boos op God

[surfer]

wie is er wel eens boos op God? En schaam je jezelf daarvoor (goddeloos!), of denk je dat dit hoort bij het opbouwen van een (h)echte relatie? En zeg je dat dan ook als je bid?

[Wishori Wasesu]

Ik ben nooi boos op God...ik krijg alleen wel ontzettend vaak een schijthekel aan mezelf Dan denk ik "Jezus, wat een sukkel ben ik toch!"

[Chloë]

Boos op God? Nee, niet echt. Ik ben wel vaak boos op mezelf inderdaad. Ben ik wéér aan het zondigen, maak ik weer een vervelende opmerking, dwaal ik wéér af tijdens m'n gebed..

[chickie]

Boos worden op God? Nee, eigenlijk nooit..... Zou wel heel makkelijk zijn om alles op Hem af te schuiven....

[Thedudehimself]

Ik ben vaak genoeg boos geweest op God... wie niet?

[connie]

ik ben ook vaak boos op god geweest maar dan vraag ik gelijk vergeving voor

[anna]

Ik ben weleens boos op God!!!

[Maranatha]

wie is er wel eens boos op God? En schaam je jezelf daarvoor (goddeloos!), of denk je dat dit hoort bij het opbouwen van een (h)echte relatie? En zeg je dat dan ook als je bid?

In de psalmen kun je legio uistpraken vinden van mensen, die boos zijn op God en niet weten wat Hij wil.
Neem bv kinderen, die opgroeien en die het niet eens zijn met de beslissing van hun ouders. Zouden de kinderen direct straf krijgen, omdat ze boos zijn op hen. Dacht het niet dat zal wel erg liefdeloos zijn tov het kind.
Helaas moet ik hierbij wel zetten dat dit in deze wereld wel voorkomt en helaas veelvuldig binnen zwaar christelijke gezinnen.

God is een God van liefde en aangezien wij Zijn opgroeiende kinderen zijn, heeft Hij ons lief en zelfs nog meer als wij het niet begrijpen. Hij is geduldig en niet snel afwijzend. Hoeveel profeten stuurde Hij niet naar Zijn weerspannig volk, voordat Hij het land verwoeste?

Hij wil juist dat wij eerlijk naar Hem zijn. Ben je boos uit dat naar Hem. Ben je blij, uit dat dan ook.

Boos zijn opzich is niet verkeerd, maar je moet niet met je boosheid blijven, want anders verandert de booshied in bitterheid en is er een breuk. Vele gezinnnen zijn hierdoor op de klippen gelopen, doordat boosheid omsloeg in verbitterring.

Hier nog 2 teksten over hoe om te gaan met Toorn(=boosheid).

Spreuken 29:11 De dwaas laat zijn ganse toorn de vrije loop, maar de wijze houdt die in en doet hem bedaren.

Efeze 4:26 Geraakt gij in toorn, zondigt dan niet: de zon mag niet over een opwelling van uw toorn ondergaan;

[JialiKelly]

hmm ja, ik merk vaak genoeg dat ik weer eens God de schuld aan het geven ben!
Ik denk niet dat het goed is, maar ja...

[paprikameisje2]

ik ben ook een keer ontzaggelijk boos geweest, later zag ik in dat ik het recht niet had om dat te doen. Het is namelijk mijn eigen schuld. Daar kom je vaak later achter.

[Maranatha]

ik ben ook een keer ontzaggelijk boos geweest, later zag ik in dat ik het recht niet had om dat te doen. Het is namelijk mijn eigen schuld. Daar kom je vaak later achter.

Dat recht heb je wel, God wil dat we onze emoties niet voor Hem verborgen houden. Er is alleen 1 ding. Laat je boosheid niet doorwoekeren, maar zorg ervoor dat je het voor het vallen van de avond kwijt bent, want anders verwoest het je leven.

[connie]

het is ook vaak onze eigen schult dat we boos op god zijn
god is nooit boos op ons hij is zo vol liefde

[parsifal]

Dit hoorde ik op de dankdag van Dabar enkele jaren geleden:

De tienerclubs in de witte tent op de camping zou gedaan worden aan de hand van een programma van youth for Christ. Een van de onderwerpen was boos zijn op God. In het team zat een stelletje. De jongen zou dit onderwerp behandelen. Net voor de Dabar weken begonnen werd het meisje geschept door een achteruitrijdende auto en was op slag dood. De jongen is ondanks het verlies van zijn vriendin toch Dabarwerk gaan doen en heeft ook zijn inleiding gehouden. Ik kan me voorstellen dat dat echt indruk maakt op de tieners (en niet alleen op hen).

Vaya con Dios,

parsifal

[Rich]

Als God almachtig is, is er zeker reden om boos op God te zijn. Voor mijn gevoel moet een almachtige God meer verantwoording aan mij afleggen na de dood, dan ik aan hem. Je hoeft maar naar de wereld te kijken, of slechts in je eigen omgeving en je kan niet anders concluderen dan dat een liefdevolle God niet te verenigen is met een almachtige God.

Ik lees veel dat de ellende op deze wereld onze eigen schuld is: kan iemand mij uitleggen waarom (zeer goede) mensen die jaren pijn moeten lijden aan de meest vreselijke ziektes daar zelf schuldig aan zijn ??!!

Ik snap best dat iemand vanuit zijn geloof/opvoeding een liefdevolle God met een almachtige God probeert te verenigen, maar dan redeneer je zeer onvolledig.

[joris]

heb je dit boek al gelezen? Van binnenuit van larry crabb, ik denk dat er wel wat kritiek op valt te hebben, maar zijn 'punt'is dat we
1. geschapen zijn voro een betere wereld
2. het dus logisch is dat het hier niet allemaal lekker loopt
3. dat je als je voor God wilt leven ook alles aan God moet geven
4. dat betekent datje dan bereid bent aa Hem te vragen: leidt U mijn leven, Uw wil geschiedde.
5. dan komt alles in een ander perspectief.

Rich zei;

Ik lees veel dat de ellende op deze wereld onze eigen schuld is: kan iemand mij uitleggen waarom (zeer goede) mensen die jaren pijn moeten lijden aan de meest vreselijke ziektes daar zelf schuldig aan zijn ??!!

het lijden is in die zin onze eigen schuld dat wij hebben gezondigd. ik denk niet dat personen op persoonlijke titel worden gestraft voor hun zonden. Kijk maar naar eht vehraa in de bjbel over die man die genezen werd en dat de schriftgeleerden in gesprek gaan: wie heeft er gezondigt deze man of zijn ouders?

Tegelijk denk ik dat er heel wat 'als dan' redenaties in de bijbel staan. "eert u vader en uw moeder "opdat" het u welgaat" Wat zou er gebeuren als je je vader en moeder niet eert? Bi het avondmaal staat: "daarom zijn er zoveel zieken en zwakken onder u" Waarom? gewoon omdat de gemeente niet leeft zoals God het wil. En zo kan je veel vaker lezen dat het je goed zal gaan als je geestelijk leeft. En dus als je niet geestelijk leeft gaat het niet goed.

maar pasop, nu zeg ik dus niets over het geestelijk leven van je vrienden, want ik ken ze niet. Ik denk wél dat een bepaalde manier van leven eerder fout en veroorzaker van problemen is dan we vaak denken.

Ik snap best dat iemand vanuit zijn geloof/opvoeding een liefdevolle God met een almachtige God probeert te verenigen, maar dan redeneer je zeer onvolledig.

Ik heb die termen over boord gegooid. God maakt zich daar volgens mj ook niet zo druk om. God = God. God = liefde en daarmee pasta.

Ik denk dat je ook in moeilijke omstandigheden blji kunt blijven met God! Denk aan Paulus, die leefde met God. En die dankte GOd onder alle omstandigheden! Zingend in de gevangenis, geweldig toch! JE relatie met God hoeft niets te makne te hebben met de omstandigheden waarn je verkeerd. Ik geloof wél dat de duivel probeert onze emoties en menselijke reacties op bepaalde moeilijke situaties te gebruiken als een getuigenis tégen God.