Kinderen 'sekseneutraal' opvoeden?

[Saskia]

Dat is wel een interessant vraagstuk: in hoeverre bepaalt een beperkte speelgoedkeuze ook de keuzes die je later in je leven maakt.
Is het echt zo dat meiden die met poppen en keukentjes moesten spelen meer het gevoel hebben dat ze de huishoud-richting ingeduwd worden en verschillen die ook van meiden die met keukentjes wilden spelen?

[Lalage]

Roze voor meisjes en blauw voor jongens is een relatief nieuw fenomeen:

Tot ongeveer de jaren veertig van de twintigste eeuw was roze vooral de kleur voor jongetjes, aangezien het dicht bij rood lag, een meer 'besliste' kleur. Voor de meisjes werd toen juist blauw gebruikt, een kleur die beschouwd werd als delicater en dus vrouwelijker

bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Roze

[Mortlach]

Leuk stukje uit die wiki:

Jonge meisjes (van ongeveer 5 tot 10 jaar) spreekt de kleur roze erg aan, en speelgoed voor deze doelgroep is dan ook vaak roze, of in roze verpakt.

Nee, dat is oorzaak en gevolg omdraaien. Omdat al het speelgoed roze is, spreekt de kleur de meisjes aan...

[Mortlach]

Nee MissF en laat dat ook zo blijven en je niet met een zogenaamd probleem op laten zadelen. Want dat is het niet!
Je ziet gewoon, zonder dat je als ouders iets doet, dat jongens ander speelgoed kiezen als meisjes.
PUNT

jammer dat het meteen zo defensief moet. Dat helpt het gesprek niet echt. Het gaat ook helemaal niet om een probleem aanpraten, maar om misschien een stukje bewustwording, bewustwording van de invloed van traditie op kinderen, van conditionering en ja, ook je eigen gedrag. Let op, bewustwording is geen waardeoordeel. Het kan zijn dat je je bewust wordt van je gedrag en denkt: dat doe ik geweldig. Maar bewust met iets bezig zijn is altijd beter dan onbewust.

Kinderen leven niet in een vaccuum, in een bubbel die is afgesloten van de buitenwereld. Alles wat kinderen zien en horen, beïnvloedt hen (TV zéker!). Daar doe je niets aan. Maar het simpelweg ontkennen, ik weet niet hoe nuttig dat is. Ik vraag me ook af waar dat vandaan komt. Natuurlijk kan een kind ook echt eigen voorkeuren hebben, maar als je kind elke keer voor het 'juiste' speelgoed 'kiest', dan mag je toch niet uitsluiten dat daar sociale conditionering achter zit.

Het gaat er ook niet om dat je op het moment dat dat kind iets kiest iets doet. Je beïnvloedt je kind als het goed is iedere dag, al jaren lang. Als je zoontje een autootje pakt ipv een pop, terwijl je rustig de krant aan het lezen bent, betekent echt niet dat die keuze volledig 'vrij' is. Daar zit jaren opvoeding en socialisering achter.

Je doet als ouder echt niet iets gruwelijk fout als je kind vanwege conditionering het 'juiste' speelgoed kiest. En ik zei al, we zijn de afgelopen jaren enorm opgeschoten wat betreft de positie van meisjes dan, die 'mogen' nu ook mannenspeelgoed, -werk, en -kleding gebruiken. Andersom voor mijn gevoel nog niet.

[MissF]

Daar heb je gelijk in Mortlach, maar ik vraag me af wat het probleem dan is.
Als je aan mensen vraagt die net papa en mama geworden zijn wat ze wensen voor hun spruit is het meestal: dat ze gelukkig worden (of gezond, en in het geval van christelijke ouders hopelijk ook dat ze een kind van de Vader zullen zijn). Daarvoor maakt het niks uit of je kind een bepaalde richting in 'geduwd' wordt, denk ik.
Dat gebeurt net zo goed met studie keuze, partner keuze etc. Daar kom je niet onderuit.
Het is idd belangrijk dat je dat als ouders realiseert, maar áls je je dat realiseert besef je gelijk ook dat je er niet aan ontkomt.
Dus dat idee van je kind sekseloos opvoeden, daar geloof ik niet in, dat is onmogelijk, hoe graag je het ook wilt. Of je moet je kind in huis opsluiten en alleen met ouders op laten groeien, maar dat lijkt me ook niet echt wenselijk

[jeepeecee]

Wij hebben in het begin een bewuste keuze gemaakt om speelgoed in neutrale kleuren te kopen. Loop/duwwagen was in rood,oranje,blauw, maar ook in roze,paars en wit. Wij hebben de eerste aangeschaft. en zo met een heleboel dingen. Met het oog op dat het haar in het begin niet uitmaakt, maar ook voor als we nog een kindje zouden krijgen en het zou een jongetje zijn. Nu 2 (bijna 3 ) meiden begint nu het roze speelgoed het huis binnen te komen, en dat het meeste door idd de tv en door school waar mee ze heel erg beïnvloed worden. Wij hebben de kids niet een bepaalde richting ingeduwd. Zo speelt de oudste het liefst met duplo/lego, het liefst de trein. of racebaan. Ze knutselt dan wel weer heel graag, maar kijkt niet naar poppen of barbies om, terwijl de jongste wel een poppenkind is en veel ook met keukentje speelt. Nu spelen we meer in op de interesses er word anders toch niet met het speelgoed gespeeld. Barbies komen er nog steeds niet in voor de oudste, ze ziet het op tv/school maar als ze ze eenmaal heeft kijkt ze er niet meer naar om. (ze heeft 1 keer 2e hands gehad)

Dus een bepaalde richting word je toch wel ingeduwd door de omgeving en zal het niet helemaal lukken om een kind helemaal neutraal op te voeden.

[Mortlach]

Daar heb je gelijk in Mortlach, maar ik vraag me af wat het probleem dan is.
Als je aan mensen vraagt die net papa en mama geworden zijn wat ze wensen voor hun spruit is het meestal: dat ze gelukkig worden (of gezond, en in het geval van christelijke ouders hopelijk ook dat ze een kind van de Vader zullen zijn). Daarvoor maakt het niks uit of je kind een bepaalde richting in 'geduwd' wordt, denk ik.
Dat gebeurt net zo goed met studie keuze, partner keuze etc. Daar kom je niet onderuit.

Dat begrijp ik niet. Zeg je nou dat het niet uitmaakt voor het geluk van je kind als je het als ouder een bepaalde richting op duwt? Als mijn ouders mij hadden gedwongen Frans te studeren, om maar eens wat te noemen, had dat waarschijnlijk wel effect gehad op mijn gelukservaring.

Het is idd belangrijk dat je dat als ouders realiseert, maar áls je je dat realiseert besef je gelijk ook dat je er niet aan ontkomt.
Dus dat idee van je kind sekseloos opvoeden, daar geloof ik niet in, dat is onmogelijk, hoe graag je het ook wilt. Of je moet je kind in huis opsluiten en alleen met ouders op laten groeien, maar dat lijkt me ook niet echt wenselijk

Maar dat betekent nog niet dat je er als ouders niet iets aan kunt doen ter compensatie. Als je ziet dat het buiten regent, kun je nog steeds wel met een paraplu naar buiten.

Ja, de maatschappij is nog zeer gescheiden ingericht, al verandert dat langzaam (vrouwen mogen stemmen, studeren en broeken dragen). Maar dat verandert dus omdat er hier en daar ouders zijn die er tegen ingaan.

En natuurlijk wil je een kind niet sekseloos opvoeden - maar wel zo veel mogelijk vrij van de arbitraire sociale beperkingen die bij gender komen kijken. Je leest wel vaker dat vrouwen zo klagen dat hun man niet over zijn gevoelens praat of emoties uit. Tja, vind je dat echt gek als je zo'n kind eerst 20 jaar voorhoud dat het stoer moet zijn en niet mag huilen... dat is een sociale beperking waar mensen over klagen maar die vervolgens gewoon wordt doorgegeven aan de kinderen.

[Bambi]

jammer dat het meteen zo defensief moet. Dat helpt het gesprek niet echt. Het gaat ook helemaal niet om een probleem aanpraten, maar om misschien een stukje bewustwording, bewustwording van de invloed van traditie op kinderen, van conditionering en ja, ook je eigen gedrag. Let op, bewustwording is geen waardeoordeel. Het kan zijn dat je je bewust wordt van je gedrag en denkt: dat doe ik geweldig. Maar bewust met iets bezig zijn is altijd beter dan onbewust.

Kinderen leven niet in een vaccuum, in een bubbel die is afgesloten van de buitenwereld. Alles wat kinderen zien en horen, beïnvloedt hen (TV zéker!). Daar doe je niets aan. Maar het simpelweg ontkennen, ik weet niet hoe nuttig dat is. Ik vraag me ook af waar dat vandaan komt. Natuurlijk kan een kind ook echt eigen voorkeuren hebben, maar als je kind elke keer voor het 'juiste' speelgoed 'kiest', dan mag je toch niet uitsluiten dat daar sociale conditionering achter zit.

Het gaat er ook niet om dat je op het moment dat dat kind iets kiest iets doet. Je beïnvloedt je kind als het goed is iedere dag, al jaren lang. Als je zoontje een autootje pakt ipv een pop, terwijl je rustig de krant aan het lezen bent, betekent echt niet dat die keuze volledig 'vrij' is. Daar zit jaren opvoeding en socialisering achter.

Je doet als ouder echt niet iets gruwelijk fout als je kind vanwege conditionering het 'juiste' speelgoed kiest. En ik zei al, we zijn de afgelopen jaren enorm opgeschoten wat betreft de positie van meisjes dan, die 'mogen' nu ook mannenspeelgoed, -werk, en -kleding gebruiken. Andersom voor mijn gevoel nog niet.

In mijn jeugd in de jaren 70, kwamen de jongens poppen op de markt.
Mijn broer kreeg er één.
En zo speelden we samen met de barbies, hij met zijn jongenspop was de vader, dat dan weer wel.
Ook kon je in die tijd bij de melkboer sparen voor autootjes.
En die kregen we allemaal, jongens en meisjes.
Maar op straat speelden we van alles, paaltjesvoetbal, boompje klimmen, cowboytje, knikkeren, stoeprandje, rolschaatsen, pijltjes schieten, maar ook elastiekentwist, touwtje springen en bloemenkettingen maken, enzovoort.
Ik denk dat het er ook heel veel vanaf hangt met wie kinderen spelen.

Toen ik ouder werd, leerde ik ook zelf mijn fietsband plakken en mijn licht maken.

Ik denk dat ouders niet te krampachtig moeten doen waar kinderen mee spelen, want alle soorten speelgoed helpen bij de ontwikkeling.
Waar ik wel moeite mee heb en dat zie je bij alle generaties, dat jongens niet mogen huilen.
Maar alleen maar stoer moeten zijn.
En dat begint al vrij jong.
Zowel thuis als op straat.
En dat is dom, want zo leren jongens niet hoe ze met verdriet om moeten gaan en volgens mij komt daar ook de latere instelling vandaan, dat ze bij het verdriet van hun vrouw met oplossingen komen i.p.v. haar laten praten en troosten.
Als je niet leert hoe je zelf met je verdriet om moet gaan en het weg moet stoppen, leer je ook niet hoe je met het verdriet van een ander om moet gaan.

[Mortlach]

Daar gaat het dus om. Dingen wél mogen, in plaats van dingen niet mogen. Het gaat echt niet om het kleurtje dat het shirtje heeft, of het speelgoed; het gaat erom dat kinderen (en dus later ook volwassenen) dingen MOGEN die nu nog tegen de sociale stramine ingaan.

Het gaat in het verwerpen van arbitraire beperkingen. Het gaat om een klimaat waarbij iedereen overal welkom is en niet wordt buitengesloten op basis van wat er tussen je benen zit.

Ik herinner me een voorvalletje op kantoor waarbij een (ierse) collega bij ons aan het bureau stond op zoek naar mensen om mee te voetballen. Ik doe daar niet aan, maar de 2 vrouwelijke collega's zeiden "Ja hoor, lijkt ons leuk!" De reactie van die collega: "nee, dat kan niet, want jullie zijn meisjes." En dat was bloedserieus ook nog. Dat hele voorval leidde (terecht) tot een enorme ophef.

Ook binnen de gamerswereld beginnen mensen wakker te worden voor het feit dat 50% van de spelers vrouw is, en dat die dus echt niet alleen maar Farmville spelen. Maar de ellende die je in sommige kringen over je afroept door kenbaar te maken dat je een vrouw bent, is afschuwelijk en beschamend.

Daar gaat het dus om. Om welkom te zijn, wie je ook bent.

[schelpje3]

jammer dat het meteen zo defensief moet. Dat helpt het gesprek niet echt. Het gaat ook helemaal niet om een probleem aanpraten, maar om misschien een stukje bewustwording, bewustwording van de invloed van traditie op kinderen, van conditionering en ja, ook je eigen gedrag. Let op, bewustwording is geen waardeoordeel. Het kan zijn dat je je bewust wordt van je gedrag en denkt: dat doe ik geweldig. Maar bewust met iets bezig zijn is altijd beter dan onbewust.

Kinderen leven niet in een vaccuum, in een bubbel die is afgesloten van de buitenwereld. Alles wat kinderen zien en horen, beïnvloedt hen (TV zéker!). Daar doe je niets aan. Maar het simpelweg ontkennen, ik weet niet hoe nuttig dat is. Ik vraag me ook af waar dat vandaan komt. Natuurlijk kan een kind ook echt eigen voorkeuren hebben, maar als je kind elke keer voor het 'juiste' speelgoed 'kiest', dan mag je toch niet uitsluiten dat daar sociale conditionering achter zit.

Het gaat er ook niet om dat je op het moment dat dat kind iets kiest iets doet. Je beïnvloedt je kind als het goed is iedere dag, al jaren lang. Als je zoontje een autootje pakt ipv een pop, terwijl je rustig de krant aan het lezen bent, betekent echt niet dat die keuze volledig 'vrij' is. Daar zit jaren opvoeding en socialisering achter.

Je doet als ouder echt niet iets gruwelijk fout als je kind vanwege conditionering het 'juiste' speelgoed kiest. En ik zei al, we zijn de afgelopen jaren enorm opgeschoten wat betreft de positie van meisjes dan, die 'mogen' nu ook mannenspeelgoed, -werk, en -kleding gebruiken. Andersom voor mijn gevoel nog niet.

Het gaat er mij om dat een kind bepaalde eigenschappen ingeschapen krijgt. Er zijn en blijven cruciale verschillen tussen mannen en vrouwen, zo heeft God het bedoeld!
En daar kunnen dan allerlei varianten en nuances bij komen, een man die een verzorgend beroep kiest, een vrouw die graag stoer met een grote vrachtwagencombinatie het land doorrijdt, maar wat God erin gelegd heeft, moeten wij niet proberen eruit te halen.

Je kunt je kind "dwingen" om met bepaald speelgoed te spelen door het te kopen, maar als het kind het niet leuk vindt, zal het er echt niet mee gaan spelen. In gemengde gezinnen is dat goed te zien. En zal geen enkele vader of moeder (als zij verstandig zijn) die hun zoontje verbieden de pop van zijn zusje aan de te kleden.

De verandering is allang in gang gezet, want veel vrouwen zijn kostwinner (soms noodgedwongen) en mannen "huisman".
Toen mijn moeder een baby kreeg, was het ongebruikelijk dat vader de baby een schone luier omdeed.
Ondanks dat mijn ouders traditioneel opvoedden, lieten ze toe dat ik in bomen klom, voetbalde met de buurjongens, later zelfs met een mannen-volleybalteam mee ging doen.
En het leek mij ook een tijdje wel stoer, om een vrachtwagenrijbewijs te halen. Zo heb je als kind bepaalde dromen, die gewoon dromen blijven.
Maar je kunt een kind niet neutraal opvoeden, of je zou het, zoals sommigen hier ook zeggen, kompleet moeten isoleren.
Ik zou zeggen: geef het kind gewoon de ruimte om te doen wat ze willen doen, om lekker met allerlei speelgoed aan de gang te gaan. DAT is leerzaam voor de ontwikkeling.

Echt neutraal bestaat volgens mij sowieso niet. Je neigt als mens altijd enigszins naar dit, of anders naar dat.

[Boerin]

Dat is wel een interessant vraagstuk: in hoeverre bepaalt een beperkte speelgoedkeuze ook de keuzes die je later in je leven maakt.
Is het echt zo dat meiden die met poppen en keukentjes moesten spelen meer het gevoel hebben dat ze de huishoud-richting ingeduwd worden en verschillen die ook van meiden die met keukentjes wilden spelen?

Ik vond het ontzettend leuk met een keukentje spelen en jongensspeelgoed kreeg ik niet, ik had geen keus. Nu ben ik de meest waardeloze kok die je maar kunt bedenken, komt vast daardoor.

[schelpje3]

Ik vond het ontzettend leuk met een keukentje spelen en jongensspeelgoed kreeg ik niet, ik had geen keus. Nu ben ik de meest waardeloze kok die je maar kunt bedenken, komt vast daardoor.

Ik heb mijn zoons breien geleerd, alleen een trui komt nog steeds niet uit hun handen.
Het bleef bij een pannenlap (lees: broddellap)

[Mortlach]

Het gaat er mij om dat een kind bepaalde eigenschappen ingeschapen krijgt. Er zijn en blijven cruciale verschillen tussen mannen en vrouwen, zo heeft God het bedoeld!
En daar kunnen dan allerlei varianten en nuances bij komen, een man die een verzorgend beroep kiest, een vrouw die graag stoer met een grote vrachtwagencombinatie het land doorrijdt, maar wat God erin gelegd heeft, moeten wij niet proberen eruit te halen.

Dus zeg je hier eigenlijk niet zo veel...

Verder weiger ik te geloven dat God het bij 95% van de meisjes heeft 'ingelegd' dat ze roze mooi vinden. Maar goed, als je claimt dat je Gods bedoeling weet, dan wordt een gesprek daarover wel wat lastig, natuurlijk.

Je kunt je kind "dwingen" om met bepaald speelgoed te spelen door het te kopen, maar als het kind het niet leuk vindt, zal het er echt niet mee gaan spelen. In gemengde gezinnen is dat goed te zien. En zal geen enkele vader of moeder (als zij verstandig zijn) die hun zoontje verbieden de pop van zijn zusje aan de te kleden.

Je zou verbaasd staan over de hoeveelheid onverstandige ouders dan.

De verandering is allang in gang gezet, want veel vrouwen zijn kostwinner (soms noodgedwongen) en mannen "huisman".
Toen mijn moeder een baby kreeg, was het ongebruikelijk dat vader de baby een schone luier omdeed.
Ondanks dat mijn ouders traditioneel opvoedden, lieten ze toe dat ik in bomen klom, voetbalde met de buurjongens, later zelfs met een mannen-volleybalteam mee ging doen.
En het leek mij ook een tijdje wel stoer, om een vrachtwagenrijbewijs te halen. Zo heb je als kind bepaalde dromen, die gewoon dromen blijven.
Maar je kunt een kind niet neutraal opvoeden, of je zou het, zoals sommigen hier ook zeggen, kompleet moeten isoleren.

Ik denk toch echt dat we dan hele verschillende ideeën hebben over wat 'neutraal opvoeden' betekent, want wat jij beschrijft, komt wat mij betreft behoorlijk in die richting. Zou het weer eens kunnen dat we eigenlijk allebei hetzelfde vinden, maar dat er wordt gevallen over een woordje?

[schelpje3]

Het gaat niet over de voorkeur van een roze of blauw kleurtje.
En ik denk zeker dat wij er beiden eigenlijk hetzelfde over denken, met maar 1 verschil.
Ik geloof nl in de schepping van de mens, en jij niet.
Maar voor de rest zal het me worst wezen of mijn zonen een roze kamer en mijn dochter een blauwe kamer zouden willen.
Als je wel in een kramp vervalt, denk ik dat dat komt, doordat iemand bedacht heeft dat roze voor jongens "gay" is.
Maar mijn man draagt een prachtig roze overhemd bij zijn donkerblauwe kostuum, staat hem veel mooier dan met een spierwitte.
Heeft ie echter wel eens commentaar op gehad.

Maar ik ben het niet eens met het sekseneutraal, dat niet.

[Boerin]

Maar voor de rest zal het me worst wezen of mijn zonen een roze kamer en mijn dochter een blauwe kamer zouden willen.
Als je wel in een kramp vervalt, denk ik dat dat komt, doordat iemand bedacht heeft dat roze voor jongens "gay" is.

Mijn jongste zoontje vindt blauw én roze prachtig. Ook is ie erg modebewust, die trekt niet zomaar wat aan zoals z'n broers. Laatst wilde ie graag een roze broek, maar toen zei ik: Dat kan niet, dat is een meisjeskleur. Met een Nijntje rugtas worden ze al gepest op school.