Een variant op "Refo's stug en angstig in het openbaar" is deze, minstens zo opvallende, persoonlijke constatering: Bepaalde reformatorische mannen en evangelische vrouwen komen vaak hard, koud en gevoeloos over. Vanzelfsprekend is dit geen wetmatigheid en zijn er ongetwijfeld genoeg uitzonderingen te noemen. Maar laat ik deze conclusie verduidelijken met enkele voorbeelden.
1. Ik heb veel contacten met mannenbroeders uit de Oud Ger. Gem. en Ger. Gem. in Ned. Opvallend is dat ze een hard oordeel hebben over evangelischen, asielzoekers, vrouwen in broek, ja eigenlijk t.o.v. iedereen die niet tot hun kerk behoort. Vrouwen uit die kringen zijn echter opvallend gematigd in hun oordeel.
2. Een tijd geleden woonde ik een vergadering van de kiesvereniging van de CU bij. Wat mij opviel was dat met name de vrouwen daar zich nogal afzetten tegen de SGP en nogal hatelijke opmerkingen maakten t.o.v. die partij. Zo was er b.v. geen enkel begrip voor het vrouwenstandpunt van de SGP en werd die partij met de nodige beledigende opmerkingen aan de kant gezet. In een interview met CU-kamerlid Heeringa in een landelijke krant bezigde ze nogal harde taal t.o.v. de mannelijke critici binnen haar eigen partij n.a.v. het gedwongen vertrek van Leen van Dijke. Ook op de diverse christelijke fora valt het mij op dat evangelische vrouwen vaak veel harder oordelen dan hun mannelijke geloofsgenoten.
Vergis ik mij nu? Is dit toeval? Of zit er toch een kern van waarheid in?