NIET aan het avondmaal gaan......

[Marnix]

Maja, ligt er aan waarom iemand zich onbekeerd noemt. Het kan ook zijn dat zo iemand in Christus gelooft en dat Hij voor de zonde is gestorven... maar zich afvraagt of dat wel voor hem/haar geldt omdat er altijd wordt gezegd dat dat niet zomaar gaat, je moet wedergeboren zijn en ben je dat wel, want men wil graag een moment weten en dat weet je niet.... En dat zo iemand dus gered is maar daar in zijn leven wel aan twijfelt.

En het geloof is inderdaad een waagstuk, maar het geloof geeft wel zekerheid. Maar die zekerheid komt uit het geloof en niet uit een of andere wodnerlijke bevestiging van het geloof, of wat dan ook maar. En die zekerheid mag je hebben, ook als je telkens weer de fout in gaat en je ziet dat je er een zootje van maakt. Christus stierf om zieken te genezen, niet gezonden

[Maja de Bij]

Maja, ligt er aan waarom iemand zich onbekeerd noemt. Het kan ook zijn dat zo iemand in Christus gelooft en dat Hij voor de zonde is gestorven... maar zich afvraagt of dat wel voor hem/haar geldt omdat er altijd wordt gezegd dat dat niet zomaar gaat, je moet wedergeboren zijn en ben je dat wel, want men wil graag een moment weten en dat weet je niet.... En dat zo iemand dus gered is maar daar in zijn leven wel aan twijfelt.

En het geloof is inderdaad een waagstuk, maar het geloof geeft wel zekerheid. Maar die zekerheid komt uit het geloof en niet uit een of andere wodnerlijke bevestiging van het geloof, of wat dan ook maar. En die zekerheid mag je hebben, ook als je telkens weer de fout in gaat en je ziet dat je er een zootje van maakt. Christus stierf om zieken te genezen, niet gezonden

Dat laatste ben ik voluit met je eens, al is denk ik de zekerheid van het geloof niet in het geloof zelf gelegen, maar in Gods beloften.
Maar ik vind niet dat als iemand zegt onbekeerd te zijn, je dat als inbeelding kunt afdoen -want zo lees ik toch een beetje wat je schrijft. Daarvoor staat er echt te veel op het spel.

[Marnix]

Uiteraard kan dat niet, ik geef alleen aan dat er mensen zichzelf als onbekeerd kunnen zien terwijl ze het wel zijn, ik zeg niet dat als iemand zegt onbekeerd te zijn, je maar gewoon moet zeggen: Ach dat ben je best wel alleen zie je dat zelf nog niet.

En natuurlijk ligt de zekerheid in Gods beloften, maar God belooft die aan wie gelooft, dus geloof en beloften kun je nooit loskoppelen.

[Pieter]

Goed, het ging dus over al dan niet aan het avondmaal gaan...

Zijn er, behalve Optimatus, meer mensen die de "maatschappelijke drempel" waar ik over sprak herkennen?

Overigens zou ik zeker niet in eerste instantie met een beschuldigende vinger naar de kerkenraad willen wijzen. Nee, het is de lijdelijkheid van de gemeente (ook van mij) die me steeds vaker en steeds meer met afschuw vervult. Hoe is het toch mogelijk dat er een compleet kerkgebouw vol zit te staren naar de enkeling die aangaat, zonder enig gevoel van gemis, al roddelend hun oordeel vellend over de avondmaalsgangers en intussen de 'kleingelovigen' door hun houding belemmeren vrijmoedig aan te gaan?

[leclerc]

Hoe zou je die lijdelijkheid willen doorbreken


en..

waarom blijf je in deze gemeente?

Ik herken die maaatschappelijke drempel wel bij de kerk van mijn ouders. Daar waren ook mensen die een heel leven niet waren aangegaan (waaronder mijn pa) toen mijn pa uiteindelijk wel aanging kwamen er veel reacties (ja, de dominee kwam langs) Binnen een jaar zat mijn pa in de kerkenraad

[Pieter]

Hoe zou je die lijdelijkheid willen doorbreken

Geen idee. Ik zou bij mijzelf moeten beginnen, en dat is al een vrij onmogelijk karwei.

en..

waarom blijf je in deze gemeente?

Omdat ik nog altijd van mening ben dat er met de prediking in beginsel niets mis is.

[leclerc]

Zonder daarbij een oordeel te willen uitspreken...
Alleen een degelijke prediking is toch geen reden om ergens te blijven. Als men in deze lijdelijkheid blijft steken dan kom je als gemeente toch geen stap verder ...
En als een predikant niet tegen geestelijke doodsheid predikt op dat moment dan doet hij m.i. zijn werk niet goed

[Pieter]

Weggaan is de weg van de minste weerstand. Bovendien, als iedereen maar weg zou gaan, wordt het nooit meer wat.

[leclerc]

Weggaan is de weg van de minste weerstand. Bovendien, als iedereen maar weg zou gaan, wordt het nooit meer wat.

dat ben ik het deels met je eens. Reageer ook op de rest over degelijke prediking etc.

[Optimatus]

Goed, het ging dus over al dan niet aan het avondmaal gaan...

Zijn er, behalve Optimatus, meer mensen die de "maatschappelijke drempel" waar ik over sprak herkennen?

Overigens zou ik zeker niet in eerste instantie met een beschuldigende vinger naar de kerkenraad willen wijzen. Nee, het is de lijdelijkheid van de gemeente (ook van mij) die me steeds vaker en steeds meer met afschuw vervult. Hoe is het toch mogelijk dat er een compleet kerkgebouw vol zit te staren naar de enkeling die aangaat, zonder enig gevoel van gemis, al roddelend hun oordeel vellend over de avondmaalsgangers en intussen de 'kleingelovigen' door hun houding belemmeren vrijmoedig aan te gaan?

Zonder opruiiend te willen zijn, maar zou het niet een idee zijn om de stoute schoenen aan te trekken en aan te gaan? Immers, Christus' uitgestoken hand is toch vele malen meer waard dan 1000 paar starende ogen?

[Pieter]

Waarschijnlijk zou daarmee slechts één kant van het verhaal worden afgedekt.

De vraag of ik die uitgestoken hand van Christus überhaupt wel wil accepteren, is daarmee nog niet beantwoord.

[Cisca]

Willen, of denken niet te kunnen

*sorry, dat ik hier toch reageer*

[Optimatus]

Waarschijnlijk zou daarmee slechts één kant van het verhaal worden afgedekt.

De vraag of ik die uitgestoken hand van Christus überhaupt wel wil accepteren, is daarmee nog niet beantwoord.

Bijna zou je je moeten afvragen of je dan eigenlijk wel in Hem gelooft of niet.

[Pieter]

Willen, of denken niet te kunnen

Daarmee verwoord je exact de kern van mijn persoonlijke worsteling.

En zolang ik nog niet uitgeworsteld ben, zal het me niet meevallen aan te gaan.

[Optimatus]

Maar Pieter,

Christus at met de meest vreselijke zondaars. Hij wil toch juist ook jouw Verlosser en Heer zijn...