Hoe rot is het als je ex met een ander gaat???

[hananja]

Persoonlijk sta ik eerder aan de andere kant..
Mijn vorige relatie was na 4 maanden eigenlijk al zo'n beetje kapot aan het gaan, omdat we m.i. echt niet bij elkaar pasten. Toen ik het toen uit probeerde te maken, kwam dat totaal niet over op die jongen... Het heeft toen 2 maanden geduurd voordat ik de moed bij elkaar kon slepen en het idee had hem goed genoeg voorbereid te hebben op het feit dat ik het echt uit ging maken. Omdat hij verbaal veel sterker is dat ik heb ik het uiteindelijk uitgemaakt over de mail. Dat kan hij dan ook nog eens over lezen, zodat het dan echt goed doordrong. Uiteindelijk heeft hij dus de boodschap door gekregen, maar wel 2 maanden nadat ik m voor het eerst had gestuurd.. Daarom was voor mij die relatie eigenlijk al veel eerder afgelopen dan voor hem. Mijn gevoel was helemaal over en was zelfs een beetje omgeslagen in geen zin meer hebben om hem te zien..
Niet lang nadat het uit was gegaan heb ik dus ook verkering gekregen met een jongen die veel beter bij me past en met hem heb ik nu ook nog verkering. Maar eerst heb ik dat tegen proberen te houden, omdat ik wist dat het voor mijn ex echt veel te pijnlijk zou zijn. Helaas kon de vriend van een van mijn beste vriendinnen zijn mond niet houden tegen mijn ex en is hij het dus via via te weten gekomen..
Hij had het er idd heel erg moeilijk mee en is me zelfs op school op komen zoeken. Dat kwam vervolgens weer heel erg bedreigend op mij over. We hebben nu een afspraak gemaakt dat we elkaar niet meer zien dan strikt noodzakelijk en ik waarschuw hem elke keer als ik met mijn vriend in de kerk kom. Zo ook vanmiddag, maar mijn ex koos er toch voor om hier in de kerk te zitten. Ik merkte wel dat ik me mateloos aan zijn gedrag zit te ergeren en vraag me constant bij mezelf af wat ik ooit in hem heb gezien. Hij is gewoon totaal mijn type niet en kon me ook niet accepteren zoals ik ben (oke, ik geef toe, ik ben een beetje vreemd en heb een gebruiksaanwijzing, maar ja, als iemand dat niet kan accepteren geeft dat niet bepaalt een stevige basis onder een relatie)

[Annemieke86]

Persoonlijk sta ik eerder aan de andere kant..
Mijn vorige relatie was na 4 maanden eigenlijk al zo'n beetje kapot aan het gaan, omdat we m.i. echt niet bij elkaar pasten. Toen ik het toen uit probeerde te maken, kwam dat totaal niet over op die jongen... Het heeft toen 2 maanden geduurd voordat ik de moed bij elkaar kon slepen en het idee had hem goed genoeg voorbereid te hebben op het feit dat ik het echt uit ging maken. Omdat hij verbaal veel sterker is dat ik heb ik het uiteindelijk uitgemaakt over de mail. Dat kan hij dan ook nog eens over lezen, zodat het dan echt goed doordrong. Uiteindelijk heeft hij dus de boodschap door gekregen, maar wel 2 maanden nadat ik m voor het eerst had gestuurd.. Daarom was voor mij die relatie eigenlijk al veel eerder afgelopen dan voor hem. Mijn gevoel was helemaal over en was zelfs een beetje omgeslagen in geen zin meer hebben om hem te zien..
Niet lang nadat het uit was gegaan heb ik dus ook verkering gekregen met een jongen die veel beter bij me past en met hem heb ik nu ook nog verkering. Maar eerst heb ik dat tegen proberen te houden, omdat ik wist dat het voor mijn ex echt veel te pijnlijk zou zijn. Helaas kon de vriend van een van mijn beste vriendinnen zijn mond niet houden tegen mijn ex en is hij het dus via via te weten gekomen..
Hij had het er idd heel erg moeilijk mee en is me zelfs op school op komen zoeken. Dat kwam vervolgens weer heel erg bedreigend op mij over. We hebben nu een afspraak gemaakt dat we elkaar niet meer zien dan strikt noodzakelijk en ik waarschuw hem elke keer als ik met mijn vriend in de kerk kom. Zo ook vanmiddag, maar mijn ex koos er toch voor om hier in de kerk te zitten. Ik merkte wel dat ik me mateloos aan zijn gedrag zit te ergeren en vraag me constant bij mezelf af wat ik ooit in hem heb gezien. Hij is gewoon totaal mijn type niet en kon me ook niet accepteren zoals ik ben (oke, ik geef toe, ik ben een beetje vreemd en heb een gebruiksaanwijzing, maar ja, als iemand dat niet kan accepteren geeft dat niet bepaalt een stevige basis onder een relatie)

Dat moest dan wel moeilijk voor je zijn Jammer als een jongen dat niet tot zich door laat dringen hoe moeilijk het ook is. Ik ben iig wel blij voor je dat je nu wel gelukkig bent

[Mr. J]

Ik herken het wel een beetje omdat het al weer 2 jaar geleden is dat mijn vriend en ik uit elkaar gingen. Ik wist dat het ergens niet klopte en ik hield vol. Ik kreeg hulp van een vriendin en inmiddels heb ik (met dezelfde jongen) alweer bijna 16 maanden. Gewoon een valse start gemaakt dus.. maar zo kan het dus ook lopen!

Ja klopt, dat vind is heel gelukkig voor jou, ik zou de tijd ook HEEL graag trug willen draaien om het (voor mijn part) nog 10 keer over te doen. Ma ja dat gaat helaas niet meer.
Maar gelukkig heb ik nu weer een ander vriendin. I'm happy together

Nouzeg, dus je had eigenlijk liever je vorige vriendin nog gehad?

Het komt misschien wel zo over maar dat is niet zo or, ik schrijf dat wel maar ik ben nu heel gelukkig met mijn vriendin, maar ik bedoelde gewoon het geheel van toen ik met mijn ex verkering had, los van mijn huidige relatie, want die zou ik niet graag verliezen nu!!!!

[girlpower]

ik heb het nu al 1 jaar uit met me ex
nu ik er achter ben dat hij met me nicht heeft vind ik het niet leuk dat hij met mijn leven bemoeit
hij geeft mij het gevoel dat hij me terug wil en ik wil hem niet terug
ik heb zelf nu verkering en dat kan hij niet accepteren

ik heb het gevoel dat hij me nicht gebruikt en dat hij me zo terug probeert te krijgen

heeft iemand een oplossing hoe ik van me ex kan af komen

[Annemieke86]

ik heb het nu al 1 jaar uit met me ex
nu ik er achter ben dat hij met me nicht heeft vind ik het niet leuk dat hij met mijn leven bemoeit
hij geeft mij het gevoel dat hij me terug wil en ik wil hem niet terug
ik heb zelf nu verkering en dat kan hij niet accepteren

ik heb het gevoel dat hij me nicht gebruikt en dat hij me zo terug probeert te krijgen

heeft iemand een oplossing hoe ik van me ex kan af komen

Gewoon echt duidelijk maken dat je het niet leuk vind dat hij zich met je leven bemoeit. Natuurlijk is het leuk als hij weer verkering krijgt, jammer dat het dan met je nicht moet zijn (in jouw opzicht). Maak hem duidelijk dat hij nu gelukkig moet zijn met jouw nicht en dat zij het niet leuk zal vinden als zij merkt dat hij jou terug wil. Jij bent nu gelukkig met je nieuwe liefde, laat dat geen invloed maken op zo'n jongen! Laat niets jouw geluk in de weg staan!

[Mondriaan]

Ook al heb ik geen "recht" meer op haar. Mijn ex heeft nu bijna verkering. Ik vind dit heel rot, ik vraag mij dan af: Waarom ik? Waarom kon ik haar geen toekomst bieden? En wel die ander? Ik ben heel blij voor haar. Ik kan haar niets kwalijk nemen, maar toch........

Herkennen jullie dit? Begrijpen jullie mij?
Ik hoop het. Ik vind mij zelf echt niet zielig tis alleen rot.

probeer voor ogen te houden dat ze met een ander geukkiger is!
had dat ook bij mijn eerste verkering 5 jaar geleden kon het overgeven en was opgelucht want ik had gefaald en nu was er een ander en viel (schuld) van mij af.


en wat andere ook zeiden het hoort er ook bij dat je toch (pijn) voelt als je haar nu ziet met een ander (zal mischien nog heel lang zo blijven)

bid of je het goed mag verwerken en overgeven!

mondriaan

[Mondriaan]

Persoonlijk sta ik eerder aan de andere kant..
Mijn vorige relatie was na 4 maanden eigenlijk al zo'n beetje kapot aan het gaan, omdat we m.i. echt niet bij elkaar pasten. Toen ik het toen uit probeerde te maken, kwam dat totaal niet over op die jongen... Het heeft toen 2 maanden geduurd voordat ik de moed bij elkaar kon slepen en het idee had hem goed genoeg voorbereid te hebben op het feit dat ik het echt uit ging maken. Omdat hij verbaal veel sterker is dat ik heb ik het uiteindelijk uitgemaakt over de mail. Dat kan hij dan ook nog eens over lezen, zodat het dan echt goed doordrong. Uiteindelijk heeft hij dus de boodschap door gekregen, maar wel 2 maanden nadat ik m voor het eerst had gestuurd.. Daarom was voor mij die relatie eigenlijk al veel eerder afgelopen dan voor hem. Mijn gevoel was helemaal over en was zelfs een beetje omgeslagen in geen zin meer hebben om hem te zien..
Niet lang nadat het uit was gegaan heb ik dus ook verkering gekregen met een jongen die veel beter bij me past en met hem heb ik nu ook nog verkering. Maar eerst heb ik dat tegen proberen te houden, omdat ik wist dat het voor mijn ex echt veel te pijnlijk zou zijn. Helaas kon de vriend van een van mijn beste vriendinnen zijn mond niet houden tegen mijn ex en is hij het dus via via te weten gekomen..
Hij had het er idd heel erg moeilijk mee en is me zelfs op school op komen zoeken. Dat kwam vervolgens weer heel erg bedreigend op mij over. We hebben nu een afspraak gemaakt dat we elkaar niet meer zien dan strikt noodzakelijk en ik waarschuw hem elke keer als ik met mijn vriend in de kerk kom. Zo ook vanmiddag, maar mijn ex koos er toch voor om hier in de kerk te zitten. Ik merkte wel dat ik me mateloos aan zijn gedrag zit te ergeren en vraag me constant bij mezelf af wat ik ooit in hem heb gezien. Hij is gewoon totaal mijn type niet en kon me ook niet accepteren zoals ik ben (oke, ik geef toe, ik ben een beetje vreemd en heb een gebruiksaanwijzing, maar ja, als iemand dat niet kan accepteren geeft dat niet bepaalt een stevige basis onder een relatie)

beste Hananja,

mijn verkering is helaas vervelende uit gegaan, maar ik begrijp een ding niet dat je een (omgangsregeling) treft waar je ben in de kerk, en elkaar niet zien!

is het niet beter om hem in jouw omgeving te acepteren en jouw liefde op je eigen vriend te richten! dan zal je denk geen argus meer hebben.

mischien erg scherp maar is mijn bedoeling niet.

mondriaan

[Hydro]

.... en kon me ook niet accepteren zoals ik ben (oke, ik geef toe, ik ben een beetje vreemd en heb een gebruiksaanwijzing, maar ja, als iemand dat niet kan accepteren geeft dat niet bepaalt een stevige basis onder een relatie)

Volgens mij heeft iedereen op sommige punten wel een gebruiksaanwijzing nodig. Is ook helemaal niet raar, als je nagaat dat 2 mensen die verschillend zijn samen verdergaan. De dingen waarop je verschilt, die moet je toch leren (her)kennen en er op de juiste manier mee om te gaan. Als de ander jou al niet wil accepteren, omdat je anders bent dan hij liever had, of omdat hij er niet mee weet/wil om te gaan, tja... dan ben je op een gegeven moment ook wel zover dat je zegt 'zo hoeft het van mij niet'. Hopelijk dat je met je huidige vriend wel gelukkig bent. En zoals al door anderen gezegd is, laat je niet teveel "afschrikken" door zijn aanwezigheid (die van je ex bedoel ik ), soms kun je elkaar gewoon niet ontlopen. Als je dat gaat doen, proberen je ex zoveel mogelijk te ontlopen, dan kun je ook niet echt van je huidige relatie genieten, omdat je toch telkens weer bezig bent met je ex en hoe je hem het beste kunt ontlopen.

[hananja]

beste Hananja,

mijn verkering is helaas vervelende uit gegaan, maar ik begrijp een ding niet dat je een (omgangsregeling) treft waar je ben in de kerk, en elkaar niet zien!

is het niet beter om hem in jouw omgeving te acepteren en jouw liefde op je eigen vriend te richten! dan zal je denk geen argus meer hebben.

mischien erg scherp maar is mijn bedoeling niet.

mondriaan

bedankt voor je fijne adviezen.. Het valt volgens mij wel een beetje mee met die 'omgangsregeling' zoals jij het noemt.. Afgelopen zondagmiddag was hij idd in de kerk en ik zou er op zich geen bezwaar tegen hebben als hij mij aan zou hebben gesproken. Hij negeerde mij wel totaal, er kon zelfs geen groet vanaf.. Maar ja, dat is zijn keuze. Verder gaat het enorm goed met mijn relatie nu.
Wel heb ik als ik mijn ex zie een gevoel van lichte walging. Met name omdat ik nu heel duidelijk zie dat hij totaal mijn type niet is. In zijn hele lichaamshouding en doen en laten. Ik snap nu ook echt niet meer wat ik ooit in hem gezien heb. Ik weet dat dit een gevaarlijke uitspraak is, maar zo voelt het echt.
Gelukkig ben ik nu echt gelukkig en accepteert mijn vriend me wel zoals ik ben, sterker nog, hij moedigd het zelfs aan

[Mondriaan]

beste Hananja,

mijn verkering is helaas vervelende uit gegaan, maar ik begrijp een ding niet dat je een (omgangsregeling) treft waar je ben in de kerk, en elkaar niet zien!

is het niet beter om hem in jouw omgeving te acepteren en jouw liefde op je eigen vriend te richten! dan zal je denk geen argus meer hebben.

mischien erg scherp maar is mijn bedoeling niet.

mondriaan

:) bedankt voor je fijne adviezen.. Het valt volgens mij wel een beetje mee met die 'omgangsregeling' zoals jij het noemt..

oke dat is mooi

Afgelopen zondagmiddag was hij idd in de kerk en ik zou er op zich geen bezwaar tegen hebben als hij mij aan zou hebben gesproken. Hij negeerde mij wel totaal, er kon zelfs geen groet vanaf.. Maar ja, dat is zijn keuze. Verder gaat het enorm goed met mijn relatie nu.

het lijkt me belangrijk dat je gewoon je eigen leven gaat en wat dan nog als hij je boos negeert.... dat maakt dan niet uit
en verder fijn als het goed gaat nu

Wel heb ik als ik mijn ex zie een gevoel van lichte walging. Met name omdat ik nu heel duidelijk zie dat hij totaal mijn type niet is. In zijn hele lichaamshouding en doen en laten. Ik snap nu ook echt niet meer wat ik ooit in hem gezien heb. Ik weet dat dit een gevaarlijke uitspraak is, maar zo voelt het echt.

waarom zou je walgen kijk als je erachter ben dat het jou typ niet is en je nu wel jou typ hebt betekent dat volgens mij niet dat je gelijk moet spreken van walgen

dat wat was is niet meer en neem de les van het vervelende mee naar het heden en hou vast wat fijn was........

zelf vind ik het belangrijk om positief te blijven naar het verleden, ook al waren en zijn er vervelende dingen. want anders kan ik ook mijn ex niet zien, zou anders niet goed zijn.

Gelukkig ben ik nu echt gelukkig en accepteert mijn vriend me wel zoals ik ben, sterker nog, hij moedigd het zelfs aan

houe zo dan heb je niet voor niets een vervelende herinnering
groet van mondriaan

[Anneé]

gisteren liep ik met mn vriend, en kwam mn ex tegen...
'k vond't zóó lullig voor em...

[Flex187]

Eerlijk gezegd heb ik er niet zo'n moeite mee, tenzij het dus echt een of andere sukkel is. Ik weet niet waarom. Misschien egoistisch, zo van, tsss, zit ík op dát niveau. Of misschien meer omdat je je ex dan toch wel het beste gunt.
Verder heb ik zoiets van; get over it! Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Zeker ook als ik naar mezelf kijk maar het is niet zo dat ik de ander allerlei dingen misgun.

[trijntjejohanna]

gisteren liep ik met mn vriend, en kwam mn ex tegen...
'k vond't zóó lullig voor em...

waarom ? ik bedoel aan de ene kant begrijp ik het wel.. maar het is toch niet voor niks uitgegaan?!

[MissF]

Hmmm...
Bij mij is het nu meer dan een half jaar uit met mijn ex.
Ik heb het zelf uitgemaakt, met inspraak van hem zalk maar zeggen, dus eigenlijk van beide kanten, na 11 maanden.
Ik heb tegen iedereen volgehouden dat het me niks kon schelen en dat het beter was enzo.
Ik richtte me op andere jongens enzo, maar echt verkering kreeg ik niet meer (achteraf gelukkig!)
De eerste maanden wilde ik mijn ex absoluut niet zien, waarom wist ik niet eens precies. Ik zag hem wel eens in de maand nog heel vluchtig, maar echt praten met hem wilde ik niet, het was nog te moeilijk...
Pas na een maand of 4/5 heb ik hem weer via MSN gesproken en dat vond ik vreselijk! Ik mis(te) zijn familie zo ontzettend en als je dan al die verhalen hoort waar je niet meer bij was....
Mijn ex had na een week ook alweer verkering met een ander en daarna met nog 2 bijna en weer 1 echt geloof ik, maar tegenwoordig kunnen we er heel gezellig en open over praten!
Dat is echt wel gaaf, maa toch, hoe meer ik met hem en zijn familie praat, hoe meer ik hen dan weer mis.. Dat is echt rot
Terwijl ik asboluut niks meer voel voor hem!

Ik heb wel besloten dat ik tot ik dat gevoel nog steeds heb ik geen andere vriend wil omdat het voor mij dan alleen zoiets zou zijn van: die leegte die er nog steeds een beetje is, opvullen.
Maargoed, er zal vast wel een moment komen dat je er wel weer aan toe bent, maar ik geloof er amper in dat je na een zeer korte tijd alweer verkering kunt hebben met een ander, na een lange relatie. Je moet echt over zoiets heen zijn denk ik, en dat ben je echt niet zomaar!!

[Jannoek]

heel herkenbaar, MissF!
Toen mijn verkering na een jaar uitging, vond ik dat ook heel pijnlijk! Voelde me thuis bij zn familie, en das maar goed ook naar een jaar!
Als een relatie na zo'n poos strandt heeft dat gewoon tijd nodig om te verwerken, ik heb echt een poos gehad dat jongens me geen moer interesseerden, als gewone vrienden, okee, maar dichterbij komen, dat niet!

Je moet idd oppassen met het willen 'opvullen van leegte', dan kan het bijna niet goed gaan! Omdat je dan nog te veel gefocust bent op je ex, en dan ga je vergelijken...

Succes he