HereIam schreef:En wat je zegt over het dansen van de Joden: Inderdaad, David danste ook voor de ark uit. Maar dat was niet tijdens de eredienst in de tempel. Die dienst was sober en ingetogen (mede een van de redenen waarom de kerken van Gereformeerde signatuur (zoals dat zo mooi heet ) voor een sobere liturgie hebben gekozen tijdens de erediensten op de zondag).
Nou, dansen ook tijdens de gewone diensten. Wel eens gezien hoe je een rij dans doet. Die hele cultuur daar is anders. Een bruiloft duurde wel een week en daar werd echt wel gefeest. God verdienst niet sober, de allerhoogste Heer verdient een uitbundig boeket van dans, lofprijzing, aanbidding, banieren, enz. Daarnaast zijn dit soort zaken geweldige proclamaties in de hemelse gewesten! We komen niet voor een gezelligde dienst, maar voor de Heer alleen! (in eerste plaats).Laat de aarde druisen, en juich voor de Heer zeg je. Mooi is die psalm 98, he? Maar veel is er niet echt letterlijk bedoeld (en dit zeg ik niet om mijn mening door te drukken! Als je eranders over denkt mag je dat van mij), want als je de aarde letterlijk wilt laten druisen, dan mag je wel gaan stampvoeten en springen enzo, maar een aardbeving krijg je er niet mee aan de gang volgens mij....
Ik denk dat het goed is dat je je er eens inverdiept hoe de lofprijzing in het OT eruit zag. Heel boeiend, mijn ogen gingen open.
Maar het allerbelangrijkste is: De Here ziet het hart aan!! Dat is geen dooddoener, maar de belangrijkste kern!
Ik kan nergens in de Bijbel vinden dat er tijdens de diensten in de tabernakel of de tempel gedanst werd.
En je hebt het nu over een bruiloft waar men in die cultuur danst. Maar da's toch geen eredienst?????? Je mag van mij best vrolijk zijn enzo. Dat mag ook in de dienst! (Wat lees ik nu Race406? In de dienst blij zijn????? Je zakt af, of niet.....
)
Maar de eredienst is om God te aanbidden, om je te verootmoedigen voor Hem. De eredienst is werkplaats van de Heilige Geest om mensen tot geloof en bekering te brengen, en om het geloof van Zijn kinderen te versterken. En dat gaat in onze cultuur in alle ootmoed en nederigheid omdat we weten wie we zijn voor de Here. Tenminste, als het goed is weten we wie we zijn voor Hem.
Joden dansen op een bruiloft, OK. Hoe het ook zij: Onze cultuur is anders, en dat verander je niet. Er staat in de Bijbel: Verblijdt u en verheugt u. Maar er staat niet bij hoe we dat moeten doen.
Dus: Ik kan me heel goed vinden in jouw kern: De Here ziet het hart aan. Wat gij doet, doet het al ter ere Gods. Dat schrijft Paulus ergens, en daar gaat het om. Leef je leven, vier je diensten, kortom alles: Doe het ter ere Gods.
Er zijn in de Bijbel wel mensen die als het ware vallen in de Geest maar nooit (of weet iemand voorbeelden?) door aanraking van andere mensen. Je ziet dus veel dat mensen vallen in de geest door aanraking van derden.
... maar hopelijk komen hier wat reacties op 
