M@rije schreef:Wanneer deze mens besluit geheel in onthouding te leven is dat zijn of haar keuze die niet door anderen opgedrongen kan worden.
Daar is ook geen enkele Bijbelse grond voor te vinden.
Als jij geen Bijbelse grond kunt vinden voor de onthouding van homoseksuelen lees jij echt de Bijbel niet goed.
Tja, dat zal dan wel.
Ik zal proberen mijn post waaruit jij citeerd wat toe te lichten. Ik schreef daar:
Op deze manier maakt je van de homoseksueel een gespleten en verward mens. Want waar ligt de grens tussen aard en gedrag? Het moet te denken geven dat dit onderscheid op geen enkel ander terrein in de christelijke ethiek, bij geen enkel ander gebod of verbod wordt toegepast.
De stelling "Je mag het wel zijn, maar je mag het niet doen" is absoluut niet Bijbels. Nergens in of bij de teksten die over homoseksualiteit lijken te gaan zie je deze mogelijkheid. Ook als het over andere geboden of verboden gaat zie je nergens deze plitsing tussen aard en praktijk. Misschien is het goed dit te vergelijken met de bekering. Nergens in de Bijbel staat dat je een zondig mens mag blijven, zolang je maar geen zonde doet. De Bijbel is juist altijd vrij duidelijk in het radicale veranderen van.
--verder schreef ik:
Mijns inziens heb je slechts twee mogelijkheden. Of je zal homoseksualiteit categorisch moeten afwijzen als zonde met dus de radicale eis tot bekering en/of de oproep om zich te laten genezen. Of je zal op goede gronden een homo als zodanig moeten accepteren met daarbij de mogelijkheid dat hij of zij zich een partner kiest. Een tussenweg is er niet. Wanneer deze mens besluit geheel in onthouding te leven is dat zijn of haar keuze die niet door anderen opgedrongen kan worden.
Daar is ook geen enkele Bijbelse grond voor te vinden.
Uitgaande van het gegeven dat de Bijbel dus geen splitsing mogelijk maakt tussen aard en gedrag, zul je als je alle Bijbelteksten rond homoseksualiteit volledig wilt toepassen uitsluitend kunnen komen tot een volledig afwijzing van homoseksualiteit met daarbij de oproep tot bekering cq verandering. Je zult dan de Leviticus teksten waar heel expleciet staat dat een homo ter dood gebracht moet worden niet kunnen overslaan.
Plaats je de teksten in het historisch en cultureel bepaald kader, en accepteer je homoseksualiteit als een gegeven dan kun je niet anders dan de mogelijkheid openhouden dat iemand een partner zoekt.
Terwijl het uiteraard ook mogelijk is dat iemand besluit om in onthouding te leven. Maar dat is dan een besluit dat iemand zelf neemt en dat hem of haar nooit als "voorwaarde" opgelegd kan en mag worden.
De splitsing tussen geaardheid en gedrag is "verzonnen" om een vorm van pastoraat mogelijk te maken. Overigens is deze stelling pas ontwikkeld nadat de medische wereld homoseksualiteit niet langer als een geestelijke aandoening zag. Daarvoor heeft de kerk homoseksualiteit altijd doodgezwegen. het was iets dat in de kerk niet voorkwam (dacht men) overigens hoor je soms nu nog voorgangers zeggen dat dit bij hun niet voorkomt - maar dit terzijde-.
Wat mij altijd heeft bevreemd is "het gedrag" uitsluitend en alleen word betrokken op de seksualiteit. Er ontstaan dan opmerkingen zoals: een mannen mogen samen wonen, mogen van elkaar houden en voor elkaar zorgen ---- zolang ze maar niet met elkaar de lakens delen. Dit is natuurlijk opzich al hartstikke krom want niet alleen verlaag je daarmee een homoseksuele relatie uitsluitend tot een seksueel gebeuren, maar ook ga je dan voorbij aan het feit dat "houden van" het belangrijkste aspect van de geaardheid en daarmee van het gedrag is.
Voor de duidelijkheid, als ik spreek over homoseksualiteit dan spreek ik niet over uitspattingen, vrije seks, gay-parades e.d. Net zomin ik aan bordelen denk als het gaat om heteroseksualiteit. Toch is dat wel het eerste waarop ook christelijke homo's worden aangesproken.
Ik denk dat het belangrijk is dat de dialoog open blijft. Maar dan wel een dialoog met mensen en niet over mensen. Een dialoog vanuit een wederzijds respect.
Ten slotte: de posting begon met "dan lees jij je Bijbel niet goed". Als we eerlijk met elkaar over homoseksualiteit willen spreken dan lijkt het niet de juiste manier om iemands "geloof" in een dubieus daglicht te stellen. Want ook dat gebeurt in de discussies maar al te vaak. En dan krijg je opmerkingen als: Jij gelooft niet goed en daarom wil je homoseksualiteit goed praten. Nou, mijn uitgangspunt is: ik ben homoseksueel en christen en probeer in de gebrokenheidheid van de schepping een heilzame orderdening vorm te geven.