ik ben er dus zo een die geconfronteerd word met ivf voor als ik niet via de natuurlijke weg zwanger word.
Ik heb endometriose
http://www.endometriose.nl. Hier ben ik al 3x aan geopereerd. In 2000 ben ik voor onderzoeken naar het ziekenhuis gegaan. 1,5 wk. voor mijn huwelijk ben ik geopereerd en werd er gezegd; mevrouw, ga maar snel aan kinderen beginnen want u heb maar 15% kans op een zwangerschap, hoe eerder hoe beter. (ja ja alsof dat zo makkelijk gaat)
Helaas kon ik op dat moment niet aan de kinderwens beginnen door mijn lichamelijke situatie en door prive omstandigheden.
In 2002 ben ik weer geopereerd, waarna er in 2003 endometriose cysten op de eierstokken werden geconstateerd. Moest aan de hormooninjecties die men ook bij de voorbehandeling van ivf krijgt. Daarna aan de orgametril omdat mijn lichaam helemaal gesloopt was door de continu bloedingen (20 dagen in de maand was ik dus zeg maar ongesteld) vanaf 2000 die ik had En afgelopen maand dus weer endometriosecysten geconstateerd. Terwijl er nu wel echt met de kinderwens bezig zijn. (wat wil je naar bijna een relatie van 6 jr. met elkaar) weer een tegenslag. En de angst dat de bloedingen terug komen en je gezondheid weer achteruit gaat komt om de hoek kijken, omdat je geen medicatie gebruikt.
maar wat als we niet via de natuurlijke weg zwanger raken even uitgesloten dat het qua lichamelijke en ziektebeeld goed gaat? en deze kans is er dus heel groot bij ons qua zwangerschap. Gaan we voor ivf en is dit verantwoord als christen zijnde? heeft God ons niet deze kennis gegeven aan artsen om zo ook een kindje te kunnen krijgen uit Zijn handen?
Maar kunnen we deze druk aan van ivf behandelingen? het vergt ontzettend veel van je relatie. het duurt een jr. voor mij om in aanmerking te komen voor ivf zodra je je aangemeld heb. Dan de onderzoeken van beide kanten voor de man & vrouw.
Een half jr. hormooninjecties waar je goed ziek kan van worden (ook agressief zoals ik dus, die mijn geliefde partner helemaal bont en blauw het ziekenhuis in geslagen heb omdat hij een normaal antwoord gaf op een vraag maar deze mij niet aanstond. Je hele lijf staat bol van hormonen) bijwerkingen zijn: depressiviteit misselijkheid, braken, maagdarmstoornissen, oedeem, gewrichtsklachten, allergische reacties, asthenie, gewichtsveranderingen, opvliegingen, mastodynie, libidoverlies, acné, vaginitis, hoofdpijn, duizeligheid, depressie, emotionele labiliteit, myalgie, nervositeit, paresthesieën en slaapstoornissen. Er zijn enkele gevallen van anafylaxie gerapporteerd.
Voorts zijn de volgende bijwerkingen waargenomen: droge mond, dorstgevoel, eetlustveranderingen, smaakstoornissen, flatulentie, dysurie, palpitaties, tachycardie, dyspnoe, syncope, ecchymosis, haaruitval, lymfeklierzwellingen, nagelgroeistoornissen, seborrhoea, galactorrhea, hirsutisme, stemverandering, angst, hypertonie, geheugenstoornis, visusstoornissen en waanvoorstellingen.
Geloof me 9 van de 10 bijwerkingen heb je last van bij dit medicijn. Maar voor wij dus aan de echt ivf behandeling kunnen beginnen ben je alweer bijna 3 jr. verder nadat je je hebt aangemeld.
Het is een moeilijke keuze waar wij aan moeten gaan denken vooral ook als de bloedingen bij mij weer terugkomen want dan hebben we geen andere optie.
Geen kinderen of wel kinderen? Het in Gods handen leggen word er vaak geroepen door mensen die zelf kinderen hebben of er niets mee te maken hebben en niet voor dit dilemma staan. Maar waarom heeft God dit dan toegelaten op aarde deze kennis als wij als (christelijke) mensen zijnde dit niet mogen gebruiken. Kunnen we het niet zien als instrument van God? want laten we eerlijk zijn, als je dit in Gods handen legt, dan moet je alles met ziek zijn in Gods handen leggen. Dus ook geen medicijnen meer nemen voor als je kanker patient ben, want leg het in Zijn Handen dan ook. (of een andere ziekte maar gewoon even als voorbeeld) of pak diabetici. geen medicatie nemen God zorgt wel voor je Leg het in Zijn handen. Kortzichtig door de bocht vind ik deze uitspraken. Natuurlijk geld dat voor alle ziekte's maar ook voor ons. Want wij hebben zelf een verantwoordelijkheid van God gekregen en je kan niet alles om het in mijn eigen woorden te zeggen, in Gods handen geven. God geeft ons de middelen om over onze gezondheid te waken en te beschermen.
het is een moeilijk dilemma voor als je ervoor staat! en iedereen kan wel roepen van ohw dat mag en kan niet, maar sta je er pas echt voor dan weet je wat voor een strijd je moet leveren, hoeveel pijn & verdriet er achter schuil gaat. Hoeveel angst een mens heeft.
[/list]
