Diagnose: PDD-NOS

[Roodkapje]

Ik vind de film Rainman opzich wel goed, alleen zo sterk als dat het gespeeld wordt ben ik niet tegen gekomen qua tellen van dingen.

Nee, da's het savantsyndroom. (De kalenderrekenaars enzo). Dat komt niet zovaak voor.

Autisme ken ik alleen in combinatie met een verstandelijke handicap en soms ook nog neven aandoeningen (werk met ze ).

Ik straks ook. Maar de hoogfunctionerende autisten worden doorgaans niet opgenomen in psychiatrische ziekenhuizen, als ze al opgenomen worden is het op een gewone PAAZ. Dus kans is groot dat jij ze niet tegenkomt. Ik weet wel zeker dat ik ze straks ook niet ga tegenkomen, tenzij ik op een ambulante GGz ga werken...

Dat is het bekende vertekeningsbeeld van hulpverleners: als je de hele dag met zieke mensen werkt (in de brede zin van het woord), dan krijg je een heel gek beeld van de 'normale bevolking'. Ik praat weleens met een vriend van me hierover die arts is. Dat is soms wel grappig. Autisten zijn dan allemaal de mensen waarmee je werkt (dat zijn dan ook gelijk de ergste gevallen). Iemand die HFA is zul je waarschijnlijk niet zo snel aanzien voor autist, dan.

[Riska]

We hebben het hier niet over de autist met mentale retardatie die een IQ van 30-55 heeft en in de meeste gevallen nooit leert praten. Het gaat hier over autisme bij mensen met een normaal tot hoog IQ: HFA, Asperger, PDD-NOS. En die mensen weten heus wel wat ze doen en die hebben ook wel besef van hun autisme.

Het is zo verschrikkelijk jammer dat er gelijk aan de 'achterlijke klassiek autist à la Rainman' gedacht wordt, als bekend wordt dat iemand autisme heeft... Over stigmatiseren gesproken...

Dat is niet waar. Ik heb enige kennissen met een autist in het gezin. Ook daar kan het, met normale of hoge IQ's gewoon goed mis gaan, omdat er iets gebeurt wat ze niet kunnen bevatten.

En wat borderline betreft: daar zijn veel vormen van, van licht tot heel zwaar, en je kunt niet altijd uit de 'symptomen' opmaken dat het inderdaad borderline is. De oorzaak van borderline-achtig gedrag kan ook heel ergens anders vandaan komen (bv. traumatische jeugdervaringen). Zij hebben dan beslist geen borderline.
Dat men het ziet als een ontwikkelingstraject dat is ingeslagen wil niet zeggen (heb jij ook niet gedaa, maar je zou het eruit kunnen opmerken) dat het aan de opvoeding ligt. Soms is het volstrekt onverklaarbaar waarom een kind borderline heeft, terwijl de andere kinderen zich gewoon normaal en harmonieus ontwikkelen.

[Kate Spade]

We hebben het hier niet over de autist met mentale retardatie die een IQ van 30-55 heeft en in de meeste gevallen nooit leert praten. Het gaat hier over autisme bij mensen met een normaal tot hoog IQ: HFA, Asperger, PDD-NOS. En die mensen weten heus wel wat ze doen en die hebben ook wel besef van hun autisme.

Het is zo verschrikkelijk jammer dat er gelijk aan de 'achterlijke klassiek autist à la Rainman' gedacht wordt, als bekend wordt dat iemand autisme heeft... Over stigmatiseren gesproken...

Dat is niet waar. Ik heb enige kennissen met een autist in het gezin. Ook daar kan het, met normale of hoge IQ's gewoon goed mis gaan, omdat er iets gebeurt wat ze niet kunnen bevatten.

Dat is zeker zo! Als iemand een autistisch-spectrum stoornis heeft, heeft deze persoon een stoornis in zijn 'denken' en niet in zijn comminuceren.

[L'être extraterrestre]

Autisme is een communicatiestoornis. Dus een autist heeft door een stroornis in zijn denken, en dús in zijn communiceren.

[Roodkapje]

We hebben het hier niet over de autist met mentale retardatie die een IQ van 30-55 heeft en in de meeste gevallen nooit leert praten. Het gaat hier over autisme bij mensen met een normaal tot hoog IQ: HFA, Asperger, PDD-NOS. En die mensen weten heus wel wat ze doen en die hebben ook wel besef van hun autisme.

Het is zo verschrikkelijk jammer dat er gelijk aan de 'achterlijke klassiek autist à la Rainman' gedacht wordt, als bekend wordt dat iemand autisme heeft... Over stigmatiseren gesproken...

Dat is niet waar. Ik heb enige kennissen met een autist in het gezin. Ook daar kan het, met normale of hoge IQ's gewoon goed mis gaan, omdat er iets gebeurt wat ze niet kunnen bevatten.

Dat is zeker zo! Als iemand een autistisch-spectrum stoornis heeft, heeft deze persoon een stoornis in zijn 'denken' en niet in zijn comminuceren.

Wat een onzin! Een communicatiestoornis is geen denkstoornis. Er is niet direct iets mis met het denken, de denkprocessen, maar met het verwerken van emotionele (sociale) informatie. (Dat is dus een stap eerder). Mensen met schizofrenie of mensen die psychotisch zijn díe hebben een denkstoornis, autisten meestal niet (de groep met normaal en hoog IQ dan).

En natuurlijk kan er iets mis gaan. Dat kan altijd. Bij mensen met autisme kan het 'goed fout' gaan, maar bij mensen zonder autisme kan het óók 'goed fout' gaan, het verschil is dat mensen er bij autisten min of meer vanuit gaan dat het fout zou kunnen gaan, en bij iemand anders niet of minder. Er kan altijd iets gebeuren dat je denkvermogen te boven gaat. Dan is de vraag hoe je daarmee omgaat. Als je dat slecht kunt, heeft dat niet direct iets met autisme te maken, want dan zouden alleen autisten daar gigantische problemen mee hebben. Aangezien dat bij veel meer mensen voorkomt heeft dat niets met autisme an sich te maken, maar alles met stigmatisering.

Mensen hebben nou eenmaal de neiging om als iemand autisme heeft, alles aan dat autisme toe te schrijven, en als iemand manisch-depressief is, dan komt alles opeens door de manische depressie, of door de sociale fobie, of door de obsessief-compulsieve stoornis.

L'être, je hebt géén stoornis in je denken, maar je hebt problemen met het opvangen van niet-verbale (sociale) cues, je hebt problemen met het niet-talige deel van taal (lichaamstaal, dubbelzinnigheid etc.) en als gevolg daarvan krijg je eerder communcicatieproblemen dan een ander omdat de meeste mensen heel indirect zijn. Als ze je iets duidelijk willen maken, zeggen ze niet direct waar het op staat, maar wordt er gehint, En als je die 'hints' niet opvat, heb je niet door dat de ander eigenlijk iets niet wil, of iets wel wil etc.

[Gerdien B.]

Autisme= alle prikkels die binnen komen: verbale communicatie en non-verbale communicatie, worden anders verwerkt. Dit beinvloed ook het denken van ze.

Eigenlijk leggen autisten daardoor andere linken tussen 2 dingen. Voor ons soms erg ingewikkeld en lastig, maar vaak zijn ze wel er logisch zodra je er achter bent.

Persoonlijk vind ik het dicht bij elkaar liggen. Doordat de communicatie anders loopt, krijg je ook dat de denkgangen anders zijn. Ze benaderen vaak de dingen anders daardoor.

Op de groep waar ik werk (autisten met een verstandelijke handicap) draait eigenlijk alles om: op de persoon gerichte communicatie en structuur.

Dit stond trouwens op de site van NVA (Nederlandse Autisme Vereniging) over PDD-NOS:

PDD-NOS
De pervasieve ontwikkelingsstoornis wordt in Nederland vaker benoemd als PDD-NOS: Pervasive Developmental Disorder Not Otherwise Specified. Aanvankelijk ging men er in de DSM-IV van uit dat er sprake was van PDD-NOS als iemand stoornissen vertoonde op slechts één van de gebieden van de sociale interactie, communicatie of beperkte, zich herhalende stereotiepe patronen van gedrag, belangstelling en activiteiten. Deskundigen zijn inmiddels van mening dat PDD-NOS daardoor onverantwoord werd verruimd. Daarom zijn de criteria in de DSM-IV-TR aangescherpt. Volgens de DSM-IV-TR moet er nu ten minste sprake zijn van tekortkomingen in de sociale interactie naast tekortkomingen in de communicatieve vaardigheden of de aanwezigheid van stereotiepe gedragingen, interesses of activiteiten.

Mensen met PDD-NOS voldoen niet aan de criteria voor een specifieke pervasieve ontwikkelingsstoornis, schizofrenie, schizo-typische persoonlijkheid of ontwijkende persoonlijkheidsstoornis. Tot de categorie PDD-NOS behoren ook de atypische autismebeelden die niet voldoen aan de criteria van de autistische stoornis omdat ze:

zich pas op latere leeftijd voordoen
een atypische symptomatologie kennen die niet herkenbaar is als tot het autisme behorend
te weinig symptomen bevatten

PDD-NOS is in feite een restcategorie en wordt daarom wel de verlegenheidsdiagnose genoemd. Hiermee wordt bedoeld dat er nog geen duidelijke uitspraak gedaan kan worden of de persoon beantwoordt aan de criteria van een van de andere pervasieve ontwikkelingsstoornissen. Dat kan komen omdat men niet over voldoende informatie beschikt of omdat er geen informatie over de kinderjaren meer beschikbaar is.

Hier kaarten ze niet echt aan of het een denk of communicatie stoornis is.

[Roodkapje]

En wat borderline betreft: daar zijn veel vormen van, van licht tot heel zwaar, en je kunt niet altijd uit de 'symptomen' opmaken dat het inderdaad borderline is. De oorzaak van borderline-achtig gedrag kan ook heel ergens anders vandaan komen (bv. traumatische jeugdervaringen). Zij hebben dan beslist geen borderline.

Tuurlijk heb je gradaties. Maar als je klachten nauwelijks te merken zijn, krijg je heus niet zo'n zware diagnose. Dat krijg je alleen maar als er ook echt iets ernstigs aan de hand is. Hierbij maakt men gebruik van vaststaande protocollen. Het kan na verloop van tijd minder op de voorgrond komen te staan omdat je kunt leren om ermee om te gaan, bijvoorbeeld door een sociale vaardigheidstraining. Het is wel heel erg, maar het is niet hopeloos. Er zijn tegenwoordig best behandelvormen waarbij je veel vooruitgang kunt boeken.

De oorzaak van borderline zelf ligt doorgaans in extreme ervaringen in de kindertijd. Het is zo'n ernstige persoonlijkheidsstoornis dat je die niet 'zomaar' krijgt. Om een persoonlijkheidsstoornis te krijgen moet er heel veel gebeuren, voor een emotie-regulatieprobleem van die orde moet er heel véél gebeuren. Borderline staat los van autisme. Bij psychische stoornissen is het vaak zo dat als je er één hebt, je vaak ook nog andere stoornissen hebt. Dat noemen ze co-morbiditeit. Zo komt autisme en depressie vaak in combinatie voor, en autisme en angststoornissen. Dat werkt allemaal op elkaar in, heeft wel met elkaar te maken. Soms komen daar ook persoonlijkheidsstoornissen bij. En bij persoonlijkheidsstoornissen is het zelfs zo dat je nooit alleen maar een persoonlijkheidsstoornis hebt.

Dat men het ziet als een ontwikkelingstraject dat is ingeslagen wil niet zeggen (heb jij ook niet gedaa, maar je zou het eruit kunnen opmerken) dat het aan de opvoeding ligt. Soms is het volstrekt onverklaarbaar waarom een kind borderline heeft, terwijl de andere kinderen zich gewoon normaal en harmonieus ontwikkelen.

Waarom zou een variatie in het ontwikkelingstraject van een persoon het gevolg zijn van de opvoeding? Alsof je alleen maar beïnvloed wordt door je ouders, niet door de maatschappij, door vrienden, door school, door genetische invloeden...
En meestal kun je best terugleiden waar het vandaan komt: meer dan de helft van de mensen met borderline is als kind mishandeld of verwaarloosd. En ander deel is in een extreme (gezins)situatie opgegroeid of heeft dat als heel beangstigend ervaren. Toch komt het maar bij 100.000 mensen voor (minder dan 1% van de bevolking), in psychiatrische inrichtingen ligt dat veel hoger: 5-22%, dit komt dus doordat het vaak in combinatie met andere stoornissen voorkomt. Die mensen worden dus niet opgenomen omdat ze borderliner zijn, maar vanwege vaak ernstige depressies (zelfmoordpogingen), psychoses enzo.

[Roodkapje]

@ Gerdien: informatie verwerk je op meer manieren dan alleen het denken. Denkprocessen maken gebruik van binnenkomende informatie en ordenen dat (even eenvoudig gezegd). Als jij die informatie al niet op een normale manier binnenkrijgt en jouw denkproces daar een logisch geheel van moet maken, wat verwacht je dan?

Dan ligt het probleem dus niet bij het denkproces, maar bij het proces ervoor: bij de 'input' (de manier waarop de informatie binnenkomt en naar de denkprocessen verdergeleid wordt).

Als je dan ook nog een lichte verstandelijke handicap hebt naast je autisme, dan wordt het verhaal nog tien keer ingewikkelder.

Zonet haalde ik schizofrenie erbij: de overeenkomst tussen schizofrenie en autisme is dat zowel mensen met autisme als mensen met schizofrenie zich niet of maar heel moeilijk in anderen kunnen verplaatsen (theory of mind). Bij autisten komt dit doordat sociale informatie anders verwerkt wordt, bij schizofrenen omdat ze denkstoornissen hebben (de informatie komt wel 'normaal' binnen via de sociale gebieden, maar het denkproces erna verloopt niet normaal... Vandaar mijn bovenstaande reactie.

[Gerdien B.]

Daarom probeer ik ook aantegen dat de input niet goed verloopt en dat het dan logische gevolg is dat de out put ook anders is. Je kan dingen moeilijk los koppelen van elkaar omdat het zo nauw met elkaar verbonden is. Maar de oorzaak is: alles komt anders binnen

[Roodkapje]

Daarom probeer ik ook aantegen dat de input niet goed verloopt en dat het dan logische gevolg is dat de out put ook anders is. Je kan dingen moeilijk los koppelen van elkaar omdat het zo nauw met elkaar verbonden is. Maar de oorzaak is: alles komt anders binnen

Dat is wel zo, maar je merkt al gauw dat mensen gaan stigmatiseren, dat het denken gestoord is (en dat diegene dus 'gek' is). Mensen gaan al veel beter met psychiatrische patiënten om dan zeg, 20 jaar geleden, maar ik kom het nog te vaak tegen dat een kind met autisme over één kam gescheerd wordt met iemand met het Syndroom van Down, of dat iemand die normaal functioneert verder, maar wat autistisch is en problemen heeft met de emotionele lading van dingen, al gauw in het hokje 'schizofreen' gestopt wordt.

[Gerdien B.]

alles en iedereen krijgt een etiket.

ga met een verst. geh. de winkeltstraat door. Je zou soms de mensen willen toe smijten dat ze tegen die mensen niet hoeven te doen als kleine baby's, dat ze niet zielig zijn, maar waarschijnlijk de meest gelukkige mensen op deze aarde zijn.

Dat mensen in hokjes worden gestopt daar ontkom je helaas niet aan in deze maatschappij

[L'être extraterrestre]

Alles wat ik lees over autisme betrek ik op mezelf, (moet ik gewoon niet doen ) en ik herken er zo ontzettend weinig in.

Wat de diagnose kenmerken van Borderline betreft, er zijn zoveel puzzelstukjes op z'n plaats gevallen.

[Roodkapje]

Alles wat ik lees over autisme betrek ik op mezelf, (moet ik gewoon niet doen ) en ik herken er zo ontzettend weinig in.

Neuh, dat herken ik wel. Als ik aan het leren ben van psychologie heb je soms ook wel de neiging om je af te vragen of je misschien niet een beetje dit of dat hebt. (Da's dus het omgekeerde).
PDD-NOS is een a-typische (niet-standaard) vorm van autisme. Als je een niet-standaard vorm van autisme hebt, is het niet gek als je dan ook niet aan de standaard autistische trekjes voldoet. Je zou kunnen vragen wat er dan zo autistisch is aan jou dat ze vonden dat je PDD-NOS hebt.

Wat de diagnose kenmerken van Borderline betreft, er zijn zoveel puzzelstukjes op z'n plaats gevallen.

Dat kan ik me voorstellen. En aangezien je behoorlijk intelligent bent (tenminste, dat denk ik als ik jouw posts lees) kun je daarvan gebruik maken om er wat aan te doen zodat je je eigen plekje in onze maatschappij kunt vinden.

Er is altijd hoop en intelligentie is een goed beschermingsmechanisme bij heel veel dingen. Als je iets van nature niet goed kunt, kun je het je zelf door middel van regels aanleren: "als iemand zus en zo doet, dan bedoelt ze waarschijnlijk dat" ipv dat je dat 'aanvoelt'. Sociale dingen zijn voor heel veel mensen zonder psychische problemen al lastig genoeg, dus je hoeft je niet te schamen als je bepaalde dingen niet goed oppikt. Die dingen zijn ook moeilijk...

Aangezien ik eind deze maand drie tentamens moet maken, ben ik even een paar weekjes afwezig. Je hebt nog een pb van me tegoed, dus die komt ook nog.

[L'être extraterrestre]

Succes met leren!

Ik wil best een plekje in de maatschappij krijgen, maar het probleem is dat ik juist die kenmerken van Borderline heb die levensbedreigend zijn. En daar tegen vechten heb ik tot nu toe niet iedere keer lang vol gehouden.

[Kate Spade]

We hebben het hier niet over de autist met mentale retardatie die een IQ van 30-55 heeft en in de meeste gevallen nooit leert praten. Het gaat hier over autisme bij mensen met een normaal tot hoog IQ: HFA, Asperger, PDD-NOS. En die mensen weten heus wel wat ze doen en die hebben ook wel besef van hun autisme.

Het is zo verschrikkelijk jammer dat er gelijk aan de 'achterlijke klassiek autist à la Rainman' gedacht wordt, als bekend wordt dat iemand autisme heeft... Over stigmatiseren gesproken...

Dat is niet waar. Ik heb enige kennissen met een autist in het gezin. Ook daar kan het, met normale of hoge IQ's gewoon goed mis gaan, omdat er iets gebeurt wat ze niet kunnen bevatten.

Dat is zeker zo! Als iemand een autistisch-spectrum stoornis heeft, heeft deze persoon een stoornis in zijn 'denken' en niet in zijn comminuceren.

Wat een onzin! Een communicatiestoornis is geen denkstoornis. Er is niet direct iets mis met het denken, de denkprocessen, maar met het verwerken van emotionele (sociale) informatie. (Dat is dus een stap eerder). Mensen met schizofrenie of mensen die psychotisch zijn díe hebben een denkstoornis, autisten meestal niet (de groep met normaal en hoog IQ dan).

Ik beweer niet dat een comminucatiestoornis een denkstoornis is, máár; autisme is een denkstoornis! Dat is gewoon zo. Je spreekt jezelf tegen in wat ik hierboven ge-quote heb. Verwerken van informatie is denken, niet comminuceren.