em_ma schreef:Nog een vraagje: wat doen de vrijgezellen hier om iemand op te scharrelen?
em_ma schreef:Maar ff serieus, ik vind het soms best een lastig dilemma in hoeverre je jezelf op de 'markt' moet storten.
Vonkie schreef:Ik doe er geen moeite voor ofzo. Ik doe lekker m´n eigen ding en als ik dan toevallig een leuke/passende jongen/man tegenkom is dat gewoon zo geleid.
En ik geloof inderdaad ook dat God iemand op je pas kan leiden. God heeft allang beslist met wie ik trouw e.d. (of niet trouw natuurlijk, dat kan ook nog ). Dat geeft wel een veilig gevoel vind ik.
Vonkie schreef:Ik bedoelde met: "Ik doe er ook geen moeite voor" , dat ik me niet op allerlei datingssites ga aanprijzen ofzo. Maar dat ik gewoon lekker mijn leventje leid zoals ik het altijd al deed en dan wel zie hoe het loopt.
Precies, zo zie ik het ook. Ik ga me ook niet in speciale bochten wringen. Doe gewoon lekker normaal, wees jezelf, en ga er niet speciaal naar op zoek. Wees sociaal, zorg dat je voldoende mensen tegenkomt. Als dat gebeurt voel ik mij een tevreden mens, en dan ontdekken de anderen je ook vanzelf wel als dat blijkbaar zo nodig moet.
Dat bijzondere mag best een plekkie hebben, maar ik ga er bij voorkeur heel impliciet mee om. Ik houd niet van die seksualistische blik van:
"man + vrouw = (potentieel) huwelijk". Ik denk liever lekker nuchter. Ik geef ook graag een plek aan:
"man + vrouw = twee hele goede vienden die het gewoon heel gezellig hebben zonder verdere paspoes". Sterker nog, dat neem ik graag als uitgangspunt. Ik heb zoiets van: wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd. En als er dan tussen die leuke vriendinnen een dame zit voor wie het gaat kriebelen in de buik, nu, dan heb je al een prachtige basis om het daar eens met die persoon over te hebben, na er eerst eens in alle rust goed over nagedacht te hebben. Dat scheelt ontzettend veel stress, en is sociaal veel vormender als je het mij vraagt.
Een term als 'me op de markt storten' spreekt mij dan ook helemaal niet aan.
Het staat misschien haaks op onze cultuur, zoals ik denk. En ik verbáás me ook in hoge mate dat er op
mijn vorige bijdrage geen stortvloed van kritiek gekomen is in de trant van:
"nooouuu zèèèg, hoe dùrf je dat zo onromantisch te benaderen!!
", en dat men mij zo rustig laat begaan.

En op deze bijdrage zou ik eigenlijk ook wel een verwijtende stortvloed van kritiek verwachten, dat ik niet seksualistisch genoeg denk, en dat ik zo bruut inbreuk maak op de gangbare manier van denken.
(Ik ben met dat laatste even in een jolige bui. Die bijdrage van gisteravond behandelt ook mijn tegendraadsheid in dezen.)