Willibrordbijbel schreef:1 Door zo'n wolk van getuigen omgeven moeten wij elke zondelast die ons hindert, van ons afschudden, om vastberaden de wedstrijd te lopen waarvoor we hebben ingeschreven. 2 Kijk naar Jezus, de leidsman en voltooier van ons geloof. Omwille van de vreugde die voor Hem in het verschiet lag, heeft Hij een kruis op zich genomen en de schande niet geteld: nu zit Hij aan de rechterkant van Gods troon. 3 Denk aan Hem die zoveel tegenstand van zondaars te verduren had; dat zal u helpen om niet uit te vallen en de moed niet op te geven. 4 U hebt nog niet tot bloedens toe weerstand geboden in uw strijd tegen de zonde. 5 Bent u het schriftwoord al vergeten dat u als kinderen aanspreekt en u bemoedigt:
Kind, minacht de terechtwijzing van de Heer niet, laat je door zijn straf niet ontmoedigen.
6 Want de Heer wijst hen terecht die Hij liefheeft,
Hij straft ieder die Hij als zijn kind erkent.
7 U moet het verdragen, het draagt bij tot uw opvoeding; God behandelt u als kinderen. Ieder kind wordt wel eens door zijn vader gestraft. 8 Als u vrij blijft van de tuchtiging, die niemand bespaard blijft, dan bent u bastaards, geen echte kinderen. 9 Bovendien hadden we ook aan onze lijfelijke vaders harde opvoeders, maar we hadden ontzag voor hen; moeten we ons dan niet des te meer onderwerpen aan de Vader van de hemelse geesten, die ons laat leven? 10 Zij hebben ons hard opgevoed voor dit korte leven, volgens hun eigen ideeën; maar Hij voedt ons op voor ons bestwil, om ons te laten delen in zijn heiligheid. 11 Tucht is nooit prettig, op het moment zelf is er meer verdriet dan blijdschap; maar op de lange termijn levert ze voor degenen die zich door haar lieten vormen, de vrucht op van vrede en gerechtigheid. 12 Daarom, hef de slappe handen op, strek de wankele knieën, 13 laat uw voeten rechte wegen gaan; het kreupele lichaamsdeel mag niet ontwricht worden, maar moet genezen.
Ik denk dat met vers 8 bedoeld wordt, dat de christenen die liever de weg van de minste weerstand bewandelen, geen echte kinderen van God zijn, omdat ze er niet helemaal voor gaan. Jona is daarvan een goed voorbeeld, die ging ook liever zeilen dan naar Nineve.
Zoals Gershwin al zei: in vers 3 lees je dat het gaat over mensen die al met 'kastijding' te maken hebben, maar die dreigen de moed op te geven. Paulus laat ze zien dat een beetje 'kastijding' heus niet ongezond is. Als Christen moet je wel eens dingen doen die je niet leuk vindt.
Overigens zijn 'dingen die je niet leuk vindt' wel dingen die passen bij de gaven die God je heeft gegeven. Als je niet met kinderen om kunt gaan, moet je niet de zondagsschool gaan leiden omdat je jezelf zo graag wilt laten kastijden...
Ps.: Voor de ongerusten: de Willibrordvertaling is weliswaar een Rooms-Katholieke vertaling, maar wordt door veel christelijke jongeren die ik ken gebruikt, omdat hij ongeveer net zo dicht bij de grondtekst zit als de statenvertaling, maar een stuk rielekster weg leest.