Hoe is het om een domineeskind te zijn?

[Rufi]

sommige mensen zijn inderdaad heel erg nieuwsgierig, maar goed daar moet je je gewoon niet zo veel van aantrekken.
hadden jullie trouwens liever gewild dat je vader een ander beroep had gekozen?

Tja, moeilijke vraag. Nee, ik denk het niet. Je weet natuurlijk nooit hoe het dan geweest zou zijn. Nee, ik vind het wel best. Mijn vader is trouwens een heel goede dominee dus het zou jammer zijn geweest als hij een ander beroep had gekozen

[Rufi]

Ik zelf niet, maar er zijn meer.

Maar voordat die zich allemaal gemeldt hebben ben ik toch wel benieuwd of het "bijzonder" voelt of iets van je weet niet beter of ongemakkelijk of juist een groot voordeel?

Ik heb al een voordeel gevonden: mijn vader weet heel veel van de Bijbel. Met vragen daarover ben je bij hem dus altijd aan het goede adres. En als ik een boek nodig heb voor Bijbelstudie, trekt hij er zo een paar uit de kast. Heel handig.

[Evelien]

wel aan komend zusje van een dominee.

[Rufi]

wel aan komend zusje van een dominee.

Ook welkom en je mag meepraten hoor.

[Mariamagdalena]

Een van mijn beste vriendinnen van de lagere school, was de dochter van de dominee. Ik mocht heel vaak bij hun eten tussen de middag, en het was een uitzonderlijk warm liefdevol gezin. Nog nooit zoiets meegemaakt. Door hun heb ik leren bidden en ben ik later gaan geloven. Door de ervaringen bij hun. Ik geloofde toen ook wel, maar ik voelde het nog niet zo echt als later. Echt uitzonderlijk lieve mensen. Ook hun moeder was altijd zo heel erg lief. Vier kinderen hadden ze.

[JMvVliet]

Leuk topic, ik ben ook zoon van een dominee. In dorp waar m'n pa vroeger stond leefden we in een glazen huis. Altijd maar denken waar je was en wat je deed (fietsen op zondag kregen we al commentaar op). Nu wonen we in een grotere gemeente (Papendrecht), de laatste die mijn pa gediend heeft. Hier merkte ik vanaf het begin dat het voetstuk wat in het dorp heel erg voor de dominee gold, hier niet meer geldt (gelukkig).

[Rufi]

Leuk topic, ik ben ook zoon van een dominee. In dorp waar m'n pa vroeger stond leefden we in een glazen huis. Altijd maar denken waar je was en wat je deed (fietsen op zondag kregen we al commentaar op). Nu wonen we in een grotere gemeente (Papendrecht), de laatste die mijn pa gediend heeft. Hier merkte ik vanaf het begin dat het voetstuk wat in het dorp heel erg voor de dominee gold, hier niet meer geldt (gelukkig).

Dat mensen heel erg tegen de dominee opkijken, wordt ook steeds minder, vooral bij jonge mensen. Dat vinden de meeste dominees wel prettig denk ik. Steeds meer dominees laten zich ook door gemeenteleden bij de voornaam noemen. Dat zie ik mijn vader overigens nog niet doen. Maar hij is ook nog van de oude stempel. Echt een degelijke dominee, maar niet star ouderwets gelukkig. Volgens sommigen ziet hij er zelfs niet uit als een dominee, omdat hij door de week gewone kleren draagt (gelukkig). Een dominee die jaren geleden in hetzelfde dorp als mijn vader stond, maar dan in een andere kerk, was zelfs in zijn zwarte pak in de tuin aan het werk.

[jip_86]

Leuk topic, ik ben ook zoon van een dominee. In dorp waar m'n pa vroeger stond leefden we in een glazen huis. Altijd maar denken waar je was en wat je deed (fietsen op zondag kregen we al commentaar op). Nu wonen we in een grotere gemeente (Papendrecht), de laatste die mijn pa gediend heeft. Hier merkte ik vanaf het begin dat het voetstuk wat in het dorp heel erg voor de dominee gold, hier niet meer geldt (gelukkig).

Dat mensen heel erg tegen de dominee opkijken, wordt ook steeds minder, vooral bij jonge mensen. Dat vinden de meeste dominees wel prettig denk ik. Steeds meer dominees laten zich ook door gemeenteleden bij de voornaam noemen. Dat zie ik mijn vader overigens nog niet doen. Maar hij is ook nog van de oude stempel. Echt een degelijke dominee, maar niet star ouderwets gelukkig. Volgens sommigen ziet hij er zelfs niet uit als een dominee, omdat hij door de week gewone kleren draagt (gelukkig). Een dominee die jaren geleden in hetzelfde dorp als mijn vader stond, maar dan in een andere kerk, was zelfs in zijn zwarte pak in de tuin aan het werk.

Mn vader word door de kerkenraad wel bij zn voornaam genoemd maar niet door de rest van de gemeente.

[Rufi]

Leuk topic, ik ben ook zoon van een dominee. In dorp waar m'n pa vroeger stond leefden we in een glazen huis. Altijd maar denken waar je was en wat je deed (fietsen op zondag kregen we al commentaar op). Nu wonen we in een grotere gemeente (Papendrecht), de laatste die mijn pa gediend heeft. Hier merkte ik vanaf het begin dat het voetstuk wat in het dorp heel erg voor de dominee gold, hier niet meer geldt (gelukkig).

Dat mensen heel erg tegen de dominee opkijken, wordt ook steeds minder, vooral bij jonge mensen. Dat vinden de meeste dominees wel prettig denk ik. Steeds meer dominees laten zich ook door gemeenteleden bij de voornaam noemen. Dat zie ik mijn vader overigens nog niet doen. Maar hij is ook nog van de oude stempel. Echt een degelijke dominee, maar niet star ouderwets gelukkig. Volgens sommigen ziet hij er zelfs niet uit als een dominee, omdat hij door de week gewone kleren draagt (gelukkig). Een dominee die jaren geleden in hetzelfde dorp als mijn vader stond, maar dan in een andere kerk, was zelfs in zijn zwarte pak in de tuin aan het werk.

Mn vader word door de kerkenraad wel bij zn voornaam genoemd maar niet door de rest van de gemeente.

Mijn vader laat zich alleen door zijn collega's bij de voornaam noemen. Hij heeft er twee in de gemeente.
Ik noem onze dominee wel bij zijn voornaam. Onze vorige dominee werd door bijna iedereen bij de voornaam genoemd en dat wilde hij zelf zo. Mij maakt het eigenlijk niet zoveel uit. Ik wil hem ook best 'dominee' noemen. Als het maar niet zo is dat ik heel erg tegen hem moet opkijken.

[alex leusink]

Ehh... hoi??

Pionier op refoweb.nl...

[Rufi]

Ehh... hoi??

Pionier op refoweb.nl...

Hoi, welkom. Ook domineeskind?

[alex leusink]

Nee, in de verste verte niet.

Ik geloof wel dat het ondanks de nadelen ook veel voordelen heeft, geboren te zijn in een predikantsgezin. Je kunt natuurlijk bij je bloedeigen vader terecht met je levensvragen. Je leest wel eens in boeken dat mensen voor 'elk wissewasje' bij hun predikant te rade gaan. Bij ons is dat niet echt de praktijk, maar als het je eigen vader is... dan is 't natuurlijk een stuk makkelijker!

[JMvVliet]

Nee, in de verste verte niet.

Ik geloof wel dat het ondanks de nadelen ook veel voordelen heeft, geboren te zijn in een predikantsgezin. Je kunt natuurlijk bij je bloedeigen vader terecht met je levensvragen. Je leest wel eens in boeken dat mensen voor 'elk wissewasje' bij hun predikant te rade gaan. Bij ons is dat niet echt de praktijk, maar als het je eigen vader is... dan is 't natuurlijk een stuk makkelijker!

Mwah, ik ging liever bij vrienden te rade met levensvragen. Met vrienden durfde ik toch meer te bespreken dan met m'n eigen pa. De band was wel intiem, maar toch anders intiem dan met vrienden.

[JMvVliet]

Overigens, Jip_86, heeft mijn vader in Aalst gestaan. Da's vlak bij je in de buurt.

[Rufi]

Nee, in de verste verte niet.

Ik geloof wel dat het ondanks de nadelen ook veel voordelen heeft, geboren te zijn in een predikantsgezin. Je kunt natuurlijk bij je bloedeigen vader terecht met je levensvragen. Je leest wel eens in boeken dat mensen voor 'elk wissewasje' bij hun predikant te rade gaan. Bij ons is dat niet echt de praktijk, maar als het je eigen vader is... dan is 't natuurlijk een stuk makkelijker!

Als het goed is, kan ieder kind terecht bij zijn vader met levensvragen. In de praktijk werkt het natuurlijk lang niet altijd zo ook niet in predikantsgezinnen. Bij ons kon dat gelukkig wel, alleen ben ik zelf niet zo open, vroeger zelfs erg gesloten, dus ging ik niet vaak met vragen naar mijn vader. Mijn ouders praten en praatten altijd wel erg open over de Here en het geloof. Dat is wel een goede sfeer om in op te groeien.