Aanslagen in Noorwegen

De Archiefkast van het Forum. Oude discussies zijn hier nog eens na te lezen.

Moderator: Moderafo's

Gebruikersavatar
Mortlach
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 18455
Lid geworden op: 06 sep 2008 20:11
Locatie: Ontario, Canada

Re: Aanslagen in Noorwegen

Berichtdoor Mortlach » 29 jul 2011 21:08

Gruzelement schreef:Het valt me op dat het hier, in het topic met de naam 'Aanslagen in Noorwegen' bijna uitsluitend over de dader gaat. Het is geheel begrijpelijk, want op TV, in het nieuws, in de krant gebeurt dat ook. Toch denk ik dat het fout is.
Ik ben van mening dat alle foto's van de dader in het nieuws van de dader bijdragen aan afkeer, die de meeste mensen zullen voelen: daar is niets mis mee. Aan de andere kant zullen er ook mensen zijn, een heeeel klein maar cruciaal percentage, die met dwaze ideologieen en ideeen rondlopen, en die deze man als een held zullen zien. Het zou zo maar het laatste duwtje kunnen zijn voor een andere psychopaat. Ik geef toe dat de kans klein is, maar 1 moordpartij zoals dit is al erg genoeg, zonder dat er nog 1 van zou kunnen komen.


Tja, het is een afweging die de media maakt. Nieuwsgaring voor het grote publiek tegen het risico dat er een of twee mensen zijn die misbruik maken van de informatie. Elke moordpartij is er een te veel, uiteraard, maar uit angst daarvoor geen informatie meer geven is wel heel erg drastisch.

Daar komt bij dat ik het doel er niet van zie om deze man een kans te geven zijn gezicht overal te laten zien. Als ik goed begrijp uit het nieuws, wil hij dat nu precies.


Volgens mij vinden alle rechtszaken achter gesloten deuren plaats. De Noorse Justitie zal hier ongetwijfeld zorgvuldig mee omgaan.

Daarom lijkt het mij veel beter om te focussen op de helden in dit verhaal: de omwonenden die met hun bootjes naar het eiland gingen om kinderen op te pikken toen de man nog aan het schieten was. De mensen die anderen hebben gered. Geef hen onderscheidingen, print hun verhaal vaker in de kranten. Als er zo nodig foto's van iemand in het nieuws moeten, laat het dan de helden zijn.


Natuurlijk verdienen deze mensen aandacht, maar het grote mysterie zijn niet deze mensen, maar de dader. Daar willen we dingen over weten, juist omdat het niet te bevatten is.

Er zijn veel redenen om dat te doen. Als er ooit - liever niet, maar het zal vast wel - nog eens iets dergelijks gebeurt, kunnen verhalen van hoe mensen eerder in dergelijke situaties als helden handelden, dienen voor mensen die in hun paniek niet weten wat ze moeten doen. In veel crisissituaties is handelen hard nodig. Interview experts over de vraag: wat te doen in een situatie als dit? Dat kan mensenlevens schelen.


Mwa, het is niet de taak van de media om mensen dat soort training te geven. Daar is postbus 51 voor.

Stel je voor, wij leren als kinderen om niet te vechten: dat is heel belangrijk en goed. MAAR als er een man met een machinegeweer rondloopt te schieten, moet je je kinderen dan niet leren dat het het beste is om met een groep van tien man de man aan te vallen, liefst van achteren, en zijn machinegeweer afhandig te maken? Ik zeg niet dat het mogelijk is, en kan, maar als het ons ingepeperd wordt, kan dat mensenlevens schelen. Misschien heb ik wel ongelijk, maar laat er in ieder geval een discussie over zijn, hoe gruwelijk die discussie ook is.


Zo werkt de menselijke geest helaas niet. Misschien als er iemand in de groep is die het lukt om de leiding te nemen, maar dan nog. Je verwacht van iemand dat hij of zij zichzelf opoffert voor anderen. Dat zal slachtoffers schelen, maar degene die zich opoffert is wel dood. vanuit de groep is dat leuk gedacht, maar in dit soort gevallen denkt iedereen vanuit het individu. Ik zou zelf ook niet zo gauw op iemand met een machinegeweer afrennen. En met een groep? Het nadeel van machinegeweren is dat je er een hele groep tegelijk mee kunt neermaaien.

Het zou namelijk maar zo kunnen, dat er 'maar' tien doden gevallen zouden zijn, inclusief de dader misschien, als een groep van twintig kinderen op de kans gewacht zou hebben om van achteren op hem te springen, in plaats van zich anderhalf uur te verstoppen. De dader zou misschien gelynched zijn, maar in ieder geval zouden dan sommige ouders hun kinderen nu nog hebben.


Tja. Ik neem die kids niet kwalijk dat ze in staat van paniek en shock en in accuut levensgevaar niet samen gingen staan overleggen hoe ze die maniak het beste konden overmeesteren...
ḥtp dỉ nsw wsỉr nb ḏdw, nṯr ꜥꜣ, nb ꜣbḏw
dỉ=f prt-ḫrw t ḥnqt, kꜣw ꜣpdw, šs mnḥt ḫt nbt nfrt wꜥbt ꜥnḫt nṯr ỉm
n kꜣ n ỉmꜣḫy s-n-wsrt, mꜣꜥ-ḫrw

Gruzelement
Verkenner
Verkenner
Berichten: 41
Lid geworden op: 25 jul 2011 21:15
Contacteer:

Re: Aanslagen in Noorwegen

Berichtdoor Gruzelement » 29 jul 2011 21:28

Tja, het is een afweging die de media maakt. Nieuwsgaring voor het grote publiek tegen het risico dat er een of twee mensen zijn die misbruik maken van de informatie. Elke moordpartij is er een te veel, uiteraard, maar uit angst daarvoor geen informatie meer geven is wel heel erg drastisch.


Het gaat mij niet om het achterhouden van informatie. De media en alle discussies richten zich mijns inziens overmatig op de dader. Als er een dag lang geen nieuw iets bekend is over de dader, wordt er wel nieuws over hem gecreeerd. Zijn foto naast een link brengt klicks op. Ik pleit er voornamelijk voor om dan maar hier in dit forum een discussie te hebben over 'wat doe je in deze situatie'. (Praktisch vraagje: moet ik dan een nieuw onderwerp aanmaken?)


Volgens mij vinden alle rechtszaken achter gesloten deuren plaats. De Noorse Justitie zal hier ongetwijfeld zorgvuldig mee omgaan.


Daar gaat het mij eigenlijk niet om. Het gaat mij om het feit dat hij overal met zijn kop bij staat in het nieuws, precies wat hij wil. Zijn manifest is publiek, dat is voor hem al een overwinning.

Natuurlijk verdienen deze mensen aandacht, maar het grote mysterie zijn niet deze mensen, maar de dader. Daar willen we dingen over weten, juist omdat het niet te bevatten is.


Ja, maar mijn punt is dus juist, dat je levens redt door het perspectief te veranderen en niet alleen het zieke menselijke brein te proberen te begrijpen die hiertoe in staat is, maar ook probeert het menselijke brein te begrijpen in een crisis, en te zorgen dat (ieder individueel misschien?) er eens over nagedacht heeft. Net zoals dat het ook handig is om altijd te kijken waar de nooduitgang is. Nooduitgangen kunnen op slot zitten, maar de eerste stap is toch om te weten waar die zit. Uiteraard is de oorzaak van de brandt (lees: de psychopaat die dit doet) ook heel erg belangrijk. Maar wat ik zie in de media gaat veel verder dan alleen maar bevatten waarom. Er gebeurt iets in ons hoofd als we die man steeds zien op de foto.

Mwa, het is niet de taak van de media om mensen dat soort training te geven. Daar is postbus 51 voor.


Beetje flauwe manier om mijn argument weg te wuiven, vind je niet? Als het de taak kan zijn van de media om de foto van die man keer op keer overal op te zetten, en als het de taak kan zijn om te willen begrijpen hoe hij hiertoe gekomen is (let wel, ik geloof niet dat we het gaan begrijpen, maar dat terzijde,) dan kan het net zo goed de taak zijn van de media om experts te interviewen die ons meer vertellen over menselijke reacties in crisissituaties en manieren om hier verbetering in te brengen.

Zo werkt de menselijke geest helaas niet. Misschien als er iemand in de groep is die het lukt om de leiding te nemen, maar dan nog. Je verwacht van iemand dat hij of zij zichzelf opoffert voor anderen. Dat zal slachtoffers schelen, maar degene die zich opoffert is wel dood. vanuit de groep is dat leuk gedacht, maar in dit soort gevallen denkt iedereen vanuit het individu. Ik zou zelf ook niet zo gauw op iemand met een machinegeweer afrennen. En met een groep? Het nadeel van machinegeweren is dat je er een hele groep tegelijk mee kunt neermaaien.


Heb je gelijk in. Zouden er wel alternatieven zijn denk je? Zou het handig zijn om 'een machinegeweer afhandig maken' onderdeel te maken van gymlessen op school, net zoals wij zelfverdediging kregen om verkrachters op afstand te houden? Ik ben trouwens blij dat je op mijn punt ingaat, dank je. Deze discussie zou ik toch graag zien, liefst met een conclusie waardoor wij allemaal beter weten te reageren. Je moet wat, anders gaat de angst overheersen.

Tja. Ik neem die kids niet kwalijk dat ze in staat van paniek en shock en in accuut levensgevaar niet samen gingen staan overleggen hoe ze die maniak het beste konden overmeesteren...


Ja, sorry dat ik suggereer dat die kinderen wat fout gedaan hebben. Helemaal niet. Maar als ik me probeer in te denken wat die kinderen moesten doorstaan, dan wil ik gewoon bedenken hoe degenen op dat eiland in vredesnaam hadden kunnen handelen. Voor mij is dat een urgente vraag als ik dit nieuws lees. Na de afschuw etc.
Natuurlijk redeneer ik vanuit de groep en niet vanuit het individu, en natuurlijk redeneert een mens in die situatie vanuit het individu. Toch zijn er allerlei mensen die in allerlei situaties plotseling helden worden. Wat zit daar achter? Een held, iemand die vanuit de groep redeneert en anderen redt, legt niet altijd het loodje. Zou het zo kunnen zijn dat, door hier meer over na te denken, er meer 'helden' komen? Ik weet het niet, ik suggereer, ik vraag.

Als mijn toon een beetje radicaal klinkt: dat bedoel ik niet zo. Dat is mijn manier van schrijven. Mijn houding is echter vragend in dezen.

Gebruikersavatar
Mortlach
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 18455
Lid geworden op: 06 sep 2008 20:11
Locatie: Ontario, Canada

Re: Aanslagen in Noorwegen

Berichtdoor Mortlach » 30 jul 2011 00:24

Gruzelement schreef:Het gaat mij niet om het achterhouden van informatie. De media en alle discussies richten zich mijns inziens overmatig op de dader. Als er een dag lang geen nieuw iets bekend is over de dader, wordt er wel nieuws over hem gecreeerd. Zijn foto naast een link brengt klicks op.


Overmatig? Om proberen om te gaan met die situatie is de achtergrond van de dader belangrijk, zijn motieven, wat voor persoon het is. En nieuws creëren? Dat klinkt bijna alsof je zegt dat ze dan maar wat verzinnen.

Ik pleit er voornamelijk voor om dan maar hier in dit forum een discussie te hebben over 'wat doe je in deze situatie'. (Praktisch vraagje: moet ik dan een nieuw onderwerp aanmaken?)


Dat kun je doen. Om het onderwerp voor te zijn: wat zou ik doen? Geen idee. Het is een onvoorstelbare situatie. Ik hoop het nooit mee te maken.


Daar gaat het mij eigenlijk niet om. Het gaat mij om het feit dat hij overal met zijn kop bij staat in het nieuws, precies wat hij wil. Zijn manifest is publiek, dat is voor hem al een overwinning.


Tja, dat is de gemengde zegen van het internet. Maar goed, over een paar weken is iedereen buiten Noorwegen deze man weer vergeten hoor. Maar ik vermoed dat je de nadelige effecten van die publiciteit wat overschat.

Ja, maar mijn punt is dus juist, dat je levens redt door het perspectief te veranderen en niet alleen het zieke menselijke brein te proberen te begrijpen die hiertoe in staat is, maar ook probeert het menselijke brein te begrijpen in een crisis, en te zorgen dat (ieder individueel misschien?) er eens over nagedacht heeft. Net zoals dat het ook handig is om altijd te kijken waar de nooduitgang is. Nooduitgangen kunnen op slot zitten, maar de eerste stap is toch om te weten waar die zit. Uiteraard is de oorzaak van de brandt (lees: de psychopaat die dit doet) ook heel erg belangrijk. Maar wat ik zie in de media gaat veel verder dan alleen maar bevatten waarom. Er gebeurt iets in ons hoofd als we die man steeds zien op de foto.


In mijn hoofd gebeurt niet zo veel wat betreft deze man hoor. Hooguit dat het medeleven met de overlevenden en de gezinnen van de doden toeneemt.

Mensen willen voorbereiden op zoiets heeft iets van een kalf en een put die gedempt had moeten worden. Je kunt niet iedereen overal op voorbereiden. En het zou ook alle onbevangenheid van mensen, kinderen aantasten, en waarschijnlijk voor niets. je kunt er wel over nadenken, maar de situatie is zo bizar dat op dat moment het overlevingsinstinct de boel overneemt. Al je plannen betekenen dan niets meer.

Beetje flauwe manier om mijn argument weg te wuiven, vind je niet? Als het de taak kan zijn van de media om de foto van die man keer op keer overal op te zetten, en als het de taak kan zijn om te willen begrijpen hoe hij hiertoe gekomen is (let wel, ik geloof niet dat we het gaan begrijpen, maar dat terzijde,) dan kan het net zo goed de taak zijn van de media om experts te interviewen die ons meer vertellen over menselijke reacties in crisissituaties en manieren om hier verbetering in te brengen.


Dat is niet flauw. Als een bedrijf besluit zoiets te doen, dan is dat prima. Doen ze het niet (of weinig), dan is dat ook prima. Het NOS en/of de publieke omroepen zouden iets kunnen doen, maar hoeveel denk je dat er van een uurtje tv blijft hangen na een paar weken?

Heb je gelijk in. Zouden er wel alternatieven zijn denk je? Zou het handig zijn om 'een machinegeweer afhandig maken' onderdeel te maken van gymlessen op school, net zoals wij zelfverdediging kregen om verkrachters op afstand te houden? Ik ben trouwens blij dat je op mijn punt ingaat, dank je. Deze discussie zou ik toch graag zien, liefst met een conclusie waardoor wij allemaal beter weten te reageren. Je moet wat, anders gaat de angst overheersen.


Ik vind de reactie allemaal wat heftig. Het is niet zo dat je zoiets in een uurtje gym eventjes aanleert. Trouwens, hoe zie je dat voor je. Groepje van 10 leerlingen, leraar met een gun. Groepje werkt de leraar tegen de grond maar niet voordat 5, 6, 7 leerlingen zogenaamd dodelijk gewond zijn geraakt. Dat zal lekker motiveren. Daarbij nogmaals mijn bezwaar van de onbevangenheid. Ik vind het iets waardevols dat mensen niet bij elke manifestatie hoeven te denken dat er iemand met een uzi achter elke boom staat.

Ja, sorry dat ik suggereer dat die kinderen wat fout gedaan hebben. Helemaal niet. Maar als ik me probeer in te denken wat die kinderen moesten doorstaan, dan wil ik gewoon bedenken hoe degenen op dat eiland in vredesnaam hadden kunnen handelen. Voor mij is dat een urgente vraag als ik dit nieuws lees. Na de afschuw etc.
Natuurlijk redeneer ik vanuit de groep en niet vanuit het individu, en natuurlijk redeneert een mens in die situatie vanuit het individu. Toch zijn er allerlei mensen die in allerlei situaties plotseling helden worden. Wat zit daar achter? Een held, iemand die vanuit de groep redeneert en anderen redt, legt niet altijd het loodje. Zou het zo kunnen zijn dat, door hier meer over na te denken, er meer 'helden' komen? Ik weet het niet, ik suggereer, ik vraag.


Ik verwijt jou niets hoor. Ik begrijp je ook wel. Ik vind alleen dat je reactie onnodig heftig is. Hoe treurig het ook is, het is een incident. Als zoiets nou elke maand zou voorkomen, dan zou je een punt hebben. Nu, rouwen, doorgaan en proberen je leven er niet te veel door te laten beïnvloeden. Alle kinderen drillen met een soort para-militaire training, dan hebben de 'terroristen' juist gewonnen.

Als mijn toon een beetje radicaal klinkt: dat bedoel ik niet zo. Dat is mijn manier van schrijven. Mijn houding is echter vragend in dezen.


Mijn '2 cents' heb je bij deze.
ḥtp dỉ nsw wsỉr nb ḏdw, nṯr ꜥꜣ, nb ꜣbḏw
dỉ=f prt-ḫrw t ḥnqt, kꜣw ꜣpdw, šs mnḥt ḫt nbt nfrt wꜥbt ꜥnḫt nṯr ỉm
n kꜣ n ỉmꜣḫy s-n-wsrt, mꜣꜥ-ḫrw


Terug naar “Archief”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 23 gasten