Besprekingstopic voor dichtwedstrijden

[Charlotte]

Ik begrijp dus dat jij jezelf gaat ontleden?
Kijk maar uit...........
Bescherm je liever tegen jezelf!

[Stefanus]

dat zou kunnen

Er moet zoveel MOGELIJK vrijheid zijn, nog net genoeg om de touwtjes bij elkaar te houden, zeg maar..

[FV]

Speciaal voor Stefanus:

Aan de sonnetten

Klinkt helder op, gebeeldhouwde sonnetten,
Gij, kindren van de rustige gedachte!
De ware vrijheid luistert naar de wetten:
Hij stelt de wet, die uwe wetten achtte: -

Naar eigen hand de vrije taal te zetten
Is eedle kunst, geen grens die deze ontkrachte:
Beperking moet vernuft en vinding wetten;
Tot heersen is, wie zich beheerst, bij machte: -

De geest, in enge grenzen ingetogen,
Schijnt krachtig als de popel op te schieten,
En de aard te boren en den blauwen hogen:

Een zee van liefde in droppen uit te gieten,
Doch éen voor éen, - ziedaar mijn heerlijk pogen...
Sonnetten, klinkt! U dichten was genieten!

Jaques Perk

[Charlotte]

Applaus voor FV!

Maar eh.... Stefanus, aan welke regels hou je je dan wél, als ik vragen mag?

[Stefanus]

Aan de regels die ik mijzelf stel
Maar volgens mij moet je een beetje de grens tussen regels en vrijheid opzoeken. Want zonder de regels wordt het een zooi, maar met veel regels heb je weer beperkingen. Regels scheppen duidelijkheid, maar zijn benauwend.

[Charlotte]

Precies, je moet ergens tussen regels en vrijheid in gaan zitten.
Maar waar??


Vrijheid......................................................................................................................Regels


Jij zit misschien dichter bij vrijheid en ik zo'n beetje in het midden of zo.
Tsja, je hebt altijd linkse en rechtse broeders en zusters he!

[bloob]

In feite is het consequent negeren van de spellingregels ook een regel

[Stefanus]

mjah, er zijn altijd regels waar je je aan moet houden, maar zolang het er weinig zijn, is er meer vrijheid. Als er geen regels bestaan, is er een totale vrijheid. Het is niet gezegd dat dat een positief iets is. Maar ik richt me hier dan ook op de vrijheid van gedachten, het ontrukken aan het lage, het bezoedelende. Regels vormen een hakmes dat de werkelijkheid in nette regelmatige stukjes deelt, en hakt daarmee meteen de vrijheid in haar gezicht. Kortom: regels verminken de ware werkelijkheid. En et dwaze ervaren en denken is het ervaren en denken in regeltjes. Daarbij ga ik er even vanuit dat de ervaring de gasvorm is van het gestolde denken.

Spellingsregels zijn niet van groot belang, als de boodschap niet verstoord wordt... als er al een boodschap in zit. Ten tweede, de regels maken een cirkeltje, waardoor ze de vrijheid insluiten. En met regels pretendeert men niet alleen de orde te handhaven, maar ook meteen de werkelijkheid vast te leggen; das natuurlijk nogal bekrompen. Dus: hoppah, ff wat meer vrijheid, ookal zullen we het geheel losbarsten en onnoemelijke zweven van ons 'zijn' niet bereiken. In dezen kunnen wij hoogstens huilen (en daar heb ik nog wel wat over te zeggen maar dat doe ik nu niet).

Als ik het volgende citaat van Paul van Ostaijen (mijn held) goed begrijp, is dit citaat hier wel passend:

Mezelf verbannen uit wie ik ben, opdat ik duizendmaal meer zou kunnen zijn.

[Stefanus]

Jacques Perk,
dat lijkt me sterk;
pleur op met uw gezeur

(wordt 23 ofzo)

[Charlotte]

Ik denk dat we het wel nooit eens zullen worden, maar laat ik er nog één keer iets over zeggen

Ten eerste had ik het eigenlijk meer over dichtregels (dichtvormen, rijm(schema's) e.d.) en niet over spellingsregels. Die zijn van een andere orde, hoewel ik vind dat die ook gehanteerd moeten worden. (maar tegenwoordig wordt dat wel steeds lastiger met al die nieuwe belachelijke regeltjes )

Ten tweede en ten laatste blijf ik erbij dat een dichter hele goede kwaliteiten laat zien als hij binnen het keurslijf van de dichtregeltjes de ware werkelijkheid in woorden weet te vatten. Regeltjes kun je daarbij zien als een hulpmiddel om tot het mooiste, het hoogste te komen.

Daarmee zeg ik niet dat een dichter die deze regeltjes aan zijn laars lapt, slecht is! Integendeel!
(Zelf laat ik de dichtregels meestal ook voor wat ze zijn )
Het is net waar je voor kiest, op welke manier jij het beste de werkelijkheid kunt weergeven.

Maar persoonlijk neig ik meer naar het dichten in een bepaalde vorm (wat inmiddels al wel duidelijk was, denk ik )

Ga alleen niet gek opkijken als je nog een keer een gedicht van me ziet verschijnen waar geen enkele dichtregel in te herkennen is!

[Stefanus]

Je aanhef is een discussie niet waardig; het getuigt van stijfkoppigheid of van futloosheid (of realisme natuurlijk, maar dat staat er nu even niet bij)

jah, persoonlijk wilde ik ook wel naar het fenomeen dichtregels (en dus niet spellingsregels). Er zijn ook grenzen aan (die) regels

De vraag is nou juist of het wel mogelijk is de ware werkelijkheid in woorden te vatten.

vandaar:
"Dus: hoppah, ff wat meer vrijheid, ookal zullen we het geheel losbarsten en onnoemelijke zweven van ons 'zijn' niet bereiken. In dezen kunnen wij hoogstens huilen (en daar heb ik nog wel wat over te zeggen maar dat doe ik nu niet)."

Regels een hulpmiddel om tot het hoogste te komen? Nou, dat is dus maar de vraag; het kan ook zijn dat ze het komen tot het hoogste juist belemmeren doordat zij geen ruimte laten voor wat tot een hogere hoogte leidt, (hoger dan zijzelf bereiken, in dit geval).

Veel plezier met je regels

[Charlotte]

Maar het kan ook zijn dat die regels je juist optillen om je tot een hogere hoogte te laten komen; want als laag mensje kun je in je eentje nooit zo hoog komen, de dichtregels zijn de vleugels waardoor je dus héél hoog kunt komen, ze zorgen ervoor dat je niet valt.
Misschien zelfs wel tot het hoogste, maar ik denk het niet, want het hoog zijn houdt een keer op, dan kun je niet hoger dan hoog, maar je wilt wel hoger en hoger, alleen je wordt belemmerd door die ellendige vrijheid van je die je maar naar jezelf (en dus naar beneden) doet staren, en dan komen de dichtregels, de reddende engelen en ze tillen je op en tussen hen in je kom je tot ongekende hoogten en blablablablabla

[Charlotte]

In dezen kunnen wij hoogstens huilen

Maar het is dan gelukkig wel een hóóg huilen. Niet het hoogste huilen, maar dan toch wel hoog!

[Stefanus]

Maar het kan ook zijn dat die regels je juist optillen om je tot een hogere hoogte te laten komen; want als laag mensje kun je in je eentje nooit zo hoog komen, de dichtregels zijn de vleugels waardoor je dus héél hoog kunt komen, ze zorgen ervoor dat je niet valt.
Misschien zelfs wel tot het hoogste, maar ik denk het niet, want het hoog zijn houdt een keer op, dan kun je niet hoger dan hoog, maar je wilt wel hoger en hoger, alleen je wordt belemmerd door die ellendige vrijheid van je die je maar naar jezelf (en dus naar beneden) doet staren, en dan komen de dichtregels, de reddende engelen en ze tillen je op en tussen hen in je kom je tot ongekende hoogten en blablablablabla

inderdaad,
je hebt iig door dat je blaat..

Het hoogste bestaat niet, omdat het hier gaat om een oneindigheid...

EN DIE DICHTREGELS KUNNEN OMHOOG VALLEN!!!

met vriendelijke groet (uiteraard)

[Charlotte]