ruzie met ouders

[joepie]

Ik heb er nog eens over zitten nadenken. En inderdaad zijn onze kinderen onder elkaar wel aan het puberen. Maar wij hebben eigenlijk nooit problemen met ze.
Maar af en toe kunnen ze onder elkaar flink puberen.
Lekker bekvechten en elkaar de loef afsteken.
Ik moet daar eigenlijk wel om lachen. En zit dat dan gewoon te bekijken.
Meestal stopt het wel als ze mij alleen al zien kijken
Of er wordt even met de deur gegooid.
Maar er gaat hier nooit iemand de deur uit die boos op een ander is.

Ik merk vaak dat met een grapje de lucht weer opgeklaard is.
Dus ze zetten zich wel af, maar niet tegen hun ouders, maar tegen over elkaar.
Is leuk om mee te maken als ouders

[S-je]

Dat heet geen puberen, dat heet onderling contact tussen zussen/broers...

Het zou anders betekenen dat ik altijd in de puberteit heb gezeten, vanaf dat ik geboren werd! Denk je dat ik voor m'n 12e nooit ruzie met m'n zus had... dus wel

Dat is nu eenmaal gezond om een beetje je eigen mening te uiten, niet over je heen te laten lopen, enz. In de puberteit word het alleen sterker en op andere gebieden, omdat je ouder wordt.

Wanneer je het niet eens bent met je ouders dat je niet naar één of ander feestje mag, dan ga je je tegen hun verzetten toch? Of dat je niet alleen met vrienden op vakantie mag of niet te laat thuis mag komen, terwijl het na 10u pas echt gezellig wordt en jij dan weg moet Dat geeft een gezonde tegenreactie, je eigen mening verdedigen...

Whatever... ouders... die snappen dat toch niet

[Claire]

De één heeft er ook meer last van dan de ander, mijn zusje is vreselijke puber terwijl ik het nooit zo erg gehad heb! Wel eens een bokkepruik en meestal verschrikkelijk gek doen en giechelen maar voor de rest niet echt!

(misschien moet het nog komen)

[S-je]

hiermee ga ik ff paar mensen tegen de haren in strijken ben ik bang... vergeef me... het is niet persoonlijk.

Ik heb het idee dat veel mensen die altijd ruzie hebben met de ouders gewoon zelf probleemfiguren zijn. Het zijn de pubertjes die eindeloos dreigen te snijden in de polsen en er af en toe een paar ongevaarlijke krasjes in geven. Het zijn de pubertjes die vervelend zijn op school en niet opletten enzo. Het zijn de pubertjes die roken, laat thuis komen, half naakt lopen etc.
Ik heb niks tegen pubertjes, dat is iederen een keer, maar sommigen doen gewoon vervelend en weten dat zelf drommels goed. Als je ziet hoe veel zorgzame ouders verdriet wordt aangedaan door super tegendraatse kinderen....

Natuurlijk geldt dit niet voor alle gevallen, dit was even een tikje overdreven beeld, maar de kern van het probleem is het vaak wel.....

Kom op zeg, dat is geen puber die jij omschrijft, maar een echt (psychisch) probleemkind.

Ik (ex-puber):
- heb nooit in m'n polsen gesneden of er aan gedacht omdat ik het gestoord vind
- was wel vervelend op school maar zorgde wel voor goede cijfers
- ben nooit begonnen met roken omdat ik het smerig vind
- heb bijna nooit alcohol gedronken en ben nooit dronken geweest omdat ik het nut er niet van in zie
- kwam nooit extreem laat thuis omdat het niet mocht maar ik daar wel van baalde, maar toch maar niet tegenin ging
- liep niet half-naakt rond, omdat ik me dan net een Keileweg-mevrouw zou voelen

En toch ben ik een soort vreemde geweest voor m'n ouders en heb ik enorme ruzie gemaakt. Maar daardoor ga je nadenken waarom iets niet mag en waarom jij het wel wil... zeer nuttig.

Je hebt zeker de film Thirteen gezien...

[Lalage]

Ik mocht alles wat ik wilde... maar mijn zusje niet Zij heeft best wel mot met m'n ouders. Ze is nu 18 en ze heeft vaak commentaar op het eten, terwijl ze zelf niet eens kan koken. Ik vind haar echt onbeleefd tegen m'n ouders, ze wil niet op kamers omdat ze geen geld heeft, nou wees dan dankbaar dat je ouders voor je willen zorgen. Het maffe is dus dat m'n ouders voor mij strenger waren, maar dat ik er toch minder moeite mee had dan m'n zusje. Ik vond ze helemaal niet streng. Zij is misschien wat hipper dan ik, wil uitgaan en dan moest ze op een bepaalde tijd thuis zijn (nu niet meer).

Rond mijn 18de ging ik beseffen hoe lief m'n ouders waren en hoeveel ze voor me over hadden. Helaas heb je dat op je 14de vaak nog niet door.
Yvonne: Probeer te bedenken dat je ouders echt het beste met je voor hebben en dat ze je soms willen beschermen.

[Het_Bureau]

Kom op zeg, dat is geen puber die jij omschrijft, maar een echt (psychisch) probleemkind.

Maar dat is dus wel een hele grote groep van de ruziemakers.

[Marnix]

Nee, dat is maar een heel klein groepje..... en gewoon een worst-case-scenario.

Tja... ik blijf het toch iets te eenzijdig vinden. Het zijn altijd de kinderen die het doen... Nou zijn kinderen in de puberteit niet altijd lastig... maar dat wordt vaak ook versterkt doordat ouders niet kunnen omgaan met de veranderingen die zo'n kind doormaakt op sociaal vlak, het feit dat kinderen weer willen gaan doen, willen ontdekken, 's avonds es weg willen etc.

Het gebeurt wel dat ouders tijd nodig hebben om daarmee te leren omgaan en omdat dat in het begin niet ideaal gaat, omdat ouders hun kind soms willen houden zoals ze zijn, ze niet eigen verantwoordelijkheden durven te geven, ze niet een beetje vrij kunnen laten maar alles voor ze willen bepalden, dat kan ook zorgen voor botsingen, voor ruzie.... als een kind zich dan ontzettenbd tegengehouden voelt en boos wordt kan je zeggen: Ach het kind is aan het puberen. Dat is misschien wel de reden waarom hij boos wordt... maar er zit dan wel meer achter.

[S-je]

Kom op zeg, dat is geen puber die jij omschrijft, maar een echt (psychisch) probleemkind.

Maar dat is dus wel een hele grote groep van de ruziemakers.

Nee, zo zie jij dat.

Ik ken toevallig wel een grote groep normale doorsnee pubers en die snijden echt niet in d'r polsen, lopen bijna in d'r blootje over straat, roken, drinken, doen alles wat niet mag, schoppen ruzie, vernielen alles... Je hebt duidelijk een zeer slecht beeld van wat een puber is... *zucht*

Jammer hoor, weer zo'n mensch die later een onbegrijpende ouder wordt, terwijl je het voordeel hebt in deze generatie opgegroeit te zijn...

[Het_Bureau]

Kom op zeg, dat is geen puber die jij omschrijft, maar een echt (psychisch) probleemkind.

Maar dat is dus wel een hele grote groep van de ruziemakers.

Nee, zo zie jij dat.

Ik ken toevallig wel een grote groep normale doorsnee pubers en die snijden echt niet in d'r polsen, lopen bijna in d'r blootje over straat, roken, drinken, doen alles wat niet mag, schoppen ruzie, vernielen alles... Je hebt duidelijk een zeer slecht beeld van wat een puber is... *zucht*

Jammer hoor, weer zo'n mensch die later een onbegrijpende ouder wordt, terwijl je het voordeel hebt in deze generatie opgegroeit te zijn...

Mijn kinderen worden net zo braaf als ik

Ruzie en ruzie is twee. Iedere puber is het regelmatig oneens met zijn of haar ouders. Dat spreekt voor zich. Dan vallen er ook nog een berg harde woorden, dat spreekt ook voor zich. Maar de groep die echt het huis uit wil, valt voor een groot deel wel degelijk geheel of gedeeltelijk onder mijn definitie.

[S-je]

Kom op zeg, dat is geen puber die jij omschrijft, maar een echt (psychisch) probleemkind.

Maar dat is dus wel een hele grote groep van de ruziemakers.

Nee, zo zie jij dat.

Ik ken toevallig wel een grote groep normale doorsnee pubers en die snijden echt niet in d'r polsen, lopen bijna in d'r blootje over straat, roken, drinken, doen alles wat niet mag, schoppen ruzie, vernielen alles... Je hebt duidelijk een zeer slecht beeld van wat een puber is... *zucht*

Jammer hoor, weer zo'n mensch die later een onbegrijpende ouder wordt, terwijl je het voordeel hebt in deze generatie opgegroeit te zijn...

Mijn kinderen worden net zo braaf als ik

Ruzie en ruzie is twee. Iedere puber is het regelmatig oneens met zijn of haar ouders. Dat spreekt voor zich. Dan vallen er ook nog een berg harde woorden, dat spreekt ook voor zich. Maar de groep die echt het huis uit wil, valt voor een groot deel wel degelijk geheel of gedeeltelijk onder mijn definitie.

Dus omdat ik uit huis wilde betekend dat ik alle dingen deed die niet mogen? Lekker aardig ben jij... arme kinderen die jij ooit krijgt...

[Het_Bureau]

Kom op zeg, dat is geen puber die jij omschrijft, maar een echt (psychisch) probleemkind.

Maar dat is dus wel een hele grote groep van de ruziemakers.

Nee, zo zie jij dat.

Ik ken toevallig wel een grote groep normale doorsnee pubers en die snijden echt niet in d'r polsen, lopen bijna in d'r blootje over straat, roken, drinken, doen alles wat niet mag, schoppen ruzie, vernielen alles... Je hebt duidelijk een zeer slecht beeld van wat een puber is... *zucht*

Jammer hoor, weer zo'n mensch die later een onbegrijpende ouder wordt, terwijl je het voordeel hebt in deze generatie opgegroeit te zijn...

Mijn kinderen worden net zo braaf als ik

Ruzie en ruzie is twee. Iedere puber is het regelmatig oneens met zijn of haar ouders. Dat spreekt voor zich. Dan vallen er ook nog een berg harde woorden, dat spreekt ook voor zich. Maar de groep die echt het huis uit wil, valt voor een groot deel wel degelijk geheel of gedeeltelijk onder mijn definitie.

Dus omdat ik uit huis wilde betekend dat ik alle dingen deed die niet mogen? Lekker aardig ben jij... arme kinderen die jij ooit krijgt...

Dan heb je niet goed gelezen. Ik zei dat dat in veel gevallen zo is. Dat hoeft in jouw geval dus niet zo te zijn. Uitzonderingen bevestigen de regel. Over het algemeen denk ik dat wanneer een conflict met ouders zo ver escaleert dat je uit huis wilt, het kind een groot verwijt treft, al was het maar omdat het de minste moet zijn.

[Mariamagdalena]

Je hoeft als puber ook niet perse altijd ruzie met je ouders te trappen.
Je kunt ook je ouders ontzettende nurds vinden, en dat niet alsmaar tegen hun zeggen, maar wel tegen je vriendin bv.
Het gaat er ook om hoe je je ouders vindt.

En om nog ff terug te komen over op oude leeftijd bij je ouders wonen wil ik dit zeggen:
Als je een heel groot huis hebt, is het anders dan in een flat of zo.
Mijn pa heeft 4 huisjes op een landgoed, daar zou ik op mijn 48ste ook nog wel kunnen wonen in 1 van die huisjes. Want je hebt de ruimte dan. Toch zou ik het liever niet willen, te dicht bij mijn ouders in de buurt, want zelfs op 48 jarige leeftijd krijg je dan commentaar als je 3 avonden achter elkaar om 5 uur s morgens thuiskomt.

[S-je]

Kom op zeg, dat is geen puber die jij omschrijft, maar een echt (psychisch) probleemkind.

Maar dat is dus wel een hele grote groep van de ruziemakers.

Nee, zo zie jij dat.

Ik ken toevallig wel een grote groep normale doorsnee pubers en die snijden echt niet in d'r polsen, lopen bijna in d'r blootje over straat, roken, drinken, doen alles wat niet mag, schoppen ruzie, vernielen alles... Je hebt duidelijk een zeer slecht beeld van wat een puber is... *zucht*

Jammer hoor, weer zo'n mensch die later een onbegrijpende ouder wordt, terwijl je het voordeel hebt in deze generatie opgegroeit te zijn...

Mijn kinderen worden net zo braaf als ik

Ruzie en ruzie is twee. Iedere puber is het regelmatig oneens met zijn of haar ouders. Dat spreekt voor zich. Dan vallen er ook nog een berg harde woorden, dat spreekt ook voor zich. Maar de groep die echt het huis uit wil, valt voor een groot deel wel degelijk geheel of gedeeltelijk onder mijn definitie.

Dus omdat ik uit huis wilde betekend dat ik alle dingen deed die niet mogen? Lekker aardig ben jij... arme kinderen die jij ooit krijgt...

Dan heb je niet goed gelezen. Ik zei dat dat in veel gevallen zo is. Dat hoeft in jouw geval dus niet zo te zijn. Uitzonderingen bevestigen de regel. Over het algemeen denk ik dat wanneer een conflict met ouders zo ver escaleert dat je uit huis wilt, het kind een groot verwijt treft, al was het maar omdat het de minste moet zijn.

Dan ken ik meer uitzonderingen dan regels (normale pubers)

[joepie]

En om nog ff terug te komen over op oude leeftijd bij je ouders wonen wil ik dit zeggen:
Als je een heel groot huis hebt, is het anders dan in een flat of zo.
Mijn pa heeft 4 huisjes op een landgoed, daar zou ik op mijn 48ste ook nog wel kunnen wonen in 1 van die huisjes. Want je hebt de ruimte dan. Toch zou ik het liever niet willen, te dicht bij mijn ouders in de buurt, want zelfs op 48 jarige leeftijd krijg je dan commentaar als je 3 avonden achter elkaar om 5 uur s morgens thuiskomt.

Doe jij dat dan?
Maar ook als je niet dicht bij woont kunnen ouders nog dingen over je zeggen, denk maar aan je reactie dat je niet mocht gaan taxi chauffeuren van je vader. En dat hij het dus ook daarin nog voor het zeggen had, want hij was zo een beetje de fraterfamilias.

Dus misschien ligt het dus wel aan beide kanten.
De ene kan niet de ouders loslaten en de ander niet het kind.
Wat tenslotte een keer volwassen wordt en eigen inzichten en verantwoordelijkheid moet leren krijgen.

[Aragorn]

Ruzie en ruzie is twee. Iedere puber is het regelmatig oneens met zijn of haar ouders. Dat spreekt voor zich. Dan vallen er ook nog een berg harde woorden, dat spreekt ook voor zich. Maar de groep die echt het huis uit wil, valt voor een groot deel wel degelijk geheel of gedeeltelijk onder mijn definitie.

Dit is echt bullsh*t. Ook ik heb nooit in m'n polsen gesneden en dat soort dingen, schopte niet overal tegenaan en de keren dat ik echt flink ruzie met m'n ouders had zijn op 2 handen te tellen. Het was vaak genoeg dat er dingen waren die ik wel wilde en m'n ouders niet, en dat gaf dan struggles, maar dat is iets heel anders dan zo'n psychisch labiel probleemgeval als jij schetst. Ik had ook geen behoefte m'n ouders te shockeren, omdat dat alleen maar negatief is voor het realiseren van je eigen belangen.

Maar ik wilde wel graag het huis uit. Niet omdat ik een hekel aan m'n ouders had/heb, het is thuis prima, maar op een gegeven moment wil je alles gewoon zelf regelen. Niet eens perse dingen die thuis niet mogen, maar het is veel fijner om zelf te bepalen wanneer, waar, wat en hoe je eet en niet van tevoren te hoeven weten hoelaat je thuiskomt, of je uberhaupt thuiskomt, etc etc.