Moderator: Moderafo's
Arco schreef:Met Augustinus moet je oppassen. Die heeft de theologie van de 'erfzonde' vooral verbonden aan 'seksualiteit'. Hij had immers een buitenechtelijk kind bij een vrouw met wie hij vijftien woonde, zonder met haar te trouwen. En toen hij trouwplannen had, heeft hij zijn aanstaande laten zitten.
Augustinus mag dan een groot denker zijn geweest, het wil niet zeggen dat zijn leer Bijbels te noemen is.
mealybug schreef:Wikipedia:
''Het donatisme is een schismatische stroming uit de kerkgeschiedenis van de 4e eeuw. Het donatisme ontstond in Africa, direct na de laatste grote christenvervolging onder keizer Diocletianus.
Toen de vervolging over was, wilden veel christenen die eerst hun geloof verloochend hadden weer in de Kerk opgenomen worden; zij werden "traditores" genoemd. De donatisten waren voor een strenge handhaving van de excommunicatie en wilden deze afvalligen niet weer in de schoot van de kerk opnemen. Eén van de "traditores", Caecilianus, werd in 312 tot bisschop van Carthago benoemd. Degenen die de "traditores" wilden weren uit de kerk, kozen een tegenbisschop, Majorinus. Majorinus stierf echter kort na zijn wijding en Donatus Magnus werd in 313 aangewezen zijn plaats in te nemen en de strijd voort te zetten. Sindsdien werden de rigoristische aanhangers van de schismatische stroming "donatisten" genoemd.''
.Alleen als ze zich opnieuw lieten dopen. De donatisten waren de eerste wederdopersalexander91 schreef:De donatisten wilden dus van geen vergeving of boetedoening weten jegens hun naasten die zwakker waren in hun geloof?
En:De Circumcelliones waren groepen nomadische anti-Rome rebellen, Punisch-sprekende bandieten uit de onderkant van de samenleving die het donatisme steunden en soms werden geleid door donatistische geestelijken. Zij waren echter gewelddadig en vielen Romeinse landheren en kolonisten aan.
Aan het begin van de vierde eeuw oefenden de donatisten sterke invloed in de Noord-Afrikaanse kerk. Het conflict was traumatisch en bleek ten slotte zelfdestructief. Toen in de 7e eeuw de islam Noord-Afrika bezette, liep, in tegenstelling met bijvoorbeeld Egypte en Groot-Syrië, de bevolking in snel tempo over naar de islam. Van het christelijke Noord-Afrika bleef niets over.
alexander91 schreef:De donatisten wilden dus van geen vergeving of boetedoening weten jegens hun naasten die zwakker waren in hun geloof? Mijn beeld wordt er niet beter op voor hen
alexander91 schreef:De donatisten wilden dus van geen vergeving of boetedoening weten jegens hun naasten die zwakker waren in hun geloof? Mijn beeld wordt er niet beter op voor hen
Hoho, ik trek alleen een conclusie uit het stuk dat jij plaatst over de donatisten...mealybug schreef:Voor de andere groep wel?
''Zwak in het geloof'' is heel wat anders dan Christus als zaligmaker ontkennen, lijkt me.
Je benaming van de verloochenaars dekt de lading niet.
Leert de hebreen-brief niet dat zoiets gelijk staat aan het nogmaals kruisigen van de Heere?
learsi schreef:Dr. O. de Jong schreef:
De donatisten stelden dat de heiligheid van de kerk blijkt uit de vlekkeloosheid van haar ambtsdragers.
Sacramenten hadden alleen uitwerking als ze bediend werden door geestelijken die geen doodzonde hadden begaan. Daarom herdoopten ze degene die die uit de kerk zich bij hen voegde.
Augustinus bestreed dit standpunt in preken en geschriften. De heiligheid van de katholieke kerk ligt in de gaven van God in haar midden: het gepredikte Woord en het in de sacramenten zichtbaar gemaakte Woord. Die sacramenten hebben hun uitwerking en zijn geldig ongeacht de hoedanigheid van degene die ze bedient. De heiligheid van het sacrament hangt dus niet van de heiligheid van de bedienaar af; de eigenlijke gever is toch Christus.
Augustinus stelde dat het onvermijdelijk was dat er ook goddelozen en schijnchristenen in die kerk waren. Onkruid en tarwe mogen imers samen blijven groeien tot de oogst. de kerk moet opvoeden zodat haar leden niet alleen uiterlijk, maar ook innerlijk tot haar gaan behoren. Augustinus zag de kerk dus als een 'gemengd lichaam" van uiterlijke en innerlijke leden. Ze moest met het evangelie van genade de dwalenden pogen te winnen.
De Donatisten bleven deze gedachten afwijzen.
h.g.
Learsi
Boerin schreef:Dat was dan toch juist goed van die Donatisten? Van Paulus mocht je ook geen oudste worden als je in zonde leefde. Onkruid en tarwe samen laten opgroeien is wat anders dan eisen stellen voor oudsten e.d.
Die man die met de vrouw van zijn vader leefde werd de kerk uitgezet door Paulus trouwens.
Boerin schreef:Dat was dan toch juist goed van die Donatisten? Ik begrijp uit je opening dat je alles goed vindt van wat de Donatisten leerden? Lees ook deze link nog even http://www.heiligen.net/wb/donatisme.php; ben je het ook met de Donatisten eens wat betreft die zaken?
Van Paulus mocht je ook geen oudste worden als je in zonde leefde. Dat klopt(eerste Thimotheus brief en Titus). Het is voor mij echter de vraag of hij met het woord "onberispelijk" zegt dat ze volkomen zonder zonden moeten zijn(in gedachten en in daden).Wie kan dat van zichzelf zeggen? Het lijkt er op dat hij mensen op het oog heeft die al lang (géén nieuweling dus) geloven in Christus en uit wiens openbare leven blijkt dat ze hun leven inrichten naar Woord en Geest.Hij geeft zelfs de raad de mensen die voor een ambt in aanmerking komen, te beproeven(hun levenswandel te onderzoeken, of wat er gezien en gehoord wordt ook klopt, opdat er niet iemand gekozen wordt bij wie het aan de buitenkant goed lijkt terwijl van binnen de gewenste kwalificaties niet aanwezig zijn.)De apostel zegt echter nergens dat de heiligheid van de kerk blijkt uit de vlekkeloosheid van haar ambtsdragers. En ook niet dat de sacramenten geen uitwerking hebben als de bedienaars zware zonden begaan hebben. Onkruid en tarwe samen laten opgroeien is wat anders dan eisen stellen voor oudsten e.d. Toch denk ik dat er tussen de ambtsdragers ook onkruid kan zitten. Zeker als we de raad van Paulus naast ons neer leggen en niet echt de toekomstige ambtsdrager beproeven. Of als de kerk door afwijkingen van Woord en Geest niet meer in staat is tot dit beproeven.
Die man die met de vrouw van zijn vader leefde werd de kerk uitgezet door Paulus trouwens.Dit betreft de terechte tucht met betrekking tot hen die in ergerlijke(wetsovertredende)openbare zonden leven waaruit blijkt dat ze hun vlees uitleven. En dit nog met een bepaald doel! Tot verderf des vlezes opdat de geest behouden moge worden.(zie 1Kor.5:1-6)
learsi schreef:Waar ik nu wel benieuwd naar ben is of jij vindt, dat bijv. de heiligheid van het sacrament afhangt van de heiligheid van de bedienaar?
Dezelfde vraag stel ik ook maar even aan mealybug
h.g.
Learsi
mealybug schreef:
Ik kom het woord sacrament niet tegen in de Bijbel.
Wel gedenktekenen.
En die zou ik niet wensen te delen met iemand die wat zijn gedrag en uitspraken betreft, oproept tot vervolging van andere christenen, om maar een voorbeeld te noemen.
Geloof jij dat een sacrament een genademiddel is, volgens de letterlijke betekenis van het woord?
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 14 gasten
