Vervangingstheologie

[Arendsoog]

In dit topic zie ik, gelukkig maar, dat veel mensen afstand nemen van de vervangingstheologie. Echter ik zie maar weinig mensen die dan de consequenties daarvan ook ter harte nemen. Er wordt in verschillende topics beroep gedaan op kerkvaders, reformatoren en andere theologen, die om welke reden dan ook wel vasthielden aan de vervangingstheologie. En soms zelfs daar verdediger van waren. (1)

Nu ga ik geen namen van die kerkvaders, reformatoren en anderen noemen, want dan gaat de discussie juist over die personen en in hoeverre zij daaraan schuldig zouden zijn. De consequenties van de vervangingstheologie gaan heel ver, bijvoorbeeld:
(2) - onze houding tegenover Joden, je hoeft het niet eens te zijn en ze zijn niet altijd even aardig, maar ze zijn wel Israël: wat doen wij bij antisemitisme?
(3) - onder de vlag van de kerk en onder invloed van de vervangingstheologie hebben christenen (ook onze voorouders) vele misdaden begaan. Zijn wij bereid verantwoordelijkheid te nemen? Schuldbekentenis?
(4) - onze houding ten bate van het Evangelie. Hoe vaak hoor ik niet van de wat arrogante houding van christenen tegenover Joden, als zij proberen het Evangelie te verkondigen bij Joden? Arrogantie in de vorm dat zij geen rekening houden met de geschiedenis en de Joodse identiteit. Als Joden zich bekeren, dan zijn zij nog altijd Jood.
(5) - onze belijdenisgeschriften en formulieren bevatten sporen van de vervangingstheologie. Zoals "de doop in plaats van de besnijdenis".
(6) - onze Bijbelvertalingen bevatten sporen van vervangingstheologie, zoals dat de meeste vertalingen in Handelingen 21:20 "duizenden" hebben staan, terwijl er eigenlijk "tienduizenden" staat.

1. Om vervolgens maar met het kind het badwater weg te gooien? Omdat verschillende theologen uit vroeger tijd op 1 punt misschien niet helemaal zuiver waren in onze ogen, zijn ze totaal niet meer leesbaar? Hoeveel kunnen we niet van hen leren? Iedere tijd heeft zijn eigen specifieke punten waarop zij zich blindstaren of juist helder zicht hebben. Het christelijk geloof en de daarmee samenhangende vragen gaat wel iets verder dan de vraag naar de plaats van Israël. Gelukkig kunnen we bijvoorbeeld over vragen rond de rechtvaardiging van de goddeloze door het geloof prima terecht bij theologen die iets minder over dit specifieke onderwerp schreven.
2. Wat doen wij in het algemeen met christenvervolging?
3. Wat heeft schuldbekentenis voor zin? Zie wat deze rabbijn schreef: http://www.refdag.nl/opinie/excuus_voor ... s_1_943717
4. Alsof je nationaliteit veranderd door je bekering.
5. Er hoeft geen bloed meer te vloeien. Je weet wat Paulus deed met de Joden die de besnijdenis eisten.
6. Je weet wat er in de kanttekeningen staat. Een algemene uitdrukking voor veel - en dat vervolgens sporen van vervangingstheologie noemen...?

Sorry voor mijn enigszins negatieve post, maar smijten met 'vervangingstheologie' lijkt in sommige kringen net zo goed te werken als smijten met 'arminianisme' in andere kringen. Gewoon even een opmerking ter relativering.

[Arendsoog]

Zomaar een voorbeeld, waaruit blijkt dat de vv-theologie in de kanttekeningen te vinden is.
In Amos 9:12-15 lezen we:
12 Opdat zij erfelijk bezitten het overblijfsel van Edom, en al de heidenen, die naar Mijn Naam genoemd worden, spreekt de HEERE, Die dit doet.
13 Ziet, de dagen komen, spreekt de HEERE, dat de ploeger den maaier, en de druiventreder den zaadzaaier genaken zal; en de bergen zullen van zoeten wijn druipen, en al de heuvelen zullen smelten.
14 En Ik zal de gevangenis van Mijn volk Israel wenden, en zij zullen de verwoeste steden herbouwen en bewonen, en wijngaarden planten, en derzelver wijn drinken; en zij zullen hoven maken, en derzelver vrucht eten.
15 En Ik zal ze in hun land planten; en zij zullen niet meer worden uitgerukt uit hun land, dat Ik hunlieden gegeven heb, zegt de HEERE, uw God.

De kanttekenaren schrijven bij dit gedeelte o.a.:
zij erfelijk bezitten (vs 12): Het geestelijk Israël, mijne kerk, waarvan Christus het hoofd is
gevangenis van Mijn volk Israël wenden (vs 14): Uit de geestelijke gevangenschap en macht van den satan, verlossen door den Heiland Christus.
land planten (vs 15): In mijne kerk, strijdende en triomferende, het hemels Kanaän.

Als je bij de kanttekeningen op vers 11 begint te lezen, snap je beter waarom dit gedaan is. Men leest dit vanuit de interpretatie op het Apostelconvent uit Handelingen 15.
>>Na de voorzeide verstrooiing, enz. zal Ik Davids koninkrijk weder oprichten, veranderende dat in een geestelijk koninkrijk onder den Messias. Zie Hand. 15:16,17; waaruit klaarlijk blijkt dat deze en dergelijke profetieën geestelijk te verstaan zijn.

Nog zo'n voorbeeld uit Ez. 47:21:
Spreek dan tot hen: Zo zegt de Heere HEERE: Ziet, Ik zal de kinderen Israels halen uit het midden der heidenen, waarhenen zij getogen zijn, en zal ze vergaderen van rondom, en brengen hen in hun land;

De kanttekenaren schrijven bij land het volgende:
land: Het geestelijk Kanaän, Jeruzalem, den berg Zion, dat is, in Gods kerk, eerst de strijdende, daarna de triomferende, [zie Gal. 4:25,26; Hebr. 12:22] afgebeeld door het aardse, waar God de Joden eerst weder inbracht uit Babel.

Lees de eerder genoemde kanttekening:

Tenslotte een voorbeeld uit Zach. 14:5:
Dan zult gijlieden vlieden door de vallei Mijner bergen (.....)
Door de vallei: Anders, tot de vallei mijner bergen; dat is, tot mijne kerk.

Werkelijk voor álles wordt te pas, maar vooral ook te onpas de kerk ingevuld.

Hoe vaak wordt van de 12 stammen uit Openb. 7 niet gezegd dat dit "de kerk" is, net als bij het opschrift Jak. 1:1?
Hoe vaak wordt van de vrouw uit Openb. 12:4 niet gezegd dat dit "de kerk" is?

En zo kunnen we nog wel even doorgaan.

Heb je ook nog plaatsen in de Bijbel waar me niet 'Israël' moeten lezen? Staat er nog iets in de Bijbel over de kerk uit Joden én heidenen? Of is het gebruik van 'kerk' per definitie al verdacht?

[dalethvav]

@ Arendsoog:
Met de aangehaalde kanttekening:

"de voorzeide verstrooiing, enz. zal Ik Davids koninkrijk weder oprichten, veranderende dat in een geestelijk koninkrijk onder den Messias. Zie Hand. 15:16,17; waaruit klaarlijk blijkt dat deze en dergelijke profetieën geestelijk te verstaan zijn."

kan ik het niet eens zijn. Waarom zou die profetie geestelijk verstaan moeten worden en niet letterlijk?

Heb je ook nog plaatsen in de Bijbel waar me niet 'Israël' moeten lezen? Staat er nog iets in de Bijbel over de kerk uit Joden én heidenen? Of is het gebruik van 'kerk' per definitie al verdacht?

Overal waar in de Bijbel 'Israël' staat dient men m.i. ook 'Israël' te lezen.
En zeker, er staat in de Bijbel zeker wel iets (veel) over de kerk uit Jood én heiden. Dat beaam ik volledig. En nee, het gebruik van het woord 'kerk' is niet per definitie verdacht.
Ik heb geen enkel probleem met het begrip kerk op zich, maar wél met de wijze waarop de 'kerk' zich gedragen heeft (en nog gedraagt) tegenover het Joodse volk.
Paulus schrijft in Rom. 11:18: "Zo roem niet tegen de takken". En dat is wat de 'kerk' nu juist zoveel wel gedaan heeft.
De 'kerk' heeft van Godswege zeer zeker bestaansrecht zij is immers ontstaan door het verdergaande werk van God. Dat zonder meer. Maar, het feit dat de kerk zich gesteld heeft in de plaats van Israël, dát is fout gedrag van de 'kerk'. Uieraard niet het bestaan van de 'kerk' op zich natuurlijk.
In die zin zou ik vanwege het gedrág van het instituut 'kerk' eerder de neiging hebben om te spreken van de Gemeente, ontstaan na de uitstorting van de H. Geest op het Pinksterfeest, wanneer het gaat over gelovigen uit Jood én heiden. Maar dat heeft meer te maken een gevoelsmatige, persoonlijke voorkeur. Dus, blijf met volle overtuiging de aanduiding 'kerk' gebruiken. Met dat gebruik van dat woord op zich is helemaal niets mis.

[Arendsoog]

@ Arendsoog:
Met de aangehaalde kanttekening:

"de voorzeide verstrooiing, enz. zal Ik Davids koninkrijk weder oprichten, veranderende dat in een geestelijk koninkrijk onder den Messias. Zie Hand. 15:16,17; waaruit klaarlijk blijkt dat deze en dergelijke profetieën geestelijk te verstaan zijn."

kan ik het niet eens zijn. Waarom zou die profetie geestelijk verstaan moeten worden en niet letterlijk?

Als ik de kanttekenaren goed begrijp, interpreteren ze het laatste gedeelte van Amos 9 op soortgelijke wijze als Jakobus op het Apostelconvent in Handelingen 15 doet. Daarom interpreteren ze deze gedeeltes ''geestelijk". Dat komt dus niet zomaar uit de lucht vallen, alsof men 'geestelijk' wil interpreteren omdat ze dat nu eenmaal graag willen. In ieder geval lijkt me dat (op het eerste gezicht) voor Amos 9 vers 11 en 12 terecht.
EDIT: of er zou ruimte moeten zijn voor een 'dubbele' interpretatie.

Overal waar in de Bijbel 'Israël' staat dient men m.i. ook 'Israël' te lezen.

Oke, maar Paulus gebruikt het woord Israël ook wel eens figuurlijk/geestelijk. (Rom. 9:6 ... die zijn niet allen Israël, die uit Israël zijn; Of 'Israël dat naar het vlees is', 1 Korinthe 10:18) Het 'geestelijk' interpreteren is daarom niet zomaar uit de lucht gegrepen, al zijn er wel allerlei excessen van 'vergeestelijken' natuurlijk. Waar bij komt dat het voor de terugkeer van veel Joden naar Israël eigenlijk heel onwaarschijnlijk was om veel teksten letterlijk te interpreteren. Zoals C.S. Lewis eens schreef: Every age has its own outlook. It is specially good at seeing certain truths and
specially liable to make certain mistakes. Wat ik precies van je uitspraak moet vinden weet ik niet, want ik ben nog nooit alle teksten precies bij langs gelopen om het exacte verband te lezen en daarbij de beste letterlijke dan wel geestelijke interpretatie te onderzoeken. Waarbij komt dat ik nog lang niet alle pro's en con's ken, deze discussie is relatief nieuw voor me. Desalniettemin leerzaam én nuttig.

En zeker, er staat in de Bijbel zeker wel iets (veel) over de kerk uit Jood én heiden. Dat beaam ik volledig. En nee, het gebruik van het woord 'kerk' is niet per definitie verdacht.
Ik heb geen enkel probleem met het begrip kerk op zich, maar wél met de wijze waarop de 'kerk' zich gedragen heeft (en nog gedraagt) tegenover het Joodse volk.
Paulus schrijft in Rom. 11:18: "Zo roem niet tegen de takken". En dat is wat de 'kerk' nu juist zoveel wel gedaan heeft.
De 'kerk' heeft van Godswege zeer zeker bestaansrecht zij is immers ontstaan door het verdergaande werk van God. Dat zonder meer. Maar, het feit dat de kerk zich gesteld heeft in de plaats van Israël, dát is fout gedrag van de 'kerk'. Uieraard niet het bestaan van de 'kerk' op zich natuurlijk.
In die zin zou ik vanwege het gedrág van het instituut 'kerk' eerder de neiging hebben om te spreken van de Gemeente, ontstaan na de uitstorting van de H. Geest op het Pinksterfeest, wanneer het gaat over gelovigen uit Jood én heiden. Maar dat heeft meer te maken een gevoelsmatige, persoonlijke voorkeur. Dus, blijf met volle overtuiging de aanduiding 'kerk' gebruiken. Met dat gebruik van dat woord op zich is helemaal niets mis.

Ok, helder. Ik kan me hier wel in vinden

[Nina]

Arendsoog schreef:

Oke, maar Paulus gebruikt het woord Israël ook wel eens figuurlijk/geestelijk. (Rom. 9:6 ... die zijn niet allen Israël, die uit Israël zijn; Of 'Israël dat naar het vlees is', 1 Korinthe 10:18) Het 'geestelijk' interpreteren is daarom niet zomaar uit de lucht gegrepen, al zijn er wel allerlei excessen van 'vergeestelijken' natuurlijk.

In bovengenoemd voorbeeld gaat Paulus niet vergeestelijken; hij perkt Israel verder in. Niet iedereen die nageslacht van Abraham is, is Israel. Hij breidt Israel niet verder uit naar de gelovige heidenen.

[Arendsoog]

In bovengenoemd voorbeeld gaat Paulus niet vergeestelijken; hij perkt Israel verder in. Niet iedereen die nageslacht van Abraham is, is Israel. Hij breidt Israel niet verder uit naar de gelovige heidenen.

Foutje, dat doet hij inderdaad in bovengenoemde voorbeelden. Geen vergeestelijking, maar wel figuurlijk taalgebruik.
Al komt de zegening van Abraham gelukkig wel tot de heidenen in Christus (Galaten 3)

Goed dat we elkaar scherp houden

[Arendsoog]

Ik denk bij 'Israël' trouwens ook wel eens aan Jakob (Genesis 37:3,13)

[Nina]

Ik ook..

[ereunao]

Berichtdoor henkie » 23 Jan 2016 13:32

Volgens mij kan dat besproken worden in het bestaande topic: viewtopic.php?f=2&t=15859


Goed,dan plaats ik fenomeen hier:


Het fenomeen

Berichtdoor ereunao » 23 Jan 2016 11:44

Er is sinds de oprichting van de staat Israël door de theologen al heel wat gezegd en geschreven. Of ze nu Rooms of Protestant zijn, dat maakt hier geen verschil,.Want wat Rome ook van de Reformatie scheidt, hier zijn Pilatus en Herodes altiid vrienden gebleven. Maar ik doe niet aan symptoombestrijding en pak het probleem liever bij de wortel aan. En die wortel ligt bij het feit dat Israël in de theologie nooit een eigen identiteit gehad heeft en dus ook nu niet hebben kan. Het is dus een fenomeen dat eigenlijk geen bestaansrecht heeft. Want het historische Israël was slechts een voorlopige gestalte, een wegwerpverpakking van de alleenzaligmakende Kerk die reeds bij Adam begonnen, voortduurt tot de jongste dag zie art XXVIi N.B.G. En toen bij de geboorte van de Gemeente op de Pinksterdag de vlinder uit de rups kwam had de cocon natuurlijk geen enkele heilsfunctie meer! En daarom wordt de profetie stelsel matig van Israël afgetrokken en via exegetische goocheltoeren pasklaar voor de kerk gemaakt. Alles draait hier dus om de vraag of Israël nog steeds recht op een eigen identiteit heeft. Daarom is het hier van cruciaal belang te weten dat de Reformatie de Kerk wel de Schrift, maar nooit haar eigen identiteit heeft teruggegeven. Het geheimenis van de Gemeente v. Chr. als een totaal nieuwe schepping die er tevoren niet was en ook niet zijn kon voordat Hij was opgestaan en de H.Geest had uitgestort ( Joh.7:39,1Kor.12:13)werd niet onderkend Deze gemeente is door de inwonende Geest organisch als Hoofd en lichaam met Chr .verbonden in Zijn opstandingsleven ( Koll 3:2,3 ) En dat is een nieuwe schepping (2Kor.5:17) en niet Israël
En zij heeft een heel andere relatie met de Messias van Israël Die naar Zijn mensheid nog steeds de wettige erfgenaam van de troon van David is (Luk.1:32) .En als de Koning straks komt dan komt Hij niet om met Israël te trouwen, maar om te regeren. ( Ezech 37:24, Hos.3. De Gemeente is de hemelse bruid van de Koning en zal dan met Hem in Zijn troon zitten en regeren. (Openb.3:21 ) Maar de Kerk heeft reeds in de 4e eeuw toen het christendom staatsgodsdienst werd het hemelse standpunt waarop Christus haar door Zijn opstanding en hemelvaart geplaatst had verlaten en is in de huid van Israël gekropen. En nu de ware erfgenaam van de beloften van het verbond met Abraham als een fenix uit de as verrezen is is Leiden in last. Het fenomeen Israël is dus in feite een identiteitscrisis. Voor ditmaal laat ik het hierbij, in een volgende posting hoop ik uit te leggen hoe dat zit met het verbond Abraham mvrgr: ereunao

[BladeStraight]

Israël is een seculiere staat, hoe kan dat ooit de vervulling van Bijbelse beloften zijn?

[_Sjors_]

Israël is een seculiere staat, hoe kan dat ooit de vervulling van Bijbelse beloften zijn?

In Christus zijn alle beloften “ja en amen” (1Kor.1:20), zoals men dan graag de vergeestelijkte beloften mag benaderen en zelfs verklaren. Inderdaad, maar betekent dit dat alle beloften al zijn vervuld? Dat lees ik daar niet, maar slechts dat ze vast liggen in Hem. Op grond van deze tekst zou je wel kunnen concluderen dat alle beloften, zoveel als er dan ook mogen zijn, in vervulling zullen gaan. Maar dat alles in vervulling is gegaan, lijkt me vergezocht. Er staat nog het een en het ander op tilt om in vervulling te gaan denk ik.


Met vriendelijke groeten,

Sjors.

[ereunao]

En nu dus eerst het vebond met Abraham:
In Lukas 3 gaat het geslachtsregister van de Messias terug tot Adam,de zoon van God,het verbond der genade en der verzoening in de Messias omvat de gelovigen van alle tijden en plaatsen,zowel voor als na de dood van Christus.
Maar omdat de Verlosser naar zijn mensheid uit het geslacht van Abraham geboren moest worden heeft dit genadeverbond eeuwenlang zijn bedding in het verbond met Abraham gehad. Deze verbonden hebben dan ook vele beloften met elkaar gemeen en vielen toen praktisch samen. De Jood is van nature een kind van het verbond met Abraham (Hand.3:25),maar heeft zonder het geloof van Abraham nog geen deel aan de belofte van het Evangelie dat God tevoren aan Abraham verkondigd en op Christus bevestigd heeft (Gal.3:8).
Het zijn de beloften van dit Evangelie van het N.V dat vlees en bloed gekregen heeft in de Messias Gal.3:16,17 ). en niet het verbond met Abraham dat na de dood van Christus tot alle volken is uitgebreid
De heidenen worden door het geloof in Chr. dan ook geen burgers van Israël, maar mede-erfgenamen van deze beloften en van hetzelfde lichaam ( Ef.3:5,6 ) Want na de uitstorting van de H.Geest op de pinksterdag worden alle christ-gelovigen, hetzij Jood of Heiden, door het kruis met God in een lichaam verzoend en tot een nieuwe mens geschapen (Ef.2:16).Het gaat in Hebr.8 dus om de basale belofte van het N.V. de vergeving der zonden in het bloed van de Messias en de belofte van de H.Geest. Maar al is de verzoening dezelfde, dat neemt niet weg dat de belofte van het N.V.in Jer. 31 en bij al de profeten in een heel andere context staat. Want daar gaat het over de beloften uit het verbond met Abraham; het wonen in het land, het definitieve herstel van Israël , de dynastie van David en de herbouw van stad en tempel. En dat zijn allemaal beloften die nooit op de kerk zijn overgegaan! Daarom is het een cruciale fout om deze profetieën uit hun context te lichten en rechtstreeks op het geestelijk leven toe te passen, al behoeft er met de toepassing mutatis mutandis van hetzelfde principe in een andere context à priori niets mis te zijn. Daar gaan de apostelen ons in voor. vgl. Petr.2:10 met Hos.2.en Hebr.8 met Jer.31. Een ander sprekend voorbeeld van zo’n toepassing is de verwijzing van Paulus in 1 Kor.9:9 naar de dorsende os in Deut.25:4. Want Mozes heeft dat beslist niet zo, maar letterlijk bedoeld! Deze toepassingen doen dus niets af aan de concrete, aardse vervulling voor Israël in het messiaanse rijk.
Bij die toepassingen gaat het dus om de basale beloften van het N.V. waar ook het verbond met Abraham op rust en niet om de specifieke beloften die alleen bij Israël en niet bij de Kerk passen. Want al is de verzoening voor Kerk en Israël dezelfde, de overeenkomsten nemen de verschillen niet weg. Tenslotte is elke koe een dier met vier poten en een staart, maar daarom is elk dier nog geen koe!. Tot slot wijs ik er nog op dat Paulus in Rom.9-11 en doorgaans de naam Israël altijd uitsluitend voor de verharde, ongelovige Joodse natie gebruikt. De gelovigen uit de heidenen kunnen dus nooit in Israël zijn ingelijfd want Israël is meer dan 18 eeuwen geen natie geweest! En in de Hand. staan de apostelen altijd juist tegenover dit Israël. mvrgr: ereunao

[dalethvav]

Als je bij de kanttekeningen op vers 11 begint te lezen, snap je beter waarom dit gedaan is. Men leest dit vanuit de interpretatie op het Apostelconvent uit Handelingen 15.

De kanttekening die je aanhaalde was (voor alle duidelijkheid) kanttek. 45 bij Amos 9:11 waar staat:
"Dien dage: Na de voorzeide verstrooiing, enz. zal Ik Davids koninkrijk weder oprichten, veranderende dat in een geestelijk koninkrijk onder den Messias. Zie Hand. 15:16,17; waaruit klaarlijk blijkt dat deze en dergelijke profetieën geestelijk te verstaan zijn."

De fout die hier door de kanttekenaren gemaakt wordt, is het OT verklaren vanuit het NT.
Eerst wordt door de kanttekenaren verondersteld dat de uitspraak van Jakobus in Hand. 15 geestelijk verstaan dient te worden, en vervolgens wordt deze interpretatie weer op Amos 9:11 toegepast. Dan kom je denk ik terecht in een circelredenering.
De eerste vraag die te stellen is, is: Wat is de "klaarlijke" reden om de profetie die Jakobus daar aanhaalt geestelijk te verstaan? Geeft de situatie uit Hand. 15 daar enige aanleiding toe? En zo ja, welke?

Het lijkt me beter om éérst te kijken hoe het zit met Amos 9 zelf: Wie zegt wat tot wie? Amos heeft een profetische boodschap voor (een gedeelte van) het volk Israël. De boodschap is op dát moment dus letterlijk gericht aan het volk Israël en niet aan 'de kerk' Vanuit de context bezien hoeft er geen twijfel over te bestaan dat dit een concrete profetische boodschap is. Er zal bij de ontvangers in de tijd van Amos niemand geweest zijn die iets gedacht zal hebben van "oh, dat moeten we geestelijk verstaan natuurlijk dat is voor de kerk" of zoiets.

Opvallend is, dat de kanttekenaren, daar waar het in Amos 9 gaat om de straf voor het volk Israël, dit letterlijk nemen (b.v. kanttek. 8; 9; 20; 34; 36) en daar waar het om het herstel van (de zegen voor) Israël gaat, dit dan in één keer geestelijk genomen wordt en op de kerk toepast (kanttek. 45; 48; 49; 51; 54; 56).
M.a.w., de straf was, letterlijk, voor Israël, de zegen is, geestelijk, voor de kerk.
Welke exegetische regel ligt er aan ten grondslag om dit zo toe te mogen passen?

Dan nu, met dit in het achterhoofd, terug naar Hand. 15:16,17.
Als we, gezien vanuit het OT, Amos 9:11 letterlijk mogen zien (en waarom zou dat niet mogen), hoe dan, vanuit die gedachte Hand. 15:16, 17 lezen?
Nou, ook gewoon letterlijk.
Wat lezen we dan?
Dat God eerst onder de heidenen Zich een volk aanneemt (vs 14), overeenkomstig de profeten (vs 15) en dat Hij daarná, nadat Hij Zich een volk uit de heidenen aangenomen heeft, zal wederkeren en weder opbouwen zal de tabernakel van David, volgens Amos 9.
Dat is dus precies wat ook Paulus in de Romeinenbrief schrijft dat, nadat de volheid der heidenen zal ingegaan zijn, geheel Israël zalig zal worden (Rom. 11:25-26). Dan ZAL (toekomende tijd vanuit dat schrijfmoment van Paulus) de verlosser uit Sion komen en dan ZAL (weer toekomende tijd) de Verlosser de goddeloosheden van Jakob afwenden.

Je ziet, bij schrift met schrift vergelijken kun je heel gewoon tot de conclusie komen dat er niets gekunstelds aan is om dit letterlijk te lezen. In tegendeel, juist om het te kunnen vergeestelijken, waar de vv-theologie bol van staat, moet men zich in allerlei bochten wringen om de nodige tegenstrijdigheden weg te werken.

[_Sjors_]

Op naar het duizendjarig rijk!


Met vriendelijke groeten,

Sjors.

[Arendsoog]

De fout die hier door de kanttekenaren gemaakt wordt, is het OT verklaren vanuit het NT.

Is dit op zichzelf genomen verkeerd, of gaat dat in dit geval verkeerd? Bijvoorbeeld: in Psalm 22 kan met puur Davids belevenis lezen, maar ook Jezus' lijden. Uit m'n hoofd gezegd zijn ook lang niet alle profetieën in Jesaja eenduidig op Christus te betrekken*, als je ze puur letterlijk leest.

*EDIT: natuurlijk doel ik op de profetieën die normaalgesproken op Christus betrokken worden. Ik denk aan het Jesaja hoofdstuk 7 bijvoorbeeld, waar het gaat over het knechtje.

(...)
Je ziet, bij schrift met schrift vergelijken kun je heel gewoon tot de conclusie komen dat er niets gekunstelds aan is om dit letterlijk te lezen. In tegendeel, juist om het te kunnen vergeestelijken, waar de vv-theologie bol van staat, moet men zich in allerlei bochten wringen om de nodige tegenstrijdigheden weg te werken.

Bedankt voor alle tijd die je er in gestopt hebt. Ik moet dit even rustig nakijken voor ik direct inhoudelijk reageer