Tirreg schreef:nog geen verkering, dat gaat het denk ik niet worden ook. ik heb geen hekel aan haar, en ik vind haar echt een leuk meisje, maar ik vind zoveel meisjes leuk. maar het is niet die ene, denk ik.
Hoi Tirrig,
Alles is al gezegt. Dus daar voeg ik weinig meer aan toe. Zover ik begreep ken je haar nog maar een maand. Nou en? Chat maar een poosje maar houd wel duidelijk een grens in de gaten.
Ik kan uit mijn ervaring jouw wel vertellen wat er goed fout kan gaan. Laat je er niet door afschrikken maar het is meer dat ik die ervaring even wil delen. Ik leerde een paar jaar geleden ook een meisje op internet kennen. Dit meisje was voor mij toen alles. Ik zag haar en was meteen gek van haar. Ze woonde alleen een kleine 400 kilometer van me vandaan. In het begin ging het nog wel .. We chatten elke dag en hadden vaak wel een onderwerp. Waar het op fout ging was de twijfel. Ik wilde haar een keer zien en dat vond zij goed. Dus ik haalde haar op en maakte kennis. Ik ben slechthorend en dat was al meteen een probleem. Toch gingen we door. Zij wilde graag bij mij komen en dat liet ik ook weer toe. We wilde allebei de contacten houden. Ik deed het onbewust omdat ik van haar hield en zij meer omdat ze niemand anders had en ook onbewust om mij gaf. Ik kon dat uit veel dingen wel merken. Maar waar het uiteindelijk op kapot liep was de twijfel. Meer van haar kant dan die van mij. Ik had een nuchtere instelling. Proberen en bouwen aan dingen. Zij niet. Zij had een sterke perfectionistische inslag. Ze werkte inweze een checklist af en daar schorte het nog wel eens aan. Ik reageerde niet altijd zoals zij dat wilde of als de omgeving haar zei dat het zo en zo moest. Ze heeft dit later helemaal uit zitten werken en dat liet ik allemaal toe. Het heeft me alleen goed geraakt tot ik vast liep. Ik kon geen ja of nee meer zeggen en heb het tot een keerpunt laten lopen. Op een gegeven ogenblik moest ik er een punt achter zetten. Het liep anders finaal fout met mij. Dat was de ellende van de afstand die we hadden. Dat zat ons echt in de weg. Daardoor konden we niet goed naar elkaar toe groeien. Nu heb ik een vriendin die op een half uur afstand woont. Dat is uiteindelijk toch de beste relatie voor die grote twijfelaars. dat was mijn conclusie die ik uit de mislukte relatie trok. Een ding heb ik geleerd. Je leerd de ander het best kennen als je redelijk vaak tot vaak elkaar kunt zien. Het scherm is en blijft toch een veilige muur waar achter je je kan verschuilen. Je kan er alles zijn wat je wilt. En dat kan je niet volhouden als je vaak elkaar live ziet. Dan val je op een gegeven ogenblik door de mand. Ik hield van mijn vorige vriendin maar door de afstand en de daardoor onstane twijfel heb ik hier een punt achter gezet. En dat was het beste.
Met de vriendin die ik nu heb is het een stuk beterder. We weten veel van elkaar en durven bijna alles te zeggen. En dat is wat een relatie uiteindelijk moet worden. Ik blijf voor mezelf zeggen: een internet relatie is voor mij geen echte relatie. Niet eentje voor het leven. En gelukkig heeft mijn vriendin dat nu wel door. Het gaat dus uitstekend met ons. enne die heb ik ook van het internet:-) Dus het kan altijd.. maar zorg dat je elkaar vaak en goed leerd kennen. En een relatie moet groeien. Niet volgens een bepaald schema maar volg je gevoelens en je verstand. Uit eindelijk weet je wat je wilt en dat kan niemand je precies vertellen.
Ik heb er niets tegen dat je zo ver van elkaar woond. Maar mijn ervaring is dat je in elkaar moet geloven. Dat is voor de afstand niet erg. Voor mij bleek die afstand wel belangrijk te zijn.
Succes en ik hoop dat je wat aan het antwoord had.
Groet,
FLy29
