Arendsoog schreef:Hier heb ik niet direct antwoord op. Wel is het geestelijke niet direct meetbaar. Ook is de schepping in zeker opzicht afgerond en gaat nu zijn gang. God schept niet steeds allerlei nieuwe dingen, dus in die zin heeft Hij inderdaad geen invloed op het natuurlijke. (Nee, dat is geen deïsme. God als Schepper is wat anders dan God als Onderhouder. Een vader/moeder die een kind voortbrengt, doet dat ook 1 keer, maar verzorgt daarna wel.)
Er zijn geloof ik ook interpretaties die uitgaan van een voortdurende schepping, een schepping die dus niet 'af' is maar nog steeds voortduurt. Ik heb niet direct een idee hoe je dat zou inpassen.
Dat effect van handelen zou ook bereikt kunnen worden in een universum waarin geloven inbeelding is. Anderzijds verlicht de Geest onze geest; de Heilige Geest uitgaande van de Vader en de Zoon die de liefde Gods in ons uitstort. Dat speelt zich af op het niveau van het mentale/geestelijke, en dat heeft effect op het handelen van mensen. Maar het geestelijke is niet direct meetbaar.
Een overtuiging/een gedachte heeft effect op handelen, inderdaad. Maar in mijn wereldbeeld is een gedachte een emergent verschijnsel van een bepaalde configuratie materie (namelijk een brein). Je kunt dus de effecten waar je op doelt ook bereiken zonder bovennatuurlijke inmenging.
optie A) Geloof is een foutieve inbeelding omdat God niet bestaat en heeft ondanks deze foutieve inbeelding (kun je een foutief denkbeeld hebben als alles materieel bepaald is?) invloed op het materieel handelen van de mens.
Natuurlijk kan dat. Wacht maar tot er een kind in je leven komt. Die denken continu de gekste, foutste dingen.
optie B) Geloof is terecht omdat God bestaat, en door Gods Geest die in ons werkt heeft dit invloed op ons materieel handelen.
Volgens mij is het verschil hiertussen niet meetbaar. 1 van beide opties kan slechts waar zijn. Voor ons waarnemen zijn beide echter functioneel identiek, terwijl toch slechts 1 waar kan zijn. Als God bestaat, kan er geen wereld zijn waarin hij niet bestaat.
Oké. Ik heb geen enkele moeite met optie A, en omdat het verschil inderdaad niet meetbaar is; sterker nog, er is op geen enkele manier onderscheid te maken tussen de A en B, kies ik voor A, omdat daar geen Almachtige, Alwetende, Alomtegenwoordige, persoonlijke Geest voor nodig is.
De door jou verdedigde visie valt momenteel uit te sluiten noch te bevestigen.
Inderdaad. De jouwe evenmin.
Het is inderdaad niet principieel onmogelijk. In het lichaam/ziel probleem materie/geest probleem zijn ziel/geest echter ook niet logisch onverantwoordelijk. Daarnaast: krijg je dan niet te maken met een oneindige regressie van het uitdrukken van het mentale in fysische uitspraken?
Dat zul je even moeten uitwerken, want ik begrijp niet wat je precies bedoelt.
Nee, dat ik wil het niet als argument aanvoeren. Slechts als overdenking. Kan het zo zijn dat alle hoop op God niets meer is dan een toevallige interactie van materie?
Bij God is alles mogelijk
Het is inderdaad kil, koud, hard, oneerlijk, onrechtvaardig, ten diepste: zinloos.
Klopt, maar dat heeft ook een voordeel, namelijk dat ik zelf zin mag geven aan mijn leven en dat die zin niet van hogerhand (maar in de praktijk gewoon door andere mensen) wordt opgelegd.
De natuur vindt dus door haar zelf dat zij niets betekend?
Ik volg je hier niet. Wat bedoel je hiermee?
En: Eenzame, alleen gelaten individuen kunnen uiteindelijk op niets meer hopen, ze verworden tot een last. Ze worden net als Gregor Samsa, die toen hij wakker werd als kever, steeds verder wegkwijnde, totdat hij maanden later dood ging. Nadat de boel opgeruimd was, gingen zijn zus en ouders een eindje wandelen. Totaal zinloos allemaal.
(Als ik me Die Verwandlung van Franz Kafka nog goed herinner.)
Misschien. Maar zoals ik al zei, dat betekent dus ook dat je a) zelf je leven mag inrichten, en b) je het ook niet kunt verprutsen. Dat ervaren sommigen als een enorme bevrijding. Ik zeg niet dat het de enige manier is om er tegenaan te kijken, maar het komt voor.
En wederom, zelfs als wij het leven als zinloos zouden ervaren, de natuur trekt zich niets aan van wat wij vinden.
