Gerechtvaardigd, maar nog niet wedergeboren

[Aragorn]

De theologie komt uit de filosofie, zo typerend! Het nadenken ove rhet leven brengt de mens dus bij God! Tof he.
En de theologie brengt de mens van God af lijkt het.

Is dit nu ironisch of gewoon tegenstrijdig?

serieus bedoeld zelfs. Want met theologie denken we dat we God in onze broekzak hebben.

Ja, dat volg ik en ik kan me er redelijk in vinden of iig iets bij voorstellen. Maar eerst zeg je dat filosofie (of het nadenken over het leven) mensen bij God brengt, en dat de theologie voortkomt uit de filosofie. Waarna je vervolgens de theologie weer verwijt dat het de mens van God afbrengt. Blijkbaar is er dus toch weer een principieel verschil tussen filosofie en theologie?

[joris]

ja zeker weten. filosofie is open en op zoek. theologie heeft het gevonden en is gesloten.

[Aragorn]

Oke, ja inderdaad, wel interessant.

Al zullen er ook vast wel filosofen (geweest) zijn die denken het gevonden te hebben met hun allesomvattende systemen en hun kijk op de werkelijkheid.

[Sabra]

Kom ik terug op de vraag; hoe kun je wedergeboren zijn en toch niet gerechtvaardigd?

Wie naast God en jijzelf weten of jij wedergeboren bent of niet?

[joris]

Kom ik terug op de vraag; hoe kun je wedergeboren zijn en toch niet gerechtvaardigd?

Wie naast God en jijzelf weten of jij wedergeboren bent of niet?

iedereen die wedergeborenis weet dat. Want Gods geest communiceert dan met onze Geest. Je ziet bovendien de vruchten van het geloof in het leven van die ander.

[Sabra]

Lees Hebr. 6:4-8

[kootje]

Kom ik terug op de vraag; hoe kun je wedergeboren zijn en toch niet gerechtvaardigd?

Wie naast God en jijzelf weten of jij wedergeboren bent of niet?

iedereen die wedergeborenis weet dat. Want Gods geest communiceert dan met onze Geest. Je ziet bovendien de vruchten van het geloof in het leven van die ander.

Ik blijf er bij dat wedergeboorte niet aanstonds duidelijk hoeft te zijn. Iemand kan verlangen naar God omdat hij God juist zo mist. Hij houdt zich niet voor wedergeboren, terwijl hij het wel is. Iedereen die tot God komt, is wedergeboren! Hij gelooft immers dat bij Hem alles te vinden is (zie bv. Hebr. 11:6). Iemand die niet is wedergeboren ziet dit niet en neemt de toevlucht niet tot God. Het leven van een beginnend gelovige schommelt vaak heel erg, terwijl iemand die al langer op de weg is stabieler is. Lijkt me overigens ook heel logisch.

[joris]

laten we het woord wedergeboorte dan gewoon weglaten. Je verhaal verder is mooi.

[alex leusink]

Waarom?

[The_Pim]

We moeten ingeleefd worden in de breuk die er door Adam gekomen is, en uiteindelijk door ons, in ons verbondshoofd Adam (werkverbond).

Als we niet weten dat we in het paradijs van God afgevallen zijn is er ook geen behoefte om tot God weder te keren. Als God dat verlangen in je hart gaat leggen ga je ook de diepte van de breuk zien. Dan wordt je steeds meer er aan ontdekt wat een hoogmoed je hebt, en hoe verdorven ons bestaan is. Zoveel zonden. Paulus zegt in Romeinen 7 vers 19: 'Want het goede dat ik wil, doe ik niet, maar het kwade, dat ik niet wil, dat doe ik.' Zo gaat een mens dat ervaren. Dat er niets reins uit hem voort kan komen. 'Wie zal een reine geven uit een onreine?'

Alle eigen wegen om zalig proberen te worden moeten afgesneden worden. Alle deuren naar de zaligheid moeten door God gesloten worden, zodat die ene Deur in het dal van Achor geopend zal worden. Die Deur der Hoop waar Hosea van spreekt.
Pas als er niets meer van de mens over is, is er plaats voor Christus. Iemand die zijn handen al vol heeft kan immers niets aanpakken?

Is dit doorleefde kennis? Of theorethische kennis......?

Los daarvan, volgens mij haal jij rechtvaardigmaking en heiligmaking hier danig door elkaar.
Alsof Romeinen 7 niet over de gelovige Paulus gaat?! Heb je Romeinen 8 wel eens gelezen? Pure geloofstaal. Vooral het laatste deel is 1 groot overwinningslied: 'Wie kan ons scheiden van de liefde van Christus'.

[alex leusink]

Ik vind dat jullie op moeten houden met het bekritiseren van dingen die iemand niet concreet zegt, want dat is het in feite. Dat Romeinen 7 een overwinningslied is, betekent nog niet dat er geen teksten in staan die gaan over de verdorvenheid van de mens.

[The_Pim]

Ik vind dat jullie op moeten houden met het bekritiseren van dingen die iemand niet concreet zegt, want dat is het in feite. Dat Romeinen 7 een overwinningslied is, betekent nog niet dat er geen teksten in staan die gaan over de verdorvenheid van de mens.

In de opmerking van Caprice wordt Romeinen 7 aangehaald als onderbouwing voor het feit dat een mens aan zijn eind moet komen, dat is simpelweg onjuist, want in Romeinen 7 geeft Paulus weer dat hij nog steeds een zondig mens is. Dat het goede wat hij zo graag wil doen (dat kan je alleen maar willen als je wedergeboren bent), toch niet doet maar dat het kwade hem bij staat. Hij loopt tegen het feit aan dat die oude mens nog leeft in hem.
Ik noemde overigens het laatste deel van Romeinen 8 een overwinningslied.

Dus als je wilt zeggen dat het doorleven van je ellende en het onvruchtbaar zijn van jezelf iets is wat je nooit kwijt zal raken, zeg ik: absoluut! Lees Romeinen 7 er op na! Maar roem dan ook in Christus net als Paulus in Romeinen 8 doet!

Ik wil aanraden te lezen wat Brakel schrijft over de wedergeboorte (klik hier). Uiteraard hebben we aan de bijbel genoeg, maar we zijn helaas niet allemaal theologen. Brakel heeft daarentegen een boek geschreven over dogmatische zaken met de juiste pastorale inslag. Schriftuurlijk en ruim. Prachtig gewoon! Enkele kernpunten zijn de 5 manieren van wedergeboorte (blz 5/6). Daarnaast de volgende opmerking, die erg relevant is in deze topic:

Zo iemand mij vraagt: waaraan bij zijn eerste begin van wedergeboorte zal kennen?

Ik antwoord: van de eerste daad des geloofs.

Vraagt men verder: wanneer men de eerste daad des geloofs oefent, en of men de tijd niet moet of kan weten?

Ik antwoord: men behoeft die tijd niet te weten, en men kan hem ook niet vast weten. Begint men van de eerste heftige overtuiging, men had toen, naar alle waarschijnlijkheid, het geloof nog niet; begint men het geloof van de eerste daad des geloofs, die men met bewustzijn en bijzondere hartelijkheid deed, zo rekent men te laat, want naar alle waarschijnlijkheid had men het geloof al te voren; zodat ik acht, dat men de nette tijd van het begin des geloofs en der wedergeboorte niet of zeer zelden weten kan. Ook is het niet nodig zulks te weten, 't is genoeg, als men op goede gronden uit het Woord Gods en uit goede kennis van zijn hart en daden besluiten kan, dat men gelooft en wedergeboren is.