Johanne schreef:Mag ik eerlijk zeggen dat ik het een moeilijk onderwerp vind om een mening over te hebben.
Aan de ene kant is er niets mooier dan dat je na je dood toch nog andere mensen kunt helpen, zodat zij nog wel verder kunnen leven enzo.
Aan de andere kant; hoe ver kunnen en mogen we gaan? Ik bedoel, ik vind het moeilijk uit te leggen, is het de bedoeling van God geweest dat we organen vanuit de ene mens in de andere gaan plaatsen. Is het de bedoeling dat we een mens na zijn dood 'incompleet' maken?
Misschien klinkt het stom, ik snap al jullie argumenten allemaal, en ik ben in principe ook voor denk ik, maar toch (nog) niet helemaal.
*klonk vaag*
Persoonlijk denk ik niet dat het de bedoeling is. Niet om de mens na zijn dood incompleet te maken, maar om de mens niet vleselijker te maken dan hij al is. Transplantatie is een bedenksel van de mens der zonde, bedenking des vleses, het leven in eigen hand nemen, transplantatie is omgekeerde euthanasie, maar in principe komt het uit de zelfde bron. Hiermee zeg ik niet dat mensen het niet moeten doen, want bijna alles is tegenwoordig bedenking des vleses. Wat niet uit het geloof is, is zonde.
Een ieder zij ten volle in zijn eigen gemoed verzekerd. God is barmhartig, ook in het sterven. Wellicht wordt door transplantatie het lijden sterk vermeerdert, konden wij eerst op natuurlijke wijze een milde dood sterven, a.g.v. transplantatie krijgen we wellicht later een ziekte om aan te overlijden die veel meer ellende met zich mee brengt. En waarom willen we niet naar God? Toch bang voor Hem?
En Thomas antwoordde en zeide tot Hem: Mijn Heere en mijn God! (Joh. 20:28 )