Acire schreef:Ik volg mijn grote voorbeeld, Aragorn, en zal daarom ook de punten eens langsgaan!
Als echte vrouw, kan ik dit natuurlijk niet over m'n kant laten gaan!
Nee, even serieus! Ik zal echt m'n best doen om er redelijk en serieus op te reageren, ook al voel ik me als vrouw wat aangevallen!
Boekenlezer schreef:- In contactueel opzicht zie ik ze als tegendraadse en recalcitrante figuren, die je met een hoop argwaan aankijken.
Het lijkt wel alsof ze denken zich alles te kunnen permitteren, en ondertussen hun best doen om het contact op een zo laag mogelijk pitje te houden. (Geldt overigens niet voor alle dames, lijkt mij.) Gewoon lekker nuchter en gezellig? (Waar m.i. alle reden voor is, aangezien een werkelijk bijzondere vrouw die werkelijk de moeite is voor een huwelijk zeer zeldzaam is.) Daarin geldt voor de dames: nooit van gehoord!
Tja, wat moet ik hier nu van zeggen? Ik vind het helemaal niet zo raar dat vrouwen mannen met argwaan aankijken. Er zijn ook foute mannen tussen de goede, en er zij heel wat (in meer of mindere mate) beschadigde vrouwen op deze aardbol.
En, misschien zijn de argwandende vrouwen zelfs wel nuchter.
Was ik maar wat argwanender geweest, dat had me 2 verkeringen gescheeld.
Je zegt dat je 31 bent, ik denk dat je dan ook met vrouwen omgaat rond die leeftijd. En misschien is het wel zo: hoe ouder hoe moeilijker te vangen! Dat zie ik ook als ik naar mezelf kijk: toen ik 16 was liet ik me makkelijk vangen door een superlooser, op m'n 18e liet ik me zeer moeilijk vangen door een super goeie gast! Laat staan hoe dat op m'n 25ste geweest zou zijn.
Misschien werkt dat bij andere vrouwen ook wel zo!
Heel fijn om weer eens wat te horen van het vrouwelijke front.
Ik vind het prima om foute mannen met argwaan te bekijken, zoals loverboys en zo. Maar ik vind het niet plezant, als ik met mijn goede bedoelingen zo word aangekeken.
Nog vreselijker vind ik het als ik wordt bejegend alsof ik 'verdacht' ben, terwijl ik op niks anders uit ben dan op contact met de buitenwereld om mij heen, waarin nou eenmaal ook dames rondlopen.
Wat mij zo irriteert is vaak: er is nog
niks gebeurd, en je merkt al van alles en nog wat aan die maffiose dames! Ik bekijk het gewoon nuchter van: laten we ontspannen doen, gewoon de tijd nemen. Maar ondertussen lijkt het wel alsof ik wordt gezift als de tarwe. Niet fijn!
Het lijkt wel alsof jij denkt: verkering stinkt! ("…dat had me 2 verkeringen gescheeld.") Maar dat kan je ook zo bekijken: het was leuk en leerzaam. Zo kijk ik tenminste wel terug op bepaalde ervaringen die ik ook heb met sommige dames.
De nuchtere houding is m.i.: open en eerlijk zijn, niet bang voor communicatie. Ben ik verliefd, en is zij het niet? Dan mag ze dat eerlijk zeggen! Echt geen probleem hoor! Dat respecteer ik zelfs. Er is niks zo verfrissend als open en eerlijke communicatie, is mijn ervaring. Oók als de dame te melden heeft: ik ben niet verliefd op jou.
Ik heb wel eens een jongen gesproken die vertelde van een ervaring van een meisje in zijn kerk. Ze zijn eens met elkaar uit geweest, maar vanaf een bepaald moment zorgde zij ervoor dat ze hem niet tegenkwam in de kerk. Altijd snel weg en zo. Toen ging die jongen eens naar haar toe en zei tegen haar: "Als je mij niet wilt, even goede vrienden, maar dan mag je dat gewoon zeggen, hoor."
Groot gelijk heeft hij! 1000 keer liever uit een illusie geholpen te zijn en weer normaal verder kunnen, dan gevangen zitten in een illusie die mij in veel te veel opzichten volstrekt belemmert.
Maar ja, dames lijken dat niet te snappen…
Dus, nuchter, die argwanende dames? Nee, bepaald niet wat mij betreft!
Oké, er zijn ook domme mannen op wie dat niet over is te brengen. Daar kun je het 100 keer tegen zeggen, en ze geloven het nooit. Maar ga dan niet zo alles-over-één-kam-scherend te werk, en verdisconteer eens wie je voor je hebt! Een dombo? Oké, dan mag je 'm ontlopen. Maar is het een ontwikkelde man die begrip heeft voor jou? Wees dan eerlijk en duidelijk langs de verbale weg!
(Dit zouden eigenlijk alle dames in Nederland moeten lezen, en in hun geheugen prenten. Maar ik vrees dat de strekking van dit wereldverbeterende werk zéér beperkt zal blijven, en dat ik overgeleverd zal blijven aan de aard van het beestje.)
Acire schreef:Zucht. Deze fout heb ik me ook begaan. Mannen denken overal wat van, en daar had ik als vrouw rekening mee moeten houden
Dat is zo moeilijk!
Wat dit betreft; jij verwijt vrouwen ervan dat ze niet duidelijk zijn in hun communicatie, uum, misschien kun je deze frustratie en onduidelijkheid wegwerken door zelf duidelijk te zijn. Gooi het gewoon open, ipv zwijgen en vanalles 'denken'.
Er ZIJN wel vrouwen die het express en met opzet doen: Scoren en dumpen. Da's niet netjes natuurlijk!
Veel vrouwen zijn ook opzoek naar liefde en geborgenheid. En als je een betrouwbaar figuur bent, kan het goed zijn dat ze dat bij jou zoeken, en vinden. Zonder in jou een potentiele huwelijkskandidaat te zien. Misschien vinden ze je super als goede vriend, maar niet voor meer! Dat is voor jou hartstikke balen, (je kunt er ook van die vriendschap genieten) maar ik denk niet dat dat aanstellerij is.
Oké, ik zie wat ik eigenlijk al vermoedde: ze bedoelen het niet zo kwaad, maar het gaat eigenlijk onbewust.
Maar ja, dames kunnen er ook goed in zijn om dingen van je te denken die niet kloppen hoor…! (Zoals ik in een ander punt al aangegeven had.)
En die laatste alinea is weer een goede hint waar ik je alleen maar voor bedanken kan. Ik kom inderdaad als erg betrouwbaar over, weet ik van mezelf. Dat is al vaak genoeg gezegd.
Helaas heb ik in het verleden wel eens zó veel tegelijkertijd over me heen gekregen, dat ik het niet meer trok om nog nuchter te blijven. Da's ook gevaarlijk! Maar ja, wat doe je er tegen…? Achteraf ervan leren, dat lukt weer wel. Maar ja, dan voel je je ook zo ongeveer als Duitsland na het in 1919 gesloten Verdrag van Versailles…
Weet je wat ik ook denk?: mannen voelen gewoon veel sneller wat voor een vrouw, dan hoe snel een vrouw dat voelt en zich daarvan bewust is. Zo verklaar ik een beetje jouw: "mannen denken overal wat van."
Acire schreef:UUm, dit herken ik wel een beetje
Alhoewel ik niet corrupt ben ofzo
. Maar; opjectieve werkelijkheid. Dat word een beetje lastig. Wat is opjectief? alles is gekleurd door de bril die je ophebt.
Ik vind ook wat ik ervaar veel belangrijk dan wat er 'is'. Wat er is, dat is mijns inziens niet te zeggen, wat ik ervaar is de realiteit voor mij!
Voorbeeld: ik merkte en dacht: Katootje en jeroen vinden mij stom, wat moet ik daar nu mee? Dat zei ik tegen mijn vriend (Jaco). Toen zei hij: Wat een onzin, ze vinden je helemaal niet stom. Heel gedoe bla bla bla. Je kunt alleen weten of Katoootje en jeroen je stom vinden, als je het aan hen hebt gevraagd. Maar aangezien ik dat niet heb gedaan, is wat ik 'ervaar' de werkelijkheid! Met wat ik voel en denk heb ik te maken, en verder nergens mee. Uum, logisch toch?
Zie je wel, ik ben echt niet dom hoor!
Maar in hoe verre mag je een situatie werkelijk laten gelden die uitsluitend tussen jouw oren zit? Het is niet netjes om een ander daarmee te belasten, die daar helemaal geen benul van heeft!
Kijk, het maakt niet uit zolang je verder niet met de personen in kwestie te maken hebt. Maar zodra je wel met ze te maken hebt: communiceer er verbaal over! Wie weet hoe snel het dan uit de wereld geholpen is.
Acire schreef:Boekenlezer schreef:- Ze zeggen ook niet gewoon wat ze denken, maar gaan daar heel anders mee om. Dat gaat vooral met veel allegorie, dialectiek en 'humbug'.
Ik denk dat dit voortkomt uit wantrouwen. Of beter gezegd: het vertrouwen is nog zo groot. Ik deed dat tegen Jaco ook heel vaak (en nog weleens).Hele kleine hints enzo, en dan was ik achteraf gefrustreerd:
WAAROM VAT JE DIE HINTS NIET OP
. Naja, uum, dat is natuurlijk bestwel dom van mij
Dan had ik maar duidelijker moeten zijn! Maar dat is later wel gekomen. Ik vind het nogsteeds lastig hoor, maar ik doe iig mijn best om gewoon te zeggen wat ik denk!
Ik zie het al: die Jaco is een verstandig man, die zich niet van de wijs laat brengen!
Zo communiceer je inderdaad niet met een man. Voor een man wèrkt dat gewoon niet! Maar gelukkig heb je dat door.
Acire schreef:IK zou dus wel kritiek leveren op dat 'vage gedoe'. Je wilt het toch anders hebben? Maar uum, pak het wel tactisch aan, niet in de zin van: Waarom doe je zo stom? Maar: wat is de reden dat je niet gewoon zegt wat je denkt?
Ik denk dat het gebruiken van hints voorkomt uit een (nog) te klein vertrouwen, en daar moet je heel voorzichtig mee omgaan, anders verpest je de boel!
Oké, dat is weer een hele goeie van je.
Ik heb echter het idee dat je als man de boel al kunt verpesten door gewoon normaal te doen en gewoon man te zijn! Nou ja, dat is wat cru gezegd, want als je in oprechte onnozelheid echt niks door hebt krenk je er niet echt mee. Maar als je het wèl door hebt maar je weet niet wat je er mee moet doen en je wilt toch ook een beetje je nuchterheid bewaren… Oei oei oei!
Voorzichtigheid werkt inderdaad wel goed, maar heb ik tot nu toe meer ervaren als middel tot het in stand houden van een illusie, dan dat je er inderdaad iemand mee krijgt. Maar dat zal wel gelegen hebben in het feit dat het naar mijn smaak zo'n saai wijf was, bij wie ik te beroerd was om over de brug te komen… Het rare is: ze is te aantrekkelijk om de illusie te dumpen, daardoor blijft het in stand.
Overigens heb ik gemerkt dat concurrende dames - zo zag dat voor mij als man er tenminste uit - onderling ook geen lievertjes zijn, en de ander met groot genoegen graag de doodsteek toebrengen en emotioneel beschadigen…
Zo ga ík niet met mannelijke concurrenten om!
'k Heb in die situatie overigens nog getracht het zo te benaderen: wie weet welke illusies je wel in je hoofd haalt, en bekijk het nou eerst eens nuchter. Wie is de werkelijkheid wel anders en kun je signalen opvangen die die andere realiteit bevestigen. Wie weet denken ze wel héél andere dingen dan die jij nu denkt, en gaat het straks anders dan je nu denkt. Maar nee, het ging precies volgens mijn eerste voorstellingen…!
Acire schreef:Boekenlezer schreef:- Ze lijken wel niet te weten wat ze willen. Nooit eens zoiets van: 'ik vind jou gaaf, en al vind je mij misschien niet zo indrukwekkend, ik wéét wat ik vind van jou en je brengt me niet van de wijs: ik gedraag me spontaan, open en hartelijk naar jou toe, en wat jij daarvan vindt is jouw zaak.' Kortom: niks geen power, niks geen drive lijken ze te hebben. Eerder zijn het van die passieve, lusteloze types, die wel op hun stoeltje blijven wachten op jou, en als je dan komt denken ze zich alles te kunnen permitteren en jij moet het maar slikken.
Sjonge jonge, wat een frustratie!!! Echt rot voor je trouwens, dat je dat allemaal zo hebt ervaren, denkt en voelt!
Ik herken wel heel erg wat je zegt!! Zelfs toen ik al verkering had met Jaco was ik nog wel lusteloos en passief, en wachtte ik op zijn initiatief. 'Bang dat ie me alsnog stom ging vinden'. Onzekerheid noemen ze dat! En dat kan heel erg belemmerend zijn. Oplossing: laten merken dat je betrouwbaar bent, dat ze van je opaan kunnen en dat hen echt wel tof vind, ookal doen ze voorstellen die jij niet leuk vind!
Waar kan ik een olifantehuid bestellen?
Acire schreef:Wat jij van die vrouwen vraagt is: kwetsbaar opstellen. Je wilt dat ze zichzelf blootgeven in wat ze van je vinden!
Nou uum.. als ik naar mezelf kijk: ik zou dat ook nooit doen! Stel je toch voor dat ik tegen iemand gezegd zou hebben: ik vind je echt tof bladiebladiebla en die persoon zegt: uum, ik vind jou ook wel leuk, maar niet zo leuk als jij mij. Verschrikkelijk, wat zou ik dat erg vinden! Vandaar dat ik daar altijd wat terughoudend in ben, maar als ik eenmaal weet wat de ander van mij vind, dan kan ik zeg ik het ook gerust! Dus, als je zulke enthousiaste verhalen wilt horen, moet je misschien zelf beginnen met enthousiate verhalen ophangen. What you give is what you get!
Trouwens, het hoeven niet eens hele enthousiaste verhalen te zijn. Je kunt ook met hints laten merken wat je van de ander vind. Maar uum, aangezien je tegen hints bent, zul je het met enthousiaste verhalen moeten doen
Verschrikkelijk…?! Tuttut, zo erg is dat toch óók weer niet? (In mijn ervaring dan.)
Nee hoor, als ik gek ben op een meisje durf ik het best te zeggen, dat is het probleem niet zo. Ik doe het alleen wel graag in een wat vertrouwelijke sfeer, en niet zo maar als een boodschap wat je ff toewerpt via de lucht. Dus in een goed gesprek…? Geen probleem!
En ja, ze mag rustig zeggen dat ze niet verliefd op mij is. Als ik dan te maken had met een dame die ècht de moeite waard was, die mijn liefde ècht waard is - en dat hangt niet in de 1ste plaats van haar gedrag af maar van mijn gevoelens - en ze wijst me af, dan voel ik me als een moedig strijder die roemvol ten onder is gegaan! Dan heb ik reden tot een zekere trots!
Ik herinner mij iemand, die ik echt helemaal het einde vond, de vrouw der vrouwen. (Da's èrg lang geleden, een jaartje of 9.) Ja, ze heeft me afgewezen, maar stel dat ik het nou nooit gevraagd had…!! Dat zou véle malen erger geweest zijn dan mijn pogingen nooit gewaagd te hebben! Ik voel ook helemaal geen wrok tegen haar, want de communicatie tussen ons was altijd uitstekend en ze was eerlijk. Ze zei gewoon de waarheid.
Maar ik zeg er wel bij: ik zeg het niet zo heel snel. Dan moet ik er wel echt van overtuigd zijn, anders laat ik het liever na. Een dame gaan vragen met halve overtuiging, daar voel ik beslist niks voor.
Maar als het ècht is heb ik 'power' in mijn overtuiging, dan heb ik 'drive'! (Heel mooie dingen zijn dat! Maar ook best griezelig!)
Acire schreef:Die ervaring heb ik hetzelfde met mannen (uit de tijd dat ik nog niet wantrouwend was:s) Ben ik spontaan, nodig ik ze uit om een keer te komen, denken ze gelijk dat je verliefd bent
zucht!
Tja, het is tijd voor een trendbreuk, voor een grondig andere manier van denken onder alle mensen! Wat je daar noemt is inderdaad walgelijk.
Acire schreef:HA, wat heerlijk dat je zo gelukkig bent! Dat is heel positief. (als je gelukkig bent, maakt je dat aantrekkelijk
) Als jij geen vrouw nodig hebt in je leven, doe je het toch lekker zonder?? Andere mensen vinden het prettiger met, ieder z'n meug toch?
Oké, prima. Maar daar heb je dat recalcitrante en tegendraadse weer:
- als je niet op zoek bent staan we voor je klaar,
- maar als je wel een zoeker bent laten we je met genoegen in je hempie staan!
Niet aardig!
(En ik doel nog niet eens zo zeer op jou, maar het is een algemeen bekend feit.)
Niet iedereen is zo gelukkig met zichzelf als ik. Arme stakkers! Hoe moeten zij aan hun vrouw komen?
Mijn gelukkig zijn met mijzelf zonder een vrouw nodig te hebben is dus gewoon de enige optie om als man te kunnen leven!
Acire schreef:Uum.. waarom zou je van een vrouw gaan houden als prima zonder kunt?
Als je iemand tegen komt zonder wie je niet wilt leven, merk je dat vanzelf, en dan is het op tijd genoeg om je dan zorgen te gaan maken hoe je nou van dr moet gaan houden
Nou, tegen die tijd gaat dat 'houden van' heel vanzelf hoor! Daar hoef dan niet meer over na te denken!
Mijn frustraties zullen dan ook wel meer voortkomen uit die dames bij wie dat hele echte gevoel juist níet speelt, en met wie ik graag op een nuchtere manier zou omgaan, maar door wie ik mij daarin belemmerd voel.
Acire schreef:Boekenlezer schreef:Of zijn er misschien anderen die mijn scepticisme kunnen doorbreken? Mannen die positieve dingen over dames kunnen zeggen, bijvoorbeeld. Kom er maar mee, want ik sta er open voor.
Die zijn er echt wel genoeg. Maar wat kunnen andere mannen veranderen aan jou ervaringen? Ik zou je adviseren om te doen wat je vrouwen verwijt: uitgaan van je eigen ervaringen. Waarom zou je een leger mannen laten opdraven om jou vol te stampen met hun positieve ervaringen? Daar verandert jou situatie toch geen klap mee? Hooguit word je gefrusteerder: waarom kenne zij wel leuke vrouwen, en kom ik alleen takkewijven tegen!
Enne...wat heeft het voor zin? Als jij geen vrouw nodig hebt om gelukkig te zijn, dan doe je het toch lekker zonder??
Weet je wat ik denk?
Mijn ervaringen leren mij: Boekenlezer, je bent heel verkeerd met bepaalde zaken omgegaan! Je hebt je laten inpakken door illusies. Dat is jouw grote zwakte, waar je ontzèttend voor moet uitkijken!
Maar ja, ik kan niet àlles daarop terugvoeren. Die dames blijven toch vaak donders lastige mirakels! En ik zal me nog bepaald niet voor het laatst aan de geërgerd hebben!
(Pfff, verwaand nest!
