Berichtdoor try » 18 mei 2005 23:57
De vraag is eenvoudig keihard: waarom blijf je in een kerk zitten, die je de indruk geeft, dat je zo goed als zeker niet in de hemel komt. Slechts weinigen hebben de juiste kenmerken en daar zit je, zo te zien, niet tussen.
De oplossing is verbazingwekkend simpel en, denk ik, ook heel ontnuchterend.
Die mensen blijven niet in de kerk om tot geloof te komen, om bekeerd te worden, om überhaupt te (leren) geloven. Welnee. Dat loopt toch op niets uit. Wie zegt te geloven trekt een beerput van ellende open. Allemaal wantrouwen, vreemde-eend-in-de-bijt-achtige verschijnselen. dat kán eenvoudigweg niet waar zijn. Dus: niet doen! Niet geloven, niet zeggen, dat je gelooft, niet suggereren, dat je gelooft. Niks doen op dit gebied is het beste. Je weet van al je vrienden, die iets te serieus begonnen te spreken over het geloof, dat ze vroeg of laat allemaal zijn weggetrokken.
Nee. iemand blijft in die kerk gewoon, omdat:
- hij (zij) daar gewend is. De gezichten zijn bekend. je kent elkaars verhalen, familie en voorvallen. Kortom: je bent en voelt je er thuis.
- je niet beter weet. Je eigen kring is je beperkte horizon.
- je er aan van alles en nog wat kunt deelnemen. Je krijgt een taak. Je vervult je plichten enz. En dat geeft een fijn gevoel. iemand die in zwarte, strakke kleding loopt, suggereert alleen maar dat hij / zij altijd over geloof en bekering nadenkt of ernstig is. Helemaal niet waar: het is juist het prettige gevoel, dat je jezelf onderscheidt, dat je anders bent, dat je zoveel energie geeft. Niks somberheid. Niks zwakte. Het geeft enorm veel zelfvertrouwen. Je trotseert de wereld. Hoe kleiner de groep, hoe groter het fanatisme.
- je het er voor de volle 100% mee eens bent. Althans, daar kies je voor. Ook al betekent het, dat je grote kans hebt om in de visie van je eigen club verloren te gaan...toch blijf je het daar mee eens. Eigenlijk kan het je dus geen moer schelen. Of je nu in de hemel komt of niet...die sterke, afgescheiden, eigen groepering nemen ze niet van je af. Je blijft dus bij de groep, gewoon, heel eenvoudig, vanwege het comfort, de bescherming, de beschutting die groep voor jou vormt. Zelfs de hel- en verdoemenis-leer werkt aan deze beschutting mee. Heerlijk. Inhoudelijk ga je er niet op in. Het gaat je om de praktische zaken van deze groep, waar je vader, moeder, familie, vrienden enz. zitten. dat is voor jou de hemel op aarde. wat wil je nog meer?
De conclusie moet dan ook zijn: Als de groep door een noodlottig ongeval komt te verdwijnen is dat een grotere ramp, dan dat alle noodlottige leer-scenario's zouden uitkomen. Want je kunt nog beter knus met andere zwaren in de hel zitten, je zonden bewenen en roepen, dat de hel een tranendal is, dan op je eentje wél gaan geloven en de gunst van je eigen gemeenschap verliezen. Dan ben je pas écht verloren.
try
