Leerstellingen 1931 (voor de gergemmers)

[Maarten]

hmm, waar zegt lewis dat dan? Ik ben het nog niet bij hem tegengekomen, iig was dat mijn voorbeeld en niet van Lewis. Kan ik het helpen dat Lewis zijn voorbeelden niet zelf verzint

[joris]

haha

[Kaw]

qoute:
[...maar het zicht op Gods liefde geeft ook zondebesef dat werkt God zelf. Maar ik blijf wel vast houden dat genade betekenis krijgt tegenover menselijke zonde en ontrouw in welke mate dan ook.]

Je gaat pas echt Gods liefde zien als je weet uit welk ellendegat je komt. Daar ben ik het mee eens, maar is het niet zo dat je Gods liefde pas gaat zien als een liefde voor jou, als je door God uit die ellendestaat ben gehaalt? Waarom zou je anders spijt van je zonden hebben als je geen vergeving kreeg? En waar begint Gods liefde? Na je bekering of ervoor...

Qoute:
[Quote:
De catechismus is niet bedoelt om ons van de ellende naar de verlossing te brengen, anders hadden ze vraag en antwoord 1 wel naar achteren geschoven. De catechismus probeert een totaalbeeld te geven over onze situatie, Gods liefde voor zondaren (geloofde Brakel daar wel in? later meer...) en onze dankbaarheid, en geeft eerst de mooiste belijdenis van het meest kostbare Werk wat er ooit is geweest namelijk: Dat ik (maar ook jij! want jij bent gedoopt dus mag jij dit ook ontdekken!) niet het eigendom ben van mijzelf, maar van mijn trouwe Heiland Jezus Christus!]

[Een typische vrijgemaakte gedachte. Wat in de praktijk vaak tot verbondsautomatisme leidt. Maar los daarvan: wie het eigendom is van Christus dien zijn zijn zonden vergeven, mag ik vast blijven houden dat we door het geloof zalig worden en niet door de doop?]

Wie zegt dat je door de doop zalig wordt? Bij de doop geeft God ons bepaalde beloften die niet weg te stoppen zijn, maar er ligt ook een eis van wedergeboorte waaraan voldaan moet worden.
Zucht... Hier komt een gedeelte uit het doopsformulier... Hoop typen...

Ten tweede: De doop bevestigt en verzegelt ons de afwassing van onze zonden door Jezus Christus. Wij worden immers volgens het bevel van Christus gedoopt in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest.

Wanneer wij gedoopt worden in de naam van de Vader, verklaart en verzegelt ons God de Vader dat Hij met ons een eeuwig verbond der genade sluit. Hij neemt ons tot Zijn kinderen en erfgenamen aan en zal ons daarom van al het goede voorzien en al het kwade van ons weren of voor ons doen meewerken ten goede.

Wanneer wij gedoopt worden in de naam van de Zoon, verzekert de Zoon ons ervan, dat Hij ons in zijn bloed wast en reinigt van al onze zonden. Hij maakt ons 1 met Zichzelf in zijn dood en opstanding, zodat wij van onze zonden bevrijd en rechtvaardig voor God gerekend worden.

Wanneer wij gedoopt worden in de naam van de Heilige Geest, verzekert de Heilige Geest ons door dit sacrament ervan, dat Hij in ons wonen wil en ons tot levende leden van Christus wil maken. Want Hij eigent ons toe wat wij in Christus hebben, namelijk de afwassing van onze zonden en de dagelijkse vernieuwing van ons leven. Zo zullen wij tenslotte volkomen rein in het eeuwige leven een plaats ontvangen tenmidden van de gemeente der uitverkorenen.

Ten derde: Omdat elk verbond twee delen heeft, namelijk een belofte en een eis, worden wij door God in de doop ook geroepen en verplicht tot een nieuwe gehoorzaamheid. Dit betekent dat wij deze enige God, Vader, Zoon en Heilige Geest, aanhangen, vertrouwen en lief hebben met heel ons hart, met heel onze ziel, met heel ons verstand en met al onze krachten. Het betekent ook dat wij met de wereld breken, onze oude natuur doden en godvrezend leven.
En wanneer wij soms uit zwakheid in zonden vallen, moeten wij aan Gods genade niet wanhopen en al evenmin in de zonden blijven liggen. Want de doop is een zegel en een volkomen betrouwbaar getuigenis dat wij een eeuwig verbond met God hebben.

Hoewel onze kinderen dit alles niet begrijpen, mogen wij hem daarom niet van de doop uitsluiten. Want evenals zij zonder het te weten deel hebben aan de veroordeling in Adam, zo worden zij ook zonder het te weten in Christus uit genade tot Gods kinderen aangenomen.


Ik noem ff de beloften van God aan een gedoopte: ...eeuwig verbond der genade..., ...Zijn kinderen en erfgenamen, ...al het goede voorzien en al het kwade van ons weren of voor ons doen meewerken ten goede.., ...verzekert de Zoon ons ervan, dat Hij ons in zijn bloed wast en reinigt van al onze zonden..., ...dat Hij in ons wonen wil en ons tot levende leden van Christus wil maken...,
!Want de doop is een zegel en een volkomen betrouwbaar getuigenis dat wij een eeuwig verbond met God hebben.!

De eisen van God voor een gedoopte: ...een nieuwe gehoorzaamheid..., ...met de wereld breken, onze oude natuur doden en godvrezend leven...

HC vraag 73: Moeten ook de kleine kinderen gedoopt worden?

Ja, want de kinderen horen evengoed als volwassenen bij Gods verbond en bij zijn gemeente.
Ook worden aan hen evenals aan de volwassenen, door het bloed van Christus, de verlossing van de zonden en de Heilige Geest, die het geloof werkt, beloofd...enz.

En zo belooft God jou ook verlossing van zonden en dat je het eigendom mag zijn van deze Christus. Elke gedoopte mag naar God komen voor vergeving en pleiten op Zijn verbondsbeloften omdat hij er deel van is en dat heeft niets met verbondsautomatisme te maken.

[qoute :Berouw van zonden is een vrucht van het geloof en dientengevolge ook een kenmerk van het werk van God in een mens.]
Dus dan ben je bekeert of niet? Een onbekeerde zal nooit en nimmer berouw van zijn zonden hebben. Dit is dus een vrucht van bekeert zijn en niet een voorwaarde voor bekering.

Het probleem waar ik inderdaad mee zit is dat je jezelf niet mag bekeren en dat God het toch van je vraagt. Dat je volgens de ger.gem. verbondsleer God je pas iets wil beloven als je in Zijn verbond zit en dat dat pas zo is als je bekeert ben. Dus als je niet bekeert ben, moet je wachten op een ingreep van God, maar het is Zijn goed recht dat je niet bekeert word en dat je verloren gaat. Je moet dus wachten op God en hopen dat Hij je ooit bekeert. En dan ook nog zeggen dat lijdelijkheid niet mag. Maar dat is dan toch een logisch gevolg van de verbondsgedachte? Je kunt wel zeggen dat ik dit weer niet goed interpreteer, maar het valt niet te ontkennen dat er op gehamert wordt dat God je moet bekeren en dat je er zelf niets aan kan doen. En het valt ook niet te ontkennen dat er in de praktijk procentueel veel meer lijdelijkheid voorkomt dan in een gemiddelde kerk. Dat de verantwoordelijkheid van de mens tot bekering, benadrukt wordt door die jongerenavonden lijkt mij in dit opzicht dus een hele gezonde bezigheid. Dat de saambinder dan zegt dat er geen nadruk wordt gelegt over de verantwoordelijkheid bij de zondeval, zullen ze misschien wel gelijk hebben, maar in een gemiddelde ger.gem. preek zit er absoluut geen bekeringsverantwoordelijkheid bij de mens, omdat men gelooft dat God hier verantwoordelijk is (denk ik) en dan is het nogal hypocriet dat de partij waar de verhouding het meest zoek is, de partij die de verhouding weer correct probeert te maken, verwijt dat het te eenzijdig is.

Ik geloof zelf dat God ons bij de doop Zelf in Zijn verbond zet en dat Hij van ons wedergeboorte eist, maar dat Hij Zijn beloften ten allertijde belooft aan een ieder die er aanspraak op wil maken, opdat die-gene tot wedergeboorte gebracht wordt in zijn leven en werken. God wil je niet Zelf bekeren, maar God wil je helpen (kracht en wil) om je te bekeren, door de kracht van de Heilige Geest die aan elke gedoopte beloofd wordt. Ik geloof dus wel in de noodzaak en het bestaan van wedergeboorte:"Een nieuwe gehoorzaamheid" en "met de wereld breken, onze oude natuur doden en godvrezend leven", maar niet in bekering als een momentopname waarin alle dingen tegelijk gebeuren zoals opname in het verbond, verlossing van zonden en de gave van een nieuwe hart. Iemand zonder deze "nieuwe gehoorzaamheid" gaat trouwens verloren. (Om verbondsautomatisme uit te sluiten.)

Trouwens: Het begrip verbondsautomatisme zoals in de ger.gem. vaak gebruikt wordt is dat een gedoopte automatisch in het verbond zit en dat ie zonder iets ervoor te doen behouden wordt. Dit eerste klopt gewoon (en zo heeft God het ook bedoelt), maar dat laaste van de noodzaak van wedergeboorte wordt inderdaad helaas redelijk vaak in onze kerken vergeten, maar theoretisch en ook vaak praktisch toch echt wel geleerd.

[Maarten]

Hoi Kaw,

ik probeer weer in delen te reageren.

qoute:
[...maar het zicht op Gods liefde geeft ook zondebesef dat werkt God zelf. Maar ik blijf wel vast houden dat genade betekenis krijgt tegenover menselijke zonde en ontrouw in welke mate dan ook.]

Je gaat pas echt Gods liefde zien als je weet uit welk ellendegat je komt. Daar ben ik het mee eens, maar is het niet zo dat je Gods liefde pas gaat zien als een liefde voor jou, als je door God uit die ellendestaat ben gehaalt? Waarom zou je anders spijt van je zonden hebben als je geen vergeving kreeg? En waar begint Gods liefde? Na je bekering of ervoor...

Ik heb er niet zo heel veel mee op om een stricte chronologie aan te brengen in deze zaken. In de levendmaking (ook wel wedergeboorte, al gebruik jij het begrip wedergeboorte volgens mij met een andere inhoud. Ik wil het hier gebruiken als het levend maken van een dode zondaar in een levend geestelijk mens. Wat gebeurt door het werk van de Heilige Geest) brengt God ALLES mee, vanaf het begin is alles aanwezig, maar in verschillende mate. De zondaar wordt zowel overtuigd van zonde als van liefde. En Gods liefde begint al in de eeuwigheid...

[Quote:
De catechismus is niet bedoelt om ons van de ellende naar de verlossing te brengen, anders hadden ze vraag en antwoord 1 wel naar achteren geschoven. De catechismus probeert een totaalbeeld te geven over onze situatie, Gods liefde voor zondaren (geloofde Brakel daar wel in? later meer...) en onze dankbaarheid, en geeft eerst de mooiste belijdenis van het meest kostbare Werk wat er ooit is geweest namelijk: Dat ik (maar ook jij! want jij bent gedoopt dus mag jij dit ook ontdekken!) niet het eigendom ben van mijzelf, maar van mijn trouwe Heiland Jezus Christus!]

[Een typische vrijgemaakte gedachte. Wat in de praktijk vaak tot verbondsautomatisme leidt. Maar los daarvan: wie het eigendom is van Christus dien zijn zijn zonden vergeven, mag ik vast blijven houden dat we door het geloof zalig worden en niet door de doop?]

Wie zegt dat je door de doop zalig wordt? Bij de doop geeft God ons bepaalde beloften die niet weg te stoppen zijn, maar er ligt ook een eis van wedergeboorte waaraan voldaan moet worden.
Zucht... Hier komt een gedeelte uit het doopsformulier... Hoop typen...

...

Ik noem ff de beloften van God aan een gedoopte: ...eeuwig verbond der genade..., ...Zijn kinderen en erfgenamen, ...al het goede voorzien en al het kwade van ons weren of voor ons doen meewerken ten goede.., ...verzekert de Zoon ons ervan, dat Hij ons in zijn bloed wast en reinigt van al onze zonden..., ...dat Hij in ons wonen wil en ons tot levende leden van Christus wil maken...,
!Want de doop is een zegel en een volkomen betrouwbaar getuigenis dat wij een eeuwig verbond met God hebben.!

De eisen van God voor een gedoopte: ...een nieuwe gehoorzaamheid..., ...met de wereld breken, onze oude natuur doden en godvrezend leven...

HC vraag 73: Moeten ook de kleine kinderen gedoopt worden?

En zo belooft God jou ook verlossing van zonden en dat je het eigendom mag zijn van deze Christus. Elke gedoopte mag naar God komen voor vergeving en pleiten op Zijn verbondsbeloften omdat hij er deel van is en dat heeft niets met verbondsautomatisme te maken.

Theologie is voor een heel groot gedeelte taal en dat heeft Joris al prachtig duidelijk gemaakt. Al ben ik het vaak niet met joris eens, op dit punt moet ik hem wel gelijk geven. Laten we niet in termen van verbond blijven hangen, maar kijken wat de wezenlijke verschillen zijn tussen ons.
Eerst zeg je:

Dat ik (maar ook jij! want jij bent gedoopt dus mag jij dit ook ontdekken!) niet het eigendom ben van mijzelf, maar van mijn trouwe Heiland Jezus Christus!

Hierin lees ik dat iedere gedoopte het eigendom is van Christus. vervolgens stelde ik:

wie het eigendom is van Christus dien zijn zijn zonden vergeven,

Laten we wat logica hierop los en mijn conclusie is begrijpelijk, hier speel mogelijk een ander begrippenkader een verwarrende rol. Ik kan niet ontkennen dat in de Bijbel enerzijds gezegd wordt dat alle kinderen mede in het verbond begrepen zijn, maar anderzijds zijn zij niet allen Israël die Israël genoemd worden. Deze dubbelheid heeft ertoe geleid dat in de gereformeerde leer vaak gesproken wordt over tweeërlei kinderen van het verbond.

De doop is in eerste instantie ingesteld voor de volwassenen die gedoopt moesten worden. De verbondsgedachte echter maakt terecht dat ook de kinderen van de doop niet mogen worden uitgesloten omdat zij net als hun ouders in het verbond begrepen zijn. In de ger gem en andere gereformeerden is altijd het wezenlijke van het verbond benadrukt, namelijk niet alle verbondskinderen worden ook werkelijk zalig, die zijn van het verbond, maar tegelijk ook eigenlijk weer niet. Dat kan strict logisch gezien natuurlijk niet, vandaar het onderscheid: tweeërlei kinderen van het verbond. (dit heb ik al eerder uitgelegd in dit forum, in het topic over de verbonden meen ik) Er zijn dus kinderen die wezenlijk in het verbond zijn (degenen die zalig worden) en die niet wezenlijk in het verbond zijn, maar op het erf zijn of een uitwendige betrekking hebben, hoe dit ook zij er is onderscheid en in de Ger Gem is dit altijd aangewezen. Maar als ik de terminologie van de verbonden loslaat dan betekent de doop voor mij dat God het kind aanzegt: Ik wil je Vader zijn, Wie in Mij gelooft die zal niet sterven, maar leven. Alzo lief had God de wereld dat Hij Zijn enig geboren Zoon gegeven heeft opdat een iegelijk die in Hem gelooft niet verderve maar het eeuwige leven hebbe. God doet op deze woorden een eed, en hij geeft de betekende zaak weer met een teken (het water). Ik hoop dat ik op deze wijze wat duidelijkheid heb gegeven over de betekenis van de kinderdoop. (het gaat hier duidelijk even niet over de volwassendoop, de betekenis is hetzelfde, maar de toepassing verschilt)

[qoute :Berouw van zonden is een vrucht van het geloof en dientengevolge ook een kenmerk van het werk van God in een mens.]
Dus dan ben je bekeert of niet? Een onbekeerde zal nooit en nimmer berouw van zijn zonden hebben. Dit is dus een vrucht van bekeert zijn en niet een voorwaarde voor bekering.

Dat heb je wat mij betreft juist. Al is berouw van zonden niet los van het geloof verkrijgbaar. Zie daarvoor mijn eerste stukje in deze post.

Het probleem waar ik inderdaad mee zit is dat je jezelf niet mag bekeren en dat God het toch van je vraagt. Dat je volgens de ger.gem. verbondsleer God je pas iets wil beloven als je in Zijn verbond zit en dat dat pas zo is als je bekeert ben. Dus als je niet bekeert ben, moet je wachten op een ingreep van God, maar het is Zijn goed recht dat je niet bekeert word en dat je verloren gaat. Je moet dus wachten op God en hopen dat Hij je ooit bekeert. En dan ook nog zeggen dat lijdelijkheid niet mag. Maar dat is dan toch een logisch gevolg van de verbondsgedachte? Je kunt wel zeggen dat ik dit weer niet goed interpreteer, maar het valt niet te ontkennen dat er op gehamert wordt dat God je moet bekeren en dat je er zelf niets aan kan doen. En het valt ook niet te ontkennen dat er in de praktijk procentueel veel meer lijdelijkheid voorkomt dan in een gemiddelde kerk. Dat de verantwoordelijkheid van de mens tot bekering, benadrukt wordt door die jongerenavonden lijkt mij in dit opzicht dus een hele gezonde bezigheid. Dat de saambinder dan zegt dat er geen nadruk wordt gelegt over de verantwoordelijkheid bij de zondeval, zullen ze misschien wel gelijk hebben, maar in een gemiddelde ger.gem. preek zit er absoluut geen bekeringsverantwoordelijkheid bij de mens, omdat men gelooft dat God hier verantwoordelijk is (denk ik) en dan is het nogal hypocriet dat de partij waar de verhouding het meest zoek is, de partij die de verhouding weer correct probeert te maken, verwijt dat het te eenzijdig is.

De terminologie zit hier m.i. duidelijk in de weg. We hebben beide kennisgemaakt met een geheel verschillende verbondsvisie en de termen die tegenover elkaar gebruiken hebben verschillende betekenissen. Laat ik nu weer even de verbondsterminologie los en dan probeer ik maar weer te geven wat de Ger gem. volgens mij zegt te willen leren. Dit kan afwijken van jouw interpretatie, maar dat is op zich niet vreemd, er is in de GG wel vaker sprake van communicatieproblemen. )

De mens wordt opgeroepen zich te bekeren en te geloven. Dat is geen kwestie van niet mogen, maar moeten. Anderzijds en dat is de voornaamste kritiek op de jongerenavonden, is ook de onmacht van de mens een realiteit. Een spagaat. Een klem. te moeten maar niet te kunnen, maar dan is er mogelijkheid bij God! Dan is er gebed (geloofswerk) zie je de spanning die hierin ligt? Als God ons door Zijn Woord uit die onmogelijkheid roept tot Hem omdat er bij Hem wel mogelijkheid is. Is dat geen Godswerk in het geven van geloof, maar ook is de mens daar niet lijdelijk onder, dat kan niet, want hij zit klem. Alles door de verkondiging van het Woord (of het lezen, anders komt TK weer langs). Wie in de kerk lijdelijk terneer zit (en dat zijn er in de praktijk vaak veel) die gebruiken de onmacht als een rustbank, dan mag en moet de eis van God daar tegenovergesteld worden. Het is alles in het Woord te vinden. De Bijbel bevat niet alleen een oproep tot bekering maar ook het:zonder Mij kunt gij niets doen. in trefwoorden: bevel, onmacht, maar toch mogelijkheid. Is dat geen Evangelie?

Over de verweten eenzijdigheid heb ik eerder al geschreven richting kootje.

Ik geloof zelf dat God ons bij de doop Zelf in Zijn verbond zet en dat Hij van ons wedergeboorte eist, maar dat Hij Zijn beloften ten allertijde belooft aan een ieder die er aanspraak op wil maken, opdat die-gene tot wedergeboorte gebracht wordt in zijn leven en werken.

loskomend van de terminologie denk ik dat ik het eens ben met wat je bedoelt!

God wil je niet Zelf bekeren, maar God wil je helpen (kracht en wil) om je te bekeren, door de kracht van de Heilige Geest die aan elke gedoopte beloofd wordt. Ik geloof dus wel in de noodzaak en het bestaan van wedergeboorte:"Een nieuwe gehoorzaamheid" en "met de wereld breken, onze oude natuur doden en godvrezend leven", maar niet in bekering als een momentopname waarin alle dingen tegelijk gebeuren zoals opname in het verbond, verlossing van zonden en de gave van een nieuwe hart. Iemand zonder deze "nieuwe gehoorzaamheid" gaat trouwens verloren. (Om verbondsautomatisme uit te sluiten.)

God wil alles wat goed is voor de mens, maar dat is in het leven van de mens, geen ingreep van bovenaf. Als je dat bedoelt ben ik het weer met je eens.

Trouwens: Het begrip verbondsautomatisme zoals in de ger.gem. vaak gebruikt wordt is dat een gedoopte automatisch in het verbond zit en dat ie zonder iets ervoor te doen behouden wordt. Dit eerste klopt gewoon (en zo heeft God het ook bedoelt), maar dat laaste van de noodzaak van wedergeboorte wordt inderdaad helaas redelijk vaak in onze kerken vergeten, maar theoretisch en ook vaak praktisch toch echt wel geleerd.

Ik ben blij met de eerlijke kritische beschouwing op je eigen kerk. Maar dit is weer een typische kwestie van terminologie. We gebruiken woorden als verbond en wedergeboorte en bekering maar gevene r een heel andere invulling aan. De kritiek op het vermeende verbondsautomatisme bij de vrijgemaakten is in zekere zin ook niet terecht, omdat de vrijgemaakte niet dezelfde visie heeft op wat het verbond precies is.

Ik hoop een en ander duidelijk gemaakt te hebben.

MvG,

Maarten

[Kaw]

Quote:
Er zijn dus kinderen die wezenlijk in het verbond zijn (degenen die zalig worden) en die niet wezenlijk in het verbond zijn, maar op het erf zijn of een uitwendige betrekking hebben, hoe dit ook zij er is onderscheid en in de Ger Gem is dit altijd aangewezen.

Als je de terminologie loslaat geloven wij dit ook, maar in een ander gezichtspunt: Aan beide heeft God Zijn beloften gegeven, maar de 1 neemt het aan en de ander pleegt verbondsbreuk.

Verder geloven we dus in princiepe het zelfde, maar is de uitwerking geheel anders. In onze kerk wordt (als het goed is) gepreekt in Gods beloften en daarmee de eis van wedergeboorte, en in de ger. gem. wordt gepreekt met het oog op Gods beloften en de eis van wedergeboorte.

Het eerste blijf ik persoonlijk het meest correct vinden, met het oog op het doopsformulier en de HC. Als je dit als uitgangspunt hebt, kun je belijdenis doen van je geloof en als gelovige je kinderen dopen. Bovendien is de eis van wedergeboorte niet vooruit te schuiven, maar direct realiseerbaar, omdat God je deze krachten die er voor nodig zijn, al bij de doop beloofd heeft. Maar in princiepe geloof jij dat ook. Dus waar zit dan het cruziale verschil?

Misschien hierin? Geloven jullie in de mogelijkheid van een "onechte" doop, omdat dat kind door God niet in het verbond is gezet en daarmee niet de beloften heeft gekregen, waardoor weer te verklaren valt dat het afdwaald en onbekeert sterft? Of geloven jullie ook in verbondsbreuk door de mens en de mogelijkheid daarvan?

[Napoleon]

hmm, waar zegt lewis dat dan? Ik ben het nog niet bij hem tegengekomen, iig was dat mijn voorbeeld en niet van Lewis. Kan ik het helpen dat Lewis zijn voorbeelden niet zelf verzint

ergens in onversneden christendom geeft lewis eenzelfde voorbeeld, niet precies hetzelfde, maar het komt ook neer op het verwijderen van gras, i.p.v. heel kort knippen. de aanleiding is daar overigens anders, maar dat zal ik hier niet neerzetten om de discussie niet te vervuilen.

[Maarten]

Hoi Kaw,

Probeers eens te zeggen wat je bedoelt zonder de woorden verbond, verbondsbreuk,wedergeboorte, bekering en beloften te gebruiken. Je laat de terminologie niet geheel los, al probeer je het wel. Geef ook voorbeelden dat verheldert een heleboel

[kootje]

Ik denk dat wij (gergem) ook in verbondsbreuk geloven. In die zin dat God bij de Doop eigenlijk het genadeverbond ondertekent, en de gedoopte dit dus van zijn kant ook nog moet doen. Er zijn immers in verbonden twee delen begrepen. De Ger. Gem. leert dus niet dat dat contract door de gedoopte al is ondertekend. Dus als iemand onbekeerd sterft is dit vanwege het niet ondertekenen van dit contract, terwijl God dit al wel gedaan heeft. Daarbij moet ik wel zeggen dat een mens dit niet van zichzelf doet, maar als vrucht van de werking van Gods Geest. Dat is een blijvend spanningsveld: bekering is 100% Gods werk, 100% mensenwerk. Zie Fil. 2:12,13: Werkt uws zaligheid met vreze en beven, want het is God Die in u werkt beide het willen en werken naar Zijn welbehagen. We moeten werken, niet ZODAT God in u werkt, maar OMDAT God in u werkt. Een cruciaal verschil!

[Kaw]

Hoi Kaw,

Probeers eens te zeggen wat je bedoelt zonder de woorden verbond, verbondsbreuk,wedergeboorte, bekering en beloften te gebruiken. Je laat de terminologie niet geheel los, al probeer je het wel. Geef ook voorbeelden dat verheldert een heleboel

Ik denk niet dat ik dat kan... Bovendien gebruik je zelf ook de terminologie. Ik denk dat dit alleen te verhelderen is in een mondeling gesprek. Ik ben misschien niet onderlegt genoeg om dit zonder terminologie te doen, aan de andere kant is het naar mijn mening onvermijdelijk, aangezien jij het ook gewoon gebruikt.

En met Kootje ben ik het 100% eens. Wedergeboorte is in princiepe het ondertekenen van de doop. Je gaat leven op het pad die door God voor jou bereidt is en vervult daarmee de eis van God die bij de doop gestelt wordt.

[Kaw]

Alhoewel... De verbonden met God zijn eenzijdig ondertekent en als mensen zullen we dat ook nooit kunnen, omdat wij het toch zouden breken.

[kootje]

Hoi Kaw,

Probeers eens te zeggen wat je bedoelt zonder de woorden verbond, verbondsbreuk,wedergeboorte, bekering en beloften te gebruiken. Je laat de terminologie niet geheel los, al probeer je het wel. Geef ook voorbeelden dat verheldert een heleboel

Ik denk niet dat ik dat kan... Bovendien gebruik je zelf ook de terminologie. Ik denk dat dit alleen te verhelderen is in een mondeling gesprek. Ik ben misschien niet onderlegt genoeg om dit zonder terminologie te doen, aan de andere kant is het naar mijn mening onvermijdelijk, aangezien jij het ook gewoon gebruikt.

En met Kootje ben ik het 100% eens. Wedergeboorte is in princiepe het ondertekenen van de doop. Je gaat leven op het pad die door God voor jou bereidt is en vervult daarmee de eis van God die bij de doop gestelt wordt.

Zullen we een fusie gaan regelen voor de Ger. Kerk vrijgemaakt en de Ger. Gem.?

[kootje]

Alhoewel... De verbonden met God zijn eenzijdig ondertekent en als mensen zullen we dat ook nooit kunnen, omdat wij het toch zouden breken.

Heb het idd misschien wat verkeerd uitgedrukt: Jezus Christus heeft dat verbond al gesloten, wij worden alleen door het geloof in het verbond ingelijfd, en zo de beloften van het verbond deelachtig.

[Kaw]

Hoi Kaw,

Probeers eens te zeggen wat je bedoelt zonder de woorden verbond, verbondsbreuk,wedergeboorte, bekering en beloften te gebruiken. Je laat de terminologie niet geheel los, al probeer je het wel. Geef ook voorbeelden dat verheldert een heleboel

Ik denk niet dat ik dat kan... Bovendien gebruik je zelf ook de terminologie. Ik denk dat dit alleen te verhelderen is in een mondeling gesprek. Ik ben misschien niet onderlegt genoeg om dit zonder terminologie te doen, aan de andere kant is het naar mijn mening onvermijdelijk, aangezien jij het ook gewoon gebruikt.

En met Kootje ben ik het 100% eens. Wedergeboorte is in princiepe het ondertekenen van de doop. Je gaat leven op het pad die door God voor jou bereidt is en vervult daarmee de eis van God die bij de doop gestelt wordt.

Zullen we een fusie gaan regelen voor de Ger. Kerk vrijgemaakt en de Ger. Gem.?

Als het aan mij ligt vandaag nog! En daar hoort geen bij denk ik. Het is pure ernst en verschrikkelijk dat Christenen niet in 1 kerk kunnen kerken.

[Kaw]

Alhoewel... De verbonden met God zijn eenzijdig ondertekent en als mensen zullen we dat ook nooit kunnen, omdat wij het toch zouden breken.

Heb het idd misschien wat verkeerd uitgedrukt: Jezus Christus heeft dat verbond al gesloten, wij worden alleen door het geloof in het verbond ingelijfd, en zo de beloften van het verbond deelachtig.

Yep. Zullen we fuseren?

[Maarten]

Hoi Kaw,

een fusie lijkt na deze discussie wel haalbaar, maar in de praktijk zijn de verschillen tussen de vrijgemaakten en de GG en dan met name als het gaat om de prediking veel te groot.

Maarten

kootje, soms schrik ik van je!