Relishoppen - Zinvol of Tijdverspilling?

[Aragorn]

Moeten we dan ook maar naar bordelen gaan? Misschien is dat ook wel goed.

Je weet zelf ook wel dat dit grote onzin is, dus ik reageer er maar niet op.

[Het Weermannetje]

Weet ik. Maar ik bedoel ermee te zeggen, waar leg je de grenzen dan?

[Petertje]

Weet ik. Maar ik bedoel ermee te zeggen, waar leg je de grenzen dan?

In een gemeente van God waar de God van hemel en aarde aanbeden wordt op een bijbelse manier, lees o.a. 1 Cor. 14. Als je bijbelse grenzen legt, dan glij je de juiste kant op, je gaat groeien in je geloof!!

[Aragorn]

Weet ik. Maar ik bedoel ermee te zeggen, waar leg je de grenzen dan?

Welke grens? Bij de bijbel lijkt me.

[Equilibrist]

Als echte niet-christelijk opgevoedde ben ik bijna alle kerkstromingen en genootschappen af geweest. Ik wist me nl. geen raad met alle meningen, en het leek me interessant om alles zelf eens te bezoeken.
Hieronder een verslagje daarvan:

Voordat ik tot geloof kwam, eind augustus 2000, gidste ik mijzelf aan de hand van de kerkelijke kaart door christelijk Nederland. Bijna alle denominaties en genootschappen heb ik in de twee jaar die aan de millenniumwisseling voorafgingen bezocht – Rooms-katholiek, charismatisch, Luthers evangelisch, gereformeerd en vrijzinnig. En alles
wat daartussen en daarnaast zit. Zo ben ik in de Oud Ger.Gem. geweest maar ook in SOW en genezingsdiensten.

Omdat het team van Evangelisatie en Recreatie in Zeist, een organisatie van jongeren uit de Gereformeerd vrijgemaakte Kerk, een grote rol heeft gespeeld in mijn zoeken en vinden van God, werd het gereformeerde gedachtegoed een boeg in mijn ‘kerkshoppende’ leven – nu niet met een bijna Saulinsitische inslag (voor mijn bekering kon je me wel anti-christelijk noemen, red.), maar als overtuigd nieuwkomer, niet wetende wat me te wachten stond.
Omdat ik tot bekering kwam in de vakantie voelde ik mij enigszins verloren toen ik weer thuiskwam en doorkreeg wat er allemaal bij een ‘christelijk leventje’ hoorde.
Nog maar een keer de kerken bezoeken waarvan ik dacht dat ik me er wel op mijn gemak zou voelen. Dat viel erg tegen, waardoor ik uit pure noodzaak de plaatselijke ‘vrijgemaakte’ gemeente ging bezoeken. Toen ik mij op school eens liet ontvallen dat ik me daar niet op mijn gemak voelde, nam een klasgenoot mij mee naar Evangelische gemeente CAMA ‘Parousia’. Tot op de dag van vandaag is dit ‘mijn’ gemeente, en probeer ik elke week een dienst of activiteit te bezoeken. Precies negen maanden en zeven dagen na mijn bekering liet ik mij in deze gemeente dopen omdat ik voor God en voor de gemeente –waar ik me al aardig thuis ben gaan voelen- wilde getuigen van de veranderingen in mijn leven.

(Dit is een stukje uit een artikel dat ik voor school moest schrijven).

Kortom: 'ik heb het wel zo'n beetje gezien' (positief bedoeld), en ik vind dat daar geen nadelen aan zijn, in mijn geval.
Ik zit vaak in verschillende kerken en gemeenten en ben tolerant en sta open voor de verschillen en overeenkomsten. En... nergens heb ik God niet gezien! Dat was erg mooi om mee te maken!

[Petertje]

Als echte niet-christelijk opgevoedde ben ik bijna alle kerkstromingen en genootschappen af geweest. Ik wist me nl. geen raad met alle meningen, en het leek me interessant om alles zelf eens te bezoeken.
Hieronder een verslagje daarvan:

Voordat ik tot geloof kwam, eind augustus 2000, gidste ik mijzelf aan de hand van de kerkelijke kaart door christelijk Nederland. Bijna alle denominaties en genootschappen heb ik in de twee jaar die aan de millenniumwisseling voorafgingen bezocht – Rooms-katholiek, charismatisch, Luthers evangelisch, gereformeerd en vrijzinnig. En alles
wat daartussen en daarnaast zit. Zo ben ik in de Oud Ger.Gem. geweest maar ook in SOW en genezingsdiensten.

Omdat het team van Evangelisatie en Recreatie in Zeist, een organisatie van jongeren uit de Gereformeerd vrijgemaakte Kerk, een grote rol heeft gespeeld in mijn zoeken en vinden van God, werd het gereformeerde gedachtegoed een boeg in mijn ‘kerkshoppende’ leven – nu niet met een bijna Saulinsitische inslag (voor mijn bekering kon je me wel anti-christelijk noemen, red.), maar als overtuigd nieuwkomer, niet wetende wat me te wachten stond.
Omdat ik tot bekering kwam in de vakantie voelde ik mij enigszins verloren toen ik weer thuiskwam en doorkreeg wat er allemaal bij een ‘christelijk leventje’ hoorde.
Nog maar een keer de kerken bezoeken waarvan ik dacht dat ik me er wel op mijn gemak zou voelen. Dat viel erg tegen, waardoor ik uit pure noodzaak de plaatselijke ‘vrijgemaakte’ gemeente ging bezoeken. Toen ik mij op school eens liet ontvallen dat ik me daar niet op mijn gemak voelde, nam een klasgenoot mij mee naar Evangelische gemeente CAMA ‘Parousia’. Tot op de dag van vandaag is dit ‘mijn’ gemeente, en probeer ik elke week een dienst of activiteit te bezoeken. Precies negen maanden en zeven dagen na mijn bekering liet ik mij in deze gemeente dopen omdat ik voor God en voor de gemeente –waar ik me al aardig thuis ben gaan voelen- wilde getuigen van de veranderingen in mijn leven.

(Dit is een stukje uit een artikel dat ik voor school moest schrijven).

Kortom: 'ik heb het wel zo'n beetje gezien' (positief bedoeld), en ik vind dat daar geen nadelen aan zijn, in mijn geval.
Ik zit vaak in verschillende kerken en gemeenten en ben tolerant en sta open voor de verschillen en overeenkomsten. En... nergens heb ik God niet gezien! Dat was erg mooi om mee te maken!

Wil je even doorgeven dat ik erg genoten heb van je verslag. Heerlijk om zo onbevangen door kerkelijk Nederland te kunnen shoppen!! Bedankt!!!

[Optimatus]

Weet ik. Maar ik bedoel ermee te zeggen, waar leg je de grenzen dan?

Welke grens? Bij de bijbel lijkt me.

En bij je gezond verstand, Weermannetje...

[Aragorn]

Weet ik. Maar ik bedoel ermee te zeggen, waar leg je de grenzen dan?

Welke grens? Bij de bijbel lijkt me.

En bij je gezond verstand, Weermannetje...

Haha, dat wilde ik er eigenlijk ook nog bijzetten ja..

[Het Weermannetje]

Nee, oke, dat wilde ik even weten. Ik denk dat de 1 de grenzen ook iets anders legt dan de ander. Ik denk niet altijd, dat al blijf je bij de kerk dat het even goed is, als dat je in een andere kerk was gebleven.

[Aragorn]

Nee, oke, dat wilde ik even weten. Ik denk dat de 1 de grenzen ook iets anders legt dan de ander. Ik denk niet altijd, dat al blijf je bij de kerk dat het even goed is, als dat je in een andere kerk was gebleven.

Je bedoelt dat naar een andere kerk gaan niet altijd goed is? (Beetje vage formulering namelijk) Ik denk dat dat meestal wel goed is. Als je maar op de juiste grond een bewuste keuze maakt, zit je daarna in een kerk waar je je echt thuisvoelt en die bij je past. Dat lijkt mee heel belangrijk.

[TheEdge]

Mijns inziens is kerkshoppen okee in de volgende gevallen:

- Je woont op kamers en je kerk is te ver weg om er elke zondag heen te gaan, dus ga je in je studentenstad ook wel eens ergens rondneuzen.

- Je bent puber en 'op zoek' naar wat werkelijk de waarheid is. Eens bij een andere dienst binnenwandelen kan je horizon flink verbreden. (Gek genoeg heeft het kerkshoppen er bij mij toe geleid dat ik mijn eigen gemeente juist meer ben gaan waarderen).

Kanttekening bij beiden: Uiteindelijk zul je WEL een keuze moeten maken. Je kunt niet tot in de eeuwigheid blijven shoppen. Als je als student vaker op kamers zit dan thuis, is het wellicht te overwegen om naar een gemeente in je studentenstad over te stappen.

Het is superbelangrijk om door je eigen gemeente opgebouwd te worden, en op jouw beurt ook je gemeente op te bouwen, door relaties aan te gaan met de mensen in je kerk. Daarvoor moet je natuurlijk wel vaak contact zoeken met je gemeente, en niet maar 1x per maand in je eigen kerk komen.

[TheEdge]

Okee, dit heeft effe niet zoveel met 'relishoppen' te maken, maar ik vond dit wel een gave link. Het is een site van de Vrijgemaakte Kerk in Delft, bestemd voor mensen die niets of vrij weinig van het christelijk geloof weten.. Check ook de cartoons! Die zijn heel sterk, vooral de laatste...

http://www.gkvdelft.org/geloof.html