara's verblijfplaats aan het leger doorgeven. Op 8 oktober 1967 neemt een groep soldaten Guevara gevangen. Vlak voordat hij wordt doodgeschoten zegt hij: 'Ik ben Che Guevara en ik heb gefaald.'
CONCLUSIE
Che Guevara was dus een racist, een seksist en een homohater. Hij probeerde als een ware kolonisator met behulp van een geheime dienst zijn ideologie aan andere landen op te dringen. Verder was hij een vijand van de persvrijheid, de mensenrechten en de vrije vakbond. Guevara was een massamoordenaar en een terrorist. Che is dus niet hip. Studenten die t-hemden dragen met Che’s afbeelding moeten nog eens goed nadenken of ze een wandelende reclamezuil voor Che Guevara willen zijn.
). Alleen al omdat een grootdeel van links Nederland daarin loopt.