Raido schreef:Mijn vriendin vind het heel erg wat ik toen gedaan hebt, en wat ik gezien heb, toch houd ze van me, iets wat ik niet begrijp, ik zal me nooit eerlijk voelen, of schoon, ik kom niet met mij zelf in het reine, nooit meer...
waarom heeft een jongen behoefte aan zo iets, en een meisje niet? waarom komt dit vooral in de gerf.gezinte zoveel voor? Waarom schaam je je pas als die spanning weg? is het genot dan niet meer groter dan de schaamte?
Jongens/mannen stop hier mee, je maakt je zelf kapot, je gaat je vriendin of vrouw vergelijken met wat je gezien hebt, en dan zal het minder mooi zijn, omdat die vrouwen altijd perfect zijn! Het is zo erg, je komt er niet meer vanaf, het achter volgt je... soms als we zoenen, moet ik op eens huilen omdat ik me zo goor voel als ik dat doe, ik doe het uit liefde maar een stemmetje zegt dat ik om het genot doe, ik schaam me...
Zijn er mensen die mij uit kunnen leggen waarom een jongen zo iets mooi vind? Ik kan er niet mee leven, soms wil ik het weer zien, maar dan ga ik iets anders doen... de begeerte blijft...
Eerst en vooral vind ik het heel moedig dat je dit topic met zo'n persoonlijke verklaring hebt geopend. Want het is een onderwerp dat liever verzwegen wordt, zeker in de behoudende groepen. (van orthodox christelijk tot orthodox moslim.)
Meer van 5% van alle mensen, zowel mannen als vrouwen heeft te maken met seksverslaving. Een percentage dat door de komst van cyberseks explosief stijgt. Je staat dus zeker niet alleen. Dit gaat door alle lagen van de bevolking heen met vaak zeer ernstige gevolgen. Het is dus niet iets wat zich alleen binnen de ger.gezinte afspeeld.
Of het zoals jij steld vooral in de ger.gezinte voorkomt weet ik niet. Daar is geen onderzoek naar gedaan. Wel zou het zo kunnen zijn dat de vaak moeilijke houding t.o.v. seksualiteit binnen onze gezinte de nieuwsgierigheid aanwakkerd om maar eens wat te gaan surfen omdat dit een "veilige" en "anonieme" manier lijkt en "men het toch niet echt doet".
Echter onderzoek toond aan dat:
"Uit onderzoek van Schneider & Weiss blijkt bijvoorbeeld ook dat 80% van de vrouwen die verstrikt raken in cyberseks hun IVL-gedrag (in virtual life) omzetten in IRL-gedrag (In Real Life). Bij mannen is dit maar 30%. (Er zijn overigens veel meer mannen actief op dit gebied waardoor toch veel meer mannen er door getroffen worden.)
Je vraagd waarom schaam je je pas achteraf?
Seksverslaving is een ziekte. Net zoals bv alcoholisme. Het geeft een roes onder invloed van allerlei processen, waardoor je op dat moment gewoon niet helder kunt denken. Op het moment dat de roes is uitgewerkt sta je opeens weer met beide benen in het leven.
Maar met elke roes, of die nu van alcohol, drugs of seksuele bevrediging komt, is het zo dat je lichaam er aan verslaafd raakt, je hebt steeds meer nodig.
je vraagd je af hoe het zit met "hormonen".
citaat:
Seksverslaving is een ziekte die ontstaat als overlevingsmiddel bij kinderen die misbruikt, mishandeld, verwaarloosd of anderszins op een wijze worden grootgebracht die niet aansluit bij de natuurlijke behoeftes en wensen van een kind in zijn leeftijdsfasen.
Het is dus niet direkt een kwestie van hormonen want dan zou iedere man seks-verslaafd moeten zijn. Als je het hebt over seksverslaving binnen de ref. gezinte denk ik persoonlijk dat het gedeelte uit de bovenstaande zin " of anderszins op een wijze worden grootgebracht ..." een behoorlijke rol kan spelen.
De citaten zij overgenomen uit de website van "Stichting Nationaal Preventie en Informatie Bureau Seksverslaving"
http://www.seksverslaving.nl
verder treft je ook veel informatie op de site van de Augustinusgemeenschap, een internationale organisatie die hulp biedt bij seksverslaving gebaseerd op de 12 stappen van de AA
http://www.slaa-nederland.nl/ . Beide instellingen besteden ook veel aandacht aan de rol van de eventuele partner en familie.
Natuurlijk zijn er op christelijke instellingen zoals "Different" in Amsterdam ect. Probleem wat ik hiermee heb is dat men seksverslaving niet zo zeer als een ziekte ziet maar veelal puur als een gedragsstoornis. Waarbij ik zeker niet wil ontkennen dat een persoonlijk leven met God je gigantisch zal steunen om hieruit te komen.
Heel veel sterkte joh.
