Berichtdoor Calvin » 06 nov 2002 15:03
Ik haal even deze topic naar boven. Na het lezen hiervan heb ik namelijk toch enige opmerkingen.
Bekering gaat mijns inziens niet buiten de zondekennis om. Ik denk dat iedereen daar wel mee in kan stemmen.
Ik las echter bij Juvan dat 'je éérst moet weten hóe groot je zonden en ellende zijn'. Nou, dan wordt er niemand zalig. Zou je slechts één tiende van je zonde zien dan zou je op z`n minst krankzinnig worden. Spurgeon zegt dat degene die de meeste ellendekennis heeft dat kan vergelijken met één zandkorrel van een heel strand of één bekertje uit de oceaan.
Tegenwoordig wordt er vaak gezegd dat je eerst verloren moet gaan, dat je eerst aan het eind van de wet moet komen, dat je eerst helemaal radeloos en hopeloos moet zijn. Spurgeon noemt dit een dodelijk kwaad. Vader a Brakel zegt dat je zoveel zondekennis moet hebben dat je het niet meer bij jezelf kunt uithouden maar tot Christus vlucht.
In de reactie van Juvan proef ik -ik weet niet of het zo is hoor- je moet eerst zo en zoveel zondekennis hebben en dan.... Om vervolgens weer rustig verder te gaan met waar je mee bezig bent en wachten tot God je een keer die zondekennis wil geven. Nou, daar kun je alles bij halen om je te verdedigen maar niet de Heidelberger Catechismus. Want de H.C. bedoelt met ellende-verlossing-dankbaarheid geen stappenplan maar geeft de drie zaken weer die in het leven van een gelovige steeds weer terug komen.
Het eenvoudige Evangelie is gewoon dit: "Zie op Mij en wordt behouden, alle gij einden der aarde." "Maar Heere, ik kan niets zien." "Zie op Mij." "Maar Heere, ik voel niets." "Zie op Mij." "Maar Heere, ik kan niet zeggen dat ik mijn nood voel." "Zie op Mij, niet op uzelf; dit alles is naar uzelf zien." "Maar Heere, ik voel soms dat ik iets zou kunnen doen, maar een week gaat voorbij en dan ben ik weer hard van hart." "Zie op Mij." "Maar Heere, dat heb ik vaak geprobeerd." "Probeer het niet meer, zie op Mij." "O, maar Heere, u weet het." "Ja, Ik weet alle dingen, Ik weet alles, al uw ongerechtigheid en uw zonden, maar zie op Mij." "O, maar vaak, Heere, als ik een preek hoorde, was ik onder de indruk, toch is het als de morgenwolk en als de vroege dauw; het gaat voorbij." "Zie op Mij, niet op uw gevoelens of uw indrukken, zie op Mij." "Wel," zegt iemand, "maar zal dat mij werkelijk redden, gewoon op Christus zien?" Mijn lieve ziel, als dat u niet redt, dan ben ik niet gered. De enige manier waarop ik gered ben en het enige goede Evangelie, dat ik in de Bijbel kan vinden, is op Christus te zien. "Maar als ik doorga in zonde?" zegt iemand. Maar u kunt niet in de zonde blijven; uw zien op Christus zal u van die gewoonte van zonde genezen. "Maar als mijn hart hard blijft?" Het kan niet hard blijven; u zult ontdekken dat het zien op Christus u zal afhouden van het hebben van een hard hart. U zult nooit voelen zoals u behoort te voelen totdat u niet voelt wat u behoort te voelen. U zult nooit tot Christus komen totdat u niet voelt dat u kunt komen. Kom zoals u bent; kom in al uw armoede en koppigheid en hardheid, gewoon zoals u nu bent, neem Christus om uw alles in allen te wezen. (C.H. Spurgeon)
of zoals oudvader Detmar het zegt:
Er zijn mensen die zich opwerpen om anderen te oordelen. En bleef het daar maar bij. Ze bezwaren echter de oprechte zielen door hun liefdeloos handelen en doordat ze zeggen dat men de juiste tijd van zijn bekering moet weten. Ze zeggen dat je een bepaalde trap van hooggaande angsten, tot vertwijfeling toe, moet hebben bereikt en ondervonden. Ze schrijven een weg voor, waarlangs zij of anderen zijn toegebracht en waar iedereen langs moet. Ze zijn hard en liefdeloos tegen oprechte zielen, zelfs op sterfbedden. (...)
De tijd der bekering kan niet altijd geweten worden, de trap der benauwdheden is nergens bepaald en de weg 'van de één kan onmogelijk een regel voor de anderen zijn.
Grt,
Calvin
Mijn volk gaat verloren omdat het geen kennis heeft.
