Maar dat wil niet zeggen dat een biertje drinken met je vrienden opeens niet onder de regie van Bacchus valt.
Het lijkt mij onlogisch omdat te stellen, Bacchus was ook een van de fijne 'lustgoden', daar ging het niet om een slokje maar om liters (net als Kamos

) daarom vind ik een slokje ook niet vallen onder het kopje 'Bacchus'.
maar op de definities en het onderscheid dat christelijke denkers er in de loop der eeuwen aan hebben gegeven.
Maar dan wil ik wel graag blijven bij de personen die die taal ook als moedertaal spraken (of als theologische taal), zij wisten het beste de verschillende nuances, net als Paulus. Iemand als Lewis (of wie dan ook) kan die dingen heel mooi herwaarderen (erg modernistisch) maar dat veranderd de essentie niet.
Toch ben jij hier degene die die twee zaken als niet alleen onderscheiden maar zelfs tegengesteld ziet.
Niet onderscheiden want ze kunnen samen voorkomen en goed zijn. (Die seksuele aantrekkingskracht, de lust, de begeerte) echter dat maakt het nog een Eros, het is niet omgekeerd evenredig.
Lust en begeerte zijn niet verkeerd, maar ze zijn wel verkeerd als ze buiten de liefde staan. Die lust en begeerte wordt Eros genoemd, dus Eros is verkeerd

Omdat het het een tweeënheid splitst, maar die toch los van elkaar kunnen bestaan.
Maar ik geloof niet dat het van den beginne alzo bedoeld is en dat dat een christelijke gedachtegang is.
Ik ook niet. Het hoort ook één te zijn, is het dat niet dan noem ik dat Eros (ja ik, ik ben bescheiden)
