Hebben jullie weleens het verhaal gehoord van een koorddanser die een koord had gespannen over een grote waterval. Duizenden mensen kwamen kijken op de dag dat hij de waterval zou oversteken. Het applaus was niet van de lucht toen het hem lukte: heen en terug. Vervolgens vroeg het publiek: Geloven jullie dat ik de waterval kan oversteken, maar nu met deze kruiwagen erbij? Ja, schreeuwden de msen. En idd, met gemak voerde hij het kunststuk uit. Ten slotte vroeg hij: Wie durft in de kruiwagen te gaan zitten en met mij over dit koord te lopen? Het bleef angstig stil...
Dit verhaaltje sprak mij aan.. ALs je aan veel mensen vraagt: geloven jullie dat God bestaat? zeggen ze ja.. en gelooft u dat God machtig is, opnieuw ja, en wilt u ook met die God leven? en dan blijft het stil.. Waarom eigenlijk? Kennelijk, omdat we toch ergens twijfelen aan de goede zorg van God over ons leven. En misschien zelfs, omdat we in onze angstige momenten denken: zou het eigenlijk allemaal wel waar zijn? Bestaat er wel een God??
Wat kun je aan die twijfel doen??
