Hoe is het gesteld met ons stil-zijn voor God? Ik bedoel dan niet zozeer je persoonlijke stille tijd, maar ik bedoel meer echt stil zijn. (Dat kan zijn binnen je stille tijd) Ik denk dat wij geneigd zijn om in onze stille tijd veel te lezen en te bidden, maar dat we maar weinig echt stil zijn. We zijn vaak zo bezig met 'ons' bijbellezen en 'ons' bidden. Het is zo snel activistisch.
Echt stil zijn, dus niet bidden en niet lezen, maar gewoon stil zijn is wel heel waardevol voor je persoonlijke relatie van Christus. Juist als we stil zijn krijgt de Heilige Geest de ruimte om te werken. We vervullen ons zo eenvoudig met alleen maar gebed en bijbellezen en klagen dan dat de Geest niet werkt. Maar krijgt de Geest ruimte en tijd om te werken of zijn we vaak te veel zelf bezig?