Marnix schreef:Ik denk dat je niet losse dingen moet citeren buiten de context van wat de Bijbel nog meer zegt.
Zo lees ik in Romeinen 3:
22 God schenkt vrijspraak aan allen die in Jezus Christus geloven. En er is geen onderscheid. 23 Iedereen heeft gezondigd en ontbeert de nabijheid van God; 24 en iedereen wordt uit genade, die niets kost, door God als een rechtvaardige aangenomen omdat hij ons door Christus Jezus heeft verlost. 25-26 Hij is door God aangewezen om door zijn dood het middel tot verzoening te zijn voor wie gelooft. Hiermee bewijst God dat hij rechtvaardig is, want in zijn verdraagzaamheid gaat hij voorbij aan de zonden die in het verleden zijn begaan. Hij wil ons nu, in deze tijd, zijn gerechtigheid bewijzen: hij laat ons zien dat hij rechtvaardig is door iedereen vrij te spreken die in Jezus gelooft.
En eigenlijk overal lezen we dit, dat er vrijspraak is voor wie in Hem geloven. Het offer van Jezus Christus is voldoende om iedereen te redden. Zo is er een algemeen aanbod van genade, redding voor iedereen. Maar de Bijbel leert ook dat wie geloven zullen worden gered.
Een paar teksten over het oordeel:
27 Eens moeten mensen sterven en daarna volgt het oordeel. 28 Net zo zeker is het dat Christus, die eenmaal is geofferd om de zonden van velen te dragen, voor een tweede maal zal verschijnen om te redden wie hem verwachten, maar dan gaat het niet meer om de zonde. (Hb 9)
Let op, Hij redt wie Hem verwachten. Wie Hem niet verwachten worden dan niet gered. Dat is wat anders dan straf waarna ze zich alsnog kunnen bekeren en gered worden. Het is vrij definitief. Zo ook in de volgende tekst:
7 Maar de tegenwoordige hemel en aarde worden door datzelfde woord bewaard om op de dag van het oordeel, waarop de goddelozen ten onder zullen gaan, te worden prijsgegeven aan het vuur. (2 Pet 3)
17 Besef goed dat de tijd van het oordeel is aangebroken. Dat oordeel begint bij Gods eigen mensen. Als het bij ons begint, hoe zal het dan aflopen met hen die weigeren het evangelie van God te aanvaarden? 18 Als zij die rechtvaardig leven al ternauwernood gered kunnen worden, hoe moet het dan gaan met hen die zondigen doordat ze God niet gehoorzamen? (1 Pet 4)
13 Onbarmhartig zal het oordeel zijn over wie geen barmhartigheid heeft bewezen; maar de barmhartigheid overwint het oordeel. (Jak 2)
26 Wanneer we willens en wetens blijven zondigen nadat we de waarheid hebben leren kennen, is er geen enkel offer voor de zonden meer mogelijk, 27 en kunnen we niet anders dan huiverend wachten op het oordeel en op het vuur dat de tegenstanders gretig zal verslinden. 28 Voor wie de wet van Mozes naast zich neerlegt is er geen pardon; wanneer er ten minste twee getuigen een verklaring tegen hem afleggen, moet hij sterven. 29 Hoeveel zwaarder zal dan de straf niet zijn, denkt u, voor wie de Zoon van God vertrapt, het bloed van het verbond ontheiligt – terwijl hij erdoor geheiligd is – en de Geest van de genade veracht? 30 We kennen immers degene die gezegd heeft: ‘Het is aan mij om te wreken, ik zal vergelden,’ en ook: ‘De Heer zal oordelen over zijn volk.’ 31 Huiveringwekkend is het te vallen in de handen van de levende God!
Marnix, de Bijbel leert zowel het één als het ander. Er staat een veelheid aan teksten in de Bijbel die overduidelijk wijzen op universeel herstel van alle dingen, of zoals Handelingen 3 het noemt, de wederoprichting van alle dingen. Doe mij een plezier en lees ze gewoon eens. Iedereen, ook ik, leest teksten vanuit een eigen traditie en leest over lastige Bijbelteksten heen. Probeer eens die universele teksten te laten staan en ze niet weg te redeneren.
Daarnaast staan er teksten in over oordeel en verlorenheid, onder andere die jij noemt en die met vele teksten aan te vullen zijn.
Om die beiden te kunnen laten staan is het cruciaal hoe je God ziet. Is hij echt een Vader voor al Zijn schepselen?
Een vader straft en corrigeert, maar altijd met het oogmerk op herstel van de relatie met zijn kind. Wanneer Gods wezen liefde is dan is het toch niet vreemd te veronderstellen dat dit ook voor God geldt?
Hij straft en corrigeert, er is oordeel en vergelding. Maar met een doel. Eerder postten Trolando en ik al meerdere teksten waaruit duidelijk blijkt dat het oordeel wat daar wordt gebruikt in de Bijbel (grondtekst) een corrigerende
functie heeft (Matth 25:46 en de rook van hun pijniging vanuit de poel van vuur en sulfer).
Een corrigerende werking met een uiteindelijk herstel. Een straf die hoort bij de toekomende eeuw. Zo begrepen de eerste christenen dat, zoals ik al eerder schreef onderwezen 4 van de 6 grote theologische scholen destijds universeel herstel na het uiteindelijke oordeel.
.
