Berichtdoor meschianza » 16 mei 2003 11:47
Bij mij is het niet onverwacht gebeurd, het was een langzaam proces denk ik. Maar op een moment viel alles zijn plaats, tijdens een gesprek met mijn oom. Mijn leven, mijn fouten, egoisme, twijfels, zoektocht.
Het moment dat ik helemaal vastliep en eindelijk toegaf dat ik zonder God niet kan leven, zag ik in dat God, allang mijn gebeden had beantwoord, Hij mijn leven allang in handen had!
En ik bleef in stille verwondering achter.
HEt is nog maar pas gebeurd en ik ben er helemaal vol van. Ik wil niets anders dan meer over God weten, van Jezus leren. Ik wil het iedereen vertellen. De laatste tijd heb ik opeens heel veel goede gesprekken, met vrienden, zelfs met onbekenden over het geloof, ongeloof, ik wil niet ophouden erover te praten, te lezen! Het leeft! De vrijheid en rust is niet te beschrijven....
Anderekant wordt ik ook bang voor de toekomst. Voor tijden dat mijn geloof op een laag pitje zal staan. Voor alles wat Jezus mij nog wil leren, als Hij mijn trots gaat breken. Maar toch mag ik geloven dat mijn geloof nooit meer dood zal zijn, zoals jaren het geval was. Met Gods hulp.
Biddend voor jullie...
''Duisternis verdwijnt niet door duisternis. Dat kan alleen licht. Haat verdwijnt niet door haat. Dat kan alleen liefde.'' Martin Luther King