Zelf probeer ik maar te denken: iedereen heeft angsten en het is de uitdaging om ermee te leven of ze te overwinnen.
Dit is makkelijker gezegd dan gedaan
Maar ja, ondertussen ben ik wel als de dood om mijn angsten aan andere mensen te laten zien, want ja die zijn toch zo belachelijk voor mijn gevoel.
Ben naar anderen echt een open boek, maar mn angsten deel ik niet snel.
Zelfs met hele close vrienden vaak oppervlakkig.
En dan denk ik: van mijn angsten zullen anderen vast nooit last van, dus hoe kunnen ze mij dan begrijpen?
Want angsten maken je ontzettend kwetsbaar en als je daarin gekwetst wordt, is het nog moeilijker om er open in te zijn en ze te overwinnen.