De komst van een kind doet je beseffen dat je...

[Liarose]

Ik neem toch aan dat dat in elk (goed) huwelijk wel aanwezig is!

Niet dus. Het zou wel zo moeten zijn, maar zeker wanneer er kinderen komen bestaat het risico dat alle aandacht daarnaar uitgaat en er zelfs voor dit soort kleine dingen geen ruimte meer is.

Maar kan je dan nog zeggen dat je een goed huwelijk hebt? Ik denk het eigenlijk van niet!

[Othello]

In ieder geval mis je iets in zo'n huwelijk.

[Smurffie]

Nou, misschien versloffen dergelijke dingen een beetje, maar als je dan weer eens zo'n gebaar maakt, besef je weer hoe waardevol het is, toch? (Othello, denkende aan je blog 'Alledaags Geluk')

[mini]

Toch zie ik als ik om mij heen kijk veel gelukkig getrouwden zonder kinderen.
Maar op mijn werk zie ik weer heel veel kinderen die uit een minder gelukkig gezin komen. Je zou toch gaan denken dat het breekpunt dan ergens bij het kinderen krijgen ligt. Terwijl ik dat zelf niet helemaal snap. Een kind heb je samen en dat lijkt me echt iets gigantisch geweldigs, waar je dan ook héél zuinig op bent. Vanwaar die miscommunicatie dan? En hoe komt het dat ouders niet zien dat ze het kind zo gruwelijk verwennen door het (haast) altijd gelijk te geven, gezag te ondermijnen door de juf uit te kafferen waar het kind bijstaat, het kind altijd maar in de belangstelling zetten of ze geen dingen laten doen die ze niet leuk vinden? Vervolgens is het kind vervelend, maar ouders zijn heel vaak niet in staat om de zaken om te keren en er een andere draai aan te geven terwijl zij 7 van de 10 keer de oorzaak zelf zijn.
Zitten ouders te dicht op hun kinderen en hoe waken de vaders en moeders hier daarvoor?

[Othello]

Je zou toch gaan denken dat het breekpunt dan ergens bij het kinderen krijgen ligt. Terwijl ik dat zelf niet helemaal snap. Een kind heb je samen en dat lijkt me echt iets gigantisch geweldigs, waar je dan ook héél zuinig op bent.

Ik snap het wel. De komst van kinderen gooit heel je leven overhoop. En daarmee zeg ik niets teveel, echt niet. Hoe romantisch het allemaal ook moge klinken, als ouders moet je er toch op voorbereid zijn dat je een aantal jaren tegemoet gaat waarin je jezelf vaak moet wegcijferen. Dan heb ik het niet eens over 'grote' dingen als werk en vakanties; wegcijferen zit 'm juist vaak in de kleine, alledaagse dingen. Daardoor kom je vaak niet meer aan jezelf en elkaar toe. Bovendien gaat het grootbrengen van kinderen, zeker in de eerste jaren, lang niet altijd van een leien dakje. Hoe dan ook, het legt een bepaalde druk op je relatie, op je gezin. Het brengt spanningen met zich mee, die je samen op een positieve manier moet zien te ventileren. Ik kan me héél erg goed voorstellen dat kinderen in minder stabiele relaties of bij minder stabiele persoonlijkheden het breekpunt gaan vormen. Waardoor relaties stranden, of -en dat vind ik nog erger- kinderen de dupe worden van mishandeling.

[Othello]

Nou, misschien versloffen dergelijke dingen een beetje, maar als je dan weer eens zo'n gebaar maakt, besef je weer hoe waardevol het is, toch? (Othello, denkende aan je blog 'Alledaags Geluk')

Zeker wel. Maar dat besef is er gewoon niet elke dag.

[sela]

romantische beleefdheden zijn eerder een uitingsvorm dan de kern.
bij de kern beginnen, dat levert volgens mij het meeste op.
vandaar de term.

[MissF]

mijn moeder roept altijd: zodra je kinderen hebt ga in ieder geval 1 week per jaar met elkaar op vakantie zonder de kinderen.
en nemen de kinderen te veel tijd in, ga dan 2x per jaar.
Blijf tijd voor elkaar houden.

Idd, daar ben ik het wel mee eens. Dat is een deal die we nu al gesloten hebben: we gaan een keer in het jaar een weekendje samen weg.
Al hebben mijn ouders dat never gedaan hoor. Kweet ook niet of het daar in zit...Mijn ouders gaan ook nooit slapen zonder dat ze elkaar uitgebreid gesproken hebben, dat vind ik echt super. Dat wil ik er ook in houden!
Maar zeker als je kids hebt, lijkt het me heerlijk, een weekendje zonder

[Liarose]

romantische beleefdheden zijn eerder een uitingsvorm dan de kern.
bij de kern beginnen, dat levert volgens mij het meeste op.
vandaar de term.

En wat is dan de kern volgens jou?

[sela]

van elkaar houden.

[Lalage]

Je zou toch gaan denken dat het breekpunt dan ergens bij het kinderen krijgen ligt. Terwijl ik dat zelf niet helemaal snap. Een kind heb je samen en dat lijkt me echt iets gigantisch geweldigs, waar je dan ook héél zuinig op bent.

Ik snap het wel. De komst van kinderen gooit heel je leven overhoop. En daarmee zeg ik niets teveel, echt niet. Hoe romantisch het allemaal ook moge klinken, als ouders moet je er toch op voorbereid zijn dat je een aantal jaren tegemoet gaat waarin je jezelf vaak moet wegcijferen. Dan heb ik het niet eens over 'grote' dingen als werk en vakanties; wegcijferen zit 'm juist vaak in de kleine, alledaagse dingen. Daardoor kom je vaak niet meer aan jezelf en elkaar toe. Bovendien gaat het grootbrengen van kinderen, zeker in de eerste jaren, lang niet altijd van een leien dakje. Hoe dan ook, het legt een bepaalde druk op je relatie, op je gezin. Het brengt spanningen met zich mee, die je samen op een positieve manier moet zien te ventileren. Ik kan me héél erg goed voorstellen dat kinderen in minder stabiele relaties of bij minder stabiele persoonlijkheden het breekpunt gaan vormen. Waardoor relaties stranden, of -en dat vind ik nog erger- kinderen de dupe worden van mishandeling.

Kijk dit soort verhalen maken dat ik nog lang geen kinderwens heb. M'n hele leven overhoop, no thanx.

[sela]

dan kom ik toch weer met m'n opmerking dat het hebben van een kindje in feite net zoiets is als een huisdier. gewoon heel gezellig..

[Lalage]

sela: ik ben blij met jou. Al heb jij alleen een kleine baby en dat is vast makkelijker dan een peuter in de nee-fase.

[sela]

en daar heb je gelijk in..
al geloof ik wel dat je iets zwaarmoedig of optimistisch kunt benaderen..

[Spons]

ja othello. wat als je kind nu eens niet gezond en normaal is... dan krijg je een hele zeer zware last te dragen terwijl je je op iets heel anders had ingesteld.. en dan bedoel ik het niet lichamelijk , want dat is te verwerken.. (niet dat , dat gemakkelijk is ) maar het is teminste zichtbaar..

ik bedoel het meer geestelijk !