Tsjonge, wat schrijft die Alim gigantisch lange verhalen...
Ik heb het echt niet allemaal gelezen, maar het begin wel. Daarin stond iets waar ik wel een reactie op wil geven.
Alim schreef:...En wat voor een stamboom! Zes overspeligen en nakomelingen van incest worden deze heilige man van God opgedrongen. Mannen en vrouwen die het verdienen dood gestenigd te worden volgens God's Eigen Wet, zoals is geopenbaard aan Mozes (vrede zij met hem), en verder moeten worden verbannen en uitgesloten uit het Huis van God voor generaties. [60]
- Schandelijke afstamming
etc.
Laat ik hierover in de eerste plaats opmerken dat de weg van heiliging en verzoening met God volgens het christelijke geloof een radicaal andere weg is dan de weg van de islam.
Alim ziet in zondige voorouders van Jezus blijkbaar een argument dat die verhalen allemaal niet echt zijn.
Maar wat is nu de lijn van de Bijbel? Deze: de zondige mens is onmachtig om zichzelf te kunnen redden, God geeft hem de kans om het te proberen door de wet te geven, maar de mens maakt er een groot fiasco van; uitsluitend door genadig ingrijpen van God worden er mensen gered.
Als er grote zondaren worden genoemd in het voorgeslacht van Jezus, wil de schrijver zeggen: dat voorgeslacht van Jezus was een "normaal" menselijk geslacht, dat deel had aan de zonde. ("Normaal" = normaal volgens menselijke maatstaven, zoals wij mensen gewend zijn te oordelen; dus niet naar Gods maatstaven zoals Hij de mens geschapen had.)
Het grote verschil tussen islam en christelijk geloof zie ik hierin:
- Volgens de islam is de mens nog redelijk oké, ondanks zijn zonden. Goed genoeg om zich acceptabel te kunnen maken voor God. Als je maar goed leeft, goed op je doen en laten let, en dat volgens de islamitische voorschriften, dan kom je er wel. Een weg vanuit de mens naar God dus.
- Volgens het christelijke geloof is er door de zonde van de mens geen weg meer naar God toe vanuit de mens. God is zó heilig dat de minste of geringste zonde voor Hem onacceptabel is, en dat daar de eeuwige dood (de hel) als straf op staat, zonder daar ooit nog uit te kunnen komen. Dat betekent dus: de situatie voor een in zonde gevallen mens is volstrekt hopeloos.
Maar nu is er een wonder gebeurd! Daar waar geen weg vanuit de mens naar God is, heeft God een weg gemaakt van Hemzelf naar de mens, zodat er weer redding mogelijk is! Die onmetelijk zware straf op de zonde is gedragen door Jezus Christus, doordat Hij mens werd, om te boeten voor de zonden. Alleen Hij kon dat doen, doordat Hij God is. (Zie bijv. Johannes 10:30)
Alleen het christelijke geloof peilt de nood van de mens zo diep. In andere godsdiensten ben ik dat nog nooit tegengekomen. Of het nu islam, jodendom, hindoeïsme is, het gaat allemaal uit van het natuurlijke redeneren waartoe de mens geneigd is: als ik dit of dat doe kom ik bij God in de gunst. Maar dat is onmogelijk voor de mens. Alleen in de weg van genade en verzoening is er vanuit God een weg naar de mens toe, door het werk van Jezus Christus.
Dat is een boodschap die voor de mens heel moeilijk te accepteren is. Het is diep vernederend voor de mens. De Bijbel spreekt dan ook over de steen des aanstoots.