elvira (gast) schreef:@Galetaia: Mag ik vragen, waarom jullie voor oudere kindjes zouden willen kiezen? Ikzelf zou - eerlijk gezegd - voor zo jong mogelijke kinderen gaan, omdat ik denk dat de binding ed dan sneller gaat...
(Als je niet wilt, hoef je hier geen antwoord op te geven, natuurlijk)
Nogmaals van harte en alle goeds voor de komende (spannende) maanden!
liefs, elvira
Natuurlijk mag je dat vragen en de trouwe meelezers van dit topic weten waarschijnlijk al precies wat voor antwoord er nu gaat volgen. Ik zal het dit keer proberen kort te houden
De keuze voor adoptie is voor ons een hele bewuste geweest. We willen graag die kinderen die echt niemand meer wil hebben, een thuis geven. Deze koesteren als kostbare geschenken. Want elk kind is bij ons gewenst. En welke kinderen wil niemand meer hebben? Je raadt het al: de oudere en/of niet gezonde kinderen.
Je zorgen wat betreft hechting begrijp ik. Maar wist je dat de moeilijkste leeftijd voor een kind om geadopteerd te worden tussen 1 en 2 jaar is? Hechtingsproblematiek heeft meer te maken met de leefsituatie van het kind voordat het wordt geadopteerd dan met de leeftijd waarop het wordt geadopteerd. En hoe ouder het kind, hoe groter het 'risico' dat het niet geleerd heeft zich te hechten. Dan wordt het dus moeilijker, misschien beter gezegd: het wordt anders.
Er zijn genoeg studies en ervaringsverhalen die aantonen, dat oudere kinderen in staat zijn om zich te hechten. Het vergt alleen wel een andere kijk op het hele gebeuren van de ouders. We hebben dalijk dus niet te maken met een klein lief baby'tje, dat we wiegen in onze armen en de fles geven. Het soort hechting dat heel 'natuurlijk' lijkt. Nee, we krijgen dalijk (hopelijk
) kinderen die al heel wat hebben meegemaakt, een eigen persoontje zijn, rondlopen, praten, etc. En een verschrikkelijk ingrijpende gebeurtenis hebben meegemaakt.
Dat zal ze altijd blijven tekenen. Kinderen zijn zich misschien nog bewust van hun biologische moeder (die ze zich kunnen herinneren) of verzorgster van het kindertehuis. Hier moet je zorgvuldig mee omgaan. Je moet het kind heel anders benaderen dan je zou doen bij een jonge baby. En misschien nog wel het belangrijkste: je moet je eigen verwachtingspatroon bijstellen.
Tijdens de voorlichtingscursus is de adoptie van oudere kinderen uitgebreid besproken. En we herkenden ons hier meer in dan bij het verhaal over zo jong mogelijke kindjes. Het past. Het klopt. We luisterden en we lazen, we stelden vragen en we discussieerden... en dat was het gewoon! Het ging over ons!
Nou ja, ik zou op elk aspect heel diep in kunnen gaan, dus vraag maar raak. Het heeft dus meer te maken met hoe je zelf bent, er tegenover staat en wat je verwachtingen zijn dan met de (on)mogelijkheid van de hechting.
