Helft leden Ger. Gem. persoonlijk weinig met Bijbel bezig

[Bambi]

=

[Wilsophie]

De Bijbel is geen scheurkalender met een soort Loesjes advies voor elke dag.

[coby]

We moeten maar leden gaan werven daar dan. Kunnen ze elke dag biblija lezen en teksten posten.

[JeeWee]

...of je groeien mag. Een gebrek aan (persoonlijk) bijbellezen en gebed is funest voor je geestelijke groei!

In een groot deel van de gereformeerde gezindte staat men niet naar groei.
Het moet je immers gegeven worden?
Dus wat helpt bijbellezen dan?
God vinden? Dat kan niet want God vindt jou.
Zeggen ze...

[Jvslooten]

In een groot deel van de gereformeerde gezindte staat men niet naar groei.
Het moet je immers gegeven worden?
Dus wat helpt bijbellezen dan?
God vinden? Dat kan niet want God vindt jou.
Zeggen ze...

Stereotyperingen, vooroordelen en ongefundeerde oneliners helpen ook niet. Zeggen ze..

[JeeWee]

Stereotyperingen, vooroordelen en ongefundeerde oneliners helpen ook niet. Zeggen ze..

Daar heb je gelijk in, maar het is wel wat ik veel om me heen zie.
Ik probeer slechts een antwoord op de vraag te vinden waarom het met het persoonlijk bijbellezen zo slecht gesteld is...

Als er dan vanuit andere reformatorische kerken een initiatief komt als de HSV en de HSV jongerenbijbel, wordt dat gelijk afgedaan. Helaas...

[Rozijn]

Uw bangheid is gebaseerd op een vooroordeel en die is onjuist.

Ik kom in mijn werk veel jongeren tegen uit de rechterflank van de gezindte en daar komt mijn bangheid vandaan. Of ze nu GG OGG GGiN HHK of CGK zijn, de genoemde formulieren zeggen nog minder dan de Bijbel. Begrijp me goed, niet bij alle jongeren, ik wil niet somberen, maar de stelling dat de plek van de Bijbel door formulieren is ingenomen, zie ik in de praktijk niet terug.

dr. Fieret heeft gelijk als hij het heeft over Ger.Gem. jongeren. In de Ger.Gem wordt doorgaans lijdelijkheid gepreekt op grond van geschriften boven de Bijbel en dan zoeken deze jongeren het in de wereld om hen heen want ieder mens heeft geborgenheid nodig. Als dat in de kerk niet gepreekt / gegeven wordt wat verwacht je dan.

dr. Fieret doet onderzoek binnen de wereld van de refojongeren, op diverse refoscholen en het Hoornbeek College.
Daarbij bevraagd hij dus jongeren uit heel de gereformeerde gezindte. De laatste tijd hebben er nogal wat artikelen van zijn hand in het RD gestaan.

[mealybug]

In een groot deel van de gereformeerde gezindte staat men niet naar groei.
Het moet je immers gegeven worden?
Dus wat helpt bijbellezen dan?
God vinden? Dat kan niet want God vindt jou.
Zeggen ze...

Dat zeg je zelf toch ook, wanneer het over de babydoop gaat b.v., zeg je duidelijk dat het daar bij God begint, en wee degene die er anders over denkt.
De gereformeerde gezindte begint, nu er een HSV is, eindelijk wat meer van de Bijbel te begrijpen.
De bril der leraren lijkt ineens tegenstrijdigheden aan het licht te brengen, de leer rammelt, waardoor mensen zelf verder gaan zoeken.
Alles zal vallen, (hebr) en dat moment komt steeds dichterbij!

[Wilsophie]

Wat bedoel je met "alles zal vallen? " Je haalt de Hebr brief voorzichtig aan.

[mealybug]

Wat bedoel je met "alles zal vallen? " Je haalt de Hebr brief voorzichtig aan.

Wat er geschreven staat in hebr 12:27.

[gravo]

Alles is natuurlijk betrekkelijk. In vergelijk met tal van Nederlanders zullen mensen uit de Gereformeerde Gemeenten natuurlijk heel veel kennis hebben van de Bijbel.

Dat ze minder dan gedacht met die Bijbel bezig zijn is echter wel verklaarbaar. Allereerst zijn velen gewend om vaak, vaak zelfs twee maal, naar de kerk te gaan. Dan hoor je heel wat Bijbellezingen en Bijbeluitleg langskomen. Ik kan me voorstellen dat zo'n geregelde en lange kerktijd, gecombineerd met veel onderlingen ontmoetingen waar ook een meditatie gehouden wordt en uit de Bijbel gelezen, ook wel eens wat te veel van het goede is. Om dan thuisgekomen nog een keer met die Bijbel.....nu even niet.

Belangrijker lijkt me echter de constatering dat veel preken en de hele omgang met de Bijbel nogal gedicteerd wordt door een vastomschreven idee van wat de Bijbel wil zeggen.
Het gaat altijd en uitsluitend om de persoonlijke bekering en om de juiste weg en orde waarin die bekering plaatsvindt. Eindeloos en op onvoorstelbaar veel manieren wordt steeds hetzelfde gezegd, namelijk een beschrijving van hoe een waar kind van God bekeerd wordt.
Het is eigenlijk steeds dezelfde dia-serie, waarbij de volgorde van de overbekende dia's heel belangrijk is. Het volk van God wordt eerst zus, dan zo en vervolgens nog hier en daar geleid. Je zou zeggen dat het doel van die steeds herhaalde voorstelling van (geestelijke) zaken is, dat mensen die weg ook gaan bewandelen, dat dat wordt gestimuleerd of dat er toe wordt opgeroepen.
Dat gebeurt echter maar mondjesmaat.
Het overgrote deel van de Bijbeluitleg gaat over de ideale gang van zaken bij een echt kind van God. Of dat ook daadwerkelijk plaatsvindt onder de luisteraars is iets dat verborgen blijft, waar maar veel om moet worden gebeden en waarvan alleen gezegd kan worden dat God degenen kent die de Zijnen zijn. Amen.

Wat betekent dit voor de persoonlijke omgang met de Bijbel? Wel, dat we eigenlijk al precies weten wat er in de Bijbel staat....namelijk hoe Gods volk bekeerd wordt. Veel Bijbel lezen, veel studeren, veel onderzoeken zal dat overbekende verhaal alleen maar bevestigen en bovendien zal die studie er niet toe bijdragen dat de bekering dan sneller of eerder plaatsvindt. Dat is en blijft immers een zaak van God. Alleen op Zijn tijd en wijze zal zoiets gebeuren. Dat stimuleert een aandachtige, nieuwsgierige lezing van de Bijbel dus niet.
We weten al wat er in staat en veel helpen doet het ook niet.

gravo

[mealybug]

Het gaat altijd en uitsluitend om de persoonlijke bekering en om de juiste weg en orde waarin die bekering plaatsvindt. Eindeloos en op onvoorstelbaar veel manieren wordt steeds hetzelfde gezegd, namelijk een beschrijving van hoe een waar kind van God bekeerd wordt.
Het is eigenlijk steeds dezelfde dia-serie, waarbij de volgorde van de overbekende dia's heel belangrijk is. Het volk van God wordt eerst zus, dan zo en vervolgens nog hier en daar geleid. Je zou zeggen dat het doel van die steeds herhaalde voorstelling van (geestelijke) zaken is, dat mensen die weg ook gaan bewandelen, dat dat wordt gestimuleerd of dat er toe wordt opgeroepen.
Dat gebeurt echter maar mondjesmaat.
Het overgrote deel van de Bijbeluitleg gaat over de ideale gang van zaken bij een echt kind van God. Of dat ook daadwerkelijk plaatsvindt onder de luisteraars is iets dat verborgen blijft, waar maar veel om moet worden gebeden en waarvan alleen gezegd kan worden dat God degenen kent die de Zijnen zijn. Amen.


gravo

Niemand weet precies hoe de bekering gaat, want de Bijbel leert dat de Geest is als de wind en niemand weet hoe die waait.
Niets blijft verborgen want de Geest werkt in de bekeerde dat zijn mond zal overlopen vanwaar zijn hart van vol is.
Wie zich gered weet, zal zijn Redder daarvoor loven en prijzen, ook dat zal de Heilige Geest werken in deze persoon.
Ergens veel om moeten bidden om het te krijgen?
Dan is het geen genade meer, toch?

[coby]

Belangrijker lijkt me echter de constatering dat veel preken en de hele omgang met de Bijbel nogal gedicteerd wordt door een vastomschreven idee van wat de Bijbel wil zeggen.
Het gaat altijd en uitsluitend om de persoonlijke bekering en om de juiste weg en orde waarin die bekering plaatsvindt. Eindeloos en op onvoorstelbaar veel manieren wordt steeds hetzelfde gezegd, namelijk een beschrijving van hoe een waar kind van God bekeerd wordt.
Het is eigenlijk steeds dezelfde dia-serie, waarbij de volgorde van de overbekende dia's heel belangrijk is. Het volk van God wordt eerst zus, dan zo en vervolgens nog hier en daar geleid. Je zou zeggen dat het doel van die steeds herhaalde voorstelling van (geestelijke) zaken is, dat mensen die weg ook gaan bewandelen, dat dat wordt gestimuleerd of dat er toe wordt opgeroepen.
Dat gebeurt echter maar mondjesmaat.
Het overgrote deel van de Bijbeluitleg gaat over de ideale gang van zaken bij een echt kind van God. Of dat ook daadwerkelijk plaatsvindt onder de luisteraars is iets dat verborgen blijft, waar maar veel om moet worden gebeden en waarvan alleen gezegd kan worden dat God degenen kent die de Zijnen zijn. Amen.

Wat betekent dit voor de persoonlijke omgang met de Bijbel? Wel, dat we eigenlijk al precies weten wat er in de Bijbel staat....namelijk hoe Gods volk bekeerd wordt. Veel Bijbel lezen, veel studeren, veel onderzoeken zal dat overbekende verhaal alleen maar bevestigen en bovendien zal die studie er niet toe bijdragen dat de bekering dan sneller of eerder plaatsvindt. Dat is en blijft immers een zaak van God. Alleen op Zijn tijd en wijze zal zoiets gebeuren. Dat stimuleert een aandachtige, nieuwsgierige lezing van de Bijbel dus niet.
We weten al wat er in staat en veel helpen doet het ook niet.

gravo

Dat meen je niet. Een baby wordt gedoopt omdat er vanuit gegaan wordt dat die gelooft en wedergeboren is en dan maak je ook nog een keus om God te volgen, je bent al een kind van Hem, maar dan moet je apatisch wachten op een bekeringservaring? En waar moet je je van bekeren dan? Wedergeboorte is dat je Hem vraagt je zonden te vergeven, in je hart te komen en dat je Hem aanneemt als Vader. Dan ben je Zijn kind. Dat is bekering of wedergeboorte, maar als je je hele leven al gelooft doe je dat normaal al als kind zijnde, die keuze maken om Hem in je hart te vragen. Wanneer gij met uw mond belijdt dat Jezus Heer is en met je hart gelooft dat God Hem uit de doden heeft opgewekt zult gij behouden worden. Al wie de Naam des Heren aanroept zal behouden worden. Klaar. En dan ben je rechtvaardig gemaakt in Christus en als je een zonde doet vraag je vergeving, de voetwassing.
Kun je je op degenen gaan concentreren die zich echt moeten bekeren omdat ze in Allah geloven of zo.
Bekeren doe je zelf, dat is omkeren. Dat moet je doen als je in zware zonde leeft waar je het Koninkrijk niet voor beerft. Maar verder.. wat is dat voor iets joh? Hoe een waar kind van God bekeerd wordt. Een zondaar moet zich bekeren, niet een kind van God. Een kind van God is uit Hem geboren, anders was je geen kind van Hem en dan ben je rechtvaardig en je zondenatuur is dood. Het offer wat je mag accepteren wanneer je maar wilt. Je bent toch geen verloren zoon?
Mensenlief. Laten ze inderdaad maar eens zelf de Bijbel gaan lezen en erachter komen wie ze zijn in Christus.

[Boekenlezer]

Dat meen je niet. Een baby wordt gedoopt omdat er vanuit gegaan wordt dat die gelooft en wedergeboren is en dan maak je ook nog een keus om God te volgen, je bent al een kind van Hem, maar dan moet je apatisch wachten op een bekeringservaring?

Een baby wordt niet gedoopt omdat het uitgangspunt zou zijn dat die gelooft en wedergeboren is. Een baby wordt gedoopt omdat die in Gods verbond is, omdat ook die lid is van de kerkelijke gemeente.

Maar goed, er zijn wel wat verschillende meningen over in de gereformeerde gezindte. De gedachte die nog het dichtst bij jouw beschrijving komt, is die van de veronderstelde wedergeboorte, een leer die bedacht is door Abraham Kuyper. In die gedachte wordt er inderdaad gedoopt omdat verondersteld wordt dat het kind wedergeboren is. Het komt natuurlijk voor dat het anders blijkt te zijn, en dat het kind ook later niet gaat geloven, maar dan zou de doop onecht geweest zijn, zo is dan de gedachte.

De voorman van de Gereformeerde Gemeenten, ds. G.H. Kersten, moest niets van die leer hebben. Dus die heeft een andere leer bedacht. In zijn gedachten gaat het om Gods uitverkiezing. Hij onderscheidt erf en wezen van het verbond. De kinderen zijn dan op het erf van het verbond, terwijl de uitverkorenen - degenen bij wie gebleken is dat zij echt geloven - in het wezen van het verbond zijn. Dat houdt dan dus in dat de kinderen toch wat minder echt in het verbond zijn dan de uitverkorenen. Ze worden wel gedoopt, omdat ze op het erf van het verbond zijn, en er dus toch een heel klein beetje bij horen. Maar de beloften van God gelden pas echt voor de uitverkorenen. Je wordt onbekeerd en niet-wedergeboren geboren, en je moet wedergeboren worden. Bekeerd worden, zeggen ze daar ook wel. Pas als dat gebeurt, zit in je het wezen van het verbond.
Het is een leer die op verschillende manieren uitgewerkt is. Er zijn er die aan dat leven op het erf van het verbond een zekere waarde toekennen: je mag ermee in gebed naar God toegaan, en vragen of Hij je bekeren wil. Dat je gedoopt bent betekent dat God je ook bekeren wil. Er zijn er ook die alle nadruk erop leggen dat de beloften pas echt gelden voor de uitverkorenen. Dan heet het dat God helemaal niets beloofd heeft aan niet-uitverkorenen. Gedoopt zijn betekent dan dus eigenlijk helemaal niets meer. In die richting heeft dr. C. Steenblok het uitgewerkt, en de Gereformeerde Gemeenten in Nederland (afsplitsing van de Gereformeerde Gemeenten!) zijn zijn leer gevolgd.
Hoe dan ook, standaard is in de Gereformeerde Gemeenten in ieder geval het idee dat je onbekeerd geboren wordt, en dat je bekeerd moet worden. Dus nee, ze dopen hun kinderen daar bepaald niet omdat er vanuit gegaan zou worden dat het gelooft en wedergeboren is. Als je dat zegt, ken je de gereformeerde gezindte in haar diversiteit totaal niet.

[coby]

Een baby wordt niet gedoopt omdat het uitgangspunt zou zijn dat die gelooft en wedergeboren is. Een baby wordt gedoopt omdat die in Gods verbond is, omdat ook die lid is van de kerkelijke gemeente.

Maar goed, er zijn wel wat verschillende meningen over in de gereformeerde gezindte. De gedachte die nog het dichtst bij jouw beschrijving komt, is die van de veronderstelde wedergeboorte, een leer die bedacht is door Abraham Kuyper. In die gedachte wordt er inderdaad gedoopt omdat verondersteld wordt dat het kind wedergeboren is. Het komt natuurlijk voor dat het anders blijkt te zijn, en dat het kind ook later niet gaat geloven, maar dan zou de doop onecht geweest zijn, zo is dan de gedachte.

De voorman van de Gereformeerde Gemeenten, ds. G.H. Kersten, moest niets van die leer hebben. Dus die heeft een andere leer bedacht. In zijn gedachten gaat het om Gods uitverkiezing. Hij onderscheidt erf en wezen van het verbond. De kinderen zijn dan op het erf van het verbond, terwijl de uitverkorenen - degenen bij wie gebleken is dat zij echt geloven - in het wezen van het verbond zijn. Dat houdt dan dus in dat de kinderen toch wat minder echt in het verbond zijn dan de uitverkorenen. Ze worden wel gedoopt, omdat ze op het erf van het verbond zijn, en er dus toch een heel klein beetje bij horen. Maar de beloften van God gelden pas echt voor de uitverkorenen. Je wordt onbekeerd en niet-wedergeboren geboren, en je moet wedergeboren worden. Bekeerd worden, zeggen ze daar ook wel. Pas als dat gebeurt, zit in je het wezen van het verbond.
Het is een leer die op verschillende manieren uitgewerkt is. Er zijn er die aan dat leven op het erf van het verbond een zekere waarde toekennen: je mag ermee in gebed naar God toegaan, en vragen of Hij je bekeren wil. Dat je gedoopt bent betekent dat God je ook bekeren wil. Er zijn er ook die alle nadruk erop leggen dat de beloften pas echt gelden voor de uitverkorenen. Dan heet het dat God helemaal niets beloofd heeft aan niet-uitverkorenen. Gedoopt zijn betekent dan dus eigenlijk helemaal niets meer. In die richting heeft dr. C. Steenblok het uitgewerkt, en de Gereformeerde Gemeenten in Nederland (afsplitsing van de Gereformeerde Gemeenten!) zijn zijn leer gevolgd.
Hoe dan ook, standaard is in de Gereformeerde Gemeenten in ieder geval het idee dat je onbekeerd geboren wordt, en dat je bekeerd moet worden. Dus nee, ze dopen hun kinderen daar bepaald niet omdat er vanuit gegaan zou worden dat het gelooft en wedergeboren is. Als je dat zegt, ken je de gereformeerde gezindte in haar diversiteit totaal niet.

Nee dat blijkt wel, die ken ik ook helemaal niet. Heb alleen met wat gereformeerde theologen in een studentenhuis gezeten en ik kende een paar gereformeerden van Ichthus en de familie van m'n moeder was van artikel 31. Drie keer in mijn leven ben ik in zo'n kerk geweest. Ze keken wel wat gek op toen ik ging huppen op de orgelmuziek.
Degenen die echt geloven? Wat is onecht geloven dan? Ik weet wel vanuit sommige stromingen in de charismatische hoek, daar hoef je alleen het zondaarsgebed op te zeggen om wedergeboren te worden en kun je vervolgens leven als de duivel, want alles is genade. Als er geen echt berouw is, heeft het weinig zin vergeving te vragen voor je zonden.

God kan je helemaal niet bekeren, dat moet je zelf doen. Hoe komen ze daar toch bij?
Bekeren is je omkeren.
Bekering: http://en.wikipedia.org/wiki/Repentance_in_Judaism,
Johannes de Doper sprak tot de joden die in God geloofden en dit is wat hij bedoelde met bekering.

Matteus 3
In die dagen trad Johannes de Doper op en hij predikte in de woestijn van Judea, 2 en zeide: Bekeert u, want het Koninkrijk der hemelen is nabijgekomen.

Handelingen 3:19
Komt dan tot berouw en bekering opdat uw zonden uitgedelgd worden.

Jesaja 55:6-7
Zoekt de HERE, terwijl Hij Zich laat vinden; roept Hem aan, terwijl Hij nabij is. 7 De goddeloze verlate zijn weg en de ongerechtige man zijn gedachten en hij bekere zich tot de HERE, dan zal Hij Zich over hem ontfermen – en tot onze God, want Hij vergeeft veelvuldig.

Handelingen 17:30
God dan verkondigt, met voorbijzien van de tijden der onwetendheid, heden aan de mensen, dat zij allen overal tot bekering moeten komen.

Hebreeen 6
Laten wij daarom het eerste onderwijs aangaande Christus laten rusten en ons richten op het volkomene, zonder opnieuw het fundament te leggen van bekering van dode werken en van geloof in God, 2 van een leer van dopen en van oplegging der handen, van opstanding der doden en van een eeuwig oordeel; 3 en dat zullen wij doen, indien God het vergunt.